Piłka nożna Wywiady
Górak: „Jeżeli ma się marzenia, to można zrobić wiele”
Zapraszamy do zapisu konferencji z Rzeszowa, gdzie po meczu głos zabrali trenerzy: Rafał Ulatowski oraz Rafał Górak.
Ulatowski: Nie będę odkrywczy, jeśli powiem, że pierwsza bramka dla GKS-u Katowice diametralnie zmienia optykę oceny mojego zespołu, bo do momentu tej straty bramki uważam, że mieliśmy swój plan, mieliśmy swój pomysł, chcieliśmy się zrehabilitować za pierwszą połowę meczu w Gdańsku. Zmieniliśmy troszkę ustawienie w defensywie. Jeśli chodzi o proporcję, w pierwszej połowie GKS nie stworzył sobie żadnych sytuacji, byliśmy takim zespołem, jeśli chodzi o grę w obronie, jak w pierwszych meczach rundy wiosennej. Natomiast sposób, w jaki straciliśmy bramkę, to miało wpływ na późniejsze losy meczu. Zmiany taktyczne – praktycznie postawiliśmy wszystko na jedną kartę od momentu zero jeden i graliśmy bez defensywnych pomocników, bo ani Bartek Ciepiela, ani Marcin Urynowicz, którzy grali, to nie są nominalni defensywni pomocnicy. W związku z tym postawiliśmy wszystko na to, żeby wyrównać. Pokazaliśmy kilka akcji takich, które przy dobrze broniącym zespole GKS-u Katowice nie znalazły drogi do bramki. W efekcie po ataku szybkim straciliśmy drugą bramkę i wynikowy obraz tego meczu jest na pewno bardzo zły. W związku z tym nie pozostaje nic innego, jak tylko pracować, trenować i spotkamy się w sobotę na Termalice Nieciecza w kolejnym naszym meczu. Dziękuję bardzo.
Górak: To było trudne spotkanie w szczególności dla nas w pierwszej połowie, kiedy Resovia naprawdę postawiła nam bardzo wysoko poprzeczkę – dobrze grała moim zdaniem. Natomiast rzeczywiście problemy mieliśmy w momencie stałych fragmentów gry, kiedy Resovia rzeczywiście nam zagroziła, ale dzięki dobrej postawie naszego bramkarza, nie straciliśmy bramki. Natomiast druga połowa rzeczywiście bardzo dobrze dla się zaczęła, co potem pozwoliło kontrolować grę. Pozwoliło nam to rozwinąć też te nasze szyki tak, jak żeśmy chcieli, a drugą bramkę, wydaje mi się, że zdobyliśmy w sposób koncertowy, jeśli chodzi o atak szybki. To dało nam zwycięstwo 2:0. Później były momenty, kiedy drużyna moja rzeczywiście doskonale broniła, a jednocześnie też szukała trzeciej bramki, która niewątpliwie zazwyczaj zabija spotkania i wtedy już jest spokojnie. Musieliśmy być bardzo czujni do ostatniej minuty, zdaliśmy egzamin. Bardzo jesteśmy zadowoleni z wywiezienia 3 punktów właśnie z Rzeszowa. Dziękuję.
Pytanie 1: Trenerze, czy taki miał pan rzeczywiście pomysł na to, po zdobyciu bramki, aby troszeczkę się cofnąć i czekać właśnie na tę kontrę i szczególnie właśnie bronić, a przy okazji starać się właśnie wyprowadzić kontrę, która się udała?
Górak: To też nie tak do końca. Natomiast rzeczywiście, kiedy tak preferujemy, kiedy bardzo chcemy grać wysokim pressingiem, a to wymaga naprawdę bardzo dużej intensywności w momencie kiedy tę bramkę się zdobywa, warto niekiedy zejść trochę do tej obrony niskiej i przetrzymać moment taki, aby przeciwnik po prostu trochę bardziej do nas wyszedł, trochę bardziej też był zaatakować, trochę jakby możliwość też wykorzystania jego błędów w prowadzeniu gry. Wobec tego taki plan jak najbardziej był. Ciut być może za dużo pozwoliliśmy, bo momentalnie powinniśmy piłkę przejąć i tych szybszych ataków powinno być po prostu parę na pewno więcej, ale cieszę się, że jeden z nich właśnie zakończył się też bramką na 2:0, także nie chcąc dopowiadać do tego, jakieś nie wiadomo, jakie ideologie, ale na pewno taki zamysł był.
