Dołącz do nas

Kibice Piłka nożna

Mój pierwszy mecz na GieKSie…

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Nasza redakcyjna rozpiska newsów zawsze zimą przyprawia mnie o delikatny zawrót głowy. Kiedy naczelny przypisuje Cię do jakiegoś dnia i oczekuje tekstu a tematów brakuje, to sytuacja robi się napięta. W zimie zbyt wiele ciekawych rzeczy się nie dzieje, więc o ciekawego newsa trudno. Z pomocą przyszło mi jednak forum GieKSy, na którym nasi kibice opisują swój pierwszy mecz na GieKSie. Można się pośmiać, powspominać i samemu przypomnieć sobie swoją pierwszą wizytę na Bukowej 1. Poniżej najciekawsze w mojej ocenie wpisy:

– Suchy64:

„U mnie nie bylo typowo, bo nie jestem z Katowic, bylem juz stary chop w sumie, chcialem zobaczyc ekstraklase gdzies w okolicy. Bilety dostalem z Canal+, byl kiedys taki bonus dla abonentow jak sie rano w poniedzialek zadzwonilo. Ruch mi sie zawsze zle kojarzyl, Gornik wygladal jak bieda z nedza wtedy, Zaglebia nie cierpialem od kiedy pamietam wiec pojechalem na GieKSe i od razu atrakcje, pamietny mecz z Widzewem.

-KristVB:

„Pierwszy jaki pamiętam (wynik, kibice, reakcje itd.) i przy okazji debiut na Blaszoku 😉 – Jesień 1986r GieKSa :Pogoń Sczecin, 1:1 Bukowa

Pierwszy bez rodzica – Jesień 1988 r – GieKSa : Glasgow Rangers,  2:4 St. Śląski „

-Krzyś:
„Zabrał mnie vater, dostał bilety ze Spółdzielni (kiedyś były takie turniej piłkarskie które urządzała min. SM Górnik dla młodzieży).
Ja wtedy jeszcze kibicem GieKSy nie byłem (wtedy to jako bajtel kibicowałem innemu klubowi w Polsce, ale to inny temat i chyba tylko wytrawni forumowicze wiedzą komu 🙂 ).
To był mecz z Legią wygrany 1-0.
Kibice gości siedzieli wtedy na D (Blaszok), a młyn GKS był na głównej na S6.
Była wtedy jeszcze dziura pod nową Trybunę Północną.
Potem był mecz z Glasgow Rangers (w sektorze szkotów – smrody) i tym meczem właśnie chwyciłem bakcyla na GKS :)”

-Kmwtw:
„Mój pierwszy mecz na Bukowej to 2 listopada 1996 z Górnikiem Zabrze wygranym przez nas 1-0.
Wtedy też została podbita sztama z Banikiem !
Byłem z ojcem na głównej z racji tego, że miałem wtedy 9 lat i to co pamiętam do dziś, to wejście na sektor przy świecących reflektorach, co zrobiło na mnie duże wrażenie.

A jeśli chodzi o samotny wojaż na Bukową to było to w II lidze- sezon 1999-00, graliśmy z Jeziorakiem Iława wygraliśmy 1-0 w samej końcówce. Miałem iść z kumplem po kryjomu nic nie mówiąc rodzicom, ale kumpel coś przekombinował i nie mógł wyjść z domu, więc miałem do wyboru pójść sam albo wrócić do domu, zaryzykowałem i nie żałuję. Pamiętam z tego meczu awanturę z ochroną na blaszoku i oklaski przez nas do ekipy, która ją przegoniła :)”

-Lars:
„Mój pierwszy mecz na Bukowej był w 1996r. z Mołdawią 🙂 na Gieksę poszedłem rok później, Widzew, chyba 2:2. Nigdy nie zapomnę tego jaka to dla mnie była nowość i wydarzenie i nie zapomnę jak w podstawówce uczyliśmy się przyśpiewek na sucho w szkole, wyniki czytało się w telegazecie, a skróty oglądało na tvp3. Wizyta na Bukowej to było jak pasowanie na rycerza/chrzest/przepustka do marzeń. Kurwa, 20 lat… Ile poznanych ludzi, na których można polegać. Mnóstwo wspomnień, odśnieżanie, krzesełka, imprezy, sylwester, srebrny tukan. Tylko raz w życiu rzygałem do reklamówki zawieszonej na uszach…W drodze do Nowej Soli…”

-Cinkowski:

„Mnie na pierwszy mecz zabrał kuzyn z Tauzena. Wygrana za trzy pkt chyba z Jagą 7:1 … 1992 ??
Potem w szkole średniej do klasy chodziłem z chłopakiem co flagę swoją wieszał (nieduża Kostek i Stachu), okazało się wówczas że z Dąbrowy jeździ trochę ludzi …. i tak zostałem …”

-Scarface1964:
„Mój pierwszy mecz : GKS Katowice – Bayer Leverkusen 95r. I pamiętny Ulf Kirsten oraz „Schwarze Wolffe” na sektorze gosci. Jako że byłem malolacik (13lat) na ten mecz wybrałem się z ojcem, wujkiem i „ziomeczkiem” z Giszowca. Z uwagi na range spotkania występ w Pucharze UEFA (ceny) mecz oglądałem z blaszoka. Niezapomniane wrażenia mimo porażki 1-4. Milosc do klubu była od zawsze, ale prawdziwa przygoda zaczęła się od tego dnia. Z owym „ziomeczkiem”
(wlaść. przyjacielem) jeździmy do dziś. Dziś też inaczej wygląda rozkład sił na naszej dzielnicy. Z trojkokolorowym pozdrowieniem GzG!”

