Ciąg dalszy trudnej części terminarza dla GKS-u nastąpi w Rzeszowie gdzie czeka nas starcie z Resovią. I ponownie nasza drużyna staje przed bardzo trudnym zadaniem, przeciwstawienia się rywalowi z najwyższej półki. Po tak naprawdę dobrym tylko pierwszym secie z ZAKSĄ, liczymy na stawienie większego oporu przez naszych siatkarzy. Resovia do tej pory rozegrała u siebie dwa spotkania, oba zwycięskie (z LOTOS-em 3:1 oraz z Czarnymi 3:0), natomiast GieKSa na wyjeździe zagrała trzy razy, odnosząc jedno zwycięstwo w Bielsku. Rzeszowianie przegrali ostatnio z bardzo groźnym zespołem z Jastrzębia, wygrywając tam tylko jednego seta, a GKS ma już niestety passę trzech porażek z rzędu i szalenie trudno będzie ją przerwać w hali Podpromie.
Jaką szóstką siatkarzy wyjdzie GKS na parkiet w Rzeszowie? Trener naszego zespołu Piotr Gruszka od dwóch spotkań na przyjęciu daje szansę gry od początku Rafałowi Sobańskiemu i biorąc pod uwagę, że Rafał był naszym najlepszym zawodnikiem w meczu z mistrzem Polski, to on zapewne zagra obok Serhija Kapelusa. Problem, niestety zaczyna się robić na środku siatki, gdzie od pewnego czasu trener rotuje partnerem dla Tomasza Kalembki, raz jest nim Bartłomiej Krulicki, a innym razem Paweł Pietraszko. W spotkaniu z ZAKSĄ obaj środkowi zagrali przeciętnie, więc obok Tomasza zagra tym razem Paweł? Brakuje tego czwartego środkowego do większej rotacji na tej pozycji. Na rozegraniu i ataku nie należy się spodziewać żadnych zmian, ale nasi doświadczeni obcokrajowcy kapitan Marco Falaschi oraz Gert Van Walle, powinni w większym stopniu wpływać na lepszą grę i postawę naszej drużyny.
Resovia jest jedynym klubem w PlusLidze (oczywiście oprócz drugiego beniaminka), z którym GKS spotkał się już w oficjalnym meczu. A miało to miejsce 5 lutego we Wrocławiu w ramach rozgrywek o Puchar Polski, gdzie w ćwierćfinale lepszy okazał się ówczesny mistrz Polski z Rzeszowa, wygrywając bez najmniejszych problemów 3:0, a w setach do 14, 19 i 20. W obu drużynach od tamtego okresu nastąpiło wiele zmian w kadrach zespołów. W GKS zostało siedmiu siatkarzy, a z wyjściowej szóstki z tamtego spotkania, jutro wyjdzie na parkiet prawdopodobnie tylko dwóch zawodników (Kalembka i Sobański). Jeszcze więcej zmian dokonało się w Resovii, gdzie z wyjściowej szóstki na boisko hali Podpromie wyjdzie tylko rozgrywający Fabian Drzyzga! A pozostali? Thomas Jaeschke… studiuje w USA, nie ma również w kadrze jego rodaka Russella Holmesa, Bartosz Kurek przeszedł do Skry Bełchatów, Olieg Achrem wyjechał do Turcji, Dmytro Paszycki odszedł do LOTOS-u Trefla, a libero Krzysztof Ignaczak zakończył karierę sportową, rozpoczynając nową jako komentator telewizyjny meczów siatkarskich. Ponadto Dominik Witczak wrócił do ZAKSY, Francuz Julien Lyneel przeszedł do klubu włoskiego z Ravenny, Aleksander Śliwka występuje w AZS-ie Olsztyn, a Łukasz Perłowski zasilił Espadon Szczecin.