Pytanie 2: Czwarte zwycięstwo na wiosnę. Można powiedzieć, że włączacie się do gry o awans. Czy takie są cele klubu na ten sezon?
Górak: Dużo by mówić i dużo by opowiadać. Bardzo cieszymy się, że jesteśmy w takim momencie. Bardzo cieszymy się, że zdobywamy punkty na miarę możliwości naszej drużyny, bo to jest zespół naprawdę dobry. Cierpliwość popłaca, natomiast nic jeszcze nie jest jakby załatwione. Drużyny jeszcze, które grają, mogą zdobyć punkty. Także włączyliśmy się do tej walki „o”, ale wydaje mi się, że ani razu w tym sezonie nie byliśmy w momencie, kiedy byśmy się tak naprawdę od nich już tak całkowicie oddalili. Także robimy swoje, pracujemy ciężko, momenty niekiedy są trudne w szczególności pierwszej rundzie, kiedy graliśmy naprawdę bardzo dobrze, a nie potrafiliśmy wygrać spotkania i wtedy drużyna bardzo ładnie ten moment zniosła. Wytrzymała ten trudny moment wewnątrz. Punktujemy bardzo solidnie. Punktujemy bardzo rzetelnie i to jest bardzo dla nas dobre. Natomiast wiadomo, że teraz będziemy mieli bardzo mocne spotkania na Śląsku: Podbeskidzie, Zagłębie nawet drogą rewanżu w tamtej rundzie kiedy zremisowaliśmy w Bielsku i przegraliśmy z Zagłębiem, mamy taką ogromną chęć rewanżu i po prostu grania w tych najbliższych meczach o pełną pulę.
Pytanie 3: Chciałem zapytać o zawodnika, który zdobył drugą bramkę – Antek Kozubal. Pochodzi z Podkarpacia, jest wypożyczony z Lecha Poznań. Jak pan ocenia jego rozwój, bo widzę, że gra w każdym mecz – zaczyna mecz od pierwszej minuty, czasem schodzi, natomiast jak pan ocenia jego rozwój przez ten sezon?
Górak: Antek wydaje mi się w GKS-ie Katowice rozwija się doskonale dzięki rzetelnej pracy. Dzięki na pewno naszej pomocy rozwija się naprawdę doskonale.
Pytanie 4: Panie trenerze mam do pana pytanie takie zahaczające o historię. To jest ważny rok dla waszego klubu – obchodzicie wszak jubileusz. Jakie jest u was wśród piłkarzy podejście czy jakoś piłkarze zdają sobie sprawę z tego jak ważny jest to rok. Na przykład Puszcza Niepołomice w roku jubileuszowym awansowała do Ekstraklasy, Lech Poznań zdobył mistrzostwo Polski. Czy pan może w jakiś sposób motywuje piłkarzy, że może w tym roku warto jakby tak wyjątkowo powalczyć o ten awans właśnie z powodu 60-lecia powstania klubu?
Górak: To znaczy po spadku do drugiej ligi, teraz jesteśmy trzeci sezon ciągłości w lidze pierwszej i w każdym z tych sezonów naprawdę mieliśmy ogromne marzenia, żeby być jak najwyżej. Wiadomo, że nasz klub w tym roku ma jubileusz i obchodziliśmy te urodziny wspólnie na Bukowej podczas meczu z Miedzią czy w czasie uroczystej gali. Moi piłkarze są świadomi, w jakim klubie graj. W związku z tym, że ja jestem najstarszy i najdłużej w tym klubie, bo już wcześniej i teraz dużo piłkarzom opowiadam dużo ich zajawiam tą piękną historią, którą GKS miał. Piękna dekada GieKSy, która to przecież była pisana pięknymi zgłoskami w naszym klubie w naszej historii. Któż by nie miał takich chęci i takich marzeń, takiej nadziei? Natomiast musi za tym iść ciężka praca i wspólny wysiłek wszystkich dookoła wszystkich razem, bo bez jakiegokolwiek małego drobnego elementu nie da się tego zrobić. Jeżeli wszyscy razem pociągniemy, to może się wydarzyć wszystko. Natomiast nie ma co rozbijać wielkich moim zdaniem takich ambicji, bo nasz klub poprzez wiele lat naprawdę wiele razy przez to też cierpiał. I wszyscy razem zdajmy sobie sprawę, jak wiele się wydarzyło na Śląsku wokół zespołów, które awansowały do Ekstraklasy, grały w tej Ekstraklasie, były w tej Ekstraklasie, a my ciągle nie możemy się do niej dopukać. Natomiast moim marzeniem jest tak, żeby GKS kiedyś wszedł do Ekstraklasy i byłby w stanie w niej być i się w niej zadomowić, żeby to nie był moment dla GKS-u Katowice, tylko żeby wszedł do Ekstraklasy pełny stabilny klub z pięknym stadionem, z ogromnym zapleczem ogólnym i żeby ta siła GKS-u była na tyle mocna, żeby po prostu w tej Ekstraklasie być, zostać i grać i wiele lat, a jeżeli się te marzenia ma, to wydaje mi się, że można zrobić wiele.
