Za datę powstania Resovii uważa się rok 1905, choć ostatnio znaleziono dokumenty świadczące, że Resovia powstała rok wcześniej, a więc w 1904 roku! Sekcję siatkówki założono w roku 1937. Momentem przełomowym dla siatkarzy był rok 1955, kiedy z okazji 50-lecia klubu rozpoczęto budowę hali ROSiR-u, która w późniejszych latach była świadkiem najwspanialszych sukcesów Resovii. W 1969 siatkarze grając w nowej hali, awansowali do 1 ligi. Największe sukcesy przyszły w latach 70-tych. „Mistrzowie podwójnej krótkiej”, jak popularnie nazywani byli siatkarze z Rzeszowa, największe triumfy odnieśli pod wodzą trenerów Jana Strzelczyka oraz Władysława Pałaszewskiego. Plon ich pracy to: 4 złote medale mistrzostw Polski, tytuł wicemistrzowski, „brąz” oraz udział w europejskich pucharach – II miejsce w Pucharze Europy w 1973 roku, oraz III miejsce w Pucharze Zdobywców Pucharów w 1974 r. Największy sukces to rok 1975 i klubowe wicemistrzostwo świata. Trzon ówczesnej kadry tworzyli: Bronisław Bebel, Stanisław Gościniak, Marek Karbarz, Jan Such, Alojzy świderek, Wiesław Radomski. Rzeszowianie odgrywali czołowe role w reprezentacji Polski oraz kadrze olimpijskiej (B. Bebel, J. Such, S. Gościniak i M. Karbarz).
W latach 80-tych pod wodzą trenera Jana Sucha Resovia sięgnęła jeszcze po 2 brązowe medale mistrzostw Polski. Po odejściu trenera Sucha skończyła się trwająca niemal 20 lat „złota era” dla siatkarzy Resovii. Drużyna sezon za sezonem obniżała swe loty. Rok 1991 to czarny rok w historii rzeszowskiej siatkówki, gdyż po 22 latach gry w ekstraklasie drużyna została zdegradowana do serii B. W sezonie 2001/02 pojawił się promyk nadziei na lepsze jutro z uwagi na pozyskanie nowych sponsorów. Drużyna zmieniła nazwę z CWKS Resovia na AKS m-punkt Rzeszów. Wymazanie z nazwy klubu słowa RESOVIA było fatalnym pomysłem, ponieważ kibice odcięli się od tego tworu i drużyna pozbawiona wsparcia kibiców spadła do II ligi. Wydawało się, że to koniec siatkówki w Rzeszowie. Jednak do sterów doszli dawni wielcy zawodnicy tego klubu. Marek Karbarz (dyrektor sportowy), Wiesław Radomski, którzy przywrócili dawną nazwę RESOVIA (po awansie do serii B ). Ci Panowie postanowili odbudować potęgę Resovii. Na efekty ich pracy nie trzeba było długo czekać, bowiem w następnym sezonie 2002/2003 udało się awansować z powrotem po roku przerwy do serii B.
Sezon 2003/2004 to wspaniała postawa beniaminka Resovii Rzeszów w serii B i wywalczony awans do ekstraklasy siatkarskiej po 14 latach nieobecności. Dużą część tego awansu należy zapisać na konto trenera Jana Sucha, który za namową swych kolegów z parkietu zgodził się objąć stanowisko pierwszego trenera drużyny i razem z nią awansował do ekstraklasy siatkarskiej. Rok 2004 to także ważny rok ze względów na halę w jakiej gra Resovia. Otóż po prawie 50 latach z zasłużonej hali ROSiR-u siatkarze przeprowadzili się na nowoczesny obiekt, (największy i najnowocześniejszy w PLS) halę „Podpromie”. Od 17 listopada 2004 klub działa jako spółka akcyjna utworzona przez AKS Resovia. Spółka zajmuje się zawodową sekcją siatkówki mężczyzn. Sponsorem tytularnym klubu jest Asseco Poland SA (przedsiębiorstwo informatyczne). Od sezonu 2006/2007 drużyna występuje w rozgrywkach pod nazwą Asseco Resovia, gdzie człon „Resovia” odnosi się do łacińskiej nazwy „Rzeszów” (podjęte uchwałą Rady Miasta Rzeszowa), a nie, jak uprzednio, do klubu CWKS Resovia, z którym umowa przestała obowiązywać. Pierwsze cztery sezony w najwyższej klasie rozgrywkowej to mozolne wspinanie się po szczebelkach tabeli, gdzie wpierw 7, a potem 5 miejsce było najlepszym wynikiem rzeszowian.
