Za nami 18 kolejek obecnego sezonu. GKS Katowice zgromadził w nich 32 punkty. Postanowiliśmy prześledzić ostatnie 5 sezonów właśnie pod kątem miejsca i zdobyczy punktowych czołowych zespołów po 18. kolejce i na koniec sezonu, a także zobaczyć, czy forma katowiczan z obecnego sezonu w poprzednich kilku rozgrywkach dałaby awans do ekstraklasy naszej drużynie.
Pierwsza obserwacja jest taka, że w ciągu ostatnich 5 lat tylko dwóm drużynom mającym po 18. kolejce 32 punkty lub mniej udało się awansować do ekstraklasy. Pierwszą ekipą jest Górnik Zabrze z sezonu 2009/10, który na półmetku (plus jedna kolejka) miał zaledwie 30 punktów. W pozostałych 16 kolejkach zdobył 31 oczek i zajął drugie miejsce za Widzewem Łódź. To był sezon, gdzie drużyny z czołówki (oprócz Widzewa) odbierały sobie punkty i dlatego zabrzanie nawet z siedmioma remisami i aż dziewięcioma porażkami wywalczyli promocję. Drugim zespołem, który uzyskał awans mając po 18 kolejkach mniej punktów niż obecnie GKS był Piast Gliwice w sezonie 2011/12. Gliwiczanie mieli na koncie 31 oczek, a sezon zakończyli z 64 punktami i wygrali całą ligę. Pozostałe 9 drużyn, które w ciągu ostatnich 5 sezonów wywalczyły awans do ekstraklasy (w jednym awansowały trzy ekipy) miały na koncie po 18 kolejkach od 35 do 42 punktów.
Przyjrzyjmy się teraz ekipom, które po 18 kolejkach miały 32 punkty lub więcej i awansu nie wywalczyły. Było takich ekip aż siedem. Najbardziej spektakularny „zjazd” zaliczył Piast Gliwice, który w sezonie 2010/11 po 18 kolejkach miał 39 punktów, czyli aż 7 więcej niż GieKSa teraz, ale w pozostałych 16 meczach wygrał tylko 2 razy, 7 zremisował i poniósł 7 porażek, zdobywając marne 13 oczek (dla pocieszenia dla Piastunek, to właśnie w kolejnym sezonie awansowali). Ponadto nie awansowało Podbeskidzie (33 pkt po 18. kolejkach, na koniec 59), Pogoń (32 i 51), Flota (32, 66), Zawisza (34, 59), znów Flota (40, 63) i Nieciecza (38, 63).
Patrząc na ogólne zdobycze punktowe czołowych zespołów po 18 kolejkach w ostatnich 5 latach były one nieco większe niż teraz. Przypomnijmy, obecnie pierwszy Górnik Łęczna ma na koncie 35 punktów, a drugi GKS Bełchatów i trzeci GKS Katowice po 32 oczka. Tym samym katowiczanie nie tracą nawet jednego punktu do strefy awansu i bezwzględnie liczą się w walce o awans. Spory problem z taką ilością punktów na tym etapie nasz zespół miałby choćby w poprzednim sezonie, kiedy to do drugiego miejsca traciłby 6 punktów, a w sezonie 2010/11 ta strata wynosiłaby aż 9 punktów. Dwa sezony temu drugi Zawisza miał na tym etapie dwa punkty więcej, a pięć lat temu trzeci Widzew – trzy. W sezonie 2009/10 druga Pogoń miała również 32 punkty. Można więc na podstawie tego zestawienia stwierdzić, że obecny sezon to nie tylko dobra gra GKS dająca naszemu zespołowi miejsce w czołówce, ale także duże straty rywali umożliwiające nam ciągle udział w grze. Gdy dodamy do tego, że zespoły liderujące w poszczególnych sezonach miały na tym etapie 36, 38, 42, 35 i 40 punktów, mamy obraz tego, że nawet liderująca Łęczna – z 35 punktami – nie spisuje się jakoś rewelacyjnie.
Wiemy, że GKS Katowice miał słabszy początek sezonu i dobrą dalszą część rundy. Przyjrzyjmy się zatem, czy w takiej formie katowiczanie awansowaliby do ekstraklasy w poprzednich sezonach. Pod uwagę weźmiemy dotychczasową średnią punktów w całym sezonie oraz średnią zdobyczy Kazimierza Moskala (taki podział jest uzasadniony, bo jak wiadomo katowiczanie zaczęli bardziej punktować w momencie przyjścia nowego szkoleniowca).
GieKSa w sumie zdobyła 32 punkty w 18 meczach, co daje średnią 1,77 punktu na mecz. Utrzymując tę średnią do końca sezonu, nasz zespół zgromadziłby na koncie 60 oczek. Od przyjścia Kazimierza Moskala zespół rozegrał 13 spotkań, w których zdobył 25 punktów, w tym przypadku średnia wynosi 1,92, czyli utrzymując formę punktową, na koniec mielibyśmy (niemal) 63 punkty. Zobaczmy, czy te zdobycze (60 lub 63 punkty) dałyby awans w poprzednich sezonach. Wymieniamy w zestawieniu ostatnie drużyny, które awansowały, czyli te które zajęły miejsca drugie plus Korona, która awansowała z trzeciego miejsca. W nawiasach podajemy, czy GKS awansowałby w danym sezonie z ilością 60/63 punktów.
