Zapraszamy do przeczytania fragmentów doniesień na temat wczorajszego spotkania GKS Katowice – Chrobry Głogów. GieKSa wygrała na Bukowej 3:1 (1:1).
sportdziennik.com – Wymarzony debiut na Bukowej
Mateusz Mak dwoma golami zapewnił GKS-owi Katowice pierwsze zwycięstwo w tym sezonie.
[…] Ofensywne nastawienie piłkarzy z Katowic można było zaobserwować od pierwszego gwizdka. W początkowej fazie rywalizacji niezwykle aktywny był Mateusz Marzec, który robił sporo zamieszania pod bramką Damiana Węglarza. Już w 3 minucie spowodował, że kibice zerwali się ze swoich miejsc, gdy oddał mocny strzał zza pola karnego, ale ostatecznie uderzenie było minimalnie niecelne. Kilka minut później Marzec znów był bliski zdobycia bramki – po dośrodkowaniu w pole karne był w dogodnej sytuacji, ale jego strzał z pierwszej piłki minął słupek.
Ostatecznie to nie Marzec spowodował wybuch radości na stadionie. GieKSę na prowadzenie wyprowadził Adrian Błąd. Wykorzystał on małe zamieszanie w polu karnym, które stworzył Sebastian Bergier, przejął piłkę i z bliskiej odległości pokonał golkipera rywali.
Radość katowickich trybun nie trwała jednak długo. Chrobry po utracie bramki w końcu ruszył do ataku i na doprowadzenie do remisu potrzebował zaledwie dwóch minut. Dośrodkowanie w pole karne wykorzystał Rafał Wolsztyński – wyskoczył do piłki i strzałem głową nie dał szans bramkarzowi GKS-u. Do przerwy gospodarze próbowali jeszcze raz wyjść na prowadzenie. Szczęścia uderzeniem z dystansu poszukiwał Błąd, głową strzelał Bergier, ale do szatni na przerwę piłkarze i tak schodzili w umiarkowanych nastrojach, z remisem na tablicy wyników.
Po zmianie stron oba zespoły nieco przycichły w swoich poczynaniach, dlatego Rafał Górak zaczął wprowadzać na boisko zmienników. Można stwierdzić, że trener GKS-u miał nosa, dając szansę Mateuszowi Makowi (który pierwszy raz zagrał przed katowicką publicznością) oraz Jakubowi Arakowi. Obaj pojawili się na boisku w 68 minucie i chwilę później byli zamieszani w zdobycie bramki przez katowiczan. Arak powalczył o piłkę przed polem karnym, zgrał do Maka, który w sytuacji sam na sam nie pomylił się.
Jednak były gracz Stali Mielec nie miał zamiaru poprzestać na jednym trafieniu i 3 minuty później znowu wpisał się na listę strzelców. Tym razem ponownie zawiodła defensywa Chrobrego – to po błędzie jednego z obrońców Mak znów miał okazję, której po prostu nie mógł zmarnować. Dopełnił więc formalności, przez co gospodarze prowadzili 3:1.
Gra rezerwowego Maka mogła zaimponować fanom ze stolicy województwa śląskiego. Po dwóch strzelonych bramkach dalej miał ochotę na więcej i przy odrobinie szczęścia skompletowałby hat-tricka w niecałe 10 minut. Głogowianie próbowali ruszyć do ataku, przez co zupełnie zapomnieli o graniu w defensywie. To stworzyło plac manewrowy dla ekipy Rafała Góraka, która co chwilę meldowała się w polu karnym przyjezdnych. Ostatecznie kolejny raz Węglarza nie udało się pokonać, ale 3 punkty i tak zostały w Katowicach.
sportowefakty.wp.pl – Kapitalne wejście zmiennika w GKS-ie Katowice
GKS Katowice zwyciężył na zakończenie kolejki 3:1 z Chrobrym Głogów. Najważniejszym piłkarzem meczu był Mateusz Mak, który potrzebował pięciu minut na zdobycie dwóch goli po wejściu na boisko z ławki rezerwowych.
