Za nami 6 kolejek w Ekstralidze kobiet, czas więc na podsumowanie naszych dokonań. Czas ku temu jest dobry, bo przed nami prawdziwy sprawdzian, w najbliższą sobotę do Katowic przyjeżdżają aktualne mistrzynie Polski. Nim nasze Panie wybiegną na boisko poniżej krótka analiza dotychczasowych występów.
Z tych 6 rozegranych meczów wygrane były dwa, pierwszy i ostatni, jeden mecz zakończył się remisem, w trzech przypadkach musieliśmy uznać wyższość rywalek. Wyniki te dały nam 7 pozycję w tabeli, co ciekawe łącznie strzeliliśmy 5 bramek, gorszy wynik od nas ma tylko AZS Wrocław. Jednak równocześnie straciliśmy też mało bramek, tylko 6, co jest drugim najlepszym wynikiem w lidze.
Wydawać by się mogło więc, że dziewczyny grają catenaccio, prawda jednak jest inna, gramy ofensywnie na dwie napastniczki: Wiktorię Nowak i Kingę Kozak. Kibice liczą zwłaszcza na Kingę, która dotychczas strzeliła tylko jedną bramkę na inauguracje rozgrywek. Na pewno nie jest to wiele jak na ambicje reprezentantki U-17, która w poprzednim sezonie strzeliła 22 bramki w Międzywojewódzkiej Lidze Juniorek Młodszych. Kinga za to wykonuje tytaniczną pracę na boisku, często konstruując akcje i robiąc kawał dobrej roboty w środku pola. Z tego jednak na razie nie padają bramki.
Być może zmieni się to gdy do podstawowego składu wróci Agata Sobkowicz. Agata początek sezonu spędziła zmagając się z kontuzją, a w ostatnim meczu pojawiła się po raz pierwszy w tym sezonie, wchodząc z ławki rezerwowych.
W linii pomocy w składzie nigdy nie brakowało Angeliki Łąckiewicz, Joanny Wróblewskiej i kapitan Natalii Nosalik. Panie potrafią utrzymywać się przy piłce i zdobywać bramki (po jednej Łąckiewicz i Wróblewska). Czas jednak wypracować skuteczne schematy z naszą linią ataku.
Filary obrony to Marlena Hajduk, Joanna Olszewska, Zofia Buszewska, Marlena Konieczna. Obrona to obok pomocy najbardziej bramkostrzelna formacja, po jednej bramce zdobyła Olszewska i Hajduk. Ta ostatnia zaliczyła nawet „swojaka” w meczu z Olimpią, ale tego oczywiście nie wliczamy jej w statystykę zdobytych goli. Marlena dokonała 100% rehabilitacji, strzelając zwycięską bramkę w Łodzi.
Trener Zając w pięciu meczach w bramce stawiał na Weronikę Klimek, którą w ostatnim meczu, z powodu choroby Weroniki, zastąpiła nasza sprawdzona w niższych ligach Jessica Ludwiczak. Tajemnicą trenera pozostaje na kogo postawi w najbliższym meczu.
Podsumowując, gramy poprawnie z tyłu, brakuje jednak dokładności z przodu i na tym w najbliższym czasie powinien skupić się sztab. Nie zapominajmy jednak, że jesteśmy beniaminkiem tej ligi i potrzebujemy jeszcze trochę czasu, by pokazać się z najsilniejszej strony. Dla przypomnienia drugi beniaminek (Polonia Poznań) nie zdobył jeszcze punktu.
Okazja do ustawienia celowników będzie już w środę. GieKSa jedzie to Wodzisławia Śląskiego, by zmierzyć się w Pucharze Polski z 2-ligowym zespołem SWD Wodzisław Śląski. W tym meczu jesteśmy zdecydowanym faworytem i spokojnie możemy oczekiwać wysokiego wyniku.