-Eric Cantona:
„Mój pierwszy mecz, Legia Warszawa w 1994 roku. Wygrana 3:1, najbardziej utkwiła mi jazda pod kasami, jak Legia z Zagłębiem Sosnowiec albo źle była eskortowana albo zrobili po prostu wjazd pod kasy. Miałem wtedy 7 lat, ojciec mnie z bratem pod pachą ewakuował, taki popłoch był.
Od sezonu 1999 roku, stałem się wtedy tzw. szalikowcem, czyli koszulka, szalik Całe nasze życie, to GKS Katowice i sektor C godzinę przed meczem.
Bilety wtedy na Blaszok po 4 zł, więc jak babcia sypła 20 zł, w głowie wesoły kalkulator, że na 5 meczy do przodu na bilet mam.
Uwierzcie mi, że to były przepiękne czasy. Na Dębie, wielkie żółte plakaty i zrywało się z chirurgiczną precyzją, żeby nie utargać plakatu.”

-BGC64:
„No a tak serio to pierwszy mecz który pamiętam to Wisła Kraków bodajże w 2001 roku. Oczywiście Blaszok z tatą( nie lubiłem chodzić na Blaszok bo chuja widziałem,ale stary mnie siłą ciągnął) była wtedy haja z psiarnią gdzie psy strzelały w dach na Blaszoku i w chuj ludzi pitało pod ławki. Ja się wtedy w chuj bałem i też spierdoliłem pod ławkę, a starszy skakał jak pojebany po Blaszce i pyskował do psiarni, że jak są odważni to go mają zastrzelić i takie tam( ja, syneczek koło 9 lat siedze posrany pod ławką). Prosto ze szpilu poszliśmy do babci która mieszkała obok stadionu, a tam ciotka i mama, więc pierwsze co to szybki donos, że stary pojebany i że nie chce już nigdy na Blaszok, bo psy strzelają, ludzię wariują, ojciec skoko jak małpka. Poszła reprymenda od rodziny i przez pare miesięcy nie zabierał mnie na mecze, ale jakoś mnie zaczęło ciągnąc znowu na szpil, ale oczywiście na główną bo na Blaszoku jedyne co widziałem to plecy innych kibiców, czasami mnie ojciec brał na barana, ale się meczył po 5 minutach, musiał se zakurzyć i ściepywał. Poszliśmy na szpil ze Śląskiem Wrocław na Główną pare miesięcy później i oczywiście zaś była haja. psiarnia strzelała wtedy w Sektor2 jak dobrze pamiętam, bo tam wtedy siedzieliśmy. Generalnie zaś haja. Starszy mnie wtedy ewakuował z trybuny bo zaś siedziałem posrany ze strachu i w ten sposób moja kibicowska kariera na kilka grubych lat została przerwana. Potem co jakiś czas(raz na rok) chodziłem na mecz z ojcem, ale to były jakieś mecze które w ogóle nie zapadły mi w pamięć. Tak samo wcześniejsze mecze, wiem że coś było, ale kompletnie nie wiem co się działo(Blaszok). Potem jakies 11-12 lat temu zaczęły się tworzyć jakieś zbiórki na Bogucicach które ogarniały osoby mniej więcej w moim wieku, przyszła IV liga która wszystkich zmobilizowała i tak już zostałem do dziś. W tych dziecięcych latach zaliczałem więcej hokeja niż piłki nożnej, co na Bogucicach wcale nie jest jakoś specjalnie dziwne i w sumie wydaje mi się, że to hokej bardziej mnie w to wkręcił niż piłka nożna
PS. mogę się mylić co do dat konkretnych meczów, bo nie mam do tego w ogóle pamięci.”

-Szwedzik:
„Na pierwszy mecz pojechałem dzięki kuzynowi z Brynowa, mecz chyba z KSZO, miałem może 8 lat na pewno nie więcej, wsadzali mnie rodzice do PKS Chmielnik i jechałem prawie 2,5 godziny samemu ze Świętokrzyskiego do Katowic gdzie odbierał mnie kuzyn,szliśmy na mecz i od tej pory się zaczęło że takie trasy jako gówniarz przebywałem częściej. Jakiś czas temu zaraziłem tym moja kobietę , siostrę, kuzynów… Czasami nawet się jedzie na dwa auta na mecz,jak tylko jest czas czy to piłka nożna czy siatkówka. Na hokeju nigdy nie byłem. „

-m1964:

„1.09.1984 samotny debiut na meczu u siebie z Łódzkim Klubem Sportowym!
wtedy wyciagnał mnie kumpel z osiedla który smigał ze swoim Ojcem.
z tego co wiem kilku moich Kolegów również debiutowalo na tym szpilu.
wyjazdowo debiutowałem w 1987 roku czyli w tym sezonie miałem 30 lat wyjazdów!!!
w ten piatek moj mlodszy syn Marcel zaliczyl debiut wyjazdowy z Banikiem na slavii!!!”