Tak wiele zmian w ekipie rzeszowskiej musi dziwić, po zdobyciu przecież tytułu wicemistrza Polski, no ale jak się było obrońcą tytułu mistrzowskiego, to i wymagania ma się większe, a i ambicje i budżet klubowy nie pozwalają się cieszyć „z takiego sukcesu”. Kto wiedzie prym w obecnej kadrze zespołu Resovii? Za przyjęcie odpowiadają Serb Marko Ivović, który wrócił do Rzeszowa po rocznej grze w rosyjskim Biełgorodzie oraz Kanadyjczyk John Gordon Perrin, grający w zeszłym sezonie w lidze brazylijskiej. Z innego klubu z Brazylii przyszedł również inny Kanadyjczyk Frederic Winters, który w tej chwili pełni rolę rezerwowego. Mały problem rzeszowianie mają na pozycji atakującego, gdzie zakontraktowano trzeciego siatkarza z Kanady, Gavina Schmitta (z włoskiej Piacenzy), który przyjechał do Polski z niezaleczoną kontuzją po igrzyskach olimpijskich, a rezerwowy na tej pozycji, Niemiec Jochen Schoeps, wciąż nie jest w pełni formy po długotrwałej rehabilitacji. Z konieczności więc trenerzy Resovii, na ataku wystawiają w składzie Francuza, przyjmującego Thibault Rossarda, który przyszedł z ligi francuskiej. Na środku siatki do kontuzjowanego w zeszłym sezonie Piotra Nowakowskiego doszedł bardzo doświadczony Marcin Możdżonek (z Cuprum Lubin), który aktualnie również ma problemy zdrowotne, więc partneruje mu „nowy” zawodnik, Bartłomiej Lemański z AZS-u Politechniki Warszawskiej.
Trio Rossard, Perrin i Ivović punktuje bardzo regularnie (odpowiednio 92, 88 i 79 oczek) we wszystkich meczach ligowych. Środkowi Nowakowski i Lemański również stanowią żelazną dwójką graczy solidnie punktujących (49 i 45 punktów), dla porównania zawodnik GKS-u Kalembka ma 48 oczek zdobytych i brakuje drugiego siatkarza na tej pozycji równie skutecznego. Resovia ma najwięcej asów serwisowych z całej ligi, bo aż 49, a najlepiej w polu zagrywki prezentują się Nowakowski i Rossard po 11 asów, a Ivović i Perrin mają po 8 skutecznych zagrywek. W punktowych blokach rzeszowianie plasują się w środku całej stawki PlusLigowej mając takich akcji 57 przy 53 GKS-u. Na siatce najskuteczniejszy jest Lemański z 15 blokami oraz Nowakowski z 12, podobnie zresztą jak siatkarz GieKSy, Kalembka. Drzyzga jest oczywiście jednym z dwóch podstawowych reprezentantów Polski na pozycji rozgrywającego. Już ta wyliczanka pokazuje przed jak trudnym zadaniem stoi nasza drużyna w Rzeszowie i realnie patrząc zdobycie choćby jednego punktu przez GKS, należałoby uznać za duży sukces. Mimo wszystko trzymamy mocno kciuki za naszą drużynę i nasłuchujemy wieści z hali Podpromie.
Aktualna kadra Asseco Resovii Rzeszów
rozgrywający: Lukas Tichacek (Czechy – numer 5), Fabian Drzyzga (numer 11), Marcin Karakuła (numer 15)
atakujący: Jochen Schoeps (Niemcy – numer 10), Gavin Schmitt (Kanada – numer 12)
środkowi: Piotr Nowakowski (1), Bartłomiej Lemański (3), Dawid Dryja (6), Marcin Możdżonek (17)
przyjmujący: Thomas Jaeschke (USA – 2), John Gordon Perrin (Kanada – 4), Marko Ivović (Serbia – 8), Thibault Rossard (Francja – 9), Dominik Depowski (14), Frederic Winters (Kanada – 20)
libero: Mateusz Masłowski (numer 13), Damian Wojtaszek (numer 18)
trener: Andrzej Kowal
asystenci trenera: Marcin Ogonowski, Kamil Sołoducha
trener przygotowania fizycznego: Łukasz Filipecki
fizjoterapeuta: Mateusz Przystaś, Jacek Rusin
statystyk: Piotr Karlik, Sergiusz Ruszel
ASSECO RESOVIA RZESZÓW – GKS KATOWICE 12 listopada (sobota) godz. 17.00
TYP na wynik meczu Resovia – GKS 3:0 a w setach do 21, 18 i 20
Rozpoczęła się już sprzedaż biletów na kolejne domowe spotkanie, tym razem z drugim z beniaminków Espadonem Szczecin. Mecz odbędzie się w sobotę 19 listopada o godz. 17.00 w Szopienicach. Ceny kształtują się tak jak na większość spotkań GieKSy. Bilet normalny : 10 zł, bilet ulgowy : 5 zł (uczniowie, studenci do lat 26, emeryci, renciści – zakup biletu na podstawie legitymacji), bilet rodzinny : 20 zł (dotyczy 2 os. dorosłych + max. 3 dzieci do lat 15). Wejściówki są do nabycia w sklepie „Strefa GieKSy”, w salonach „EMPiK” oraz na stronie kupbilet.pl.
