W najbliższą sobotę GKS Katowice podejmie rękawice w pojedynku ze swoim imiennikiem z Tychów. Na dzień dzisiejszy zdecydowanie korzystniej prezentuje się beniaminek I ligi. Kibicom GieKSy płomyk nadziei zaświecił dobry mecz, jaki zawodnicy z Katowic zagrali w poprzedni weekend w Nowym Sączu. Zanim zaczniemy pisać o arcyciekawie zapowiadającym się starciu cofnijmy się jednak kilkadziesiąt lat wstecz, by sprawdzić jak wyglądały poprzednie mecze ligowe pomiędzy oboma ekipami.
Pierwszym meczem ligowym obu GKS-ów był mecz w sezonie 73/74 rozgrywany w ramach rozgrywek grupy południowej II ligi. Dla GieKSy był to już trzeci z rzędu sezon stagnacji na zapleczu najwyższej klasy rozgrywkowej. GKS Tychy był zaś beniaminkiem na tym szczeblu rozgrywek. Tyski klub prowadzony przez byłego trenera naszego klubu Jerzego Nikiela był rewelacją rozgrywek i faworytem meczu z Katowicami. W 7. kolejce starszy z klubów dał jednak swojemu rywalowi lekcję wygrywając na obiekcie w Tychach 1:3. Gra GieKSy bazowała na szybkich atakach po odbiorze piłki, co przyniosło zespołowi trenera Forysia aż trzy bramki. Ich autorami byli kolejno Pluta (x2) oraz Wowra. GKS Tychy odpowiedział tylko raz, za sprawą Tuszyńskiego, który w pierwszej połowie pokonał legendarnego Sputa. Mecz był oglądany przez rekordową liczbę – 10 tyś widzów. W rewanżu niestety lepsi okazali się goście. Mimo, że to Katowice ciągle naciskały na defensywę przeciwnika, to jedyną bramkę w tamtym meczu zdobył zespół z Tych. Po rzucie rożnym piłkę do siatki skierował Janikowski. Wygraną Tyszanie zawdzięczali swojemu bramkarzowi – Stefanowi Aniołowi, który był tego dnia prawdziwym…Aniołem Stróżem Tyskiej bramki. Na koniec sezonu do I ligi awansował właśnie GKS Tychy, GKS Katowice był czwarty.
Po czterech latach oba kluby znów konfrontowały się w tej samej lidze. Tym razem role się odwróciły. GieKSa miała już dość II ligi i jedyne, o czym myślała to upragniony awans. GKS Tychy zaś był spadkowiczem z I ligi. W pojedynkach obu klubów znów za każdym razem lepsi byli goście. W rundzie jesiennej GKS był niepokonany aż do 11. kolejki, kiedy to przegrał właśnie z Tychami. Jedynego gola zdobył były gracz Górnika Zabrze – Alojzy Deja już w 16 minucie. Trójkołowi ruszyli do odrabiania strat, ale tego dnia zawodziła skuteczność i w ostateczności trzy punkty powędrowały do rywala. Rewanż w Tychach, chociaż rozgrywany na niskim poziomie przyniósł kibicom GieKSy radość z kompletu punktów. Do bramki Heiznera trafiali w pierwszej połowie Pluta, a w drugiej zaś Łuczak. Warto jeszcze przypomnieć, że właśnie w sezonie 78/79 GKS Tychy wyeliminował naszą drużynę z rozgrywek i Puchar Polski. Koniec końców do Katowice były górą, gdyż wywalczyły upragniony awans do I ligi.