-Fuhrer:
17 marca 1985 – niedziela. Mecz ze Śląskiem zremisowany 1-1. Tak właściwie, to pół meczu, bo przyszedłem dopiero w przerwie, na drugą połowę. Nie widziałem bramek, bo obydwie padły w pierwszej połowie. Kurde, nie pamiętam w takim razie mojej pierwszej bramki na GieKSie. Nie wiedziałem nawet, gdzie jest dokładnie stadion. Kumple, którzy byli za GieKSą poinstruowali mnie gdzie iść i muszę przyznać, że trafiłem bez problemu. 🙂

A jaki był Wasz pierwszy mecz na GieKSie? Dajcie znać w komentarzach!

Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:

a/ przelew na konto bankowe:

SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533

b/ wpłatę na PayPal:

E-mail: [email protected]

c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.

Dziękujemy!


8 komentarzy
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy, jednakże zastrzega sobie prawo do ich cenzurowania lub usuwania.

8 komentarzy

  1. Avatar photo

    Berol

    13 grudnia 2017 at 19:46

    Puchar UEFA 1991 0-1 z belgijskim FC Brugge

  2. Avatar photo

    Solski

    13 grudnia 2017 at 20:51

    Mój pierwszy mecz to 1 maja 1986 na śląskim i finał z Górnikiem. Miałem wtedy 11 lat i zabrałem się z osiedla z kolegami (tata kolegi był taryfiarzem i tym samochodem dojechaliśmy na stadion)
    W tamtych latach przez Ligotę ciężko było w barwach przejechać. Szalik najczęściej obwijało się wokół brzucha pod bluzą.
    A na GieKSie debiut był chyba rok później GieKSa grała z Olimpią Poznań (1:1). Pamiętam, że zabrałem ze soba kumpla (który kibicował Górnikowi Zabrze, ale na Górniku nigdy nie był na meczu) i od tamtej pory został kibicem GieKSy jeżdżącym w późniejszym okresie na większość wyjazdów po Polsce. Przemek (Ruby, Kibol) jak to czytasz to pozdrawiam (Gija)

  3. Avatar photo

    Solski

    13 grudnia 2017 at 20:53

    a 18 urodziny obchodziłem na stadionie podczas meczu GieKSy z Benficą

  4. Avatar photo

    Mecza

    14 grudnia 2017 at 08:09

    Prawdopodobnie GKS-Pogoń Szczecin w 1986. Co ciekawe najbardziej pamiętam z tego meczu Marka Leśniaka, wygraliśmy chyba 1:0. Młyn był na 5 sektorze, chyba.

  5. Avatar photo

    Maro

    14 grudnia 2017 at 21:23

    GieKSa – Znicz Pruszków 8.Sierpień.2007r. Jako młody bajtel 11 lot miołech somsiod plac w plac wzion mie na GieKSa przegrali my wtedy chyba 2:1 ale nie wynik był najważniejszy! pokochołech te barwy, tyn stadion, tyn klub.! kupiłech se szalik wtedy i Fater prziwiesił mi go nad łóżkiym i ściągołech ino na szpil. Jezdziłech już potym na kożdy prawie mecz i tak je do tera, terozki biera moigo bajtla 2.5 roku na kożdy mecz i mom nadzieja, że chyci bakcyla tak jak i jo 🙂

  6. Avatar photo

    Seth

    15 grudnia 2017 at 04:18

    1986-08-09 GKS Katowice 5-2 Legia Warszawa… Niespełna 5 latek a wydaje się jakby to było wczoraj ????????

  7. Avatar photo

    bozus78

    16 grudnia 2017 at 22:47

    Mój pierwszy mecz na GieKSie pamiętam bardzo dobrze, mialem 13 lat, graliśmy z Pogonią, zwały śniegu wokół boiska, i bramka Marka Świerczewskiego. Wygraliśmy 1-0, 4000 ludzi na stadionie.

  8. Avatar photo

    Marcin

    19 grudnia 2017 at 12:05

    Mój pierwszy to z FC Motherwell wygrany 2:0(oczywiście na blaszoku) Pamiętam, że ojcu ściemniłem, a było to w 8 klasie podstawowej, że jadę do sklepu rowerowego do Będzina :-).

Odpowiedz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Felietony Piłka nożna

Balon de GieKS’or

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Tak, tak, Shellu wrócił do działalności redakcyjnej rok temu i faktom nie da się zaprzeczyć. Mianowicie od tego czasu byłem na 17 meczach wyjazdowych. Bilans: 3-1-13. Z różnych powodów nie zawitałem na czterech meczach w delegacji. Bilans: 3-0-1. Niech to szlag!

Miejmy więc te heheszki, że Shellu przynosi pecha za sobą. Pośmialiśmy się, fajnie. Teraz przejdźmy do rzeczy poważnych.