WAŻNE: Wstęp na mecze GKS-u rozgrywane w hali „Szopienice” możliwy jest wyłącznie po okazaniu Karty Kibica GKS-u Katowice.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Sędzią sobotniego meczu Górnik Zabrze – GKS Katowice będzie Szymon Marciniak z Płocka. Śląski Klasyk odbędzie się w sobotę o godzinie 20.15.
Arbitra przedstawiać nie trzeba, ale jednak to zrobimy. Nasz sędzia międzynarodowy ma CV tak bogate, że ciężko objąć wszystko. Według portalu 90minut.pl pierwsze udokumentowane spotkanie to mecz Pucharu Polski w 2006 roku pomiędzy Spartą Augustów i Mrągowią Mrągowo. Szybko piął się po szczeblach kariery i już w kolejnym sezonie prowadził trzy mecze ówczesnej drugiej ligi, czyli zaplecza ekstraklasy.
Uwaga! Wówczas – 5 kwietnia 2008 poprowadził jedyny w swojej karierze mecz GKS Katowice, było to spotkanie w Turku, w którym GKS Katowice zremisował z miejscowym Turem 1:1. Poniżej możecie zobaczyć bramki z tego meczu, nakręcone przez autora niniejszego artykułu. Gola dla GKS zdobył wówczas Krzysztof Kaliciak, a wyrównał dobrze nam znany, grający później w GieKSie – Filip Burkhardt.
W sezonie 2012/13 przyszedł debiut w europejskich pucharach, gdy w Lidze Europy sędziował mecz Lazio z Mariborem. Dwa lata później zadebiutował w Lidze Mistrzów spotkaniem Juventus – Malmo.
Wyliczanie wszystkich prowadzonych przez Marciniaka meczów byłoby dużym wyzwaniem. Spójrzmy po prostu na zbiorczą liczbę spotkań, które prowadził konkretnym europejskim drużynom na przestrzeni tych lat – głównie w Lidze Mistrzów, a także w minimalnym stopniu w Lidze Europy:
Inter Mediolan – 10
Real Madryt – 9
Atletico Madryt – 8
Liverpool, PSG – 7
Juventus, Barcelona, Milan – 6
Bayern, Manchester City, Tottenham, Lyon, Benfica – 4
Sevilla, Feyenoord, Napoli – 3
W mniejszej liczbie prowadził też mecze takich drużyn jak m.in. Lazio, Fiorentina, Manchester United, Roma, BVB, Ajax, Bayer Leverkusen, Lipsk, Atalanta, OM, FC Porto, Chelsea, Sporting, Galatasaray czy Arsenal. Dodajmy, że w zestawieniu nie są uwzględnione spotkaniach w ramach choćby Klubowych Mistrzostw Świata, gdzie dodatkowo dwukrotnie sędziował Realowi Madryt.
W 2013 sędziował swój pierwszy finał Pucharu Polski – pierwszy z dwóch meczów Śląska Wrocław z Legią Warszawa. Później jeszcze trzykrotnie prowadził mecz finałowy na Stadionie Narodowym.
W swojej europejskiej przygodzie był arbitrem kilku spotkań, które obrosły legendą. Na przykład w 2017 był rozjemcą pierwszego meczu 1/8 finału Ligi Mistrzów, w którym PSG pokonało Barcelonę 4:0. Ten mecz był preludium do historii z rewanżu, gdzie Blaugrana po niesamowitej remontadzie zwyciężyła 6:1. Rok później w tej samej fazie na Marciniaka posypała się lawina krytyki po meczu Tottenham – Juventus (1:2), w którym nasz arbiter popełnił duże błędy. W 2023 roku sędziował w półfinale pogrom Realu Madryt przez Manchester City, kiedy podopieczni Pepa Guardioli wygrali 4:0. A w zeszłym sezonie niesamowite spotkania w 1/8 i 1/2 finału pomiędzy Atletico i Realem oraz Interem i Barceloną – w obu przypadkach były to rewanże. W derbach Madrytu arbiter miał absolutnie nietypową sytuację, gdy w konkursie jedenastek Julian Alvarez dwa razy dotknął piłkę – co dopiero – i to w wielkich kontrowersjach – wykazał VAR. Znowuż w pojedynku na Giuseppe Meazza widzieliśmy prawdziwy spektakl piłki. Gdy w 87. minucie Raphinia trafiał na 3:2 dla Barcelony, wydawało się, że jest pozamiatane. Wyrównał w doliczonym czasie Acerbi, a w dogrywce Nero-Azurri za sparwą Frattesiego przechyli szalę na swoją korzyść.