Mateusz Mak dołączył do GKS-u Katowice w letnim oknie transferowym po rozstaniu ze Stalą Mielec. Był to jeden z ciekawszych ruchów na zapleczu PKO Ekstraklasy. Na razie Mak jest zmiennikiem, ale jeżeli będzie równie skuteczny jak w poniedziałek, zanosi się na wczesne przebicie do składu.
Pierwsza połowa zakończyła się remisem 1:1. GKS Katowice prowadził dzięki uderzeniu innego skrzydłowego Adriana Błąda, ale nacieszył się pozytywnym wynikiem przez zaledwie dwie minuty. Odpowiedział Rafał Wolsztyński strzałem głową do bramki gospodarzy.
Kluczowe dla wyniku okazało się wejście z ławki rezerwowych Mateusza Maka w 67. minucie. Po chwili wykorzystał dogranie innego zmiennika Jakuba Araka i odzyskał prowadzenie dla katowiczan. W 72. minucie Mateusz Mak wykorzystał podanie Adriana Błąda na zakończenie szybkiego ataku na połowie odsłoniętego Chrobrego.
miedziowe.pl – Dwa mecze i nadal zero punktów
Nie mogą mówić o dobrym starcie w nowym sezonie Fortuna 1. ligi piłkarze Chrobrego. Głogowianie na inaugurację przegrali u siebie z Lechią Gdańsk 2:4, a dziś musieli uznać wyższość GKS-u Katowice na jego boisku.
Prowadzenie gospodarzom dał w 20 min. Adrian Błąd. Doświadczony piłkarz nie uderzył może zbyt mocno, ale na tyle skutecznie, aby pokonać Węglarza. Riposta pomarańczowo-czarnych była bardzo szybka, bo już 120 sekund później na 1:1 trafił główkujący Rafał Wolsztyński. Do przerwy
więcej goli kibice już nie zobaczyli.
Za to po przerwie trenerskim nosem błysnął szkoleniowiec GKS-u. Posłał do boju z ławki rezerwowych Mateusza Maka. Ten pojawił się na placu gry w 67 min., a już w 69 min. strzelił gola dającego prowadzenie katowiczanom. Asystował mu przy bramce Jakub Arak, który również na boisku pojawił się 120 sekund wcześniej. W 73 min. było już po meczu. Mak ponownie pokonał Węglarza ustając wynik spotkania na 3:1.
– W pierwszej połowie byłem bardzo zadowolony z postawy zespołu. Mieliśmy remis i jeszcze dwie dogodne okazje do zdobycia gola. Druga bramka to nasz prezent dla GKS-u. Przy tym dopingu miejscowych kibiców gospodarze poszli za ciosem i zdobyli trzeciego gola. GKS miał jeszcze dwie sytuacje po naszych błędach juniorskich. Ciężko wytłumaczyć postawę stoperów, którzy w prostej sytuacji nie trafiają w piłkę. Porażka boli, ale ja wierzę w tych chłopaków i w ten zespół – podsumował trener głogowian Marek Gołębiewski.
dziennikzachodni.pl – Kibice GKS Katowice mieli szczęśliwy poniedziałek
Kibice GKS Katowice na pierwszy domowy mecz nowego sezonu stawili się w sile blisko trzech tysięcy osób. W nagrodę za doping zobaczyli zwycięstwo swojego zespołu nad Chrobrym Głogów 3:1.
2,932 kibiców pojawiło się na trybunach stadionu przy Bukowej na pierwszym domowym meczu GKS Katowice w nowym sezonie. Doping poniósł zespół Rafała Góraka do zwycięstwa 3:1, a największą owację otrzymali Mateusz Mak i debiutujący Japończyk Shun Shibata.
Ten pierwszy tuż po wejściu na boisko strzelił dwa gole i wkrótce potem miał szansę na trzeciego, co oznaczałoby najszybszy hat-trick w historii GieKSy. Piłka jednak minęła zarówno bramkarza, jak i poprzeczkę.