Na kolejny, trzeci dwumecz pomiędzy GKS-em Katowice oraz GKS-em Tychy fani obu klubów musieli czekać trzy lata. Tym razem wreszcie w bezpośrednich spotkaniach lepszy bilans był po stronie GieKSy. Już w 2. kolejce w swoim trzecim w historii meczu w obu GKS-ów w Tychach, trzeci raz wygrały Katowice. Jedynego gola w tym starciu zanotował Krzyżoś. W rewanżu wprawdzie nie udało się pierwszy raz w historii pokonać Tyską ekipę na Bukowej, ale przynajmniej udało się nie przegrać. Złoto-zielono-czarni prowadzili po golu obecnego przy GKS-ie do dziś Piotra Piekarzyka 1:0. Jedna bramka nie wystarczyła, by zwyciężyć, bo w drugiej połowie wyrównał Pienert. Na koniec rozgrywek z awansu do I ligi cieszyła się GieKSa, a nasz najbliższy oponent uplasował się w środku tabeli.
W naszych opisach znaleźć można zarys pojedynków z przeszłości na poziomie I ligi i Ekstraklasy. Z racji, że nie tak dawno toczyliśmy pasjonujący bój z Tychami na poziomie IV ligi warto wspomnieć o tamtym meczu. Meczu, a nie dwumeczu, bo w sezonie 2005/2006 rozegrany został tylko mecz na Bukowej. Zawody w Tychach w rundzie rewanżowej zostały rozstrzygnięte walkowerem na korzyść GieKSy, ponieważ Tyski klub nie był w stanie zorganizować tego widowiska. Wróćmy jednak do emocji boiskowych. GKS podejmował zespół gości przy wypchanych po brzegi trybunach. W Katowicach stawili się też licznie sympatycy Tychów. Zarówno na trybunach, jak i na murawie nie było wątpliwości kto jest lepszy. GieKSa wygrała 4:1. Dla Katowiczan bramki strzelali Mielnik, dwukrotnie Gielza oraz Jaromin. Honor swojemu zespołowi uratował Słonina. Na koniec sezonu z ogromną przewagą awansowała jedenastka trenera Górnika. Tychy były drugie z ze stratą w postaci…31 punktów
Podsumowanie (tylko dla I ligi oraz Ekstraklasy):
Zwycięstwa GKS Tychy: 2
Zwycięstwa GKS Katowice: 3
Remisy: 1
Bramki:
GKS Katowice 7 – 4 GKS Tychy
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Po ostatnim meczu z Arką Gdynia, humory w Katowicach były bardzo dobre. GieKSa odbiła się od dna i w fantastycznym stylu pokonała gdynian. Piłkarze Rafała Góraka chcieli podtrzymać tę passę. Ten sam plan miał jednak Górnik Zabrze, który również efektownie odprawił z kwitkiem Pogoń Szczecin. Przy Roosevelta zapowiadało się naprawdę świetne widowisko, przy rekordowej – 28-tysięcznej – frekwencji.
W GieKSie nastąpiła jedna zmiana w porównaniu z meczem z Arką. Kontuzjowanego Alana Czerwińskiego zastąpił Lukas Klemenz, czyli bohater meczu z gdynianami. W składzie zabrzan ponownie zabrakło Lukasa Podolskiego (ale był już na ławce), mogliśmy natomiast obawiać się dynamicznych Ousmane Sowa i Tofeeka Ismaheela.
Początek meczu był wyrównany, ale drużyny nie stwarzały sobie sytuacji bramkowych, choć gdyby w 5. minucie Adam Zrelak dobrze przyjął piłkę wyszedłby sam na sam od połowy boiska z Łubikiem. W 11. minucie lekko uciekał Klemenzowi Tofeek Ismaheel, który wbiegł w pole karne i nawijał naszego obrońcę, ale Lukas ostatecznie zablokował ten strzał. W 19. minucie Kubicki bardzo dobrze obsłużył prostopadłym podaniem Ambrosa, który kąśliwie uderzał, ale Dawid Kudła bardzo dobrze obronił ten strzał. Pięć minut później w pole karne próbował wdzierał się Borja Galan, ale jego strzał został zamortyzowany. W pierwszych trzydziestu minutach nieco lepiej prezentował się Górnik i mógł to przypieczętować bramką, gdy fatalną stratę przed polem karnym zaliczył Kacper Łukasiak, ale po wygarnięciu piłki przez Kubickiego nie doszedł do niej Liseth. Niestety cofnięta gra GKS nie opłaciła się. Galan dał bardzo dużo miejsca w polu karnym rywalowi, a Ousmane Sow skrzętnie to wykorzystał, wycofując piłkę na 16. metr do Patrika Hellebranda, który pewnym strzałem pokonał Kudłę. W końcówce GKS miał kilka stałych fragmentów gry, ale w przeciwieństwie do meczu z Arką, tutaj nie było z tego żadnego zagrożenia.