Prawdziwy sprawdzian czeka nas jednak w najbliższą sobotę. O 13-tej zmierzymy się Górnikiem Łęczna, który dotychczas nie przegrał jeszcze meczu i zdobył w sumie 26 bramek. W składzie Górnika znajdują się reprezentantki seniorskiej kadry A (Grzywińska, Balcerzak, Kamczyk, Grabowska) i B (Kowalska, Grec, Zdunek, Matysik) powołane na najbliższe mecze reprezentacji. Najbardziej można się obawiać Eweliny Kamczyk, która w ubiegłym sezonie zdobyła 35 bramek w Ekstralidze, a w sumie ta 25-latka zdobyła ich już 124 w lidze i 15 w reprezentacji.
Zapowiada się więc ciekawy mecz. Gorąco zapraszamy na boisko Podlesianki w najbliższą sobotę (22.09) o godzinie 13:00. Trzymamy kciuki za nasze dziewczyny.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najbliższe spotkanie GieKSy poprowadzi Piotr Rzucidło. Jego asystentami będą Marcin Lisowski i Tomasz Niemirowski. Sędzią technicznym będzie Rafał Rokosz. Arbitrami VAR będą Szymon Marciniak i Tomasz Listkiewicz.
Piotr Rzucidło swoją sędziowską karierę rozpoczął w sezonie 2015/16 w 3. lidze i na tym poziomie pracował aż do sezonu 2021/22 kiedy to zadebiutował w 2. lidze. W kolejnych rozgrywkach poprowadził swój pierwszy mecz na zapleczu Ekstraklasy, a na najwyższym poziomie rozgrywkowym zadebiutował w bieżącym sezonie.
W sezonie 2024/25 Piotr Rzucidło poprowadził do tej pory 1 mecz towarzyski reprezentacji młodzieżowych, 1 mecz CLJ, 1 mecz w 3. lidze, 1 mecz w Pucharze Polski oraz 12 spotkań w 1. lidze. W Ekstraklasie poprowadził 2 mecze, w których pokazał 11 żółtych kartek, 1 czerwoną po dwóch żółtych i podyktował 1 rzut karny.
Mecze GieKSy, które poprowadził Piotr Rzucidło:
Sezon 2023/24
Wisła Płock – GKS Katowice 2:1 (3 żółte kartki, rzut karny wykorzystany przez Jędrycha)
Bilans: 0 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka. Bramki 1:2.
Raport kartkowy
Rafał Górak nie będzie mógł skorzystać z Mateusza Kowalczyka, który w Szczecinie obejrzał 4. żółtą kartkę w sezonie.
Oskar Repka – 5 ŻK
Mateusz Kowalczyk – 4 ŻK
Adrian Błąd – 3 ŻK
Borja Galán – 3 ŻK
Lukas Klemenz – 3 ŻK
Märten Kuusk – 3 ŻK
Marcin Wasielewski – 3 ŻK
Sebastian Bergier – 3 ŻK
Alan Czerwiński – 2 ŻK
Arkadiusz Jędrych – 2 ŻK
Aleksander Komor – 2 ŻK
Mateusz Mak – 2 ŻK
Adam Zreľák – 2 ŻK
Bartosz Nowak – 1 ŻK
Filip Szymczak – 1 ŻK
Dawid Kudła – 1 ŻK
Grzegorz Rogala – 1 ŻK
Pogoda
Nie przewiduje się opadów deszczu, prognozowana temperatura w trakcie meczu to 14 stopni Celsjusza przy zachmurzonym niebie.
Tosiek
18 września 2018 at 20:50
Może dobrze, że zagrają z Łęczną na Podlesiance, bo Bukowa jest nieprzewidywalna, 0-1 z Olimpią, 0-4 z AZS Wrocław w PP, ale i tak będzie bardzo ciężko coś ugrać w tym meczu. Niespodzianki jednak się zdarzają, mamy solidną i doświadczoną obronę z Marleną Hajduk, która sześć lat grała w Łęcznej więc dziewczyny nie pękną. Brakuje skuteczności w ataku ale to przyjdzie z czasem gdy młode zawodniczki nabiorą więcej rutyny. Czekam na debiut Oliwii Kil, strzeliła cztery bramki w ostatnim meczu pucharowym, rywal był słaby ale dziewczyna ma instynkt i powinna się pokazać w Ekstralidze.
Magda
19 września 2018 at 10:52
Świetna relacja! Jestem ciekawa jak pójdzie dziewczynom w kolejnych meczach!