To co oglądamy w tym sezonie na wyjeździe, to co widzieliśmy wczoraj w Gdańsku, to jest jakiś jeden wielki koszmar. W zasadzie nawet nie wiem, co pisać, bo jestem zażenowany. Przede wszystkim dysproporcją pomiędzy meczami u siebie i na wyjeździe. Dysproporcja, w której GieKSa u siebie od przerwy meczu z Zagłębiem walczy, gra agresywnie, zmiata tego przeciwnika i nawet jeśli pojawiają się błędy w defensywie, to nadrabiamy grą ofensywną i strzelanymi bramkami. Na wyjazdach nie ma ani ofensywy, ani defensywny. Jest jedno wielkie nic.

Mecz z Lechią został oddany. Nie mam na myśli, że bez walki, choć tej determinacji mogło być zdecydowanie więcej. Ale został oddany bez jakichkolwiek atutów piłkarskich. Był to absolutnie beznadziejny mecz, który jakby potrwał drugie 90 minut, to GKS i tak by bramki nie strzelił. Nie da się strzelić gola, gdy nie potrafi się stworzyć dogodnej sytuacji do zdobycia bramki. Bramkarz Lechii Paulsen został zatrudniony w zasadzie tylko przy strzale dystansu Nowaka. I kilka razy wyłapał, względnie wypiąstkował piłkę po bardzo słabych dośrodkowaniach. Najlepszą akcję katowiczanie przeprowadzili wtedy, gdy Galan wypuścił Nowaka, ten zrobił zwód i uderzał, ale został zablokowany. Poza tym – nie było nic.

Strasznie się na to patrzyło. Na pierwszą połowę nasz zespół nie dojechał w ogóle. Tam to nawet i tej determinacji nie było widocznej. I myślę, że raz na zawsze warto między bajki z mchu i paproci włożyć krążące w piłce historię o tym, jak to jest ciężko, gdy gra się co trzy dni. Tym razem bowiem były dwa tygodnie przerwy i w żaden sposób nie wpłynęło to pozytywnie na zespół. Katowiczanie byli ospali, bez pomysłu, bez widocznej chęci przyciśnięcia przeciwnika.

Zawsze na meczach posiłkuję się transmisją z Canal+, czy to odpalając na laptopie i oglądając powtórki, czy zapuszczając żurawia w monitory komentatorów stacji, tym razem Bartosza Glenia i Michała Żyro (na monitorach zawsze jest od razu, nie trzeba czekać „poślizgu”). Gdy około 36. minut zobaczyłem, że GKS nie oddał nawet jednego strzałów, choćby niecelnego, nie mogłem uwierzyć. Oto gramy z najsłabszą obroną w lidze, której Zagłębie Leszka Ojrzyńskiego potrafi wklupać sześć bramek, a my nie potrafimy choćby postraszyć bramkarza gospodarzy. Po prostu koszmar. Na koniec połowy był już jeden celny strzał o xG… 0,01. Ja bym to jeszcze na części tysięczne rozłożył, żeby zobaczyć, czy nie było to 0,001. Natomiast sytuację, w której Galan zagrał – co by nie mówić – kapitalną piłkę do Wasyla, a Wasyl zamiast albo przyjąć i strzelić, albo poczekać, albo zrobić cokolwiek innego, odgrywał z pierwszej do tyłu, do nikogo, zakwalifikowałbym jako ujemne xG. No, po prostu tak nie można.

Mimo wszystko coś tam w końcówce pierwszej połowy leciutko zaczęło się dziać i dawało to jakąś nadzieję na grę po przerwie. I rzeczywiście, GKS miał dużo więcej posiadania piłki w drugiej części gry. Z 52-48 dla Lechii w pierwszej połowie, cały mecz skończyliśmy z bilansem 58-42 na korzyść GKS, czyli po przerwie GKS musiał mieć piłkę przez 68 procent czasu. I choć na koniec meczu to xG było już na poziomie 0,76, to nadal bardzo słabo. Nie mieliśmy groźnych sytuacji.

Zapytałem trenera na konferencji o kwestię braku prostoty w grze, tylko zbyt dużego kombinowania. Trener zaprzeczył mówiąc, że w tym spotkaniu było być może najwięcej dośrodkowań w całym sezonie, bo około czterdziestu i chodzi o jakość. Nie doprecyzowałem, więc doprecyzuję teraz – bardziej chodzi mi o sytuacje, w których naprawdę można już próbować oddać strzał, czy może nawet trochę popróbować zrobić coś na aferę, jakieś zamieszanie itd. A my kombinujemy, tak jak wspomniany Wasyl, tak jak Bartek Nowak w jednej sytuacji, gdzie się wygonił i został zablokowany. Kilka takich sytuacji by się jeszcze znalazło. Natomiast faktem jest, tak jak stwierdził szkoleniowiec, że chodzi też o samą jakość dośrodkowań, a ta była bardzo słaba. Nawet komentatorzy określili centry GieKSy jako „baloniaste”. Golkiper gospodarzy nie miał z reguły z nimi problemów, a jak kilka razy nasi zawodnicy doszli do główki, to po prostu odbili piłkę gdzieś do góry czy nie wiadomo gdzie. Zagrożenia żadnego. Po francusku i hiszpańsku piłka to „balon”. Piłkarze GKS za bardzo chyba wzięli sobie to do serca.

