Hokej Piłka nożna Piłka nożna kobiet Prasówka Siatkówka
Przegląd mediów: GKS Katowice wystrzelił (się) w kosmos
Zapraszamy do przeczytania doniesień mass mediów z ostatniego tygodnia, które dotyczą sekcji piłki nożnej, siatkówki i hokeja GieKSy. Prezentujemy najciekawsze z nich.
Dla drużyn kobiecej i męskiej ogłoszono plan przygotowań do rundy wiosennej rozgrywek. Dziennik Zachodni podsumował kończący się rok w wykonaniu piłkarzy GieKSy. Miasto kolejny raz ogłosiło przetarg na budowę boisk treningowych „pod balonem” na terenie Bukowej. Bramka strzelona Cracovii przez Adriana Błąda została uznana za najpiękniejszy gol Ekstraklasy. W sprzedaży pojawił się IV tom „Monografii sekcji piłkarskiej GKS Katowice” – do kupienia w oficjalnym sklepie kibiców Blaszok i oficjalnym sklepie klubowym. Media donoszą o zainteresowaniu klubu piłkarzem Rakowa – Benem Ledermanem oraz zakończeniem formalności z przedłużeniem kontraktu Märtena Kuuska.
Drużyna siatkarzy rozegrała w ubiegłym tygodniu jedno spotkanie – przegrane 1:3 ze Stalą Nysa. Następny mecz rozegramy 30 grudnia o 20:30 na wyjeździe ze Jastrzębskim Węglem.
Hokeiści w ubiegłym tygodniu rozegrali trzy spotkania. Zespół kolejno pokonał GKS Tychy i JKH GKS Jastrzębie po 3:2 (z JKH po dogrywce) oraz przegrał z Energą Toruń 3:4 (po rzutach karnych). W najbliższą sobotę drużyna rozpocznie zmagania o Puchar Polski. Spotkanie z GKS Tychy rozpocznie się o godzinie 17:30 28 grudnia w Krynicy. Klub podpisał kontrakt z obrońcą Johanem Norbergem.
PIŁKA NOŻNA
kobiecyfutbol.pl – Plan zimowych sparingów GKS-u Katowice
Mistrzynie jesieni ogłosiły plan przygotowań do rundy wiosennej. Piłkarki GKS-u Katowice zagrają pięć gier kontrolnych.
Mistrzynie jesieni wznowią treningi drużynowe 10 stycznia, a dwa dni wcześniej odbędą testy motoryczne na katowickich obiektach. Od 15 do 18 stycznia podopieczne Karoliny Koch będą przebywać na zgrupowaniu w Bielsku – Białej, które zainaugurują meczem z tamtejszym Rekordem.
Piłkarki GKS-u Katowice zmierzą się na wyjeździe z dwoma czeskimi ekipami: Slavią Praga i Spartą Praga. W ostatniej grze kontrolnej przed startem Orlen Ekstraligi podejmą u siebie zespół Górnika Łęczna.
Plan sparingów GKS-u Katowice:
15 stycznia: Rekord Bielsko-Biała
15-18 stycznia: obóz w Bielsku-Białej
25 stycznia: Grot SMS Łódź
1 lutego: Slavia Praga
8 lutego: Sparta Praga
22 lutego: Górnik Łęczna
transfery.info – OFICJALNIE: Plan przygotowań GKS-u Katowice do rundy wiosennej Ekstraklasy
GKS Katowice w trakcie zimowej przerwy w rozgrywkach zaplanował zgrupowania w Polsce i Turcji.
[…] Do wspólnych treningów jej zawodnicy powrócą 3 stycznia. Najpierw będą uczestniczyć w testach motorycznych, a następnie pojadą na trzydniowe zgrupowanie do Buska-Zdroju, po czym wznowią zajęcia na obiektach własnego klubu.
11 stycznia wezmą zaś udział w drugiej edycji towarzyskiego turnieju Spodek Super Cup wraz między innymi z Górnikiem Zabrze, czeskim Baníkiem Ostrawa, słowackim Spartakiem Trnawa czy drużyną gwiazd Superbet pod wodzą Sławomira Peszki. Pojawią się tam również Jerzy Dudek, Martin Škrtel i Marek Jankulovski.
Następnego dnia piłkarze beniaminka Ekstraklasy udadzą się na dwutygodniowy obóz treningowy w położonej nad Morzem Śródziemnym tureckiej Larze. Zmierzą się tam w sparingach z węgierskim Nyíregyháza Spartacus FC, ukraińskim Weresem Równe i bułgarską Ardą Kyrdżali. Czwarty przeciwnik nie jest jeszcze znany.
[…] Plan zimowych przygotowań GKS-u Katowice:
3 stycznia – powrót do treningów
6-8 stycznia – zgrupowanie w Busku-Zdroju
11 stycznia – Spodek Super Cup
12-25 stycznia – zgrupowanie w Larze
14 stycznia – sparing (przeciwnik w trakcie ustalania)
17 stycznia – sparing z Nyíregyháza Spartacus FC
21 stycznia – sparing z Weresem Równe
24 stycznia – sparing z Ardą Kyrdżali
31 stycznia – mecz 19. kolejki Ekstraklasy GKS Katowice – Stal Mielec
dziennikzachodni.pl – Rafał Musioł: GKS Katowice w 2024 roku wystrzelił (się) w kosmos. Czego i Państwu serdecznie życzymy na nadchodzące dwanaście miesięcy
GKS Katowice 2024 rok powitał jako jedenasty zespół w tabeli I ligi, a żegna na dziesiątym miejscu w Ekstraklasie. Ekipa z Bukowej udowodniła, że nie ma rzeczy niemożliwych.
Konia z rzędem albo renifera z saniami temu, kto rok temu o tej porze wierzył w piłkarski cud z udziałem GKS Katowice. Zespół Rafała Góraka zasiadał do świątecznego stołu w mrokach dolnych stanów pierwszej ligi i miał niemal tak samo blisko do strefy spadkowej, jak daleko do miejsc dających chociażby barażową nadzieję na awans do elity. Krótko mówiąc AD 2024 zapowiadał się jako kontynuacja szarego serialu, jaki na Bukowej trwał od czasów niechlubnego pożegnania z Ekstraklasą. Na włosku wisiała też posada samego szkoleniowca, którego kibice po każdym meczu żegnali apelem o spakowanie walizek.
Po Sylwestrze i obozie przygotowawczym zaczęły dziać się cuda. Najpierw z mozołem i nieco ociężali GieKSa zaczęła się rozpędzać, ale gdy już nabrała tempa zaczęła też dostawać prezenty w postaci wpadek konkurentów. I nagle zaczęło pachnieć barażami, będącymi jeszcze niedawno szczytem marzeń. Wtedy nastąpił jednak cud finałowy. Czy ktoś jeszcze pamięta, że na cztery kolejki przed końcem katowiczanie do drugiej w tabeli Arki tracili osiem punktów, na dwie – sześć, a w ostatnim bezpośrednim starciu w Gdyni urządzało ich tylko zwycięstwo? A jednak GKS dokonał niemożliwego i spotkanie nad morzem wygrał dzięki platynowej bramce Adriana Błąda.