W 20. kolejce THL nasza drużyna wyruszyła do Tychów żeby zmierzyć się z miejscowym GKS-em.
Pierwszą tercję rozpoczęliśmy od szarpanej gry w tercji neutralnej. Dopiero w 4. minucie strzał na bramkę Fucika zdołał oddać Wronka, ale jego uderzenie nie sprawiło problemów bramkarzowi gospodarzy. W 7. minucie miejscowi wyszli na prowadzenie. W drugiej połowie pierwszej odsłony nasza drużyna stanęła przed szansą wyrównania wyniku za sprawą liczebnej przewagi. Pomimo oddania kilku groźnych strzałów, to żaden z naszych zawodników nie zdołał pokonać Fucika. W 19. minucie fantastyczną interwencją popisał się Eliasson ratując nas przed utratą drugiej bramki. Chwilę przed syreną kończącą pierwszą tercję Eliasson ponownie zachował czujność i pewnie obronił kolejne strzały gospodarzy.
Drugą tercję rozpoczęliśmy od zdecydowanego ataku na bramkę Fucika, blisko zdobycia bramki był Wronka i Varttinen. W 24. minucie gospodarze zdobyli drugą bramkę, wykorzystując liczebną przewagę. Kilkanaście sekund później gospodarze ponownie podwyższyli. W 25. minucie nastąpiła zmiana bramkarza w naszej drużynie. W 28. minucie czwartą bramkę dla drużyny gospodarzy zdobył Drabik, wykorzystując bierną postawę naszych obrońców. W 33. minucie w sytuacji sam na sam z Fucikiem znalazł się Dupuy, ale jego strzał był za lekki, by pokonać bramkarza gospodarzy. Na sam koniec drugiej odsłony gospodarze po raz piąty wbili krążek do naszej bramki.
Trzecią odsłonę rozpoczęliśmy od kilku strzałów na bramkę Fucika. Jednak to gospodarze ponownie znaleźli drogę do naszej bramki, zdobywając szóstą bramkę w tym meczu. Minutę później po raz siódmy do bramki trafił Viinikainen. Na sam koniec meczu bramkę honorową dla naszej drużyny zdobył Jonasz Hofman.
GKS Tychy – GKS Katowice 7:1 (1:0, 4:0, 2:1)
1:0 Filip Komorski (Valtteri Kakkonen, Rafał Drabik) 06:16
2:0 Alan Łyszczarczyk (Rasmus Hejlanko, Valtteri Kakkonen) 23:23, 5/4
3:0 Mark Viitianen (Dominik Paś) 24:18
4:0 Rafał Drabik (Szymon Kucharski, Mateusz Bryk) 27:48
5:0 Mateusz Gościński (Hannu Kuru, Olli Kaskinen) 38:56
6:0 Hannu Kuru (Juuso Walli, Bartłomiej Pociecha) 45:23
7:0 Olli-Petteri Viinikainen (Alan Łyszczarczyk, Rasmus Hejlanko) 47:54
7:1 Jonasz Hofman
GKS Tychy: Fucik, Lewartowski – Viinikainen, Bryk, Łyszczarczyk, Komorski, Knuutinen – Kaskinen, Kakkonen, Jeziorski, Kuru, Heljanko- Walli, Pociecha, Karkkanen, Paś, Viitanen – Bizacki, Ubowski, Drabik, Kucharski, Gościński.