Szymon Marciniak od dekady prowadzi też mecze reprezentacji. Prowadził spotkania na Mistrzostwach Europy i Świata. W 2016 roku był rozjemcą meczów Hiszpania – Czechy, Islandia – Austria i Niemcy – Słowacja. Podczas Mundialu w Rosji sędziował spotkania Argentyna – Islandia i Niemcy – Szwecja z fenomenalnym trafieniem Kroosa w doliczonym czasie z rzutu wolnego. Na Mistrzostwach Świata w Katarze prowadził spotkania Francja – Dania i Argentyna – Australia, a na Euro 2024 Belgia – Rumunia i Szwajcaria – Włochy.
Na deser zostawiliśmy oczywiście największe sukcesy polskiego sędziego. Czyli sędziowane finały. Najpierw finał Klubowych Mistrzostw Świata 2024, w którym Manchester City pokonał Fliminense 4:0. City zapewniło sobie udział w turnieju poprzez wygranie Ligi Mistrzów w 2023 roku, który również prowadził polski sędzia – Anglicy pokonali Inter Mediolan 1:0 po golu Rodriego. No i nade wszystko mecz meczów, najważniejsze wydarzenie w czteroleciu światowej piłki, czyli finał Mistrzostw Świata 2022 w Katarze: Argentyna – Francja. Finał niebanalny, bo z dwoma golami Leo Messiego i hat-trickiem Kyliana Mbappe. Marciniak był świadkiem ukoronowania Leo Messiego jako najlepszego piłkarza w historii futbolu, zwieńczającego swoją piękną karierę tytułem Mistrza Świata.
Ma w swoim dorobku także prowadzone finały Cypru, Grecji i Albanii oraz Superpuchar Europy.
Przechodząc do spraw przyziemnych – w obecnym sezonie Marciniak prowadził cztery spotkania ekstraklasy, w których pokazał 16 żółtych kartek (średnio 4 na mecz) i ani jednej czerwonej. Podyktował jeden rzut karny – dla Pogoni w meczu z Arką.
Oficjalnie prowadził tylko jedno wspomniane spotkanie GKS Katowice, natomiast na uwagę zasługuje fakt, że Marciniak był gościem specjalnym i sędzią podczas turniejów Spodek Super Cup 2024 i 2025. W obecnym roku zrobił też rzecz niesamowitą – prowadząc mecz w Arabii Saudyjskiej wieczorem dzień przed turniejem, sobie tylko znanymi sposobami przemieścił się do Katowic, by w Spodku już być około godziny 15.00 zwartym i gotowym do pracy.
Będzie to pierwszy Klasyk Szymona Marciniaka, bo mimo wielu wybitnych spotkań, nie udało mu się jeszcze poprowadzić hiszpańskiego El Clasico pomiędzy Realem Madryt i Barceloną.
Po ostatnim meczu z Arką Gdynia, humory w Katowicach były bardzo dobre. GieKSa odbiła się od dna i w fantastycznym stylu pokonała gdynian. Piłkarze Rafała Góraka chcieli podtrzymać tę passę. Ten sam plan miał jednak Górnik Zabrze, który również efektownie odprawił z kwitkiem Pogoń Szczecin. Przy Roosevelta zapowiadało się naprawdę świetne widowisko, przy rekordowej – 28-tysięcznej – frekwencji.
W GieKSie nastąpiła jedna zmiana w porównaniu z meczem z Arką. Kontuzjowanego Alana Czerwińskiego zastąpił Lukas Klemenz, czyli bohater meczu z gdynianami. W składzie zabrzan ponownie zabrakło Lukasa Podolskiego (ale był już na ławce), mogliśmy natomiast obawiać się dynamicznych Ousmane Sowa i Tofeeka Ismaheela.
