Felietony Piłka nożna
[POMECZOWO] Tworzy się charakterna drużyna
GKS Katowice pewnie pokonał Wigry Suwałki. Nasza drużyna miała mecz pod kontrolą od pierwszej do ostatniej minuty. Szczególnie dobrze wyglądało to w drugiej połowie, a od drugiej bramki co najmniej bardzo dobrze. Mnie jednak cieszy, że powoli rodzi się fajna ekipa na Bukowej.
Mecz z Wigrami wygraliśmy bardzo pewnie. Rozmiar zwycięstwa nie oddaje naszej przewagi. Ciężko sobie przypomnieć spotkanie przy Bukowej, w którym GieKSa grałaby tak dobrze, a mecz był pod taką kontrolą, jak wczorajszy pojedynek z drużyną z Suwałk. Oczywiście można się zżymać, że w pierwszej połowie takich klarownych sytuacji nie było zbyt wiele; można marudzić, że piękne granie zaczęło się dopiero po bramce Adriana Błąda; szukać minusów w postaci dwóch groźnych sytuacji gości, które musiał ratować Pawełek — koniec końców chyba jednak nikt nie powie, że ten mecz mógł się skończyć inaczej niż naszą wygraną. Ba, obiektywny obserwator zwróci zapewne uwagę, że powinniśmy strzelić więcej bramek. Oczywiście też chciałbym, aby nasza drużyna wreszcie kogoś rozgromiła na Bukowej, ale… niech to będzie np. mecz z GKS-em Jastrzębie. Pamiętajmy też, że tak jak lepiej raz przegrać 0:4 niż cztery razy 0:1, tak samo lepiej wygrać 4 razy po 1:0 niż raz 4:0. To są oczywiście piłkarskie banały, ale zawierają w sobie trochę prawdy.
Musimy oczywiście pamiętać, kogo pokonaliśmy. W podcaście (kliknij tutaj, aby posłuchać) Błażej dobrze to opisał: „cieszmy się z wygranej, ale pamiętajmy, z kim graliśmy”. Zgadzam się w tym założeniem, ale… pamiętajmy też, że GieKSa przez wiele sezonów spędzonych w pierwszej lidze grała z wieloma słabszymi drużynami niż Wigry i często kończyła z porażką. Tak tylko przypomnę, że dostaliśmy lanie od MKS-u Kluczbork, który praktycznie dwiema nogami był w drugiej lidze. Dlatego zdanie mojego redakcyjnego kolegi rozszerzyłbym: „cieszmy się z wygranej, ale pamiętajmy, z kim graliśmy, choć nie zapominajmy, że w przeszłości często takie mecze przegrywaliśmy lub remisowaliśmy”. Wigry Suwałki przez lata w pierwszej lidze i pojedynki z naszą drużyną wyrobiły sobie opinię zespołu-pułapki. Nie raz, nie dwa byliśmy pewni wygranej, a potem zdarzały się przykre gongi. Mało tego, Wigry często skazywane bywały na pewny spadek, a mimo to potrafiły włączyć się nawet do wyścigu żółwi o awans. Tym razem jednak będą mieli duże problemy — zespół jest bardzo młody, jeszcze nieopierzony, ale… powinien się jednak w tej lidze utrzymać. I to, że te Wigry tak słabo zagrały, to też w jakimś stopniu nasza zasługa — nic nie dzieje się na boisku przypadkowo.
Bardzo często ganiony jest trener Paszulewicz za swoje decyzje. Czasem słusznie, czasem mniej, ale bardzo rzadko (wcale?) nie jest chwalony. A za wczoraj to i jemu należą się brawa, bo np. trafił idealnie ze zmianami — Woźniak wchodzący z marszu rozruszał linię ofensywną, a Łyszczarz pokazał, że nie odpuści walki z Tabisiem o pozycję „jedynki” wśród młodzieżowców. Utarło się takie przekonanie, że jest to szkoleniowiec jednej taktyki — totalna defensywa i kilka kontr w spotkaniu, z których trzeba wykorzystać jedną i potem bronić rezultatu. Tak grała GieKSa na wiosnę, ale pamiętajmy, jakich marnych i upośledzonych ofensywnie graczy, mieliśmy wtedy w kadrze. Sam spodziewałem się, że nasze mecze będą wyglądać w tym sezonie tak jak w Łodzi — jedna akcja, a później mądra defensywa. Bardzo pozytywnie jestem zaskoczony, że w ostatnich trzech spotkaniach wykreowaliśmy sobie wiele sytuacji do zdobycia bramek. Oczywiście, brakuje ciągle wykończenia, ale styl bardzo cieszy. Wygrywanie 1:0 po jednej kontrze też byśmy pewnie wzięli w ciemno, ale… zwycięstwa przy wielu sytuacjach smakują jednak lepiej. W końcu GieKSę chce się oglądać.