W ten sposób 20 lipca na Bukowej po dziewiętnastoletniej przerwie znów pojawiła się Ekstraklasa. Firmowana przez prezesa Krzysztofa Nowaka, który wcześniej z piłką nie miał nic wspólnego, odsądzanego od czci i wiary trenera Rafała Góraka, piłkarzy z jakimi nie wiązano już żadnych nadziei i mocno postponowanych nawet przez prezydenta miasta (słynne zdania o tym, czego im brakuje w przeciwieństwie do piłkarek), a także nagle odnalezionych kibiców wypełniających puste do tej pory trybuny. No i przez stadion powoli przechodzący do historii, a będący najlepszą możliwą scenerią, by spiąć w klamrę opowieść z blisko dwóch dekad sportowego zesłania.
Fani GKS przekonali się, że nie ma rzeczy niemożliwych. Teraz czas na nas wszystkich. Właśnie takich życiowych – z pozoru nierealnych, a jednak spełnionych – scenariuszy i Państwo z okazji Świąt życzę w imieniu nie tylko działu sportowego, ale i całej redakcji Dziennika Zachodniego.
Dzieci trenujące w GKS Katowice będą miały całoroczne boisko treningowe. Właśnie ogłoszono przetarg na nowy plac do gry przykryty balonem
Dzieci trenujące w Akademii Młodej GieKSy będą miały nowe boisko treningowe. Powstanie ono przy ul. Bukowej i będzie można z niego korzystać przez cały rok. Wszystko dzięki specjalnej pneumatycznej hali z ogrzewaniem i systemem oświetlenia, które pozwoli użytkować boisko również w okresie zimowym.
Władze Katowic po raz trzeci ogłosiły przetarg w sprawie wybudowania przy ul. Bukowej całorocznego boiska. Dwa poprzednie nie zostały rozstrzygnięte ze względu na znaczne przekroczenie zakładanych kosztów inwestycji. Na początku tego roku oferty przekroczyły zakładany budżet o 1,8 mln zł, natomiast w kolejnym postępowaniu o 1,2 mln zł.
Chcąc za wszelką cenę wybudować nowe boisko dla dzieci trenujących w Akademii Młodej GieKSy, zwłaszcza że jest ono dofinansowywane ze środków Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej, władze miasta postanowi o przesunięciu zadania w czasie i zmianie jego zakresu. Ogłoszony właśnie przetarg zakłada realizację głównego zadania, czyli boiska treningowego wraz z halą pneumatyczną, natomiast odstąpiono od wykonania terenów treningowych z trawy naturalnej z systemem drenażu i zraszania, a także z wykonania nowego ogrodzenia i chodnika wzdłuż niego.
– Aby zwiększyć komfort treningów najmłodszych sportowców rozwijamy naszą infrastrukturę m.in do potrzeb Akademii Młodej Gieksy, w której na co dzień trenuje ponad 600 dzieci. Ogłaszamy przetarg na nowe boisko treningowe, które będzie zadaszane tzw. balonem – powiedział Marcin Krupa, prezydent Katowic.
Celem inwestycji jest stworzenie jak najlepszych warunków do całorocznego treningu na zewnątrz, niezależnie od pogody i pory roku. Najpierw powstanie boisko piłkarskie z nawierzchnią ze sztucznej trawy, systemem drenażu, oświetleniem zewnętrznym, ogrodzeniem z piłkochwytami. Jego całkowita wielkość to 30×62 m, podczas gdy wymiary pola gry wyniosą 26x56m. To właśnie to boisko będzie przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych zakrywane halą pneumatyczną o wysokości do 9 metrów.
– Hala, nazywana też balonem, to system trzech powłok z oplotem sieci lin stalowych, które są przytwierdzane do podłoża kotwami gruntowymi. Hala oczywiście zostanie wyposażona w oświetlenie, ale również w urządzenia grzewczo-nadmuchowe, co pozwala utrzymać w środku optymalną temperaturę do gry nawet przy niekorzystnej pogodzie – stwierdził Jarosław Łuczyński, dyrektor działu inwestycji kubaturowych w spółce Katowickie Inwestycje S.A., która w imieniu miasta pełni rolę inwestora zastępczego.
Nowy obiekt powstanie obok istniejących już boisk treningowych przy ul. Bukowej, na terenie wykorzystywanym między innymi podczas rozgrzewek. Czas na wykonanie dokumentacji projektowej z uzyskaniem wszelkich uzgodnień i decyzji administracyjnych oraz wykonanie prac budowlanych będzie wynosił 14 miesięcy, ale najpierw musi zostać rozstrzygnięty przetarg.
Planowane otwarcie ofert to 10 stycznia, po czym komisja przetargowa dokona ich analizy. Co istotne, nowy obiekt będzie pozbawiony barier architektonicznych dla osób z niepełnosprawnościami i umożliwi prowadzenie zajęć między innymi w takich dyscyplinach jak AMP Futbol czy Blind Football.
wkatowicach.eu – Adrian Błąd z najpiękniejszym golem Ekstraklasy w 2024
Kibice GieKSy nie mieli co do tego wątpliwości od dawna! Bramka Adriana Błąda z meczu w Krakowie to najpięknieszy gol Ekstraklasy w mijającym roku. Niezwykłej urody trafienie zrobiło wrażenie na autorach zestawienia najładniejszych bramek Ekstraklasy w 2024 roku.
Wyjazdowe spotkanie GKS-u Katowice z Cracovią było jednym z najbardziej emocjonujących starć rundy jesiennej sezonu 2024/25 PKO BP Ekstraklasy. GieKSa wygrała 4:3 po bramce Sebastiana Milewskiego w ostatniej akcji meczu. W 62. minucie tego spotkania Adrian Błąd popisał się spektakularnym uderzeniem z 30. metrów. Piłka odbiła się od poprzeczki i wpadła do bramki rywala, dając GKS-owi prowadzenie 3:1.
Na kanale YouTube PKO BP Ekstraklasy pojawiło się zestawienie dziesięciu najładniejszych goli całego 2024 roku. Trafienie Adriana Błąda znalazło się na 1. miejscu!
transfery.info – Z Rakowa Częstochowa do GKS-u Katowice?!
GKS Katowice dołącza do grona zainteresowany usługami Bena Ledermana – poinformował Tomasz Włodarczyk. Wcześniej łączono go z Arką Gdynia oraz Zagłębiem Lubin.