Od sezonu 2008/09 trwa nieprzerwane pasmo sukcesów rzeszowskiego klubu, gdzie w kolejnych ośmiu latach Resovia nie schodziła z podium mistrzostw Polski. W tym okresie klub ten trzy razy był mistrzem Polski, trzy razy wicemistrzem Polski oraz dwa razy brązowym medalistą i trzykrotnym finalistą Pucharu Polski. Również na zagranicznych parkietach nie obyło się bez znaczących wyników. Czwarte miejsce w Pucharze Challenge po przegranej w meczu o trzecią lokatę 0:3 z francuskim Stade Poitevin, drugie miejsce w Pucharze CEV po przegranych spotkaniach finałowych dwa razy po 2:3 z rosyjskim Dinamo Moskwa oraz druga i czwarta lokata w Lidze Mistrzów. W sezonie 2014/15 Resovia w finale tych prestiżowych rozgrywek została pokonana 0:3 przez rosyjski Zenit Kazań, natomiast w zeszłym sezonie rzeszowianie wystąpili w finale Ligi Mistrzów (Final Four) z racji bycia gospodarzem tego turnieju w… Tauron Arenie Kraków, gdzie w meczu o 3 miejsce przegrali 2:3 z włoskim Lube Banca Marche Macerata.
Do najsłynniejszych siatkarzy rzeszowskiego klubu w jego początkowym okresie należeli: Bronisław Bebel, Stanisław Gościniak, Bogusław Kanicki, Marek Karbarz, Włodzimierz Stefański, Jan Such i Alojzy Świderek. W kolejnych latach znani zawodnicy to: Krzysztof Gierczyński, Sławomir Gerymski, Łukasz Perłowski, Grzegorz Pilarz, Piotr Gabrych, Paweł Papke, Krzysztof Ignaczak, Marcin Wika, Paweł Woicki, Wojciech Grzyb, Grzegorz Kosok, Rafał Buszek, Mateusz Mika, Zbigniew Bartman, Dawid Konarski i Bartosz Kurek. Najbardziej znani obcokrajowcy: Norweg Geir Eithun, Kubańczyk Ihosvany Hernandez Rivera, Serbowie Ivan Ilić i Aleksander Mitrović, Fin Mikko Oivanen, Białorusin Oleg Achrem, Niemiec Georg Grozer, Włosi Michele Baranowicz i Matej Cernić, Amerykanie Ryan Millar oraz Paul Lotman i Russell Holmes, Bułgar Nikołaj Penczew, Węgier Peter Veres, Francuz Julien Lyneel. Od czasów Asseco trenerami zespołu byli Jan Such, Andrzej Kowal oraz Chorwat Ljubomir Travica.
Sukcesy:
7 razy mistrz Polski (1971, 72, 74, 75, 2012, 13, 15)
4 razy srebrny medal (1973, 2009, 14, 16)
6 razy brązowy medal (1970, 77, 87, 88, 2010, 11)
3 razy Puchar Polski (1975, 83, 87)
5 razy drugie miejsce (1974, 86, 2010, 13, 15)
1 raz trzecie miejsce (1989)
Superpuchar Polski:
1 miejsce w roku 2013
2 miejsce w roku 2012 i 2015
Liga Mistrzów:
2 razy drugie miejsce (1973 i 2015)
1 raz czwarte miejsce (2016)
Pucharze CEV:
2 miejsce w roku 2012
3 miejsce w roku 1974
Puchar Challenge:
4 miejsce w roku 2008
Asseco Resovia Spółka Akcyjna
barwy: biało-czerwone
data założenia: 1937 (sekcja siatkarska)
adres: ul. Podpromie 10, III piętro
35-045 Rzeszów
hala: HWS Podpromie
ul. Podpromie 10, 35-045 Rzeszów
maskotka: wilk Soviak
Prezes: Bartosz Górski
Wiceprezes zarządu: Andrzej Gerlach
Dyrektor organizacyjny: Jarosław Gutowski
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Po szalonym meczu w Krakowie porozmawialiśmy ze zdobywcą trzeciej bramki dla GieKSy – Adrianem Błądem.
Jak oceniasz na gorąco to spotkanie? Czy spodziewaliście się, że Cracovia zostawi tyle miejsca z przodu?
