W poprzednich dwóch częściach analizy raportu InStat zajęliśmy się statystykami drużynowymi. Teraz czas przejść do liczb poszczególnych zawodników. Dziś przyjrzymy się wyróżniającym się wynikom na tle ligi.
Żaden z naszych zawodników nie znalazł się w top-20 pod względem InStat Index. Pierwsze miejsce z wynikiem 260 zajęli Soljic ze Stali Mielec i Kasperkiewicz z Rakowa. W klasyfikacji strzelców w ścisłej czołówce z 10 golami znalazł się Adrian Błąd. Więcej strzelili tylko Sabala (12) i Lech (10), z kolei taki sam wynik osiągnęli jeszcze Grzeszczyk i Kujawa. Wśród najlepszych asystentów ponownie nie mamy swojego przedstawiciela. Po rundzie jesiennej 14. miejsce z 3 asystami zajmował Śpiączka, jednak wypadł poza czołową 20-stkę. W klasyfikacji kanadyjskiej, czyli gole+asysty, Błąd zajął 10 miejsce ex aequo z Adamkiem, Kunem i Gergelem. Obie te klasyfikacje zdominował Ramirez z ŁKS-u. Błąd brał udział przy 23 naszych akcjach bramkowych (aż 68% wszystkich naszych goli), co jest 9. rezultatem w lidze. Jest natomiast zdecydowanym liderem w liczbie oddanych strzałów – uderzał aż 95 razy, a w 36% robił to celnie. W klasyfikacji strzałów w słupek i poprzeczkę znalazło się dwóch naszych zawodników – Lisowski i Anon dwukrotnie obijali obramowanie.
Na 13. miejscu w klasyfikacji pomyłek powodujących stratę bramki utrzymał się Lisowski, który według Instatu przyczynił się do utraty 10 goli. W czołówce podających nie znajdziemy żadnego piłkarza GKS-u, jednak w kluczowych podaniach Błąd zajął 10. miejsce z 63 próbami i 52% skutecznością. Jeszcze wyżej, bo na 3. miejscu, jest w tabeli z podaniami w pole karne. W ,,szesnastkę” przeciwnika zagrywał 308 razy i uzyskał 45% skuteczności. Do klasyfikacji najczęściej dośrodkowujących rzutem na taśmę załapał się Puchacz, który dzięki 68 takim zagraniom ze 26% skutecznością zajął 20. miejsce. W klasyfikacji dośrodkowań w pole karne ze stałych fragmentów gry Błąd ponownie znalazł się na najniższym stopniu podium. Dośrodkowywał 183 razy i osiągnął 54% skuteczności. W tabeli długich podań znaleźli się obaj nasi bramkarze. Warto zauważyć, że choć Pawełek wykopywał piłkę 346 razy, a Baran 208, to drugi z nich robił to aż o 10% skuteczniej. Podania Pawełka trafiały do naszego zawodnika w 71%, a Barana w 81%. W kolejnej tabeli znowu możemy zauważyć nazwisko Adriana Błąda, tym razem nie jest to jednak nic pozytywnego, ponieważ dotyczy ona podań na pozycję spaloną, a Błąd dogrywał tak 6 razy, z kolei wśród zawodników najczęściej łapanych na spalonym znalazła się cała trójka naszych napastników. Śpiączka dał się złapać 17 razy, Woźniak 11 razy i tyle samo Rumin, trzeba jednak pamiętać, że ostatni z nich grał zdecydowanie najrzadziej i jego średnia wyniosła raz na 90 minut, u Śpiączki 0,8, a u Woźniaka 0,6 (u niego z kolei trzeba pamiętać, że sporo grał także na boku pomocy).
Żaden z naszych zawodników nie znalazł się w czołówce piłkarzy najczęściej wchodzących w pojedynki, jeśli jednak ograniczymy się do pojedynków w defensywie, wówczas na 10. miejscu znajdziemy Wojciecha Lisowskiego, a zaraz za nim Bartłomieja Poczobuta (po rundzie jesiennej zajmowali odpowiednio 19. i 20. miejsce). Lisowski wygrał 62% z 331 pojedynków w defensywie, a Poczobut 55% z 327. Wśród najczęściej pojedynkujących się zawodników w ofensywie na 16. znalazł się Bartosz Śpiączka. Z 376 pojedynków wygrał ich 151. Wyżej znalazł się w klasyfikacji pojedynków w powietrzu – brał w nich udział aż 254 razy, co dało 8. miejsce, a wygrał 42% z nich (po rundzie jesiennej zaledwie 36%). Na ostatnie miejsce w top-20 tej kategorii załapał się także Arkadiusz Woźniak – wygrał niemal dokładnie połowę z 208 pojedynków o górną piłkę, z kolei w ilości pojedynków na ziemi na 13. miejscu znalazł się Poczobut. Brał udział w 375 takich pojedynkach, z czego wygrał 62%, co jest najlepszym wynikiem z czołowej 20-stki ligi. W dryblingach na 6. miejscu mamy Tymoteusza Puchacza, który próbował oszukać rywala 161 razy, a w 52% przypadków robił to skutecznie. W odbiorach bezkonkurencyjny był Bartłomiej Poczobut, który podejmował ich próbę aż 164 razy – o 23 więcej, niż drugi w tej kategorii Tront. Dokładnie 100 z jego prób odbiorów było udanych, co dało skuteczność na poziomie 61% – aż 10% więcej, niż po rundzie jesiennej. 8. miejsce zajął Lisowski (125 prób odbiorów, 63% skuteczności), a 11. Błąd (118, 47%).