Piszę o tej aferce, bo GKS potrafi taką grać. Ja wiem, że Jacek Gmoch kiedyś chciał zmatematyzować piłkę i dziś wielu szkoleniowców to robi – to znaczy chcą jak najmniej pozostawić przypadkowi. I ja to rozumiem. Natomiast wydaje się, że potrzebny jest w tym wszystkim balans, po ostatecznie piłka to taki kulisty przedmiot, który w dużej prędkości zachowuje się nieprzewidywalnie, gdy napotka na przeszkodę taką, czy owaką – tu się odbije, tu podskoczy, tu zakręci i po prostu trzeba mieć refleks i dołożyć nogę. Przecież strzelaliśmy takie bramki – Marten Kuusk w poprzednim sezonie z Cracovią czy Lukas Klemenz niedawno z Arką. Więc i to GKS potrafi.

Jeśli miałbym wyróżnić jakiegokolwiek zawodnika w tym meczu, to pewnie postawiłbym na Galana, choć widząc po opiniach kibiców, moglibyśmy się w tych opiniach rozminąć. Ale Borja coś tam próbował i zagrał dwie bardzo dobre piłki w pole karne. Poza tym mizeria i raczej kilku bohaterów negatywnych.

Trener pokombinował ze składem, więc mogliśmy obejrzeć zaskakujące zestawienie. Jak przyznał na konferencji, zmasakrowani po wyjazdach na reprezentacje byli Kuusk i Kowalczyk. Tego pierwszego zabrakło nawet na ławce, Mateusz wszedł w drugiej połowie. I okej, może podróż z Armenii, może kadra, ale kurka wodna, tak przegrać pojedynek biegowy z Meną, który grał od początku. Nie godzi się.

I znów ta cholerna bramka w końcówce. Znów zapytam – ileż można? I mam gdzieś, że to kontra wynikająca z odkrycia się. Bramka to bramka. Z jednej strony nie pozwalamy Kudle polecieć w pole karne przeciwnika w 107. minucie meczu, z drugiej dajemy sobie w taki sposób wbić bramkę. W siódmym meczu z rzędu tracimy gola w końcówce połowy. W tym sezonie to już dziesięć (!) takich goli. A w ostatnich szesnastu meczach – szesnaście!

A’propos Camilo Meny – po meczu, gdy wychodziliśmy ze stadionu, wychodził też Kolumbijczyk, więc stwierdziłem, że to idealna okazja podziękować mu za gola z Arką Gdynia, który dał naszemu klubowi możliwość walki o awans do ekstraklasy w maju rok temu. Co uczyniłem. Camilo był zdziwiony, dlaczego jakiś gość dziękuje mu za tego akurat gola, gdy przecież przed chwilą strzelił. Ale wyjaśniłem mu wszystko, tak więc w imieniu kibiców GieKSy osobiste podziękowania zostały złożone. Dzięki Camilo!

Wracając do składu. W miejsce Kuuska na boisku pojawił się po raz pierwszy od wielu miesięcy Grzegorz Rogala. Kibice łapali się za głowy, ale myślałem sobie – dajmy mu szansę. Po meczu mam taką myśl, która by mi jeszcze niedawno do głowy nie przyszła… królestwo za Klemenza! Rozumiem brak ogrania, ale na Boga – czy to przeszkadza w tym, żeby prosto i mocno kopnąć piłkę? Zawodnik udzielał się w ofensywie, ale kopał tak, jakby to była piłka lekarska, względnie nie jadł śniadania, ni obiadu. I po takiej dwukrotnej próbie kopnięcia piłki, została ona wybita i padła pierwsza bramka.

No i z bólem serca muszę też powiedzieć, że Dawid Kudła w tym sezonie nie pomaga. Absolutnie. Nie wybronił żadnego meczu, nie jest pewnym punktem, a ta bramka obciąża go strasznie. To nie jest zły bramkarz, ale jeśli nie poprawi się w najbliższym czasie, to nie zdziwię się, jeśli trener postawi na Rafała Strączka. W pucharowym meczu z Wisłą na pewno. Ale też w lidze. Mimo wszystko jestem fanem Dawida i mam nadzieję, że się ogarnie i wróci do formy z poprzedniego sezonu.

Zagrali Milewski i Bosch, i z ich gry nic kompletnie nie wynikało. Sebastian generalnie niewiele wnosi do zespołu, jedynie raz na jakiś czas zagra dobry mecz. Jesse na razie wystąpił w Zabrzu i w Gdańsku i na razie cienizna totalna.

Adam Zrelak niewidzialny, podobnie jak Ilja Szkurin, który wszedł w drugiej połowie, choć Białorusin wypadł minimalnie lepiej niż Słowak, coś tam próbował powalczyć. Ale bez efektu.

Wprowadzony na boisko w drugiej połowie Adrian Błąd też już młodszy nie będzie. Z całym szacunkiem – także za poprzedni sezon, gdzie dawał radę, w tym zawodnik już piłkarsko po prostu nie pomaga. Kompletnie.

Reszta nie dała po prostu nic dobrego zespołowi i jako całość, zagraliśmy po prostu ultra beznadziejne zawody. Wiadomo też, że była przerwa z powodu zadymienia, ale psychologicznie, gdy sędzia pokazał doliczonych 16 minut, to powinniśmy natrzeć na tego rywala i po prostu go stłamsić. I trochę tej aferki zrobić, tak jak Wszołek z Jędzą zrobili nam w Warszawie. Oczywiście jakościowo – z idealną centrą i strzałem.