Adrian Błąd: Że tak łatwo, to na pewno nikt się nie spodziewał, ale fajny mieliśmy plan na ten mecz. Częste zmiany strony, szeroka dziesiątka, co nam dawało w dużym stopniu łatwość mijania pressingu Cracovii. No i stąd się też wzięły te bramki, bo nawet jak byliśmy w niskiej obronie, to bardzo fajnie funkcjonował nasz szybki atak, stąd choćby druga bramka Mateusza Maka. Bardzo się cieszę, że tak, a nie inaczej funkcjonowaliśmy jako zespół. Bardziej mnie martwi to, że dzisiaj nie mamy Adasia Zrelaka i to jest dla nas taka strata na minus.
Czym spowodowane jest stracenie bramek w końcówkach spotkania?
Dzisiaj trzeba oddać Cracovii, że po prostu jest dobrym zespołem i też stwarzała sobie mnóstwo okazji. Dzisiaj Kudłi myślę, że ze trzy-cztery sytuacje sam wybronił. Także trzeba oddać Cracovii, że miała jakościowych zawodników i przez to stwarzała sytuację. Choćby bramka na 3:3, to też super wrzutka i super wykończenie Kallmana – ciężko jest się obronić przed takim sytuacjami. Także nie sprowadzałbym tego do jakiegoś braku koncentracji, tylko musimy być jeszcze bardziej pazerni w swoim polu karnym. Musimy wybijać wszystkie piłki, które tam się znajdują i tak jak powiedziałem – rywal też stwarzał sobie akcje i je wykorzystał.
Teraz czeka nas przerwa na kadrę, po ostatniej zaliczyliśmy dołek. Myślisz, że dzisiejszy mecz był z rodzaju takich na przełamanie?
Powiem szczerze, że ja się na tym nie skupiam. Bardziej mnie martwi to, że w dniu dzisiejszym nie mamy kilku zawodników, którzy mają kontuzję i to jest dla nas największym minusem, jeżeli chodzi o szatnię. Bo straty Grześka Rogali, Olka Komora, Bartka Nowaka, dzisiaj Zrela, to są takie straty, że musimy trzymać się wszyscy razem, żeby nasza jakość przede wszystkim nie spadła, a to jak będziemy wyglądać po przerwie na kadrę, to zawsze każdy będzie dywagował. Jednym służy przerwa, drugim nie. Robimy swoje z meczu na mecz, ale myślę, że będziemy mieli dobry plan na Lecha. Trzeba też zaznaczyć, na jaki teren jedziemy, ale pojedziemy na pewno zwarci i gotowi.
Dobrze wam się gra z zespołami, które chcą grać w piłkę i nie murują się na swojej połowie. Na pewno Lech należy do takich drużyn.
Każdy mecz jest inny, ale na pewno tak, jak powiedziałeś — lepiej nam się gra z zespołami, które chcą odważnie grać w piłkę. Łatwiej jest choćby założyć pressing, czy wyjść z szybkim atakiem, czy gdzieś tam nawet zepchnąć troszkę rywala. Bo inaczej jak rywal broni się przy swojej szesnastce i wtedy jest nam zdecydowanie ciężej. Ale jak pojedziemy na Lecha, to oni też mają swoje cele w tym sezonie, jakąś jakość prezentują. Na pewno czeka nas bardzo solidne wyzwanie. Wyzwaniom trzeba stawiać czoła i na pewno w Poznaniu tak zrobimy.
Czy po stracie bramki w doliczonym czasie gry, wierzyliście, że te spotkanie można jeszcze wygrać?
Ten mecz to był taki rollercoaster i pokazał, że wszystko się może wydarzyć. Chwilę wcześniej Seba Bergier miał sytuację bramkową, ale trzeba oddać, że Cracovia też miała super sytuację, gdzie Kudłi wybronił. Trzeba podkreślić, że ten mecz był naprawdę na bardzo wysokim poziomie i z tego się cieszymy, że od tego poziomu nie odstajemy, a wręcz przeciwnie – że spokojnie do niego dorównujemy.
Od czego zaczęło się zamieszanie po bramce dla GieKSy?
Przez kogo się zaczęło, to nie ma znaczenia. Chyba było uderzenie Sebastiana Bergiera, ale jak jest zamieszanie, to idziemy wszyscy. Nie ma znaczenia, czy to jest trener z ławki, czy ktoś na trybunach – jesteśmy jedną drużyną, stajemy wszyscy jeden za drugiego. Także to jest najmniej istotne, kto dostał kartkę i co się tam działo – ważne, że byliśmy wszyscy razem.
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Najnowsze komentarze