Warto zwrócić uwagę, że w meczu z Wigrami pozytywne akcenty rozkładają się na cały zespół. Nikt specjalnie nie odstawał od reszty. Jest to ważne, bo utrudnia pracę przeciwnikom — nie ma jednego, dwóch zawodników, których wyłączenie spowoduje, że nasza drużyna stanie. Cała jedenastka, która zagrała w sobotę plus dwóch rezerwowych (Łyszczarz, Woźniak) oraz kontuzjowani (Frańczak, Remisz, Michalik) spokojnie mogą walczyć o pierwszy skład. A przecież niedługo powinni do tej grupy dołączyć Anon i Wawrzyniak. Nie przesadzałbym, że mamy problem bogactwa, ale na pewno nasi rywale nie mają łatwego zadania w typowaniu naszego wyjściowego zestawienia. Pomyślcie sami, nie wiemy przecież, czy zagra Bronisławki, czy jednak Michalik; nie jesteśmy przekonani, czy Remisz po kontuzji od razu wskoczy do grania, skoro Midzierski z Kamińskim grają pewnie i skutecznie; rywalizacja Tabisia i Łyszczarza także jest ciekawa i co najważniejsze, nie grają tylko ze względu na status młodzieżowca; prawie niemożliwe jest wskazanie napastnika numer jeden. Jakby tego było mało, to trener Paszulewicz na konferencji powiedział, że nie wyklucza grania dwójką z przodu, co rozwiązywałoby problem Rumin czy Woźniak. Oj, będą mieli z nami problem w tej lidze.
To wszystko jest pozytywne, ale mnie najbardziej jednak cieszy, że tworzy się w szatni i na boisku fajna ekipa. Poczobut przyzwyczaił nas już do swojej zadziorności i waleczności na boisku. Błąd bardzo często irytuje grą w defensywie, zbyt wolnymi podaniami, głupimi uderzeniami z dystansu, ale… co jakiś czas zdarzają mu się fenomenalne przebłyski, jak wczoraj czy choćby w Opolu. Zresztą trudno go nie lubić, bo jest takim kibicowskim, normalnym gościem. Lisowski także pokazuje zadziorność na boisku, wczoraj mega radość po wygranej, ale mi najbardziej się spodobało, gdy na Twitterze zgasił jednego z kibiców ŁKS-u – kulturalnie, ale jednak zaczepnie, a nie pseudopoprawnie. Woźniak wczoraj na boisku, ale szczególnie w wywiadzie (kliknij tutaj, aby przeczytać) wywarł na mnie mega pozytywne wrażenie — nie bawił się w jakieś piękne słowa o „miedziowej” szatni, tylko wprost powiedział, że to jest GKS Katowice i on teraz będzie dawać z siebie 150 proc. na boisku. Warto też dodać, że wszyscy kibice Zagłębia Lubin wypowiadają się o nim w samych superlatywach, jeśli chodzi o to, jakim Arkadiusz jest człowiekiem. Dodajmy do tego doświadczonych — Pawełka, który pokazuje, że jest 100 proc. profesjonalistą; Wawrzyniaka — o którym wszyscy kibice klubów, w których grał, podkreślają, że jest normalnym i inteligentnym człowiekiem; Piesia, który ciągle jest trochę niedoceniany na Bukowej, a widać, że robi dobrą i czarną robotę na boisku i poza nim. Do tego te wszystkie młode „wilczki”, które cieszą się piłką i tym, gdzie się znaleźli. Porównajcie obecną ekipę do poprzedników — do ludzi może z jakimś tam talentem do piłki, ale leni patentowanych, ludzi udzielających wywiady generatorem „pierdolenia”, gwiazdorów grających wcześniej w klubach z 300 osobami na trybunach (z których 290 to ich rodzina) – toż to niebo a ziemia. Zawsze marzyliśmy o „bandzie świrów” i mam nadzieję, że takiej się wreszcie doczekamy. To duża zasługa, by w jednym okienku transferowym zrobić tak dużą zmianę pod kątem charakteru w szatni. Dyrektor Bartnik mówił, że zawodników do GieKSy ocenia pod kątem 21 kategorii, w której charakter i ambicja są jedną z nich. Patrząc na to, co na razie widzimy, to całkiem możliwe, że to jedna z najważniejszych kategorii i klucz do zrozumienia naszej polityki transferowej.