– Bramkami się zbliżył do pierwszego składu, a podaniami… oddalił. Dla mnie każdy zawodnik fajnie jak strzela, ale każdy wie, jaka historia jest z Makami, dlatego ta bramka też we mnie wzbudziła ogromną radość – mówił trener Rafał Górak.
Shibata natomiast wyraźnie spalił się z emocji, bo popełnił kilka prostych błędów.
– Wydawałoby się, że ich nacja i kultura to stalowe nerwy. Bardzo ładnie został przywitany, ale grając w I lidze nie można pozwalać sobie na takie błędy, bo to się może źle skończyć dla zespołu. Będziemy je analizować – stwierdził trener Górak. – Ale przede wszystkim na trybunach oczywiście czuło się atmosferę, musimy wciąż czerpać siłę z meczu z Ruchem. Spotkaliśmy się wtedy z kibicami, z zawodnikami i to powinno być kołem napędowym. To musi zmierzać w dobrym kierunku – podkreślił szkoleniowiec.
gol24.pl – GKS Katowice – Chrobry Głogów 3:1 na powitanie nowego sezonu na Bukowej
Piłkarze GKS Katowice w pierwszym domowym meczu pokonali Chrobrego Głogów. Mecz dostarczył kibicom wielu emocji, a jego gwiazdą był zmiennik Mateusz Mak.
Po inauguracyjnej porażce w Legnicy piłkarze GKS Katowice dość długo czekali na pierwszy domowy występ w nowym sezonie. Ich mecz z Chrobrym Głogów wyznaczono dopiero na poniedziałek, czyli na zamknięcie drugiej kolejki. Jak się okazało, warto było czekać…
Początek starcia był w wykonaniu gospodarzy imponujący. Zespół Rafała Góraka atakował raz za razem, a obrona Chrobrego bynajmniej nie sprawiała wrażenia monolitu. W 9 minucie Mateusz Marzec dostał piłkę na drugim metrze i dramatycznie przestrzelił, ale Damian Węglarz nie miał czasu na oddech ulgi. Po kilku kolejnych próbach piłka wreszcie wpadła do siatki za jego plecami za sprawą Adriana Błąda, który zamknął długą kombinację Katowic.
I wtedy absolutna dominacja GieKSy… dobiegła końca. Głogowianie tuż po wznowieniu gry przeprowadzili swoją pierwszą akcję zaczepną i od razu wyrównali. A potem to oni byli bliżsi zdobycia kolejnego gola.
Po przerwie żywszą reakcję kibiców wywołała dopiero zmiana, w wyniku której na murawie zadebiutował w barwach gospodarzy Shun Shibata. Kluczowa okazała się jednak inna roszada: Jakub Arak i Mateusz Mak tuż po pojawieniu się na boisku przeprowadzili akcję, którą ten drugi sfinalizował w sytuacji sam na sam z bramkarzem. A po kolejnych trzech minutach ten sam napastnik pokonał go po raz drugi. Ba, w 76 minucie powinien ustrzelić hat-tricka, ale przeniósł piłkę i nad golkiperem, i nad bramką. Zmarnowanych okazji było jeszcze kilka, ale wynik nie uległ zmianie.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Po wygranym 3:0 sparingu ze Stalą Rzeszów porozmawialiśmy z trenerem Rafałem Górakiem. Zapytaliśmy o ubiegły i nadchodzący sezon, uchylony przepis o młodzieżowcu, a także o nowego napastnika.
Wakacje spędził pan aktywnie?
Rafał Górak: Aktywnie, byłem bardzo aktywny: chodziłem po górach, dużo pływałem, siedziałem trochę nad morzem. Fajnie nam się udało pojechać trochę w nieznane, zatrzymywaliśmy się tam, gdzie nas kierowała intuicja. Byliśmy trochę tam, to tu. Wszędzie aktywnie – rowerki i spacery.
Pan jest w stanie odciąć się od piłki?
Wy to doskonale wiecie – piłka to jest całe moje życie, nigdy się nie odetnę. Próbuję się resetować, natomiast piłka mnie nie zabija. Nie powoduje, że jak coś robię, to mnie to męczy. Lubię odpoczywać, np. czytając, ale bez piłki się nie da.