Sezon 2008/09 – Korona Kielce – 61 pkt (brak awansu/awans)
Sezon 2009/10 – Górnik Zabrze – 61 pkt (brak awansu/awans)
Sezon 2010/11 – Podbeskidzie – 69 pkt (brak awansu/brak awansu)
Sezon 2011/12 – Pogoń Szczecin – 61 pkt (brak awansu/awans)
Sezon 2012/13 – Cracovia – 64 pkt (brak awansu/brak awansu)
Z zestawienia jasno wynika, że GKS Katowice punktując tak, jak od początku sezonu ma marne szansę na promocję do ekstraklasy – pułap 61 punktów to bowiem absolutne minimum. Patrząc jednak na punkty, które zdobył po swoim przyjściu Kazimierz Moskal, należy powiedzieć, że forma ta może wystarczyć do awansu, ale nie musi. Mimo pozytywnej oceny pracy nowego szkoleniowca, pamiętajmy, że GKS potrafił mieć serię trzech remisów, przegrywał mecze w Jaworznie czy Łęcznej, remisował z Flotą. Są więc rezerwy, które trzeba poprawić, natomiast w żadnym wypadku nie można stwierdzić, że forma piłkarzy po przyjściu trenera była na tyle wysoka, aby awans uznać za pewnik. Była natomiast na tyle przyzwoita, że daje bardzo dużą możliwość walki o ekstraklasę.
Każdy sezon jest inny, w każdym czołówka spisuje się raz lepiej raz gorzej – czasem mamy ekipy zdecydowanie dominujące, czasem o awans walczy więcej drużyn, które są zbliżone poziomem i również… w zbliżony sposób tracą punkty. Obecny sezon pokazuje, że czołówka jako całość jest słabsza niż w niektórych poprzednich sezonach – co otwiera szansę przed GieKSą na awans. Trzeba jednak – po pierwsze – utrzymać równą, solidną formę, którą wniósł ze sobą do zespołu Kazimierz Moskal, po drugie – postarać się grać… jeszcze odrobinę lepiej. Można zaryzykować stwierdzenie, że utrzymanie obecnej dyspozycji plus pokonanie u siebie i Łęcznej, i Bełchatowa, powinno wystarczyć do awansu. Ale to oczywiście akademickie rozważania, a wszystko zweryfikuje piłkarska wiosna.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najbliższe spotkanie GieKSy poprowadzi Piotr Rzucidło. Jego asystentami będą Marcin Lisowski i Tomasz Niemirowski. Sędzią technicznym będzie Rafał Rokosz. Arbitrami VAR będą Szymon Marciniak i Tomasz Listkiewicz.
Piotr Rzucidło swoją sędziowską karierę rozpoczął w sezonie 2015/16 w 3. lidze i na tym poziomie pracował aż do sezonu 2021/22 kiedy to zadebiutował w 2. lidze. W kolejnych rozgrywkach poprowadził swój pierwszy mecz na zapleczu Ekstraklasy, a na najwyższym poziomie rozgrywkowym zadebiutował w bieżącym sezonie.
W sezonie 2024/25 Piotr Rzucidło poprowadził do tej pory 1 mecz towarzyski reprezentacji młodzieżowych, 1 mecz CLJ, 1 mecz w 3. lidze, 1 mecz w Pucharze Polski oraz 12 spotkań w 1. lidze. W Ekstraklasie poprowadził 2 mecze, w których pokazał 11 żółtych kartek, 1 czerwoną po dwóch żółtych i podyktował 1 rzut karny.
Mecze GieKSy, które poprowadził Piotr Rzucidło:
Sezon 2023/24
Wisła Płock – GKS Katowice 2:1 (3 żółte kartki, rzut karny wykorzystany przez Jędrycha)
Bilans: 0 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka. Bramki 1:2.
Raport kartkowy
Rafał Górak nie będzie mógł skorzystać z Mateusza Kowalczyka, który w Szczecinie obejrzał 4. żółtą kartkę w sezonie.
Oskar Repka – 5 ŻK
Mateusz Kowalczyk – 4 ŻK
Adrian Błąd – 3 ŻK
Borja Galán – 3 ŻK
Lukas Klemenz – 3 ŻK
Märten Kuusk – 3 ŻK
Marcin Wasielewski – 3 ŻK
Sebastian Bergier – 3 ŻK
Alan Czerwiński – 2 ŻK
Arkadiusz Jędrych – 2 ŻK
Aleksander Komor – 2 ŻK
Mateusz Mak – 2 ŻK
Adam Zreľák – 2 ŻK
Bartosz Nowak – 1 ŻK
Filip Szymczak – 1 ŻK
Dawid Kudła – 1 ŻK
Grzegorz Rogala – 1 ŻK
Pogoda
Nie przewiduje się opadów deszczu, prognozowana temperatura w trakcie meczu to 14 stopni Celsjusza przy zachmurzonym niebie.
StoczeK
20 stycznia 2014 at 16:36
Fajnie opisane… Ale patrząc na poprzednie sezony gdy na czele stawki były Flota, Dolcan czy Termalika z 3 czy 4 miejsca była szansa awansować. Teraz patrząc 3 pierwsze zespoły na pewno chcą awansować…nie można skreślać 4 Arki jak i 6 Wisły Płock… będzie ciekawa wiosna…oby w pierwszej dwójce była GieKSa.
n.k.w.d.
20 stycznia 2014 at 18:09
damy radę ! pokonamy Łęczniaków i Bełchatów na B1 !
Kleofas09
20 stycznia 2014 at 18:16
Jutro na HOKEJ qrwna wszyscy !!! z tyskimi, łazic na szpile…co wy robici e w fifa 14 ciulocie? naprzod sie mo dobrze i nos wygryzie