Po remisie z Tychami, ale dobrej grze, kibice na stadionie podziękowali piłkarzom za walkę. Padło słynne: „byliście lepsi”. Po przegranym, ale dobrym meczu w Nowym Sączu, zawodnicy dostali brawa pod sektorem gości i okrzyk: „dzięki za walkę”. Wczoraj były brawa i podziękowania. Idąc tym tropem może już czas, by w Częstochowie zaśpiewać wspólnie: „lidera mamy”?
Na koniec kamyczek do ogródka tych wszystkich, którzy nie będąc na meczu w Nowym Sączu, pisali na forum, social mediach i na naszej stronie o skończonym sezonie. O jakże śmiesznie jest poczytać te Wasze euforyczne posty z wczoraj i dziś, w których zastanawiacie się, w jakiej kolejce będziemy świętować awans. Istne chorągiewki na wietrze. Polecam jednak trzymać kciuki za zespół ciągle — niezależnie od rezultatu na boisku, bo piłkarze odpłacają nam tym, czego zawsze od nich wymagaliśmy, czyli walką. Osobiście uważam, że ta ekipa w przyszłym sezonie (przy małym liftingu) będzie faworytem do awansu. Obecnie takich upatruje w Niecieczy i Rakowie, ale… pozycja czarnego konia też jest dobra. O czym przekonała się dwa lata temu Sandecja, a sezon wcześniej Zagłębie. Róbmy swoje, czyli chodźmy na mecze, jeźdźmy na wyjazd, wspierajmy ekipę na boisku, a przede wszystkim cieszmy się tym, co mamy. Przecież o to nam chodziło?
Hokej
Kompromitacja w Tychach
W 20. kolejce THL nasza drużyna wyruszyła do Tychów żeby zmierzyć się z miejscowym GKS-em.
Pierwszą tercję rozpoczęliśmy od szarpanej gry w tercji neutralnej. Dopiero w 4. minucie strzał na bramkę Fucika zdołał oddać Wronka, ale jego uderzenie nie sprawiło problemów bramkarzowi gospodarzy. W 7. minucie miejscowi wyszli na prowadzenie. W drugiej połowie pierwszej odsłony nasza drużyna stanęła przed szansą wyrównania wyniku za sprawą liczebnej przewagi. Pomimo oddania kilku groźnych strzałów, to żaden z naszych zawodników nie zdołał pokonać Fucika. W 19. minucie fantastyczną interwencją popisał się Eliasson ratując nas przed utratą drugiej bramki. Chwilę przed syreną kończącą pierwszą tercję Eliasson ponownie zachował czujność i pewnie obronił kolejne strzały gospodarzy.
Drugą tercję rozpoczęliśmy od zdecydowanego ataku na bramkę Fucika, blisko zdobycia bramki był Wronka i Varttinen. W 24. minucie gospodarze zdobyli drugą bramkę, wykorzystując liczebną przewagę. Kilkanaście sekund później gospodarze ponownie podwyższyli. W 25. minucie nastąpiła zmiana bramkarza w naszej drużynie. W 28. minucie czwartą bramkę dla drużyny gospodarzy zdobył Drabik, wykorzystując bierną postawę naszych obrońców. W 33. minucie w sytuacji sam na sam z Fucikiem znalazł się Dupuy, ale jego strzał był za lekki, by pokonać bramkarza gospodarzy. Na sam koniec drugiej odsłony gospodarze po raz piąty wbili krążek do naszej bramki.
Trzecią odsłonę rozpoczęliśmy od kilku strzałów na bramkę Fucika. Jednak to gospodarze ponownie znaleźli drogę do naszej bramki, zdobywając szóstą bramkę w tym meczu. Minutę później po raz siódmy do bramki trafił Viinikainen. Na sam koniec meczu bramkę honorową dla naszej drużyny zdobył Jonasz Hofman.