Ben Lederman to niewątpliwie spory talent. Do tego stopnia, że w pewnym momencie zasłużył sobie na powołanie do pierwszej reprezentacji Polski. Swego czasu w układance widział go ówczesny selekcjoner, Fernando Santos. Oczekiwano wtedy, że 24-latek będzie nie tylko przyszłością drużyny narodowej, ale też ciekawą opcją na zarobek jednokrotnego mistrza kraju.
Poważne kontuzje jednak mocno podkopały jego karierę. Z tego powodu jego przygoda z futbolem mocno wyhamowała i obecnie Marek Papszun nieszczególnie widzi dla niego miejsce w swoich barwach. Kontrakt z kolei ma ważny tylko do 30 czerwca 2025 roku, a zatem stanowi łakomy kąsek dla ewentualnych nabywców.
Ciekawą opcję mogła stanowić dla niego Arka Gdynia, gdzie powędrował doskonale znany mu trener Dawid Szwarga. Pierwszoligowiec ma jednak pokaźną konkurencją i to z Ekstraklasy.
Ostatnio pojawiły się w przestrzeni publicznej takie kluby jak Zagłębie Lubin czy Motor Lublin. Teraz z kolei dołącza do nich też GKS Katowice. Według wieści Tomasza Włodarczyka beniaminek również ma chrapkę na wychowanka FC Barcelony i nie jest wcale powiedziane, że stoi na straconej pozycji.
Tam nie byłby zresztą osamotniony, ponieważ kilka miesięcy wcześniej podobną drogę obrał przecież Bartosz Nowak.
Ben Lederman w obecnym sezonie może pochwalić się łącznie czterema występami, co w ogólnym rozrachunku daje 148 minut.
GKS Katowice zatrzyma ważnego zawodnika
GKS Katowice lada chwila dopełni wszelkich formalności związanych z przedłużeniem kontraktu Märtena Kuuska – podaje Piotr Koźmiński w programie „Nasz news” na kanale Goal.pl.
Estończyk zasilił szeregi zespołu dowodzonego przez trenera Rafała Góraka na początku tego roku w ramach transakcji gotówkowej wartej 200 tysięcy euro z węgierskiego Újpest FC.
Zainwestowane w pozyskanie zawodnika pieniądze szybko zaczęły się zwracać. Na przestrzeni kolejnych miesięcy 28-latek dołożył cegiełkę do olbrzymiego sukcesu, jakim dla katowickiego klubu był awans do Ekstraklasy, a obecnie jest graczem podstawowego składu w zespole beniaminka na najwyższym szczeblu rozgrywkowym. W ramach jesiennych zmagań zanotował łącznie 14 występów, z czego aż jedenaście od pierwszej minuty.
Umowa środkowego defensora obowiązuje do 30 czerwca 2025 roku, lecz fani „GieKSy” nie mają się obawiać. Piotr Koźmiński w programie „Nasz news” na kanale Goal.pl zdradził, że kontrakt piłkarza lada chwila zostanie przedłużony.
To niewątpliwie kluczowa informacja przed startem przygotowań do rundy wiosennej, w ramach której podopieczni Rafała Góraka przystąpią do rywalizacji z dziesiątej lokaty w ligowej tabeli.
SIATKÓWKA
siatka.org – Spadek GKS-u przesądzony? Utrzymanie znacząco się oddaliło
Na zakończenie 17. kolejki PlusLigi doszło do bardzo ważnego spotkania w dolnej części tabeli. PSG Stal Nysa podejmowała GKS Katowice. Zwycięzca został wyłoniony po czterech setach. Stalowcy sięgnęli po bardzo ważny komplet punktów, odjeżdżając strefie spadkowej na trzy oczka. Całkowicie pod kreską jest GieKSa, która do Stali traci już 9 punktów. MVP meczu wybrany został Michał Gierżot.
Lepiej w mecz weszli gospodarze, którzy po asie Dominika Kramczyńskiego prowadzili 5:3. Chociaż Michał Gierżot miał problemy ze skończeniem akcji, punktowanie nadrabiali środkowi. Dodatkowo katowiczanie popełniali liczne błędy, przy stanie 10:5 interweniował trener Siewiorek. Z czasem dystans pozostawał wyraźny. Coraz pewniej punktował Gierżot, swoje akcje kończył również Wojciech Włodarczyk. Ze zmiennym szczęściem atakował Damian Domagała. Po asie Dawida Dulskiego było już 20:15. Celne zagrania Włodarczyka dały ostatnie punkty gospodarzom.
Choć po ataku Kisiluka GKS prowadził 3:1, gospodarze szybko wyrównali (3:3). Po fragmencie wyrównanej walki do głosu ponownie zaczęli dochodzić katowiczanie. Raz za razem punktował Łukasz Usowicz i przy stanie 15:12 dla GKS-u o czas poprosił trener gospodarzy. Katowiczanie kontynuowali skuteczną grę, dystans utrzymywał się. Gdy asa posłał Bartosz Gomułka, ponownie interweniował trener Petrella. W końcówce ręki w ataku nie wstrzymywał Kisiluk. Zagranie Usowicza przez środek zakończyło seta.
Z nową energią w trzecią odsłonę weszli siatkarze Stali. Mimo starań Aymena Bouguerry to gospodarze pozostawali na prowadzeniu. Po błędzie Usowicza interweniował trener Siewiorek (11:8). Skuteczność utrzymywali Dulski i Gierżot. Mimo roszad w składzie gra GKS-u nie poprawiała się. Ze zmiennym szczęściem atakował Domagała. Katowiczanie nie byli w stanie zatrzymać rozpędzonych rywali. Swobodny atak Dulskiego i błąd Gomułki sprawiły, że Stal wygrała tę odsłonę do 15.
Na początku czwartego seta nie brakowało przedłużonych wymian. Po asach Gierżota Stal odskoczyła na 8:5 i o czas poprosił trener Siewiorek. Nie wybiło to z rytmu gospodarzy, po chwili przyjmujący dołożył kolejnego asa (11:5). Trener Siewiorek wprowadzał zmienników. Dopiero w kolejnej akcji Gierżot zaatakował w aut (11:6). W środkowej fazie seta nastąpiła seria zepsutych zagrywek (14:9, 16:10). W dalszej części poderwać do walki gości starał się Kisiluk. Seria przy zagrywkach Krulickiego pozwoliła zmniejszyć dystans. Po bloku na Włodarczyku interweniował trener Petrella (18:16). Dopiero po przerwie skutecznie zaatakował Dulski. Od tego momentu Stal odzyskała rezon. W końcówce Kapica zmienił Zerbę i posłał dwa asy (24:19). Podwójny blok na Gibku rozstrzygnął spotkanie.
PSG Stal Nysa – GKS Katowice 3:1 (25:16, 20:25, 25:15, 25:19)
HOKEJ
hokej.net – GieKSa ma nowego obrońcę! Dotychczas grał tylko w ojczyźnie
Johan Norberg dołączył do GKS-u Katowice. 22-letni defensor podpisał umowę obowiązującą do końca sezonu 2024/2025.