0-0-4, bramki 1:11. Bilans na wyjazdach tragiczny. Problem w tym, że ten bilans jest adekwatny do gry. W Łodzi było po prostu słabo, na Legii całkiem nieźle, za to na Górniku i Lechii totalnie beznadziejnie i dramatycznie. Jeśli trener chciał coś zmienić na wyjazdach, to na razie efektów nie ma. Jest tak samo źle jak było. Natomiast swoją drogą piłkarze muszą się ogarnąć, bo to naprawdę niemożliwe, że u siebie można, a na wyjeździe nie można. Nie wiem, może mówcie sobie do lustra przed wyjazdami: „O, ale fajnie, znów gramy na Nowej Bukowej, znów gramy na Arenie Katowice”. Taką mini ściemkę róbcie, żeby wydawało wam się, że gracie u siebie. Nie wiem.

W każdym razie znów robi się nieciekawie. My przegrywamy bezdyskusyjnie z Lechią, a takie Zagłębie jedzie do Poznania i wygrywa. Musimy jak ognia pilnować tej bezpiecznej strefy. A łatwo przecież nie będzie, bo zaraz czeka nas mecz z obecnie drugą i pierwszą drużyną w tabeli. Jeśli nie wygramy choćby jednego z tych dwóch meczów – będzie gorąco.

Niezależnie od tego i tej całej krytyki – będę powtarzał – wspieramy! Będę powtarzał, że ta drużyna zasłużyła już nieraz na to, by ją wspierać w trudnym momencie. Dali nam ekstraklasę, to teraz zróbmy wszystko – także my, jako kibice – żeby tę ekstraklasę utrzymać. Wszyscy na Cracovię!

Kontynuuj czytanie

Felietony Piłka nożna

Powaga drużyny zachowana

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Po emocjach – dodajmy bardzo pozytywnych – związanych z meczami reprezentacji, czas wrócić do ligowej piłki. Oj działo się, działo, mimo że to tylko dwa tygodnie. Najmniej w tym wszystkim istotnym był chyba mecz z Górnikiem Zabrze, sparingowy Śląski Klasyk, który GKS Katowice wygrał w samej końcówce 2:1. Bohaterem spotkania – o ile w ogóle określenie „bohater” pasuje (nie pasuje) do meczu kontrolnego, był zawodnik, którego w GieKSie już nie ma. Aleksandrowi Buksie skrócono wypożyczenie z Górnika i zawodnik poszedł dalej – do Polonii Warszawa. Nie pierwszy i nie ostatni raz okazało się, że to, co mówią kibice o piłkarzu – opierając się na swoich obserwacjach i opiniach – materializuje się w związku z danym zawodnikiem. Od początku wiedzieliśmy, że Olek to „odrzut” z Górnika, a nie realne wzmocnienie i raczej nic z tego nie będzie. To nic personalnego do zawodnika. Po prostu są piłkarze, którzy tym realnym wzmocnieniem są (później się sprawdzają lub zawodzą), a są tacy, gdzie jakaś metamorfoza na plus rozpatrywana jest raczej w kategorii wielkiego zaskoczenia.

Pojawiły się jednak też solidne wzmocnienia, przynajmniej tak się wydaje. Emana Markovića widziałem podczas meczu z Górnikiem i zaprezentował się bardzo przyzwoicie, strzelił bramkę, był aktywny. Cały czas czekamy na wejście do składu Jesse Boscha, który co prawda w GKS już zadebiutował, ale jeszcze nie wywarł żadnego piętna na grze zespołu. No i transfer niemal last minute – Ilja Szkurin i to wydaje się być wyjściowo kapitalne wzmocnienie. Co prawda w Legii zawodnik zawiódł i tam się go pozbyli – uważam zbyt pochopnie – ale przecież w Stali Mielec ten piłkarz wiązał krawaty. Choć marnował w warszawskim klubie sytuacje na potęgę (także w meczu w Katowicach), to przecież trafiał do siatki w finale Pucharu Polski, w superpucharze, na Nowej Bukowej mimo wszystko również, kiedy to aż uklęknął i schował twarz w dłoniach z ulgi po odblokowaniu i celebrował tym swoją radość.

Doszło też do jednego oczywistego wzmocnienia, które jest sytuacją nieoczywistą. Mianowicie, do GKS… nie trafił Tymoteusz Puchacz. Większości kibiców spadł kamień z serca. Nie wiemy, co do głowy przyszło trenerowi, że chciał mieć w drużynie tego hm… celebrytę. Można mówić o ambicji tego chłopaka, walorach czysto piłkarskich i na siłę unikać jak ognia tego, co sobą prezentuje… generalnie. Człowiek, który swoją „karierę” zbudował na farmazonie i JBL-ach, bo tak naprawdę nigdy się nie wyróżniał niczym poza szybkością. Wielu było w światowej piłce piłkarzy, którzy wydawali się wielkimi odkryciami, bo robili te efektowne sprinty. Tyle, że później okazywało się, że gdy przeciwnicy ich przeczytali, poza szybkością nie mieli nic do zaoferowania.