GKS Tychy – GKS Katowice 7:1 (1:0, 4:0, 2:1)
1:0 Filip Komorski (Valtteri Kakkonen, Rafał Drabik) 06:16
2:0 Alan Łyszczarczyk (Rasmus Hejlanko, Valtteri Kakkonen) 23:23, 5/4
3:0 Mark Viitianen (Dominik Paś) 24:18
4:0 Rafał Drabik (Szymon Kucharski, Mateusz Bryk) 27:48
5:0 Mateusz Gościński (Hannu Kuru, Olli Kaskinen) 38:56
6:0 Hannu Kuru (Juuso Walli, Bartłomiej Pociecha) 45:23
7:0 Olli-Petteri Viinikainen (Alan Łyszczarczyk, Rasmus Hejlanko) 47:54
7:1 Jonasz Hofman
GKS Tychy: Fucik, Lewartowski – Viinikainen, Bryk, Łyszczarczyk, Komorski, Knuutinen – Kaskinen, Kakkonen, Jeziorski, Kuru, Heljanko- Walli, Pociecha, Karkkanen, Paś, Viitanen – Bizacki, Ubowski, Drabik, Kucharski, Gościński.
GKS Katowice: Eliasson, Kieler – Maciaś, Hoffman, Wronka, Pasiut, Fraszko – Varttinen, Verveda, Anderson, Monto, Dupuy – Runesson, Lundegard, Michalski, McNulty, Hofman Jo. – Chodor, Dawid, Hofman Ja.
Felietony Piłka nożna
Komu nie zależało, by zagrać?
Gdy wyjrzałem dziś za okno z pokoju hotelowego, zobaczyłem szron na pobliskich dachach. I tyle. Śniegu nie było ani grama, jedyne, co mogło nas przyprawiać o lekkie dreszcze to przymrozek i konieczność spędzenia tego meczu w tak niskiej temperaturze. Wiadomo jednak, że podczas dobrego widowiska można się porządnie rozgrzać i emocje sportowe niwelują jakiekolwiek atmosferyczne niedogodności. Głowiłem się, jak to jest, że w różnych rejonach Polski mamy atak zimy, a przecież okolice bieguna zimna, które teoretycznie najbardziej są narażone na popularny biały puch, tym razem są wolne od tego.
Gdy jechałem autobusem na mecz i zaczęło lekko prószyć – a było to o godz. 10.30 ani przez myśl nie przeszło mi, jak to się wszystko skończy. Po prostu – śnieg zaczął sobie padać, nie był to jakiś armagedon, a i same opady śniegu, choć były wyraźne, nie przypominały tych, które znamy z przeszłości.
Po wejściu na stadion zobaczyłem taką właśnie oprószoną murawę – niezasypaną. Białawo-zieloną lub zielonkawo-białą. Typowy widok, gdy mamy pierwsze opady śniegu w roku lub też szron po mroźnej nocy. Białe gunwo (że tak zejdziemy z romantycznej wersji o puchu) ciągle jednak z białostockiego nieba spadało. I w pewnym momencie rzeczywiście murawa stała się dość biała. Nie przeszkodziło to jednak obu drużynom oraz sędziom rozgrzewać się. Kibice wypełniali stadion, zwłaszcza ci z Jagiellonii jeszcze przed meczem głośno dopingując swój zespół. Sympatycy GieKSy powoli zaczęli wchodzić na sektor gości i też dali znać o sobie. Przyznam, że nie myślałem w ogóle o tym, że mecz może się nie odbyć. Nie miałem takiego konceptu w głowie.
Za łopaty wzięło się… kilka osób. Zaczęli odśnieżać pola karne. Wyglądało to tak, że na jednym skrzydle stało trzech chłopa i sami nie wiedzieli, jak się za to zabrać. „Gdzie kucharek sześć…” – powiedziałem Miśkowi. A na drugim skrzydle szesnastki jeden jegomość odśnieżył na kilka metrów szerokość pola karnego, pokazując, że „da się”. A tamci deliberowali. Do tej pory odśnieżone były tylko linie i wspomniany kawałek. Na drugim polu karnym natomiast jakiś artysta „odśnieżał” w taki sposób, że zagarniał, wręcz zdrapywał śnieg, zamiast go nabierać na łopatę. Nie trzeba być śnieżnym omnibusem, żeby wiedzieć, że średnio efektywna jest to metoda. Po niedługim czasie wszyscy położyli na to lachę i sobie poszli czy tam przestali działać.