Norberg jest obrońcą o typowo defensywnym profilu. Nie boi się twardej i ofiarnej gry, a także dysponuje dobrymi warunkami fizycznymi (188 cm, 90 kg), z których potrafi zrobić użytek.
Całą swoją dotychczasową karierę spędził w Szwecji, gdzie występował na bezpośrednich zapleczach SHL. W jego CV można znaleźć 22 spotkania w HockeyAllsvenskan, w których zaliczył jedną asystę.
Częściej występował w HockeyEttan (trzeci poziom rozgrywkowy). W 90 starciach strzelił 4 gole i zanotował 4 asysty. Sędziowie nałożyli na niego 90 minut karnych.
Nowy obrońca katowiczan spędził ostatnie dwa lata w Vimmerby HC, z którym w sezonie 2023/2024 wywalczył awans z ligi HockeyEttan do HockeyAllsvenskan. Z tego klubu był też wypożyczany m. in. do Västerviks IK i Tranås AIF. W obecnym sezonie ligowym Johan Norberg zagrał w 21 ligowych meczach, zdobywając w nich jedną bramkę i notując jedną asystę. Na ławce kar spędził 12 minut.
– W obliczu dłuższej absencji Arkadiusza Kostka zdecydowaliśmy się uzupełnić szeregi obronne i zakontraktować Johana Norberga. To młody, ambitny zawodnik posiadający dobre warunki fizyczne. Liczymy na to, że szybko wkomponuje się do zespołu i pomoże nam już w nadchodzących meczach – powiedział Roch Bogłowski, dyrektor hokejowej sekcji GieKSy.
Derby dla GieKSy! Była walka do końca
W ramach 31. kolejki TAURON Hokej Ligi tyszanie ulegli na własnym obiekcie GKS-owi Katowice 2:3. Było to pierwsze zwycięstwo podopiecznych Jacka Płachty nad trójkolorowymi w tym sezonie.
Od pierwszych minut było widać, że rywalizacja będzie zacięta. Alan Łyszczarczyk i Mateusz Gościński szybko oddali kąśliwe strzały, jednak John Murray nie dał się zaskoczyć. Mimo znacznej przewagi gospodarzy, to katowiczanie otworzyli wynik spotkania. Strzelcem pierwszej bramki został Igor Smal, który przymierzył spod linii niebieskiej. Chwilę później podopieczni Jacka Płachty podwyższyli prowadzenie na 2:0 grając w przewadze. Po strzale z dystansu Aleksiego Varttinena kij dołożył Jean Dupuy, posyłając gumę między słupki Tomáša Fučíka.
W 110. sekundzie drugiej tercji kontaktową bramkę, tuż po zakończeniu przewagi, zdobył Alan Łyszczarczyk. Tyski skrzydłowy oddał celny strzał z niebieskiej linii wykorzystując błąd Johna Murraya. Trójkolorowi nie zwalniali tempa i cały czas tworzyli dogodne sytuacje. Bramka wisiała w powietrzu. Ekipie z de Gaulle’a ewidentnie brakowało szczęścia. Dogodnej okazji nie wykorzystał Bartosz Ciura, a uderzony przez niego krążek przeleciał nad bramką. Na ponad minutę przed końcem drugiej tercji tyszanie wyrównali po trafieniu Heljanki.Ale18 sekund przed syreną kończącą drugą tercję huknął Bartosz Fraszko i goście prowadzili 3:2.
Trzecia tercja była obustronną walką o gola, ale optyczną przewagę mieli podopieczni Pekki Tirkkonena. Goście skutecznie neutralizowali te ataki. Lider tabeli uległ katowiczanom, którzy awansowali na trzecie miejsce.
Świąteczne derby łupem GieKSy
GKS Katowice pokonał po dogrywce JKH GKS Jastrzębie 3:2. Autorem złotego gola w 63. minucie spotkania był Stephen Anderson. Dzięki odniesionemu zwycięstwu GieKSa nie tylko umocniła się na trzecim miejscu, lecz zbliżyła się na jeden punkt do Re-Plast Unii Oświęcim.
W obecnym sezonie pojedynki pomiędzy GKS-em Katowice, a JKH GKS-em Jastrzębie są gwarancją solidnej dawki hokejowych emocji. W trzech dotychczas rozegranych spotkaniach padły aż 22 bramki. Wysoka była również stawka świątecznego meczu w Katowicach. Obie ekipy pozostają bowiem w bezpośrednim sąsiedztwie w ligowej tabeli, rywalizując o trzecią lokatę. Wicemistrzowie Polski przystąpili do dzisiejszego pojedynku uskrzydleni wygraną nad liderem. Podopiecznym Jacka Płachty udało się przełamać „tyski kompleks” i w poprzedniej serii spotkań odnieśli pierwsze w obecnym sezonie zwycięstwo nad lokalnym rywalem.
Na wrażenia w derbowym pojedynku nie przyszło nam długo czekać . Już w 25. sekundzie arbitrzy do boksu kar oddelegowali Pontusa Englunda. Nieco ponad trzydziestu sekund potrzebowali goście, aby zamienić liczebną przewagę na bramkę. Maciej Urbanowicz po świetnym podaniu Emila Bagina skierował gumę do siatki, otwierając wynik spotkania. Kolejne minuty owocowały przyjemnym dla oka pojedynkiem. Zawodnicy w głównej mierze skupieni jednak byli na walce o krążek, w związku z czym sędziowie nie mieli większych powodów aby ingerować w grę. Mocniej do przejęcia kontroli nad wydarzeniami na lodzie dążyli gospodarze, którzy coraz swobodniej czuli się w tercji rywala. Podopiecznym Jacka Płachta brakowało jednak zimnej krwi przy wykańczaniu akcji. Ofensywy impas GieKSy przełamał w 10. minucie Patryk Wronka, precyzyjnym uderzeniem z nadgarstka pokonując Macieja Miarkę.
Do drugiej odsłony podopieczni Róberta Kalábera zmuszeni byli przystąpić w liczebnym osłabieniu, bowiem u schyłku pierwszej tercji karą mniejszą wykluczony został Łukasz Nalewajka. Choć przyjezdnym udało się wybronić osłabienie, to chwilę po wyrównaniu formacji GieKSa objęła prowadzenie. Za bramką Macieja Miarki krążek przejął Grzegorz Pasiut. Kapitan GieKSy dostrzegł najeżdżającego Pontusa Englunda, który zaadresował gumę do jastrzębskiej bramki. Radość z objętego prowadzenie w katowickim obozie zgasił jednak już 40 sekund później Teemu Pulkkinen. Fiński skrzydłowy wykańczając dwójkowy kontratak gości doprowadził do błyskawicznego wyrównania.