Jak żyje się cały czas pod okiem kamer?
Powiem szczerze, że bardzo mocno zaryzykowałem. Byłem odważny, żeby ten serial „Trenerzy” tyle pokazał od środka. Starałem się nic nie wycinać i w zasadzie mogliście zobaczyć mnie takiego, jakim jestem. To na pewno jest całkiem inny wymiar, bo pierwsza czy druga liga to jest zupełnie inne zainteresowanie medialne. Wydaje mi się, że to, co można w tym wszystkim zobaczyć, to że praca w GKS-ie Katowice idzie bardzo dobrym nurtem. Nie mamy się czego wstydzić, wprost przeciwnie – wykonujemy świetną pracę jako sztab, piłkarze i zespół.
Zostanie jakiś przebłysk po sezonie?
Nie, cały sezon został mi w pamięci. To jest pierwszy sezon od dawna dla GKS-u Katowice w Ekstraklasie, a mój debiutancki. Każdy moment, każda chwila dla mnie była wyjątkowa i zostanie w mojej pamięci bardzo mocno. Ale to już jest za nami, trzeba patrzeć do przodu.
Jaki był najtrudniejszy moment?
Szukałem czegoś takiego, ale powiem szczerze: dobrze rozwiązywaliśmy te nasze problemy. Nawet ten moment, gdy przegraliśmy tę drugą połowę w Zabrzu i zastanawiałem się, w jaki sposób będziemy gotowi w następnych meczach. Okazało się, że drużyna świetnie reagowała na wszystko. Zdaliśmy egzamin tego debiutanckiego sezonu i ważne jest to, że nie dopuściliśmy do sytuacji, gdzie moglibyśmy się naprawdę trwożyć. Bardzo mocno pracowaliśmy, żeby drużynę ciągnąć, oni też byli świetni. To dało takie, a nie inne efekty.
Udało się sprostać założeniom i można oceniać sezon pozytywnie?
Na pewno nie możemy mówić, że „się udało”. To byśmy musieli mówić o jakimś elemencie przypadkowości. Wydaje mi się, że właśnie wypracowaliśmy to ogromną, ciężką robotą, że dziś w Katowicach mamy takie żółte serca. Kibice się zbudzili, kochają ten zespół, Klub, stadion, wszystko, co się wydarzyło. To jest piękne, że wstaliśmy z tego mułu, w którym byliśmy wszyscy razem.
Wasze dobre występy podniosły poprzeczkę?
Także nas rozwinęły, jesteśmy dzisiaj lepsi. To też jest ważne, bo wszystko na plus, jeśli człowiek jest ambitny, to nie może po prostu powiedzieć: „to było takie świetne, teraz jestem najlepszy”. Nie, nas to rozwinęło i w związku tym trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: czy we mnie, w Rafale Góraku, jeszcze jest miejsce na rozwój? No jest! Ja to zawsze mówię moim piłkarzom, tu nie ma co myśleć, że się jest 32-letnim piłkarzem, czas na rozwój jest zawsze. Nie wolno stanąć, bo wtedy momentalnie jest regres, a nam chodzi o progres.
Drugi sezon dla beniaminka podobno jest najtrudniejszy, a niektórzy kibice rozmarzyli się o pucharach.
Bardzo bym tonował rozważania o europejskich pucharach. One są na pewno czymś pięknym i byłyby czymś wyjątkowym, natomiast Ekstraklasa jest bardzo silna i ma mocne zespoły. Poziom idzie do góry, trzeba z respektem i szacunkiem podchodzić do tego wszystkiego. Tamten sezon był dobry, ale też bardzo trudny, a w ostatnich latach beniaminkowie wylatywali z hukiem. Myśmy się w niej dobrze usadowili, trzeba kontynuować pracę.
Połowa drużyn bije się o rozgrywki międzynarodowe.