Dopiero kilka minut przed meczem zorientowałem się, że sędzia się dziwnie zachowuje, wychodzi i sprawdza. Załączyłem Canal+, by nasłuchiwać wieści i tam było jasne, że arbiter Wojciech Myć sugerował, iż szanse na rozegranie tego spotkania są dość marne. Potem wyszedł na boisko jeszcze raz, ze swoimi asystentami i patrzyli, jak zachowuje się piłka. W moim odczuciu ta rzucana i turlana przez nich futbolówka reagowała normalnie, z odpowiednim odbiciem czy brakiem większego oporu przy toczeniu się po ziemi. Do końca miałem nadzieję, że mecz się odbędzie.
Sędzia jednak zadecydował inaczej. W wywiadzie dla Canal+ powiedział, że ze względu na zdrowie zawodników, a także ograniczoną widoczność – podejmuje decyzję o odwołaniu meczu. Podał też argument, że do pomarańczowej piłki przykleja się śnieg i tak jej nie widać. A linie, które zostały odśnieżone i tak za chwilę zostałyby zasypane.
Mecz się nie odbył.
Odniosę się więc najpierw do słów sędziego, bo już one są dla mnie kuriozalne. Odśnieżone linie po 40 minutach (także już po odwołaniu meczu) nadal były widoczne. I nie zanosiło się specjalnie na to, że mają zostać momentalnie zasypane. Nawet jeśli – to chwila przerwy w meczu lub po prostu w przerwie między dwiema połowami – pospolite ruszenie do łopat i gotowe. A argument o piłce to już kuriozum do kwadratu. Na Boga – przecież śnieg to nie jest jakiś klej czy oleista substancja. I nawet jeśli w statycznej sytuacji klei się do piłki, to jest ona cały czas KOPANA. Dla informacji pana Mycia – to powoduje drgania w futbolówce, a to (plus odbijanie się od ziemi) z piłki przyklejony kawałek śniegu strząsa. Więc naprawdę nie mówmy takich głodnych kawałków na głos, bo tylko wzmacniamy opinię o sędziach taką, a nie inną.
Trener Siemieniec już po decyzji mówił dla Canal Plus, że z punktu widzenia logistyki w rundzie jesiennej, nie na rękę jest im nie grać, w domyśle, że ten mecz trzeba będzie jeszcze gdzieś wcisnąć. Tylko przecież WIADOMO, że tego spotkania nie da się rozegrać jesienią, bo przecież po ostatnim meczu ligowym Jaga gra dwa razy w Lidze Europy plus jeszcze w środku grudnia zaległy mecz z Motorem. Więc z GKS musieliby zagrać tuż przed świętami, a przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie przedłuży rundy GieKSie o dwa tygodnie z powodu zaległego meczu. Niech więc trener Adrian nie robi ludziom wody z mózgu. Poza tym trener powiedział, że ze względu na stan boiska, była to jedyna i słuszna decyzja i trudno nie było odnieść wrażenia, że z powodu napiętego terminarza właśnie TERAZ, dłuższy oddech dla Jagiellonii to najlepsze, co może ich spotkać…
A Rafał Górak? Bardzo dyplomatycznie mówił, że rozumie decyzję sędziów, ale chyba trzy razy podczas wywiadu dał do zrozumienia, jakie miał zdanie… Panowie za zamkniętymi drzwiami rozmawiali, każdy dał swoje argumenty. Trener zwrócił uwagę, że ze względu na szczelnie wypełniony sektor gości mogło to wyglądać inaczej. Że białe linie widać i przy dobrej woli organizatora, boisko można byłoby doprowadzić do stanu używalności. Że taki wyjazd bez meczu to dodatkowe koszty dla klubu. Jakbym więc miał typować, to pewnie wyglądało to tak „ej Rafał, wiesz, jak jest, jaką mamy sytuację, wiem, że nie jest to wam na rękę, ale zgódź się na przełożenie meczu, odwdzięczymy się dobrym winkiem”… Być może więc ze względu na solidarność kolegów po fachu i gentelmen’s agreement, szkoleniowiec, mimo że wolałby zagrać – nie oponował.