Trzecia tercja upłynęła w charakterystycznym dla katowicko-jastrzębskich pojedynków stylu. Obie strony wyrażały spory apetyt do zdobycia bramki. Gra utrzymywana była w szybkim tempie, a charakteru wydarzeniom na lodzie dodawały trzeszczące bandy. Do 60. minuty żadna z ekip nie zdołała jednak przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę, wobec czego konieczne było rozegranie dogrywki. W tej decydujący cios zadał w 63. minucie Bartosz Fraszko.
Norberg: Atmosfera w „Satelicie” jest szalona. Nawet nie słyszałem się z Travisem
GKS Katowice wzmocnił swoją defensywę kontraktując Johana Norberga. Po zakończonym spotkaniu z JKH GKS-em Jastrzębie (3:2 d.) Szwed podzielił się z naszą redakcją swoimi wrażeniami związanymi z pierwszymi występami na polskich taflach. 22-latek przedstawił się jako niestroniący od twardej gry defensor, który potrafi odpłacić się rywalom.
HOKEJ.NET:–Masz za sobą dwa rozegrane spotkania na taflach TAURON Hokej Ligi. Czy te pierwsze doświadczenia są zgodne z tym, czego oczekiwałeś przenosząc się do Polski?
:–Póki co mam same pozytywne odczucia. Sądziłem, że styl gry w Polsce będzie opierał ostrej walce, spodziewałem się, że nie będzie brakować szorstkich zagrań. Tymczasem wydarzenia na lodzie toczą się tutaj naprawdę szybko, gra jest bardzo fizyczna. Dlatego szybko się do takich warunków zaadoptowałem. Nie mam w sobie ofensywnych zapędów. Moim naturalnym środowiskiem jest tercja obronna, tam staram się wykonywać swoją pracę i po prostu podążać za akcją ofensywną, gdy jest taka potrzeba. Więc z perspektywy tych dwóch spotkań mogę powiedzieć, że transfer do polskiej ligi wydaje się być dobrym ruchem.
Zatem możesz się przedstawić kibicom jako ciężko pracujący w tercji obronnej zawodnik, który nie będzie się bał rywalizacji w twardych spotkaniach?
– Właśnie takie mecze uwielbiam, kiedy zawodnicy nie szczędzą sobie wzajemnie uderzeń, a na lodzie dochodzi do konfrontacji. Lubię stawiać czoła takim twardym pojedynkom. Jeżeli ktoś wystosuje wobec mnie uderzenie, musi się spodziewać, że jestem gościem, który odpowie tym samym.
Jak doszło do tego, że zdecydowałeś się dołączyć właśnie do GKS-u Katowice? Konfrontowałeś opinie na temat ligi i samego klubu z zawodnikami, którzy grali tutaj wcześniej?-
– Wraz jednym ze Szwedów występujących w Polsce mamy wspólnego agenta, więc kontaktujemy się ze sobą, jednak nie znaliśmy się i nie rozmawialiśmy wcześniej. Wiem, że gra tutaj również jeszcze jeden zawodnik, z którym mam wspólne doświadczenia z czasów gry w Szwecji.
GKS to Twój pierwszy zagraniczny klub. Dołączenie do nowego zespołu w trakcie rozgrywek może być dla Ciebie dodatkowym wyzwaniem, czy nawet swego rodzaju trudnością?
– Z pewnością, domyślam się, że oczekiwania wobec mnie są dosyć wysokie. Jednak robię co w mojej mocy aby im sprostać i zyskać uznanie kibiców.
Pozostając w kwestii kibiców. Zadebiutowałeś dzisiaj w „Satelicie”, co możesz powiedzieć o atmosferze tutaj panującej podczas domowych spotkań?
– Była na prawdę szalona. Próbowałem się komunikować z występującym ze mną w jednej formacji Travisem, jednak kompletnie go nie słyszałem. Jest tutaj naprawdę głośno, bardzo mi się to podoba. Zostałem przez wszystkich świetnie przywitany, czy to w mediach społecznościowych czy w bezpośrednim kontakcie. To na prawdę miłe.
Pomimo świątecznego czasu czekają was kolejne wyzwania z rywalizacją w Pucharze Polski na czele. Jesteście gotowi by stawić czoła kolejny raz silnemu GKS-owi Tychy?
– Jesteśmy gotowi w stu procentach na każde spotkanie. Będziemy robić co w naszej mocy, trzymając rękę na pulsie i będąc ciągłym utrapieniem dla rywala. Poza tym uwielbiam smak derbowego zwycięstwa.
Przedświąteczna końska dawka emocji w Toruniu. Gospodarze pokonują wicemistrzów po karnych!
Hokeiści KH Energi Toruń zwyciężyli w meczu 33. kolejki TAURON Hokej Ligi 4:3 po rzutach karnych z ekipą GKS-u Katowice. Gospodarze zwyciężyli dzięki stuprocentowej skuteczności dopiero w serii rzutów karnych, mimo że wcześniej prowadzili już nawet 3:0. Katowiczanie pomimo świetnego comebacku w trzeciej odsłonie nie byli w stanie przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę.
Pierwsza tercja przyniosła ogromne emocje wszystkim zgromadzonym na toruńskim lodowisku, a trzeba przyznać, że “TorTor” zapełnił się praktycznie do ostatniego miejsca.
Wyjątkowy, bo przedświąteczny i ostatni w 2024 roku mecz toruńskiej ekipy zaczęli lepiej gospodarze, którzy raz po raz starali się wykorzystać niepewną na początku spotkania defensywę GieKSy.
Ta sztuka udała się w końcu już w 4. minucie, kiedy po stracie krążka przez defensorów ten znalazł się w posiadaniu Baszyrowa, który bardzo ładnie wymanewrował Murraya i umieścił gumę w siatce.
Oprócz wybuchu radości ta bramka sprawiła również deszcz pluszaków, które powędrowały na lodową taflę, w ramach corocznej akcji Teddy Bear Toss. Po dłuższej przerwie na sprzątanie lodu po pluszakach byliśmy gotowi wrócić do emocji.
W dalszej części pierwszej odsłony przyjezdni z Katowic ruszyli do ataku, ale byli przy tym dość nieskuteczni, a na domiar złego łapali kary i dawali szansę miejscowym na odskoczenie z wynikiem.
John Murray był jednak innego zdania i głównie dzięki niemu torunianom nie udało się już zaskoczyć katowickiej obrony w pierwszej odsłonie. Goście również mieli swoje szanse zarówno w przewadze, jak i przy grze w regulaminowych zestawieniach, ale Svensson również nie dał się zaskoczyć do końca pierwszej odsłony.
Druga odsłona to dalsza część w której torunianie prezentowali naprawdę dobry hokej. I udowodnili to po raz kolejny, kiedy świetną wymianę podań na bramkę zamienił Worona w 25. minucie starcia.