Początek meczu był wyrównany, ale drużyny nie stwarzały sobie sytuacji bramkowych, choć gdyby w 5. minucie Adam Zrelak dobrze przyjął piłkę wyszedłby sam na sam od połowy boiska z Łubikiem. W 11. minucie lekko uciekał Klemenzowi Tofeek Ismaheel, który wbiegł w pole karne i nawijał naszego obrońcę, ale Lukas ostatecznie zablokował ten strzał. W 19. minucie Kubicki bardzo dobrze obsłużył prostopadłym podaniem Ambrosa, który kąśliwie uderzał, ale Dawid Kudła bardzo dobrze obronił ten strzał. Pięć minut później w pole karne próbował wdzierał się Borja Galan, ale jego strzał został zamortyzowany. W pierwszych trzydziestu minutach nieco lepiej prezentował się Górnik i mógł to przypieczętować bramką, gdy fatalną stratę przed polem karnym zaliczył Kacper Łukasiak, ale po wygarnięciu piłki przez Kubickiego nie doszedł do niej Liseth. Niestety cofnięta gra GKS nie opłaciła się. Galan dał bardzo dużo miejsca w polu karnym rywalowi, a Ousmane Sow skrzętnie to wykorzystał, wycofując piłkę na 16. metr do Patrika Hellebranda, który pewnym strzałem pokonał Kudłę. W końcówce GKS miał kilka stałych fragmentów gry, ale w przeciwieństwie do meczu z Arką, tutaj nie było z tego żadnego zagrożenia.
Początek drugiej połowy mógł być fatalny. Klemenz wyprowadzał tak, że podał do przeciwnika, piłka zaraz poszła do niepilnowanego Janży, ten wycofał do Sowa, analogicznie jak ten zawodnik w pierwszej połowie, jednak Sow strzelił technicznie obok słupka. Po chwili, w zamieszaniu w polu karnym po wrzucie z autu Kowalczyka, ekwilibrystycznie do piłki próbował dopaść Kuusk, ale nic z tego nie wyszło. Po chwili i tak było 2:0. W 53. minucie piłkarze GKS zagrali niebywale statycznie w polu karnym. Dośrodkowywał Ambros, a kompletnie niepilnowany, choć wśród tłumu naszych (!) zawodników Liseth z bliska skierował piłkę do siatki. W 61. minucie znów rozmontowali naszą dziurawą obronę rywale, Janża znów mając lotnisko na skrzydle, popędził i wycofał po ziemi, a Sow tym razem strzelił niecelnie. Po chwili mieliśmy zmiany, weszli na boisko Aleksander Buksa i debiutujący w GKS Jesse Bosch. Trzy minuty później było po meczu, gdy doszło do absolutnie kuriozalnej sytuacji. Marten Kuusk zagrywał do Kudły. Problem w tym, że naszego bramkarza nie było w bramce i piłka wpadła do siatki ku rozpaczy estońskiego defensora. Kilka minut później swoją szansę miał Ismaheel, ale po dośrodkowaniu z prawej stroną i strzale zawodnika bardzo dobrze interweniował Kudła. W 81. minucie z dystansu uderzał wprowadzony na boisko Lukas Podolski, ale znów obronił bramkarz. W 88. minucie na strzał zdecydował się Kuusk, a piłka musnęła górną stronę poprzeczki. Po chwili była powtórka, uderzał z daleka Gruszkowski i również piłka otarła obramowanie, tym razem spojenie.
Wygląda na to, że GKS przegrał to spotkanie już przed meczem, ewentualnie w trakcie pierwszej połowy. Nie da się z Górnikiem Zabrze, grając tak asekuracyjnie, liczyć na cud i to, że rywale nie strzelą bramki. Dodatkowo po utracie bramki posypało się całkowicie wszystko i nie dość, że nadal nie mieliśmy nic z przodu, to jeszcze popełnialiśmy katastrofalne błędy z tyłu, a gospodarze skrzętnie to wykorzystali. Był to najsłabszy mecz GKS w tym sezonie. Nie chodzi o wynik. Sposób gry był nieprzystający ekstraklasowej drużynie.
23.08.2025, Zabrze
Górnik Zabrze – GKS Katowice 3:0 (1:0)
Bramki: Hellebrand (40), Liseth (53), Kuusk (64-s).
Górnik: Łubik – Kmet (70. Szcześniak), Janicki, Josema (76. Pingot), Janża, Kubicki, Hellebrand, Ambros (70. Podolski), Sow (69. Dzięgielewski), Liseth, Ismaheel (76. Lukoszek).
GKS: Kudła – Wasielewski, Klemenz, Jędrych, Kuusk, Galan (70. Gruszkowski) – Błąd (70. Łukowski), Kowalczyk, Łukasiak (61. Bosch), Nowak (78. Wędrychowski) – Zrelak (61. Buksa).
Żółte kartki: Nowak.
Sędzia: Szymon Marciniak (Płock).
Widzów: 28236 (w tym 4300 kibiców GieKSy).