No i właśnie. To jest pytanie – czy komuś zależało, żeby wykorzystać opady i meczu nie rozegrać? Powiem wprost – reakcja organizatora meczu na tę „zimę” jest mocno zastanawiająca i nie wiem, czy Jagiellonia nie powinna z tego tytułu ponieść konsekwencji. Powtórzę – klub nie zrobił absolutnie nic, żeby ten mecz rozegrać. Począwszy od prognoz – przecież atak zimy w Polsce był już wczoraj, więc nie można było nie zakładać, że podobna sytuacja powtórzy się w Białymstoku. A jeśli tak, to przygotowuje się zastępy ludzi – choćby na wszelki wypadek – do tego, żeby boisko odśnieżyć. Pamiętacie, co było w zeszłym sezonie w meczu Radomiaka z Zagłębiem? Momentalnie, w ciągu kilku minut płyta po nawałnicy zrobiła się biała. Tam też było ryzyko przerwania i odwołania meczu. Ale ludzie robili, co w swojej mocy, odśnieżali, jak tylko się da i spotkanie zostało dokończone. Wczoraj w Rzeszowie kompletnie zasypany stadion został odśnieżony i mecz również się odbył. A w Białymstoku? Nie było chętnych czy nie miało ich być? Mogli nawet tych żołnierzy wziąć, co to zawsze są na trybunach. Cokolwiek. A tutaj kilku ludzi z łopatą zaczęło nieskładnie machać, ale chyba ktoś im powiedział, że to bez sensu – no i przestali.
Nie będę wnikał, czy na takim boisku można grać czy nie. Jak bardzo wpływa to na zdrowie zawodników. Wiem, że w przeszłości takie mecze się odbywały i nikt nie płakał i nie zasłaniał się ani zdrowiem, ani terminarzem. GieKSa taki mecz rozgrywała z Arką Gdynia – pamiętny z niewykorzystanym karnym Adamczyka – i jakoś się dało. Nie jest to może najbardziej estetyczne widowisko, ale mecz jest rozegrany i jest z głowy.
Natomiast tu nie chodzi o to, czy na zaśnieżonym boisku można grać. Chodzi o to, że nikt nie zajął się odśnieżaniem. Dlatego cała ta sytuacja ostatecznie wydaje mi się po prostu skandaliczna. Dosłownie godzinkę śnieg poprószył – bez jakiejś większej nawałnicy – i odwołujemy mecz.
I tak – piłkarze pojechali sobie na drugi koniec polski, by pobiegać na murawie stadionu Jagiellonii. Klub zapłacił za hotel, wyżywienie, przejazd. Teraz będzie to musiał zrobić drugi raz – najpewniej na wiosnę. Kibice zrywali się o drugiej w nocy, niektórzy pewnie nawet nie poszli spać, by stawić się na zbiórkę w ciemnych Katowicach. Jechali w tak wielkiej liczbie przez cały kraj – też przecież zapłacili za bilety i przejazd. I dostali w bambuko, bo paru osobom nie chciało się wyjść i doprowadzić boisko do jako takiego stanu.
Uważam, że PZPN czy Ekstraklasa, czy kto tam zarządza tym całym grajdołkiem, nie powinien przyzwalać na taką fuszerkę. To jest kupa kasy i czas wielu ludzi, którzy zdecydowali się do Białegostoku przyjechać. To po prostu jest nie fair.
Nieraz bywały jakieś sytuacje czy to z pogodą, czy wybrykami kibiców i kapitanowie lub trenerzy obu drużyn zgodnie mówili – gramy/nie gramy. Była ta wyraźna jednogłośność. A czasem spór. Grano nawet po zapaści Christiana Eriksena – choć tam akurat uważam, że ta decyzja była fatalna (choć z drugiej strony to Euro, więc logistyka dużo trudniejsza). Tutaj zabrakło determinacji, żeby mecz rozegrać. Rozumiem trenera Góraka, że podszedł dyplomatycznie do sprawy. Ja tego protokołu dyplomatycznego trzymać nie muszę i wysuwam hipotezę, że komuś na rękę był ten niezbyt wielki opad śniegu.
Dotychczas wielokrotnie pisałem i mówiłem, że cenię Jagiellonię i Adriana Siemieńca za to, jak łączą ligę i puchary. Byłem pod wrażeniem, że rok temu Jaga nie przełożyła spotkania z GKS na jesień, gdy sama była pomiędzy meczami z Ajaxem – trener gospodarzy dzisiejszego niedoszłego pojedynku mówił, że poważna drużyna musi umieć grać co trzy dni. Tym razem jednak w obliczu meczu z KuPS i końcówki ligi, takie zdanie przestało już zobowiązywać.