To świadczy o tym, że nie stało się to, co często dzieje się na świecie, że są te siły. U nas trzeba szczerze powiedzieć, że jest te pięć zespołów, które będą się o to biły i tam jest ich miejsce. Czy my dzisiaj o tę piątkę walczymy? Ja bym powiedział, że po prostu musimy dążyć do tego krok po kroku, by wiele lat GKS grał w Ekstraklasie. Być może przyjdzie taki moment, gdy powiem z otwartym sercem, że jestem gotowy na walkę o czołowe lokaty.
Co będzie największym wyzwaniem?
Każdy sezon jest inny. Dzisiaj jesteśmy bez Sebastiana i Oskara – to są wyrwy, poważne ubytki w drużynie. Każdemu, kto mnie pyta o naszą największą siłą, odpowiadam: zespołowość. To Sebastian się zbudował w GKS-ie, to Oskar się zbudował w GKS-ie, to my ich wyprodukowaliśmy. U nas eksplodował Antek Kozubal, świetnie zaczął grać Mateusz Kowalczyk. Dawid Kudła stał się bardzo porządnym bramkarzem. Ta zespołowość jest siłą tego zespołu, ja bym chciał w tym kierunku iść, by ci dochodzący stawali się coraz lepszymi zawodnikami. Stąd pomysł na to okienko, by byli to zawodnicy trochę po prostu młodsi.
Zawodnicy muszą się lubić, czy wystarczy po prostu kultura i szacunek?
Nie, nie muszą się wcale lubić. Muszą mieć kult rozmawiania o piłce nożnej. Nie chodzi mi o to, że mają czytać gazetę albo oglądać mecze, tylko rozmawiać o tym, w jaki sposób chcą realizować swoje zadania na boisku, jak my mamy grać. Ty słuchasz heavy metalu, a ja disco-polo, tu mamy dwa inne światy – ale piłka nas łączy i musimy w klubie rozmawiać o piłce, bo to jest miejsce naszej pracy, pasji. Na wczasy może ze sobą nie pojedziemy i możemy nie pałać do siebie miłością, natomiast o piłce musimy umieć rozmawiać, to jest nasz obowiązek. My reprezentujemy klub, a klub jest ważniejszy niż nasze ego. Te disco-polo lub metal nie są istotne, najważniejszy jest GKS.
Są jakieś zmiany w przygotowaniach, czy trzyma się pan wypracowanych przez lata schematów?
Staramy się być coraz bardziej intensywni. W naszym zespole intensywność jest, a ona wynika z rozumienia gry. Chciałbym, aby GieKSa była jeszcze bardziej zażarta, jeszcze bardziej upierdliwa dla przeciwników i jeszcze bardziej spektakularna w atakowaniu. W pierwszym sezonie pokazaliśmy dużo dobrego, daliśmy dużo radości – o to chodzi. Nie chcemy być drużyną, która w Ekstraklasie cierpi. Chcemy, by mówiono o nas, że jesteśmy po prostu jacyś, bo to już znaczy, że mamy kulturę gry. To jest dla mnie istotne.
Czyli na to będzie pan zwracał uwagę, że macie walczyć i zostawić serce na murawie?
Nie da się walczyć, jeśli nie rozumie się gry. Powoduje to masę czerwonych kartek i zamieszania, ja to trochę inaczej rozumiem. Mamy walczyć, ale rozumiejąc, co chcemy zrobić. Jeśli będziemy realizować założenia, oddamy serducho, do tego umiejętności piłkarskie – mamy szansę być spektakularnymi i wygrywać, po prostu.
Jak dotąd wszystko idzie zgodnie z planem?
W miarę idzie zgodnie z przewidywaniami. Wiadomo, są trochę przemęczeniowe sprawy, mniejsze i większe urazy, dopinamy kwestie dojść samych zawodników. Obóz w Opalenicy był naprawdę na najwyższym poziomie i jestem bardzo zadowolony.
Do zespołu dołączyli młodzi zawodnicy. To część strategii?