GieKSa potrzebuje piłkarzy, którzy są poważni i poważnie podchodzą do tego wszystkiego. Trzeba patrzeć na konteksty. To, że Afrykanie przyjeżdżają na Mundialu na mecze i wchodzą na stadion tańcząc i śpiewając to zupełnie inny kulturowo schemat niż w Europie. I tam to pasuje. Tutaj nie. Jeśli jeden piłkarz będzie traktował ten sport tylko jako głównie zabawę i taką czystą radość z życia, to w naszej kulturze to po prostu będzie wyraz braku profesjonalizmu. Nie będzie to „dostrojone” do całości. Nie zrozumcie mnie źle – nie mówię, że piłkarze mają się nie cieszyć z uprawiania tego sportu, nie czerpać radości z gry, ze zwycięstw, z tego, że być może mają najlepszą pracę świata. Mają się cieszyć, jak najbardziej. Tylko jest różnica pomiędzy tym cieszeniem się i utrzymywanie profesjonalizmu – nie tylko na boisku, ale także poza nim – a zwykłym… pajacowaniem.

Byli tacy pajacujący piłkarze, którzy dobrze się zapowiadali, mieli piłkarsko papiery może nawet na Złotą Piłkę, a skończyli na peryferiach futbolu. Pierwszy do głowy przychodzi taki Mario Balotelli, który przecież talent miał wybitny, ale rozmienił go na drobne swoimi głupotami typu puszczanie fajerwerków w łazience czy wjeżdżanie na teren więzienia dla kobiet.

Może Puszka aż tak spektakularnych ekscesów nie miał, ale te różne celebryckie historie z Julią Wieniawą, wypisywanie do Dody na Instagramie czy jakieś akcje z tym Slow Speedem, czy ja tak się zwie ten osioł (WTF?) to po prostu taka błazenada, że nie przystoi to piłkarzowi czy kandydatowi na piłkarza GieKSy. Wystarczy spojrzeć na takiego Arka Jędrycha, normalny spokojny facet i jako kapitan wzór. I zestawcie go w drużynie z Puszkinem… aaaaa, szkoda gadać. A dziw, że kiedyś grali razem.

W czasach, kiedy jeszcze nie gryzłem się w język (teraz jestem kilka lat dojrzalszy) napisałem zaraz po meczu z Bytovią:

Więc spadaj sobie Puczi „zapierdalać tak jak Kante” do Poznania, bo ostatnio pogwiazdorzyłeś i jeśli nie opanujesz sodówki, to nici z kariery.

Cóż… Przez te sześć lat na farmazonie wycisnął maxa. Szacun. To też jest umiejętność. Ale prawda gwiazdorzenia prędzej czy później wychodzi.

Puchacz był jedną z twarzy spadku do drugiej ligi. Ktoś powie, że Arkadiusz Jędrych i Adrian Błąd też byli. No byli – i nawet sam miałem zdanie, że z tymi zawodnikami wiele nie osiągniemy i powinni odejść. Ale zostali w GieKSie przez tyle lat i awansowali – do pierwszej ligi i do ekstraklasy. I jakkolwiek dalej uważam, że od czasu, kiedy na GieKSie się udzielam, czyli przez te 20 lat większość moich przewidywań się sprawdzała, to tutaj akurat nie. Co do Arka i Adriana mogę powiedzieć jedynie – sorry panowie, pomyliłem się.

Nie sądzę, że cokolwiek takiego mogłoby się przydarzyć przy Tymoteuszu. Choć mimo wszystko mu tego życzę, bo ciągle chłopak jest młody, ma 26 lat i jeśli rzeczywiście by się ogarnął, to coś jeszcze może w tę piłkę pograć. Nie na najwyższym poziomie, ale jakiś klub z ekstraklasy może go przygarnąć.

Podsumowując więc – bo już dajmy spokój Puchaczowi – to naprawdę świetna wiadomość, że do nas nie trafił. Nie wiem, co tam się podziało, czy GieKSę wyd… wymanewrował, ale sama ta historia z wysypaniem się jego transferu przecież do niego bardzo pasuje. Niech się kopie po czołach z Azerami, krzyżyk na drogę i obyśmy już nigdy więcej nie mieli pomysłów ściągania takich „gwiazdorów” do naszego klubu. Bądźmy poważni.

Napisałem wcześniej, że mecz z Górnikiem, sparing sparingiem… Niestety wydarzyła się rzecz, której najmniej byśmy chcieli. Aleksander Paluszek zerwał więzadła w kolanie i na wiele miesięcy z jego gry będą nici. Jak to dobrze ktoś napisał – szkoda, że zagrał z Radomiakiem, bo tylko narobił nadziei… To prawda, debiut zawodnika w katowickich barwach był bardzo obiecujący. Nie pozostaje nic innego, jak trzymać kciuki za zawodnika i życzyć szybkiego powrotu do zdrowia.

