Mecz z Zagłębiem był w sumie przeciętny w wykonaniu GKS Katowice. Pierwsza połowa była niezła, druga już dużo słabsza. Nieźle spisała się defensywa, zwłaszcza środek obrony, szwankowały natomiast akcje ofensywne – GKS stworzył sobie mało okazji bramkowych. Przeczytajcie, jak spisali się zawodnicy GKS w Lubinie.
Rafał Dobroliński – 7
Bramkarz rozegrał naprawdę dobre zawody. Był pewny, obronił kilka bardzo groźnych strzałów rywali, m.in. sytuację sam na sam. Nie ustrzegł się jednak drobnych błędów, jak nieporozumienie z Pielorzem (raczej większa odpowiedzialność obrońcy), po którym rywal miał groźną okazję czy przepuszczenie piłki przez rękawice na rzut rożny. Bramka – wiadomo – rzut karny…
Łukasz Pielorz – 5
Zawodnik najpierw na prawej obronie, potem w środku, wobec kontuzji Kamińskiego. Kilka dobrych interwencji, ale zdarzają się niepokojące proste błędy, niestety w większości meczów. Jakieś pośliźnięcia się, straty, podania do rywala. Zawodnik jest doświadczony, ale jednak chyba czasem musi być bardziej skoncentrowany. Jak przy wspomnianej sytuacji z Dobrolińskim, kiedy tak zastawiał piłkę, że rywal wyszedł sam na sam.
Mateusz Kamiński – 7
Dobry mecz zawodnika w destrukcji. Nie było wiadomo, czy wystąpi ze względu na kontuzję, ale zagrał i spisał się pewnie. Sporo interwencji w destrukcji i ratowania sytuacji w zagrożeniach. Niestety uraz odniósł w trakcie drugiej połowy i musiał zejść z boiska, co osłabiło zespół.
Adrian Jurkowski – 6,5
Również niezły mecz stopera, choć gdzieś tam drobne błędy się pojawiły. Mimo wszystko wygląda to dużo lepiej niż na początku sezonu.
Rafał Pietrzak – 6
Niemrawy mecz lewego obrońcy. Niby w miarę poprawnie, ale Zagłębie często atakowało skrzydłami. Nie popełnił większych błędów w destrukcji, ale też nie dał wiele drużynie z przodu. Powtórzymy – niemrawo.
Alan Czerwiński – 5
Ustawiony w pomocy starał się, ale wiele mu nie wychodziło. Miał 1-2 okazje do wrzutek, ale nie dochodziły one do partnerów w polu karnym. Też dość niemrawo. W końcówce na obronie, ale też wyprowadzał bardzo groźną akcję, tylko został powalony przez Janoszkę.
Kamil Cholerzyński – 6
Jeden z ambitniejszych zawodników, kilka dobrych interwencji w destrukcji w środku boiska i zapoczątkowań akcji. Efektów wielkich z tego nie było, ale raczej nie można się czepiać. Poprawny mecz.
Krzysztof Bodziony – 5
Zaliczył dwie dobre akcje – mocny strzał z pola karnego, którym to strzałem przełamał ręce bramkarza. W drugiej połowie uruchomił Ceglarza długim podaniem, ale Piotr tego nie wykorzystał. Ponadto jednak słaby mecz Krzysztofa – sporo strat, brak przetrzymania piłki w środku boiska. Jeśli zawodnik chce na dłużej zagościć w pierwszym składzie – nie może notować takich meczów.
Przemysław Pitry – 6
Przeciętny mecz kapitana. Miał momenty – świetne przyjęcie na klatkę w polu karnym i dośrodkowanie do Goncerza, także próby uruchomienia partnerów prostopadłymi podaniami. Z czasem jednak pojawiały się niedokładności, w drugiej połowie było ich sporo.
Krzysztof Wołkowicz – 4,5
Ten mecz zupełnie Wołkowi nie wyszedł. Ciągle brakowało mu pół metra czy metr, aby wygarnąć piłkę spod nóg rywala. Również nie potrafił żadnej akcji do przodu zakończyć otwierającym podaniem. Jego pressing w tym meczu był nieco na radar, tak jakby bał się zagrać bardziej agresywnie.
Grzegorz Goncerz – 5,5
Zawodnik był w tym meczu odcięty od podań, choć kilka sytuacji miał. Przede wszystkim główka po podaniu Pitrego, dobrze się złożył i mocno uderzył, ale górą był bramkarz. Mógł też lepiej zachować się w polu karnym w jednej sytuacji, w której rywal wybił mu piłkę spod nóg już w polu karnym. Nie zabrał się też wystarczająco szybko, gdy dostał bezpańską piłkę na środku boiska i miał wolny korytarz. Słabszy mecz Grzegorza.
Piotr Ceglarz (grał od 73. minuty) – niesklas.
W pierwszej sytuacji po wejściu na boisko miał bardzo dobre podanie od Bodzionego, ale chyba za bardzo chciał zostać bohaterem meczu, bo strzelał z bardzo nieprzygotowanej pozycji zamiast podać do niepilnowanego Goncerza. Ponadto niewiele.
Michał Nawrot (grał od 77. minuty) – niesklas.
Do gry nie wniósł wiele, ale zapamiętamy przede wszystkim fatalną rękę w polu karnym. Naprawdę trudno zrozumieć, dlaczego zawodnik wyciągnął tak wysoko ręce do góry, oczywiście w te ręce trafiła piłka…
Rafał Kujawa (grał od 77. minuty) – niesklas.
Zmienił Goncerza i nie pomógł drużynie. Myśleliśmy, że zawodnik na świeżości będzie potrafił przetrzymać piłkę, a tymczasem tracił ją tak samo jak koledzy. Kiepska zmiana.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
a
29 września 2014 at 11:43
Dlaczego nie gra Wieczorek lub Bedkowski a gra taki gosciu jak Nawrot?
erwin
29 września 2014 at 11:58
Sędzia wydrukował scenariusz meczu rzuty wolne gdy były na środku boiska przyznawał gks-owi,a jak bliżej pola karnego gksu przyznawał zagłębiu,i tak widział że zbliża się koniec meczu więc dyktuje rzut wolny,niby faul,którego tylko on widział(faulu nie było)itaki był powód ręki za który podyktował rzut karny.Następnie dziwię się działaczom gks,że nie interweniowali że sędzia z Olsztyna prowadził ten mecz.(resztę można się domyślnić).