GKS Katowice: Eliasson, Kieler – Maciaś, Hoffman, Wronka, Pasiut, Fraszko – Varttinen, Verveda, Anderson, Monto, Dupuy – Runesson, Lundegard, Michalski, McNulty, Hofman Jo. – Chodor, Dawid, Hofman Ja.
Gdy wyjrzałem dziś za okno z pokoju hotelowego, zobaczyłem szron na pobliskich dachach. I tyle. Śniegu nie było ani grama, jedyne, co mogło nas przyprawiać o lekkie dreszcze to przymrozek i konieczność spędzenia tego meczu w tak niskiej temperaturze. Wiadomo jednak, że podczas dobrego widowiska można się porządnie rozgrzać i emocje sportowe niwelują jakiekolwiek atmosferyczne niedogodności. Głowiłem się, jak to jest, że w różnych rejonach Polski mamy atak zimy, a przecież okolice bieguna zimna, które teoretycznie najbardziej są narażone na popularny biały puch, tym razem są wolne od tego.
Gdy jechałem autobusem na mecz i zaczęło lekko prószyć – a było to o godz. 10.30 ani przez myśl nie przeszło mi, jak to się wszystko skończy. Po prostu – śnieg zaczął sobie padać, nie był to jakiś armagedon, a i same opady śniegu, choć były wyraźne, nie przypominały tych, które znamy z przeszłości.
Po wejściu na stadion zobaczyłem taką właśnie oprószoną murawę – niezasypaną. Białawo-zieloną lub zielonkawo-białą. Typowy widok, gdy mamy pierwsze opady śniegu w roku lub też szron po mroźnej nocy. Białe gunwo (że tak zejdziemy z romantycznej wersji o puchu) ciągle jednak z białostockiego nieba spadało. I w pewnym momencie rzeczywiście murawa stała się dość biała. Nie przeszkodziło to jednak obu drużynom oraz sędziom rozgrzewać się. Kibice wypełniali stadion, zwłaszcza ci z Jagiellonii jeszcze przed meczem głośno dopingując swój zespół. Sympatycy GieKSy powoli zaczęli wchodzić na sektor gości i też dali znać o sobie. Przyznam, że nie myślałem w ogóle o tym, że mecz może się nie odbyć. Nie miałem takiego konceptu w głowie.
Za łopaty wzięło się… kilka osób. Zaczęli odśnieżać pola karne. Wyglądało to tak, że na jednym skrzydle stało trzech chłopa i sami nie wiedzieli, jak się za to zabrać. „Gdzie kucharek sześć…” – powiedziałem Miśkowi. A na drugim skrzydle szesnastki jeden jegomość odśnieżył na kilka metrów szerokość pola karnego, pokazując, że „da się”. A tamci deliberowali. Do tej pory odśnieżone były tylko linie i wspomniany kawałek. Na drugim polu karnym natomiast jakiś artysta „odśnieżał” w taki sposób, że zagarniał, wręcz zdrapywał śnieg, zamiast go nabierać na łopatę. Nie trzeba być śnieżnym omnibusem, żeby wiedzieć, że średnio efektywna jest to metoda. Po niedługim czasie wszyscy położyli na to lachę i sobie poszli czy tam przestali działać.
Dopiero kilka minut przed meczem zorientowałem się, że sędzia się dziwnie zachowuje, wychodzi i sprawdza. Załączyłem Canal+, by nasłuchiwać wieści i tam było jasne, że arbiter Wojciech Myć sugerował, iż szanse na rozegranie tego spotkania są dość marne. Potem wyszedł na boisko jeszcze raz, ze swoimi asystentami i patrzyli, jak zachowuje się piłka. W moim odczuciu ta rzucana i turlana przez nich futbolówka reagowała normalnie, z odpowiednim odbiciem czy brakiem większego oporu przy toczeniu się po ziemi. Do końca miałem nadzieję, że mecz się odbędzie.
Sędzia jednak zadecydował inaczej. W wywiadzie dla Canal+ powiedział, że ze względu na zdrowie zawodników, a także ograniczoną widoczność – podejmuje decyzję o odwołaniu meczu. Podał też argument, że do pomarańczowej piłki przykleja się śnieg i tak jej nie widać. A linie, które zostały odśnieżone i tak za chwilę zostałyby zasypane.