Po awansie chciałem piłkarzy bardzo doświadczonych, którzy przyjdą i dadzą nam w szatni uspokojenie emocji. Zrelak, Czerwiński i Nowak, to byli dla mnie bardzo ważni zawodnicy. Przyszli i dali w szatni bufor bezpieczeństwa, że w trudnym momencie powiedzą: spokojnie, wychodzimy z tego. Zawodnicy ze sobą rozmawiają. Wiadomo, nie możemy iść tylko w takich zawodników, bo wszyscy jesteśmy coraz starsi, dlatego planowaliśmy to, by przyszli do nas piłkarze z dużymi umiejętnościami i „dwójką” z przodu. O takich zawodnikach myślałem najbardziej.
Przepis o młodzieżowcu się zmienił.
Dla mnie to upiorny przepis, niemający nic wspólnego z logiką i grą fair play. Drużyny niekorzystające z tego były karane. To jest dla mnie chore. Nie mam nic przeciwko Pro Junior System i nagradzaniu drużyn za stawianie na młodych Polaków. Nie powinien to być jednak przepis, który daje mi nakaz wystawienia na boisko zawodnika, który ma jakiś rocznik. Dla mnie wskazanie, że młodzieżowiec musi być z rocznika 2003, to jakby powiedziano: „ale musisz mieć też jednego z 1973!”. No i co, ja zagram? Dla mnie to jest bez sensu, nie wolno nakazywać, trzeba po prostu promować młodych ludzi. GKS jest oparty o polskich zawodników i daje sobie radę. Ja tego nie rozumiem, jeszcze trzeba zapłacić karę. Pro Junior System świetny, a ten przepis o młodzieżowcu to dobrze, że zniknął.
To był problem, że ktoś na przykład wiedział, że gra tylko przez ten przepis?
Właśnie, to również mogło doprowadzać do tego, że dochodziło do takich absurdów. Zawodnicy starsi mogli czuć się pokrzywdzeni, że młodzieżowiec musi grać. My zawsze mieliśmy w składzie młodzieżowców pełną gębą, bardzo się z tego cieszyłem. Każdy z nich był świetnym zawodnikiem, ale nie wszyscy taki komfort mieli.
Wielu kibiców podchodzi z dużą rezerwą do sprowadzenia Macieja Rosołka.
Na pewno do nas pasuje, takiego nieoczywistego zawodnika szukaliśmy. Na rynku jest wielu zawodników, natomiast trzeba być racjonalnym. Nie zawodziliśmy się na zawodnikach, którzy nie byli tymi z topu na tej pozycji. Przychodzili piłkarze, o których wiedziałem, że ich sposób gry może nam pomóc. Maciej jest właśnie takim piłkarzem.
Jakie są cele na ten sezon?
Ekstraklasa w Katowicach ma być na lata – to jest moje motto pracy z tą drużyną. Chciałbym być maksymalnie przygotowany do pierwszego meczu i wyjść na Raków z pewnością, że możemy wygrać.
Najbardziej wyczekiwany mecz to…
Chyba zawsze tak będzie: każdy kolejny. Naprawdę się nie mogę doczekać spotkania z Rakowem.
Oskar Repka zdecydował się na przejście do Rakowa i podpisał tam 5-letnią umowę. Klub z Częstochowy aktywował klauzulę wykupu zawodnika.
Repka odchodzi na zasadzie transferu definitywnego. GieKSa z tytułu transferu otrzyma rekordową kwotę, według medialnych spekulacji będzie to około 3 milionów złotych (700 tys. euro).
Pomocnik dołączył do GKS Katowice w 2021 roku. W sezonie 2023/24 pomógł w awansie do Ekstraklasy, a następnie na najwyższym szczeblu rozgrywkowym rozegrał 33 spotkania, w których strzelił 8 bramek. Ogółem koszulkę GieKSy zakładał 113 razy, zdobywając 13 bramek. W czerwcu po raz pierwszy został powołany do reprezentacji Polski, ale nie wystąpił w oficjalnym spotkaniu.
Zawodnikowi życzymy powodzenia w nowych barwach i dziękujemy za grę w naszym klubie.
Zapraszamy do lektury ocen defensywnych zawodników GieKSy w sezonie 2024/25. Przy wystawianiu not w skali szkolnej (1-6) regularnie grającym zawodnikom kierowaliśmy się średnią Waszych ocen za miniony sezon. Za wiosnę uznaliśmy wszystkie spotkania rozgrywane w 2025 roku, tj. od meczu ze Stalą Mielec.