Początek drugiej połowy mógł być fatalny. Klemenz wyprowadzał tak, że podał do przeciwnika, piłka zaraz poszła do niepilnowanego Janży, ten wycofał do Sowa, analogicznie jak ten zawodnik w pierwszej połowie, jednak Sow strzelił technicznie obok słupka. Po chwili, w zamieszaniu w polu karnym po wrzucie z autu Kowalczyka, ekwilibrystycznie do piłki próbował dopaść Kuusk, ale nic z tego nie wyszło. Po chwili i tak było 2:0. W 53. minucie piłkarze GKS zagrali niebywale statycznie w polu karnym. Dośrodkowywał Ambros, a kompletnie niepilnowany, choć wśród tłumu naszych (!) zawodników Liseth z bliska skierował piłkę do siatki. W 61. minucie znów rozmontowali naszą dziurawą obronę rywale, Janża znów mając lotnisko na skrzydle, popędził i wycofał po ziemi, a Sow tym razem strzelił niecelnie. Po chwili mieliśmy zmiany, weszli na boisko Aleksander Buksa i debiutujący w GKS Jesse Bosch. Trzy minuty później było po meczu, gdy doszło do absolutnie kuriozalnej sytuacji. Marten Kuusk zagrywał do Kudły. Problem w tym, że naszego bramkarza nie było w bramce i piłka wpadła do siatki ku rozpaczy estońskiego defensora. Kilka minut później swoją szansę miał Ismaheel, ale po dośrodkowaniu z prawej stroną i strzale zawodnika bardzo dobrze interweniował Kudła. W 81. minucie z dystansu uderzał wprowadzony na boisko Lukas Podolski, ale znów obronił bramkarz. W 88. minucie na strzał zdecydował się Kuusk, a piłka musnęła górną stronę poprzeczki. Po chwili była powtórka, uderzał z daleka Gruszkowski i również piłka otarła obramowanie, tym razem spojenie.
Wygląda na to, że GKS przegrał to spotkanie już przed meczem, ewentualnie w trakcie pierwszej połowy. Nie da się z Górnikiem Zabrze, grając tak asekuracyjnie, liczyć na cud i to, że rywale nie strzelą bramki. Dodatkowo po utracie bramki posypało się całkowicie wszystko i nie dość, że nadal nie mieliśmy nic z przodu, to jeszcze popełnialiśmy katastrofalne błędy z tyłu, a gospodarze skrzętnie to wykorzystali. Był to najsłabszy mecz GKS w tym sezonie. Nie chodzi o wynik. Sposób gry był nieprzystający ekstraklasowej drużynie.
23.08.2025, Zabrze
Górnik Zabrze – GKS Katowice 3:0 (1:0)
Bramki: Hellebrand (40), Liseth (53), Kuusk (64-s).
Górnik: Łubik – Kmet (70. Szcześniak), Janicki, Josema (76. Pingot), Janża, Kubicki, Hellebrand, Ambros (70. Podolski), Sow (69. Dzięgielewski), Liseth, Ismaheel (76. Lukoszek).
GKS: Kudła – Wasielewski, Klemenz, Jędrych, Kuusk, Galan (70. Gruszkowski) – Błąd (70. Łukowski), Kowalczyk, Łukasiak (61. Bosch), Nowak (78. Wędrychowski) – Zrelak (61. Buksa).
Żółte kartki: Nowak.
Sędzia: Szymon Marciniak (Płock).
Widzów: 28236 (w tym 4300 kibiców GieKSy).