Mecz się nie odbył.
Odniosę się więc najpierw do słów sędziego, bo już one są dla mnie kuriozalne. Odśnieżone linie po 40 minutach (także już po odwołaniu meczu) nadal były widoczne. I nie zanosiło się specjalnie na to, że mają zostać momentalnie zasypane. Nawet jeśli – to chwila przerwy w meczu lub po prostu w przerwie między dwiema połowami – pospolite ruszenie do łopat i gotowe. A argument o piłce to już kuriozum do kwadratu. Na Boga – przecież śnieg to nie jest jakiś klej czy oleista substancja. I nawet jeśli w statycznej sytuacji klei się do piłki, to jest ona cały czas KOPANA. Dla informacji pana Mycia – to powoduje drgania w futbolówce, a to (plus odbijanie się od ziemi) z piłki przyklejony kawałek śniegu strząsa. Więc naprawdę nie mówmy takich głodnych kawałków na głos, bo tylko wzmacniamy opinię o sędziach taką, a nie inną.
Trener Siemieniec już po decyzji mówił dla Canal Plus, że z punktu widzenia logistyki w rundzie jesiennej, nie na rękę jest im nie grać, w domyśle, że ten mecz trzeba będzie jeszcze gdzieś wcisnąć. Tylko przecież WIADOMO, że tego spotkania nie da się rozegrać jesienią, bo przecież po ostatnim meczu ligowym Jaga gra dwa razy w Lidze Europy plus jeszcze w środku grudnia zaległy mecz z Motorem. Więc z GKS musieliby zagrać tuż przed świętami, a przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie przedłuży rundy GieKSie o dwa tygodnie z powodu zaległego meczu. Niech więc trener Adrian nie robi ludziom wody z mózgu. Poza tym trener powiedział, że ze względu na stan boiska, była to jedyna i słuszna decyzja i trudno nie było odnieść wrażenia, że z powodu napiętego terminarza właśnie TERAZ, dłuższy oddech dla Jagiellonii to najlepsze, co może ich spotkać…
A Rafał Górak? Bardzo dyplomatycznie mówił, że rozumie decyzję sędziów, ale chyba trzy razy podczas wywiadu dał do zrozumienia, jakie miał zdanie… Panowie za zamkniętymi drzwiami rozmawiali, każdy dał swoje argumenty. Trener zwrócił uwagę, że ze względu na szczelnie wypełniony sektor gości mogło to wyglądać inaczej. Że białe linie widać i przy dobrej woli organizatora, boisko można byłoby doprowadzić do stanu używalności. Że taki wyjazd bez meczu to dodatkowe koszty dla klubu. Jakbym więc miał typować, to pewnie wyglądało to tak „ej Rafał, wiesz, jak jest, jaką mamy sytuację, wiem, że nie jest to wam na rękę, ale zgódź się na przełożenie meczu, odwdzięczymy się dobrym winkiem”… Być może więc ze względu na solidarność kolegów po fachu i gentelmen’s agreement, szkoleniowiec, mimo że wolałby zagrać – nie oponował.
No i właśnie. To jest pytanie – czy komuś zależało, żeby wykorzystać opady i meczu nie rozegrać? Powiem wprost – reakcja organizatora meczu na tę „zimę” jest mocno zastanawiająca i nie wiem, czy Jagiellonia nie powinna z tego tytułu ponieść konsekwencji. Powtórzę – klub nie zrobił absolutnie nic, żeby ten mecz rozegrać. Począwszy od prognoz – przecież atak zimy w Polsce był już wczoraj, więc nie można było nie zakładać, że podobna sytuacja powtórzy się w Białymstoku. A jeśli tak, to przygotowuje się zastępy ludzi – choćby na wszelki wypadek – do tego, żeby boisko odśnieżyć. Pamiętacie, co było w zeszłym sezonie w meczu Radomiaka z Zagłębiem? Momentalnie, w ciągu kilku minut płyta po nawałnicy zrobiła się biała. Tam też było ryzyko przerwania i odwołania meczu. Ale ludzie robili, co w swojej mocy, odśnieżali, jak tylko się da i spotkanie zostało dokończone. Wczoraj w Rzeszowie kompletnie zasypany stadion został odśnieżony i mecz również się odbył. A w Białymstoku? Nie było chętnych czy nie miało ich być? Mogli nawet tych żołnierzy wziąć, co to zawsze są na trybunach. Cokolwiek. A tutaj kilku ludzi z łopatą zaczęło nieskładnie machać, ale chyba ktoś im powiedział, że to bez sensu – no i przestali.