Katowiczanie byli w coraz gorszej sytuacji, ale im dalej w ten mecz tym mniej groźne wydawały się próby katowiczan, a gospodarze raz za razem kąsali w kontrach po których świetnymi interwencjami musiał ratować zespół Murray.
W 38. minucie po właśnie jednej z takich kontr Jaworski zdecydował się na strzał z niebieskiej, przekierował jeszcze gumę Fjodorows i zrobiło się już 3:0 dla podopiecznych Juhy Nurminena.
Jednak jeszcze przed końcem drugiej odsłony w końcu odpowiedzieli przyjezdni z Katowic. Faulowany Mroczkowski zapewnił gościom grę w przewadze, którą wykorzystali. Bramkę zdobył Sokay, który najlepiej odnalazł się w podbramkowym zamieszaniu przed świątynią Svenssona i zmniejszył straty do rywali tuż przed końcem drugiej tercji.
I ta bramka dała katowiczanom nowe życie, którzy w trzeciej tercji od razu przystąpili do ataków, by odrobić straty i rzeczywiście ta sztuka im się udała. Dwukrotnie sprawy wziął w swoje ręcę wychowanek toruńskiego hokeja Bartosz Fraszko.
Dwukrotnie Fraszko świetnie wykorzystał proste błędy torunian w trzeciej odsłonie i już w 50. minucie mieliśmy znów remis na lodowej tafli. Do końca regulaminowego czasu gry obie ekipy mimo licznych okazji nie były w stanie zapewnić sobie kompletu punktów i czekała nas dogrywka.
W dogrywce widzieliśmy wszystko oprócz bramek. Na początku torunianie korzystali jeszcze z przewagi z regulaminowego czasu gry, ale jej nie wykorzystali. Kilka chwil później to katowiczanie stanęli przed świetną okazją, bo po faulu na Wronce został podyktowany rzut karny.
Sam poszkodowany podjechał do karnego, ale i on nie znalazł recepty na Svenssona, co znaczyło, że na Tor-torze potrzebna będzie seria rzutów karnych by poznać zwycięzcę.
W serii rzutów karnych świetnie radzili sobie podopieczni Juhy Nurminena, którzy wykorzystali 3 na 3 rzuty karne. Wśród gości Svenssona pokonał tylko Fraszko i to wystarczyło, aby “Stalowe Pierniki” mogły się cieszyć z bonusowego punktu za zwycięstwo po karnych.
Już jutro o godzinie 12:00 w siedzibie TVP Sport odbędzie się losowanie 1/8 finału Pucharu Polski. W stawce pozostało już tylko 16 drużyn: 10 ekip z ekstraklasy, 4 drużyny z I ligi, 1 z II ligi oraz 2 z III ligi. Postanowiliśmy podzielić się z Wami naszymi typami i marzeniami dotyczącymi rywala w nadchodzącej rundzie. A co przyniesie los? Zobaczymy już we wtorkowe południe.
Fonfara
Ciekawym pojedynkiem bez wątpienia byłby mecz z Polonią Bytom i możliwość spotkania Jakuba Araka, który właśnie w naszym klubie się przecież odblokował. Najgorszymi opcjami wydają się być Raków Częstochowa i Piast Gliwice, bowiem rywale o takim podejściu do piłki nożnej dodatkowo zabierają kibicom chęć przychodzenia na mecze w środku tygodnia.
Kosa
Na pewno chciałbym uniknąć (dokładnie w takiej kolejności): Górnika, Jagiellonii, Rakowa i Lecha. Z pozostałymi ekstraklasowiczami możemy zagrać, choć oczywiście preferowałbym wtedy domowe spotkanie.
Natomiast z pewnych wyjazdów, czyli wylosowania drużyn z niższych lig, to ciekawie wyglądałaby Avia (niedaleko, niska liga) oraz Polonia Bytom (lokalnie, dawno nie graliśmy). Wyjazdowicze nie obraziliby się zapewne także na Śląsk we Wrocławiu.
Ciekawostką jest to, że jeśli wylosujemy na wyjeździe Raków, Widzew, Jagiellonię lub Lechię, to… w 2025 roku zagralibyśmy aż trzy wyjazdowe spotkania z tymi rywalami.
Flifen
Najśmieszniej byłoby zagrać przeciwko Wiśle Kraków lub Pogoni Szczecin. W przypadku wygrania z jakimikolwiek kontrowersjami, z którymkolwiek z tych klubów, content na Twitterze Alexa Haditaghiego bądź Jarka Królewskiego byłby nieziemski. Natomiast pod względem poziomu sportowego i kibicowskiego dobrym losowaniem byłaby Polonia Bytom, która powinna być na spokojnie do ogrania, a i frekwencja w takim meczu nie powinna zawieść.
Misiek
Najbardziej chciałbym zagrać z Avią Świdnik lub Zawiszą Bydgoszcz lub Polonią Bytom, ponieważ to są stadiony, na których jeszcze nie byłem. Najbardziej nie chciałbym zagrać z Rakowem Częstochowa, ponieważ znów byłyby dwa mecze koło siebie w pucharze i w lidze, oraz nie widzi mi się wyjazd do Chojnic w środku tygodnia z powodu mało atrakcyjnego rywala i odległości.
Kazik
Z osobistych pobudek to Śląsk Wrocław, w zeszłym sezonie nie było mi dane tam pojechać, a teraz może się uda. Nie wiem, gdzie Polonia Bytom będzie grała ewentualnie ten mecz, ale jechać tam na ten orlik ze sztuczną trawą i granulatem niespecjalnie mi się uśmiecha… jeszcze Jakub Arak coś strzeli, a lubię go i nie chcę tego zmieniać 🙂
Marek
Przez tyle lat czekaliśmy na Puchar Polski jak na okno do Ekstraklasy z nadzieją, aby uchyliło się chociaż odrobinę i pozwoliło oddychać tym samym powietrzem co krajowa elita… Dzisiaj tuzy Ekstraklasy otwierają listę drużyn, z którymi nie chcemy grać na tym etapie. To najlepszy dowód na to, jaki skok wykonaliśmy przez ostatnie dwa lata: nomen omen lata świetlne! Z uwagi na zależności rodzinne (kuzyni z Dolnego Śląska kibicujący Śląskowi) najbardziej chciałbym trafić Śląsk na wyjeździe. U siebie zdążyliśmy zagrać i razem z kuzynami oglądaliśmy to „widowisko” na starej Bukowej. We Wrocławiu z uwagi na Święta nie mieliśmy szans się spotkać. Poza tym z uwagi na cykl „Okiem rywala” łapię kontakt z przedstawicielami innych klubów – z jednymi gorszy, z drugimi lepszy i czasem wbijamy sobie różne szpilki 😉 Tym kluczem chciałbym trafić na Widzew (pozdrawiam Michał) lub Koronę (piona Michał i marxokow). Górnik za to dopiero w finale, najlepiej na Śląskim, bo 3 maja córka ma komunię, więc logistyka byłaby łatwiejsza 😂 Rywali z niższych lig trochę się boję, z uwagi na stan boiska w grudniowe popołudnie, ale bytomski orlik powinien być wtedy jak najbardziej zdatny do użytku 😜 Tak czy inaczej, sam fakt, że w listopadzie rozmawiamy jeszcze o GieKSie w Pucharze Polski jest dla mnie powodem do uśmiechu. Czas na kolejny krok w stronę Narodowego.