Sędzią sobotniego meczu Górnik Zabrze – GKS Katowice będzie Szymon Marciniak z Płocka. Śląski Klasyk odbędzie się w sobotę o godzinie 20.15.
Arbitra przedstawiać nie trzeba, ale jednak to zrobimy. Nasz sędzia międzynarodowy ma CV tak bogate, że ciężko objąć wszystko. Według portalu 90minut.pl pierwsze udokumentowane spotkanie to mecz Pucharu Polski w 2006 roku pomiędzy Spartą Augustów i Mrągowią Mrągowo. Szybko piął się po szczeblach kariery i już w kolejnym sezonie prowadził trzy mecze ówczesnej drugiej ligi, czyli zaplecza ekstraklasy.
Uwaga! Wówczas – 5 kwietnia 2008 poprowadził jedyny w swojej karierze mecz GKS Katowice, było to spotkanie w Turku, w którym GKS Katowice zremisował z miejscowym Turem 1:1. Poniżej możecie zobaczyć bramki z tego meczu, nakręcone przez autora niniejszego artykułu. Gola dla GKS zdobył wówczas Krzysztof Kaliciak, a wyrównał dobrze nam znany, grający później w GieKSie – Filip Burkhardt.
W sezonie 2012/13 przyszedł debiut w europejskich pucharach, gdy w Lidze Europy sędziował mecz Lazio z Mariborem. Dwa lata później zadebiutował w Lidze Mistrzów spotkaniem Juventus – Malmo.
Wyliczanie wszystkich prowadzonych przez Marciniaka meczów byłoby dużym wyzwaniem. Spójrzmy po prostu na zbiorczą liczbę spotkań, które prowadził konkretnym europejskim drużynom na przestrzeni tych lat – głównie w Lidze Mistrzów, a także w minimalnym stopniu w Lidze Europy:
Inter Mediolan – 10
Real Madryt – 9
Atletico Madryt – 8
Liverpool, PSG – 7
Juventus, Barcelona, Milan – 6
Bayern, Manchester City, Tottenham, Lyon, Benfica – 4
Sevilla, Feyenoord, Napoli – 3
W mniejszej liczbie prowadził też mecze takich drużyn jak m.in. Lazio, Fiorentina, Manchester United, Roma, BVB, Ajax, Bayer Leverkusen, Lipsk, Atalanta, OM, FC Porto, Chelsea, Sporting, Galatasaray czy Arsenal. Dodajmy, że w zestawieniu nie są uwzględnione spotkaniach w ramach choćby Klubowych Mistrzostw Świata, gdzie dodatkowo dwukrotnie sędziował Realowi Madryt.
W 2013 sędziował swój pierwszy finał Pucharu Polski – pierwszy z dwóch meczów Śląska Wrocław z Legią Warszawa. Później jeszcze trzykrotnie prowadził mecz finałowy na Stadionie Narodowym.
W swojej europejskiej przygodzie był arbitrem kilku spotkań, które obrosły legendą. Na przykład w 2017 był rozjemcą pierwszego meczu 1/8 finału Ligi Mistrzów, w którym PSG pokonało Barcelonę 4:0. Ten mecz był preludium do historii z rewanżu, gdzie Blaugrana po niesamowitej remontadzie zwyciężyła 6:1. Rok później w tej samej fazie na Marciniaka posypała się lawina krytyki po meczu Tottenham – Juventus (1:2), w którym nasz arbiter popełnił duże błędy. W 2023 roku sędziował w półfinale pogrom Realu Madryt przez Manchester City, kiedy podopieczni Pepa Guardioli wygrali 4:0. A w zeszłym sezonie niesamowite spotkania w 1/8 i 1/2 finału pomiędzy Atletico i Realem oraz Interem i Barceloną – w obu przypadkach były to rewanże. W derbach Madrytu arbiter miał absolutnie nietypową sytuację, gdy w konkursie jedenastek Julian Alvarez dwa razy dotknął piłkę – co dopiero – i to w wielkich kontrowersjach – wykazał VAR. Znowuż w pojedynku na Giuseppe Meazza widzieliśmy prawdziwy spektakl piłki. Gdy w 87. minucie Raphinia trafiał na 3:2 dla Barcelony, wydawało się, że jest pozamiatane. Wyrównał w doliczonym czasie Acerbi, a w dogrywce Nero-Azurri za sparwą Frattesiego przechyli szalę na swoją korzyść.