Nie będę wnikał, czy na takim boisku można grać czy nie. Jak bardzo wpływa to na zdrowie zawodników. Wiem, że w przeszłości takie mecze się odbywały i nikt nie płakał i nie zasłaniał się ani zdrowiem, ani terminarzem. GieKSa taki mecz rozgrywała z Arką Gdynia – pamiętny z niewykorzystanym karnym Adamczyka – i jakoś się dało. Nie jest to może najbardziej estetyczne widowisko, ale mecz jest rozegrany i jest z głowy.
Natomiast tu nie chodzi o to, czy na zaśnieżonym boisku można grać. Chodzi o to, że nikt nie zajął się odśnieżaniem. Dlatego cała ta sytuacja ostatecznie wydaje mi się po prostu skandaliczna. Dosłownie godzinkę śnieg poprószył – bez jakiejś większej nawałnicy – i odwołujemy mecz.
I tak – piłkarze pojechali sobie na drugi koniec polski, by pobiegać na murawie stadionu Jagiellonii. Klub zapłacił za hotel, wyżywienie, przejazd. Teraz będzie to musiał zrobić drugi raz – najpewniej na wiosnę. Kibice zrywali się o drugiej w nocy, niektórzy pewnie nawet nie poszli spać, by stawić się na zbiórkę w ciemnych Katowicach. Jechali w tak wielkiej liczbie przez cały kraj – też przecież zapłacili za bilety i przejazd. I dostali w bambuko, bo paru osobom nie chciało się wyjść i doprowadzić boisko do jako takiego stanu.
Uważam, że PZPN czy Ekstraklasa, czy kto tam zarządza tym całym grajdołkiem, nie powinien przyzwalać na taką fuszerkę. To jest kupa kasy i czas wielu ludzi, którzy zdecydowali się do Białegostoku przyjechać. To po prostu jest nie fair.
Nieraz bywały jakieś sytuacje czy to z pogodą, czy wybrykami kibiców i kapitanowie lub trenerzy obu drużyn zgodnie mówili – gramy/nie gramy. Była ta wyraźna jednogłośność. A czasem spór. Grano nawet po zapaści Christiana Eriksena – choć tam akurat uważam, że ta decyzja była fatalna (choć z drugiej strony to Euro, więc logistyka dużo trudniejsza). Tutaj zabrakło determinacji, żeby mecz rozegrać. Rozumiem trenera Góraka, że podszedł dyplomatycznie do sprawy. Ja tego protokołu dyplomatycznego trzymać nie muszę i wysuwam hipotezę, że komuś na rękę był ten niezbyt wielki opad śniegu.
Dotychczas wielokrotnie pisałem i mówiłem, że cenię Jagiellonię i Adriana Siemieńca za to, jak łączą ligę i puchary. Byłem pod wrażeniem, że rok temu Jaga nie przełożyła spotkania z GKS na jesień, gdy sama była pomiędzy meczami z Ajaxem – trener gospodarzy dzisiejszego niedoszłego pojedynku mówił, że poważna drużyna musi umieć grać co trzy dni. Tym razem jednak w obliczu meczu z KuPS i końcówki ligi, takie zdanie przestało już zobowiązywać.
Nam nie pozostaje nic innego, jak przygotować się do sobotniego spotkania z Pogonią. Oby piłkarze GKS również wykorzystali fakt, że nie będą mieli Jagi w nogach i jak najlepiej mentalnie i fizycznie przygotowali się do spotkania z Portowcami. A z Jagiellonią i tak się już niedługo zmierzymy, bo za jedenaście dni w Pucharze Polski.
Kups!
W związku z atakiem zimy w Białymstoku i niezdatnymi według sędziego warunkami do gry mecz Jagiellonia Białystok – GKS Katowice został odwołany.
Najnowsze komentarze