Błażej
Przede wszystkim dla mnie zawsze liczy się awans, a będzie łatwiej o kolejną rundę, grając z niżej notowanym rywalem. By nie jeździć daleko, życzyłbym sobie Avię Świdnik. Polonia Bytom niby fajny rywal, ale chyba tylko jeśli mielibyśmy grać na Śląskim. Granie na Orliku w grudniu z rywalem, który dobrze się prezentuje, może nie być takie proste. Jak mamy grać z kimś z Ekstraklasy to najlepiej u siebie z Piastem. Widać po wywiadach, że trenerowi Górakowi zależy mocno by w tym roku grać w PP na wiosnę, pewnie taki cel postawili sobie przed drużyną i chcą go skutecznie realizować. Fajnie byłoby to zrealizować, bo granie na wiosnę w PP byłoby małą nowością dla nas.
Jaśka
Ja napiszę króciutko: wszyscy byle nie Górnik, mamy ostatnio złe wspomnienia z nimi odnośnie pucharu Polski.
Shellu
Na pewno nie chciałbym trafić na Wisłę Kraków. Nie dość, że mecz na wyjeździe, to jeszcze z piekielnie mocnym i rozpędzonym rywalem. Spokojnie – zmierzymy się z nimi w ekstraklasie. Zdecydowanie chciałbym też uniknąć Korony czy Górnika. Jeśli chodzi o zespoły z ekstraklasy, to nie pogardziłbym Widzewem, nawet jeśli byłby na wyjeździe. Musimy tę ekipę w końcu przełamać. Polonia Bytom i Śląsk Wrocław nie byłyby złe. Nie pogardziłbym także powrotem do Chojnic, z uwagi na ładnie położony stadion i dobre wspomnienia. A najbardziej kuriozalnym losowaniem będzie Raków na wyjeździe i dwa mecze przy Limanowskiego w grudniowym mrozie – na tym najzimniejszym stadionie w Polsce 😉
Zapraszamy do galerii z wyjazdu do Łodzi. GieKSa po bramkach Jędrycha i Szkurina zapewniła sobie awans do 1/8 STS Pucharu Polski.
Mam satysfakcję, nie powiem. Może to i małostkowe, bo stwierdzenie „a nie mówiłem?”, często dotyczy jakichś utarczek, sporów, w których jedna strona chce coś udowodnić drugiej. Często jednak ta chęć „żeby było po mojemu” dotyczy pokazania, że coś poszło źle (tak jak przewidywałem), że ktoś nie dał rady (tak jak mówiłem). Tutaj jest inaczej. Mam satysfakcję, że zaraz po meczu z Lechem Poznań, kiedy wielu kibiców zmieszało drużynę i trenera z błotem – napisałem felieton przypominający, w jakim jeszcze niedawno byliśmy miejscu, jakie mieliśmy kryzysy i z jakiego bagna udawało nam się wygrzebać. I że teraz nie należy odtrąbiać sportowego upadku GieKSy i desperacko nawoływać do zmiany trenera. Kazimierz Greń mówił kiedyś „ruda małpo, ja jeszcze żyję”. Widziałem nie światełko, a duże światło. Widziałem, że GieKSa w końcu zaczęła grać swoje w Płocku, a i mecz z Lechem był dobry, choć przegrany. I poszło.
Oczywiście po felietonie czytałem standardowe opinie, że nie można żyć przeszłością, nie ma nic za zasługi i tak dalej. Że Górak słaby i należy go zmienić. Tyle, że ja nie pisałem o zasługach i obojętnym przechodzeniu obok porażek. Pisałem o tym, że ten trener, z tymi (niektórymi) zawodnikami był w kryzysie i potrafił z niego – nawet spektakularnie – wychodzić. I że słabszy początek sezonu, który i tak nie jest dramatyczny, bo jesteśmy „jedynie” na pograniczu strefy spadkowej, absolutnie nie jest momentem na zburzenie wszystkiego i drastyczne ruchy. Nie będę już przytaczał inwektyw w kierunku szkoleniowca i nazwijmy to – bezceremonialnego nawoływania, żeby opuścił nasz klub. Bo osoby, które wygłaszają takie tezy w taki sposób pokazują, że nie mają krzty szacunku. Nie wiem ile tych osób jest, bo mocno rozmija się to, co widzę na stadionie z tym, co w internecie. Może te moje artykuły są bezzasadne, bo może to są boty lub jakaś cyberwojna i podstawieni ludzie przez jakieś konkurujące kluby. Ale pisząc poważnie – skala tego, co w słabszym okresie GieKSy czytam w komentarzach i opiniach, jest porażająca. Na szczęście nie dotyczy to trybun.
O tym, że niektóre osoby są niereformowalne napiszę dalej. Większość kibiców bowiem się cieszy. Cieszy z tego, że od meczu z Lechem Poznań, GieKSa wskoczyła na jakieś niebywałe obroty i wygrała cztery kolejne mecze – trzy w lidze, jeden w Pucharze Polski. Jeśli chodzi o ekstraklasę to pierwszy taki wyczyn od 22 lat. W poprzednim, tak radosnym przecież sezonie, katowiczanom nie udało się triumfować w trzech kolejnych meczach. I tu dochodzimy do pewnych mitów, powielanych przez wielu. Te mity obowiązywały już na wiosnę, obowiązują i teraz.
Otóż utarło się, jaka to jesień zeszłego roku była wspaniała. Banda zakapiorów i tak dalej. GieKSa grająca z polotem, bezkompromisowo i bez kompleksów. I przede wszystkim – wygrywająca w bardzo dobrym stylu z Jagiellonią i Pogonią. I to wystarczyło by na koniec roku cieszyć się z 23 punktów. Na wiosnę pojawiły się narzekania na słabszą grę GKS, że to już nie jest taka postawa jak jesienią. Tymczasem GKS punktował na tyle solidnie, że do końca sezonu zapewnił sobie jeszcze 26 oczek i to w mniejszej liczbie spotkań, bo przecież jesienią jedno było awansem. Szybkie utrzymanie na pięć kolejek przed końcem. Ale nie – trzeba było ponarzekać, że jest słabiej.