Szymon Marciniak od dekady prowadzi też mecze reprezentacji. Prowadził spotkania na Mistrzostwach Europy i Świata. W 2016 roku był rozjemcą meczów Hiszpania – Czechy, Islandia – Austria i Niemcy – Słowacja. Podczas Mundialu w Rosji sędziował spotkania Argentyna – Islandia i Niemcy – Szwecja z fenomenalnym trafieniem Kroosa w doliczonym czasie z rzutu wolnego. Na Mistrzostwach Świata w Katarze prowadził spotkania Francja – Dania i Argentyna – Australia, a na Euro 2024 Belgia – Rumunia i Szwajcaria – Włochy.
Na deser zostawiliśmy oczywiście największe sukcesy polskiego sędziego. Czyli sędziowane finały. Najpierw finał Klubowych Mistrzostw Świata 2024, w którym Manchester City pokonał Fliminense 4:0. City zapewniło sobie udział w turnieju poprzez wygranie Ligi Mistrzów w 2023 roku, który również prowadził polski sędzia – Anglicy pokonali Inter Mediolan 1:0 po golu Rodriego. No i nade wszystko mecz meczów, najważniejsze wydarzenie w czteroleciu światowej piłki, czyli finał Mistrzostw Świata 2022 w Katarze: Argentyna – Francja. Finał niebanalny, bo z dwoma golami Leo Messiego i hat-trickiem Kyliana Mbappe. Marciniak był świadkiem ukoronowania Leo Messiego jako najlepszego piłkarza w historii futbolu, zwieńczającego swoją piękną karierę tytułem Mistrza Świata.
Ma w swoim dorobku także prowadzone finały Cypru, Grecji i Albanii oraz Superpuchar Europy.
Przechodząc do spraw przyziemnych – w obecnym sezonie Marciniak prowadził cztery spotkania ekstraklasy, w których pokazał 16 żółtych kartek (średnio 4 na mecz) i ani jednej czerwonej. Podyktował jeden rzut karny – dla Pogoni w meczu z Arką.
Oficjalnie prowadził tylko jedno wspomniane spotkanie GKS Katowice, natomiast na uwagę zasługuje fakt, że Marciniak był gościem specjalnym i sędzią podczas turniejów Spodek Super Cup 2024 i 2025. W obecnym roku zrobił też rzecz niesamowitą – prowadząc mecz w Arabii Saudyjskiej wieczorem dzień przed turniejem, sobie tylko znanymi sposobami przemieścił się do Katowic, by w Spodku już być około godziny 15.00 zwartym i gotowym do pracy.
Będzie to pierwszy Klasyk Szymona Marciniaka, bo mimo wielu wybitnych spotkań, nie udało mu się jeszcze poprowadzić hiszpańskiego El Clasico pomiędzy Realem Madryt i Barceloną.
Dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci kibica GKS Katowice Grzegorza Sztukiewicza.
Grzegorz kibicował GieKSie „od zawsze” – jeździł na wyjazdy już w latach 90. Był także członkiem Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964”. Na kibicowskim forum wpisywał się jako NICKczemNICK, ale na trybunach był znany jako Sztukens.
Ostatnie pożegnanie będzie miało miejsce 4 września o godzinie 14:00 w Sanktuarium św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej – Gołonogu.
Rodzinie i bliskim składamy najszczersze kondolencje.
tomay
4 października 2012 at 19:34
jest może jakis filmik z tego wygranego meczu 4;1?????
1971
4 października 2012 at 21:14
Tylko Tyski GKS !
jo
4 października 2012 at 23:49
http://www.youtube.com/watch?v=TybAhPmJ2q4&feature=related