Pamiętamy otwarcie Nowej Bukowej i spektakularnie wygrany mecz z Górnikiem Zabrze. Wtedy to katowiczanie przełamali złą passę z zabrskim rywalem i w doliczonym czasie gry po golu Filipa Szymczaka po raz pierwszy Arena Katowice odleciała w szale radości. Jednocześnie jak dotychczas był to najbardziej efektowny i spektakularny moment tego stadionu.
Teraz czeka nas kolejne starcie z Górnikiem, tym razem jednak przy Roosevelta. Z tym stadionem nie mamy dobrych wspomnień. Od czasu spadku z ekstraklasy 20 lat temu, katowiczanie trzy razy grali oficjalne mecze w Zabrzu. Wyniki to 0:2, 0:1 i 0:3. Najświeższym wspomnieniem jest mecz z zeszłego sezonu, który GKS gładko przegrał 0:3, tracąc gola już w czwartej minucie po uderzeniu Lukasa Podolskiego. To był jeden z niewielu pojedynków zeszłej jesieni, w którym katowiczanie nie wyglądali na równorzędnego rywala i to mimo tego, że Górnik wcale nie grał jakiegoś wybitnego spotkania. Tak, ekstraklasa nas „przywitała” w środku rundy z przytupem.
Na co stać teraz nasz zespół w jutrzejszych derbach – nie wiadomo. Nie wiadomo do końca, w jakiej formie jest ekipa Rafała Góraka, choć trzeba przyznać, że od początku meczu z Legią ta dyspozycja daje wrażenie, że rośnie. Rzeczywiście pierwsza połowa przy Łazienkowskiej była bardzo dobra, cały mecz niezły, a kolejne spotkania – z Arką Gdynia – było już bardzo dobre. Można więc mieć nadzieję, że po początkowym blackoucie, nasza ekipa w końcu się obudziła i wskoczyła na właściwe tory drużyny środka tabeli.
Problem w tym, że stajemy naprzeciw silnej w tym sezonie drużyny. Zespół Michala Gasparika najpierw wygrał z Lechią, a potem na wyjeździe z Piastem. Być może – patrząc na ten sezon – nie są to jakieś wielkie sukcesy, ale każdy punkt, a zwłaszcza komplet należy cenić. Potem była porażka w Poznaniu i niezasłużona przegrana u siebie z Termaliką. Górnik w tym meczu dominował, ale to goście okazali się lepsi o jedną bramkę. Za to w meczu z Pogonią było do pewnego momentu odwrotnie – to Portowcy cisnęli, cisnęli, ale piłka nie chciała wpaść do siatki. Wkrótce więc sprawy w swoje ręce wzięli zabrzanie i trzykrotnie pokonali bramkarza ze Szczecina.
Jakby więc nie patrzeć – obie ekipy wygrały ostatnie swoje mecze trzema bramkami i to nie z ligowymi leszczami. To znamionuje naprawdę świetne widowisko jutro.
Ciekawi jesteśmy zestawienia GKS na ten mecz. Lukas Klemenz zasłużył się dwiema bramkami – pytanie, czy Alan Czerwiński będzie zdolny do gry, a może znów na ławce zasiądzie Marten Kuusk? No i kwestia środka boiska ciągle jest otwarta. Nie wydaje się, żeby miejsca nie zachował Kacper Łukasiak, bo w końcu zagrał dobry mecz z Arką. Pytanie, co z Adrianem Błądem, czy trener będzie nadal konsekwentnie stawiał na niego czy może szansę dostanie kolejny aspirujący zawodnik. Co do ataku, to nie mamy wątpliwości – Adam Zrelak musi być i już.
Śląski Klasyk to również święto na trybunach. Znów do Zabrza przyjedzie kilkutysięczna armia kibiców GKS Katowice. Rok temu mieliśmy świetne widowisko właśnie na trybunach, trochę gorsze na boisku, przede wszystkim za sprawą GKS. Ale drugi raz z rzędu chyba tak nie będzie. Pięknie by było odczarować ten stadion i zapewnić sobie drugie zwycięstwo w sezonie. Tak jak rok temu w szóstej kolejce. Skazywany na pożarcie GKS wygrał wówczas z Mistrzem Polski – Jagiellonią Białystok.
Sobota wieczór, primetime, jupitery, dwadzieścia kilka tysięcy kibiców, dwie drużyny w gazie, Szymon Marciniak z gwizdkiem. Czego chcieć więcej?
Najnowsze komentarze