Dawid Kudła: Sezon potwierdził jego klasę, choć nie obyło się bez poważnych wpadek, które na początku rundy jesienne skłoniły kibiców nawet do rozważań zmiany podstawowego golkipera. Było to raczej spowodowane czystymi emocjami, a nie chłodnymi przemyśleniami i nic takiego nie miało racji bytu. Było kilka błędów w komunikacji i wyjściu na przedpole, które bezpośrednio przekładały się na zagrożenie pod bramką. Po kilku spotkaniach w Ekstraklasie odnalazł jednak swój rytm i stał się prawdziwą opoką, ratując zespół w wielu akcjach, a najbardziej pamiętną będzie chyba parada w sytuacji sam na sam ze Shkurinem. Interwencje niemożliwe to właśnie jego specjalność. Przy wyprowadzeniu piłki jeszcze nieraz przyprawiał nas o szybsze bicie serca, ale zwykle już uchodziło mu to na sucho i koniec końców był ważnym elementem budowy akcji. Demony powróciły jeszcze przy niefortunnej interwencji w Gdańsku w końcówce sezonu, ale był to już raczej odosobniony wybryk na tle niezwykle pracowitej rundy wiosennej. Ze smaczków pozasportowych – potrafił wprowadzić uśmiech na twarzach wszystkich dziennikarzy, rzucając prześmiewcze komentarze w stronę kolegów udzielających wypowiedzi. Ostatecznie słusznie był przez Was wielokrotnie wybierany MVP spotkań, zapewniał drużynie niezbędny spokój na tyłach. Adrian Błąd prawdopodobnie mógłby częściej udzielać takich wywiadów, jak ten po meczu z Górnikiem: “Jak powiem, że dzisiejszy mecz wybronił nam Kudi, to nie będzie nic odkrywczego.”
🍁Jesień: 5
🌱Wiosna: 5+
Rafał Strączek: W pucharze spisywał się przyzwoicie, może przyzwoicie z plusem – zależy od interpretacji parady przy feralnym rzucie wolnym. Na pewno jest cenną rywalizacją dla Dawida Kudły, choć wiosną nie dostał ani minuty. Ostatecznie pozostał w naszym klubie na kolejny sezon.
🍁Jesień: 3+
🌱Wiosna: Brak oceny
Arkadiusz Jędrych: Był ważnym spoiwem naszej defensywy, nawet jeśli sporadycznie zdarzały mu się proste błędy i czasem zbyt długo zwlekał z doskokiem, przez co na sumieniu ma parę groźnych akcji i bramek. Jego gra w powietrzu była wręcz niezawodna, a jego waleczność doskonale obrazuje podwójna interwencja, gdy już z poziomu murawy zdołał wybić nadlatującą piłkę. Umiejętność czytania gry i asekuracja kolegów sprawiały, że cały zespół czuł się stabilniej, a napastnicy rywali musieli szukać innych rozwiązań, nie mogąc korzystać z blokowanych przez niego wrzutek. Jego kluczowe wślizgi zapadają w pamięć: był zdolnym na pełnym ryzyku wyłuskać piłkę spod nóg rywala, albo i samą swoją obecnością zmusić go do błędu. Nie ograniczał się jednak tylko do roli tradycyjnego obrońcy: potrafił też posyłać jego rozpoznawcze długie piłki, które pozwalały szybko przejść do ataku. Prawdziwy Pan Kapitan, jako jedyny zawodnik z pola w całej lidze rozegrał każdą minutę tego sezonu.