Żaden z naszych piłkarzy nie znalazł się ani na liście top-20 w straconych piłkach, ani w odzyskanych, ani w przeciętych podaniach. W zbieraniu drugich piłek 11. miejsce zajął Poczobut, który dokonał tego 227 razy, w tym 102 razy na połowie przeciwnika. Spadła liczba jego fauli – po rundzie jesiennej zajmował 3. miejsce w lidze z 47 faulami, a na koniec sezonu zajął 5. miejsce z 65, więc w rundzie wiosennej dopuścił się tylko 18 przewinień. 16. miejsce z 56 faulami zajął Lisowski. Co ciekawe, obaj byli częściej faulowani, niż sami faulowali. Poczobut był 3 najczęściej faulowanym zawodnikiem ligi – był nieprzepisowo zatrzymywany aż 90 razy, z kolei Lisowski został sfaulowany dokładnie raz więcej, niż on sfaulował.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Po szalonym meczu w Krakowie porozmawialiśmy ze zdobywcą trzeciej bramki dla GieKSy – Adrianem Błądem.
Jak oceniasz na gorąco to spotkanie? Czy spodziewaliście się, że Cracovia zostawi tyle miejsca z przodu?
Adrian Błąd: Że tak łatwo, to na pewno nikt się nie spodziewał, ale fajny mieliśmy plan na ten mecz. Częste zmiany strony, szeroka dziesiątka, co nam dawało w dużym stopniu łatwość mijania pressingu Cracovii. No i stąd się też wzięły te bramki, bo nawet jak byliśmy w niskiej obronie, to bardzo fajnie funkcjonował nasz szybki atak, stąd choćby druga bramka Mateusza Maka. Bardzo się cieszę, że tak, a nie inaczej funkcjonowaliśmy jako zespół. Bardziej mnie martwi to, że dzisiaj nie mamy Adasia Zrelaka i to jest dla nas taka strata na minus.
Czym spowodowane jest stracenie bramek w końcówkach spotkania?
Dzisiaj trzeba oddać Cracovii, że po prostu jest dobrym zespołem i też stwarzała sobie mnóstwo okazji. Dzisiaj Kudłi myślę, że ze trzy-cztery sytuacje sam wybronił. Także trzeba oddać Cracovii, że miała jakościowych zawodników i przez to stwarzała sytuację. Choćby bramka na 3:3, to też super wrzutka i super wykończenie Kallmana – ciężko jest się obronić przed takim sytuacjami. Także nie sprowadzałbym tego do jakiegoś braku koncentracji, tylko musimy być jeszcze bardziej pazerni w swoim polu karnym. Musimy wybijać wszystkie piłki, które tam się znajdują i tak jak powiedziałem – rywal też stwarzał sobie akcje i je wykorzystał.
Teraz czeka nas przerwa na kadrę, po ostatniej zaliczyliśmy dołek. Myślisz, że dzisiejszy mecz był z rodzaju takich na przełamanie?
Powiem szczerze, że ja się na tym nie skupiam. Bardziej mnie martwi to, że w dniu dzisiejszym nie mamy kilku zawodników, którzy mają kontuzję i to jest dla nas największym minusem, jeżeli chodzi o szatnię. Bo straty Grześka Rogali, Olka Komora, Bartka Nowaka, dzisiaj Zrela, to są takie straty, że musimy trzymać się wszyscy razem, żeby nasza jakość przede wszystkim nie spadła, a to jak będziemy wyglądać po przerwie na kadrę, to zawsze każdy będzie dywagował. Jednym służy przerwa, drugim nie. Robimy swoje z meczu na mecz, ale myślę, że będziemy mieli dobry plan na Lecha. Trzeba też zaznaczyć, na jaki teren jedziemy, ale pojedziemy na pewno zwarci i gotowi.
Dobrze wam się gra z zespołami, które chcą grać w piłkę i nie murują się na swojej połowie. Na pewno Lech należy do takich drużyn.
Każdy mecz jest inny, ale na pewno tak, jak powiedziałeś — lepiej nam się gra z zespołami, które chcą odważnie grać w piłkę. Łatwiej jest choćby założyć pressing, czy wyjść z szybkim atakiem, czy gdzieś tam nawet zepchnąć troszkę rywala. Bo inaczej jak rywal broni się przy swojej szesnastce i wtedy jest nam zdecydowanie ciężej. Ale jak pojedziemy na Lecha, to oni też mają swoje cele w tym sezonie, jakąś jakość prezentują. Na pewno czeka nas bardzo solidne wyzwanie. Wyzwaniom trzeba stawiać czoła i na pewno w Poznaniu tak zrobimy.
Czy po stracie bramki w doliczonym czasie gry, wierzyliście, że te spotkanie można jeszcze wygrać?
Ten mecz to był taki rollercoaster i pokazał, że wszystko się może wydarzyć. Chwilę wcześniej Seba Bergier miał sytuację bramkową, ale trzeba oddać, że Cracovia też miała super sytuację, gdzie Kudłi wybronił. Trzeba podkreślić, że ten mecz był naprawdę na bardzo wysokim poziomie i z tego się cieszymy, że od tego poziomu nie odstajemy, a wręcz przeciwnie – że spokojnie do niego dorównujemy.
Od czego zaczęło się zamieszanie po bramce dla GieKSy?
Przez kogo się zaczęło, to nie ma znaczenia. Chyba było uderzenie Sebastiana Bergiera, ale jak jest zamieszanie, to idziemy wszyscy. Nie ma znaczenia, czy to jest trener z ławki, czy ktoś na trybunach – jesteśmy jedną drużyną, stajemy wszyscy jeden za drugiego. Także to jest najmniej istotne, kto dostał kartkę i co się tam działo – ważne, że byliśmy wszyscy razem.
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Najnowsze komentarze