Niestety w związku z tym skomplikowała się nasza sytuacja w obronie. Nie pozyskaliśmy dodatkowego obrońcy i GieKSa będzie musiała rzeźbić w tym, co ma. Póki co nasza defensywa nie spisuje się dobrze w lidze, tracimy mnóstwo bramek, a ostatni mecz na zero z tyłu rozegraliśmy prawie pięć miesięcy temu. Jeśli chcemy się utrzymać i punktować w lidze, ten aspekt musi być poprawiony. Nie zawsze bowiem będziemy strzelać cztery gole, jak z Arką, i trzy – jak z Radomiakiem. Tak więc Arek Jędrych, Marten Kuusk, Lukas Klemenz i Alan Czerwiński będą musieli wziąć tę odpowiedzialność i praktycznie w tym kwartecie zamykają się nasze możliwości. Problem się pojawi, gdy przyjdą kartki czy nawet drobne urazy. Choć Bartek Jaroszek to fajny chłop, ratowanie się nim będzie aktem desperacji. Ale pozdro Bartek 😉

Jutro czeka nas starcie z Lechią Gdańsk. Wyjazdy, ach te nieszczęsne wyjazdy. Mamy z nimi potężny problem i to nie od dziś. Choć w tym roku katowiczanie wygrali przecież w Częstochowie, Wrocławiu czy Gdańsku właśnie, to seria czterech porażek z rzędu na wiosnę czy trzech w obecnym sezonie jest niepokojąca. Dodatkowo przyglądając się tym spotkaniom – w większości GKS nie miał czego szukać. Patrząc jeszcze na wiosnę, najlepszy był mecz z Motorem, ale pozostałe przegrane to była lipa. Teraz bardzo słabe występy w Łodzi i Zabrzu, niezły w Warszawie. To za mało. Trener na konferencji po Górniku mówił o tym, że możliwa jest jakaś zmiana, jeśli chodzi o delegacje. Na czym będzie ona polegać – zobaczymy.

Nadal wielkim problemem są też bramki tracące w końcówkach połów. Od tych pięciu miesięcy w dwunastu meczach GKS stracił trzynaście bramek w ostatnich pięciu minutach pierwszej lub drugiej połowy. I z Radomiakiem tak było, a gdyby sędzia uznał gola w końcówce meczu – mielibyśmy tego jeszcze więcej. Fatalna statystyka i ja naprawdę łapię się na tym, że marzę, żebyśmy w pierwszej połowie dociągnęli choćby do 0:0. W obecnym sezonie udało się to tylko raz – w pierwszej kolejce.

Lechia to nie będzie łatwy przeciwnik, ale nie jest to rywal nie do ogrania. Co prawda słynął z tego, że strzelał i tracił mnóstwo bramek, ale ostatnio się to trochę zmniejszyło. Bo ultrabezbarwnym i nudnym meczu Lechiści pokonali w derbach Arkę 1:0, a w Białymstoku przegrali 0:2. A wiemy, że wcześniej dostali oklep w Lubinie 2:6. Można więc tej ekipie strzelać bramki, zresztą GKS w ostatniej kolejce poprzedniego sezonu trafił w Gdańsku trzy razy, natomiast jak uruchomi się Bobcek z Wiunnykiem, to naprawdę trzeba się mieć na baczności i nasza obrona musi być zwarta i zwrotna.

Mecz z Radomiakiem był epicki. Pod kątem emocji to było jedno z najlepszych spotkań od wielu lat, niektórzy kibice musieli do siebie dochodzić po nim przez kilka dni. Dużo dało to jednak pozytywnej adrenaliny i nakręcania się na dalsze losy naszego zespołu.

Jednak kochani – Lechia jest dopiero jutro. Teraz i dzisiaj najważniejszy jest inny mecz GieKSy. Wszyscy o 18:00 trzymamy kciuki za dziewczyny w boju z Twente Enschede. Dajcie z siebie Dziołszki wszystko, żeby przed rewanżem mieć jak najlepszą sytuację wyjściową!

Kontynuuj czytanie

Piłka nożna

Ilja Szkurin w GieKSie!

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Ilja Szkurin został nowym zawodnikiem GKS Katowice. Napastnik będzie występować w klubie przez trzy kolejne sezony, a umowa zawiera opcję przedłużenia kontraktu. 26-letni Białorusin reprezentował do tej pory Legię Warszawa. 

Szkurin w przeszłości występował między innymi w CSKA Moskwa, Dynamo Kijów, Hapolel Petah Tikawa. Udane występy w tym ostatnim klubie zaowocowały transferem do Stali Mielec. W sezonie 2023/24 zdobył 16 bramek i został wicekrólem strzelców Ekstraklasy. W trakcie kolejnej kampanii, w lutym bieżącego roku, został kupiony przez Legię Warszawa. W ostatnim sezonie Ekstraklasy Szkurin wystąpił w 33 spotkaniach (20 w Stali Mielec i 13 w Legii Warszawa) i strzelił 7 bramek (odpowiednio: 5 i 2). Do tego dołożył dwa trafienia w Pucharze Polski dla Legii, w tym jedno w finale. W trwającym sezonie wystąpił w 9 meczach (3 Ekstraklasa, 4 Liga Europy, 1 Liga Konferencji i 1 Superpuchar Polski), w których zdobył jedną bramkę – w finale Superpucharu Polski, dając tym samym Legii kolejne trofeum. 

Życzymy powodzenia w naszych barwach!

Kontynuuj czytanie

Zobacz również

Made with by Cysiu & Stęga