🍁Jesień: 5-
🌱Wiosna: 5-
Lukas Klemenz: W kilku przypadkach to właśnie on, przy pomocy szybkości i zmysłu napastnika, wyprowadzał kontrę, która przeradzała się w groźną akcję semi-skrzydłowego. Po stałych fragmentach również potrafił kreować zagrożenie, czego wymaga od obrońców Rafał Górak. Ofensywny Lukas Klemenz z pierwszej rundy może być oceniony pozytywnie, niestety dużo więcej można powiedzieć o powtarzających się błędach w prostej grze piłką i nawet jej przyjęciu, pasywnym kryciu i brakach szybkościowych. Nie był pewnym punktem naszej defensywy na wiosnę, choć na papierze ma odpowiednie do tego umiejętności. Zazwyczaj spisywał się przyzwoicie lub nawet dobrze – po prostu w kluczowych chwilach zbyt często przydarzały mu się błędy, co rzutuje na jego ogólnym odbiorze.
🍁Jesień: 4+
🌱Wiosna: 3-
Alan Czerwiński: W końcówce sezonu prezentował się bardzo solidnie, rzadko przegrywał pojedynki i był po prostu kluczowym elementem drużyny, także w szatni. Był ważnym punktem w grze defensywnej – nie unikał odpowiedzialności, wspierał rozegranie i wielokrotnie asekurował swoich kolegów, często subtelną zmianą ustawienia zapobiegając kontrze lub ułatwiając zapoczątkowanie akcji. Dokładał do tego swoje w fazie ofensywnej, gdy z Marcinem Wasielewskim zaczęli stosować manewr wymiany pozycjami, w końcu nominalnie jest wahadłowym. Od czasu tej zmiany taktycznej mógł pokazywać pełnię swoich możliwości. Na początku kampanii momentami brakowało mu odwagi – nawet gdy miał przestrzeń do podłączenia się do akcji, wybierał podanie wstecz zamiast odważnego wejścia na wolne pole. Zdarzały mu się też proste błędy techniczne, zwłaszcza tuż po przenosinach: złe przyjęcia, niecelne zagrania na kilkanaście metrów, czy brak wyczucia przy pressingu rywali, których częstotliwość malała z biegiem czasu. Jako półboczny obrońca zdawał się czuć niekomfortowo, ale finalnie wyrósł na pewny punkt defensywy, jako wahadłowy dobrze sobie radził niemal od początku. Podobno proces adaptacji do nowego stylu gry trwa ponad pół roku, co zdaje się potwierdzać jego przypadek.
🍁Jesień: 4
🌱Wiosna: 5
Marten Kuusk: Jego atutem była siła fizyczna i zdecydowane wejścia w pojedynki – potrafił wygrać walkę o piłkę, postawić twarde warunki i wyczyścić pole karne w klasyczny, prosty sposób. Kilka razy źle wybierał moment na wyskoczenie z formacji, tworząc tym samym lukę w obronie. Potrafił dołożyć swoje w kreacji, ale raczej były to prostsze (lecz skuteczne) rozwiązania. Choć nie popełniał wielu rażących błędów, czasami trudno było mówić o pewności i spokoju, które powinien gwarantować środkowy obrońca. Wydaje się, że musi popracować tylko nad decyzyjnością i koncentracją, by rozwiać wszelkie wątpliwości co do swojej osoby – w kilku meczach stawał na wysokości zadania i zamykał swoją stronę.
🍁Jesień: 4
🌱Wiosna: 4-
Aleksander Komor: W ataku dołożył całkiem sporo jak na stopera (raz nawet próbował strzału przewrotką), w rozegraniu na pressing reagował raczej ekspediowaniem piłki. Potrafił wykazać się walecznością i wygrać pojedynek fizyczny. W obronie popełnił kilka błędów i sprawiał wrażenie bardzo zestresowanego grą w Ekstraklasie.
🍁Jesień: 3
🌱Wiosna: Brak oceny
Bartosz Jaroszek: Z Unią zagrał bardzo nerwowo i niestabilnie. Z Pogonią (przynajmniej na chwilę) uratował nas przed utratą bramki wybiciem z linii, a jego najlepszy występ to starcie z Niecieczą – został wybrany MVP, bardzo dobry był to mecz. Pomagał drugiemu zespołowi, a kibice już wiążą jego przyszłość, choć jeszcze sezon zostanie w pierwszym zespole, z działem marketingu.
🍁Jesień: 3+
🌱Wiosna: Brak oceny
Najnowsze komentarze