Nam nie pozostaje nic innego, jak przygotować się do sobotniego spotkania z Pogonią. Oby piłkarze GKS również wykorzystali fakt, że nie będą mieli Jagi w nogach i jak najlepiej mentalnie i fizycznie przygotowali się do spotkania z Portowcami. A z Jagiellonią i tak się już niedługo zmierzymy, bo za jedenaście dni w Pucharze Polski.
Kups!
Piłka nożna
Mecz z Jagiellonią odwołany!
W związku z atakiem zimy w Białymstoku i niezdatnymi według sędziego warunkami do gry mecz Jagiellonia Białystok – GKS Katowice został odwołany.




Maciej
19 sierpnia 2018 at 20:18
Jak mówiłem ostatnio…zaczyna to naprawdę dobrze wyglądać…i jesli do konca sezonu chlopaki będą tak walczyć nie obraze sie jak nie bedzie awansu bo gra i zaangażowanie Przynajmniej jak do tej pory cieszy oko
OLO64
19 sierpnia 2018 at 21:51
Super felieton… Nic dodać nic ująć, nie mam takiego talentu by to co myślę ująć w tekst ale napisałeś w punkt. Tak jak bym z Tobą siedział i razem tworzylibysmy tekst z przemyśleń po meczu… Brawo..
Irishman
20 sierpnia 2018 at 09:24
Zgadzam się, felieton „w punkt”.
Padają kolejne, związane z nami mity.
Nieprawda, że Miasto, czy ktoś tam nie chce awansu, bo gdyby tak było to nie robilibyśmy takich transferów.
Nieprawda, że nie mamy skautingu, bo niby skąd to wszystkie transfery, tych naprawdę ciekawych piłkarzy z niższych lig?
Nieprawda, że trener Paszulewicz potrafi grać tylko jedną taktyka, co fajnie Kosa opisał.
No więc jeśli tak, to może wreszcie padnie i ten mit, że awansujemy….jak prezesowi Bońkowi wyrośnie kaktus, co podobno kiedyś tam powiedział 😉 😉 😉 Oczywiście nie ma co pompować balona, bo za dwa dni możemy przegrać z bardzo silnym w tym sezonie Rakowem i zaczną się głupie komentarze rozczarowanych kibiców, którzy na wyrost zrobili sobie jakąś nadzieje. Poza tym mamy sporo młodych zawodników, a młodzież bywa nieobliczalna – tak in-plus, jak i in-minus. Ale trzeba też zauważyć, że po ostatnich transferach mamy chyba najsilniejsza od spadku z ekstraklasy drużynę. I tak jak to Kosa zauważył, ci ludzie mają jaja! Oczywiscie mamy też nie byle jakich przeciwników, znacznie silniejszych niż w poprzednim sezonie, czy dwa lata temu. Myślę jednak, że po ostatnich ruchach transferowych dołączyliśmy do trójki, która będzie się bić o awans. Powtarzam będzie się bić o awans, a nie, że go na pewno zrobi, więc spokojnie z nadmiernym entuzjazmem. Niemniej sama ta walka zapowiada się fascynująco!!!
baxxi77
20 sierpnia 2018 at 14:18
Muszę przyznać bardzo lubie czytać te felietony,Kosa super robota,10/10 czas pracuje na naszą korzyść,poza tym to tylko piłka nożna,mecz można wygrać przegrać lub zremisować,ale dopóki walczysz wygrywasz…zauważyłem też że po bramkach jest jakby więcej wspólnej radochy niż wcześniej a to też coś znaczy,powiem tak podobno wszyscy mają nas dość w tej 1 lidze,zróbmy im przyjemność i wiadomo…ale o tym ciii..jadymy durś Ino GieKSa!
kosa
20 sierpnia 2018 at 22:59
Dziękuję Panowie. Nieskromnie pisząc też mi się podoba ten felieton, a nie miałem jakoś do niego przekonania, gdy siadałem niewyspany po podcaście. Ale potem słowa już same zaczęły płynąć, a kilka wątków pominąłem – np. nie pochwaliłem Woźniaka za wejście z marszu do drużyny, które zaprzecza wszystkim banałom o potrzebie zgrania. Fajnie, że czytacie 🙂
mzG
21 sierpnia 2018 at 02:14
Świetny felieton! Gdzie Bartnik wspominał o tych 21 kategoriach w ocenie piłkarzy? 🙂