Od początku obecnego sezonu niepokoiliśmy się o nasz zespół. GieKSa punktowała bardzo słabo i po czterech kolejkach miała na koncie tylko jeden remis u siebie z Zagłębiem. Media i wszelkiej maści specjaliści ochrzciły nas głównym kandydatem do spadku. Uwierzyli też w to chyba niektórzy kibice. Będzie ciężko wygrać choćby jeden mecz i tak dalej, bo w ogóle zobaczcie na ten świetny Radomiak. Potem było nieco lepiej i nawet katowiczanie wygrali z Arką czy tymże Radomiakiem, ale na wyjazdach nasz zespół nadal grał fatalnie i przegrał cztery mecze. To jednak ciągle powodowało zaledwie balansowanie na granicy bezpiecznej strefy i dopiero w którymś momencie GKS znalazł się pod kreską. Nie poprawiło na długo nastrojów zwycięstwo w Pucharze Polski z Wisłą Płock (może dlatego, że tak mało ludzi to widziało) i remis z płocczanami. Po porażce z Lechem wiadro pomyj się wylało.
Minęły trzy kolejki. I teraz – po czternastej serii gier i tej kapitalnej… serii – warto odnotować, że GKS Katowice ma o jeden punkt więcej niż w analogicznym momencie poprzedniego sezonu! Tak – już byliśmy wówczas i po wspomnianych triumfach z Jagą i Portowcami, byliśmy również po rozgromieniu Puszczy 6:0. I nadal mieliśmy punkt mniej niż teraz. Więc ja się pytam – do czego my porównujemy i dlaczego mityzujemy poprzednią jesień. Tak – była pełna emocji i kapitalnych wrażeń. Ale patrzmy przede wszystkim na matematykę. I w żadnym wypadku nie chodzi mi o to, by teraz tamten okres zdewaluować. Chodzi o to, by się teraz otrząsnąć i spojrzeć na obecną sytuację bardziej rzetelnie. A wygląda to tak, że na początku sezonu było fatalnie, potem trochę lepiej, ale nadal źle, w końcu pojawiły się nadzieję na lepsze jutro w grze, choć jeszcze niekoniecznie w wynikach. Ale te też przyszły i wystarczyły dwa tygodnie od Motoru do Niecieczy, aby obecną sytuacją prześcignąć punktowo tamtą jesień. I dodać bonus w postaci Pucharu Polski.
Na całokształt wpływają poszczególne mecze, jak i cała runda. Ale wpływają także serie. I tak się składa, że rok temu w tym momencie byliśmy po remisie ze słabym Śląskiem oraz porażkach z Legią i Koroną Kielce, do tego po wtopie z Unią Skierniewice. To był najgorszy moment rundy, a pewnie i całego sezonu. Teraz wydaje się – miejmy nadzieję – że najgorszy punktowo okres mieliśmy we wrześniu. Ale te składowe rok temu i teraz sumują się na lekki plus obecnego sezonu. Oczywiście jest to dynamiczne – bo za kolejkę może się ten bilans zmienić. Rok temu w piętnastej serii wygraliśmy z Cracovią. Teraz gramy z Piastem.
Jednak wczoraj – o zgrozo – zobaczyłem kolejne komentarze. Halloween ma swoje przerażające prawa. I tu mi ręce i witki opadły już zupełnie. Może byłem naiwny, ale chyba jednak łudziłem się, że niektórych da się zadowolić. W trakcie meczu w Niecieczy, po pierwszej połowie, widziałem kolejne lamenty, jak to GKS nie ma pomysłu na grę i dał się zdominować. Boże… po trzech zwycięskich meczach, przy prowadzeniu do przerwy na wyjeździe z bezpośrednim rywalem do utrzymania, jeden czy drugi płacze w necie, że GKS dał się zdominować Termalice. Pamiętajcie panowie piłkarze i trenerzy – nie możecie się nisko bronić. Musicie ciągle bez ustanku atakować, być na połowie rywala, najlepiej mieć posiadanie piłki w okolicach 80 procent. Wtedy kibic GKS będzie zadowolony. A jeśli taka Termalica nas przyatakuje – bijmy na alarm. To nic, że niecieczanie mieli na tyle niewiele jakości, że jakoś szczególnie nie zagrozili bramce Strączka. Ważne, że okresowo mieli trochę więcej piłki na naszej połowie, oddali kilka strzałów z dystansu czy wątpliwej jakości strzały z pola karnego, które chyba z litości statystycy zsumowali do xG 1,70, bo nijak nie miało się to do obrazu tych uderzeń i rzeczywistego zagrożenia.
Utrata kontroli to była w Lublinie. Utrata była w końcówce w Łodzi. Tutaj – z perspektywy trybuny – nie miałem jakiejś wielkiej obawy o nasz zespół. Taką obawę miewam często, tym bardziej, że na stadionie dynamikę rywala odbiera się jakoś bardziej niż w telewizji. Więc bałem się jak cholera, że Korona w końcówce wyrówna, bałem się trochę, że do remisu doprowadzi ŁKS. W Niecieczy tego stresu nie miałem. Oczywiście różne rzeczy się w piłce dzieją i jak pisałem ostatnio – GKS lubi coś zmajstrować – ale widziałem dużo pewności w poczynaniach defensywnych naszych zawodników, którym najwidoczniej coś „kliknęło” i przestali robić głupie błędy. Za głowę złapałem się tylko raz – gdy Marcel Wędrychowski zrobił Marcela Wędrychowskiego, czyli poszedł bez głowy ze swojego pola karnego i stracił piłkę, po czym była groźna sytuacja. No dobra, kręciłem też głową przy Rafale Strączku, który musi trochę lepszym klejem smarować rękawice, bo ten obecnie używany jest chyba przeterminowany i nie ma właściwości klejących. Poza tym jednak golkiper swoje strzały wybronił, a obrona spisała się na tyle dobrze, że bez większych błędów zaliczyła drugie z rzędu czyste konto w lidze.
W porównaniu z tym co było na początku sezonu, obecnie jest ekstremalnie dobrze. Zróbmy eksperyment myślowy. Wyobraźmy sobie, że taka Legia wygrywa na wyjeździe z Motorem 5:2, u siebie z Koroną 1:0, na wyjeździe w Niecieczy 3:0 i z tym ŁKS w Pucharze Polski 2:1. Może nie byłoby wybitnych zachwytów, ale w Warszawie wszyscy byliby zadowoleni. Mateusz Borek z uznaniem mówiłby, że Legia w końcu złapała dobry, solidny rytm i temu czy tamtemu trenerowi przy Łazienkowskiej należy dać spokojnie pracować. A gdyby na przykład te wyniki osiągnął Piast, Radomiak czy Arka? Wtedy jestem pewien, że kibice GKS spoglądaliby z zazdrością i mówili – czemu u nas nie może się stworzyć taka efektowna i skuteczna ekipa?
Trener i drużyna po raz kolejny udowadniają, że można na nich liczyć i potrafią się wygrzebać z mniejszych czy większych tarapatów. Widać, że to extra ekipa ludzi wiedzących, co mają robić. Ale nie tylko chodzi tu o piłkarzy. Można odnieść wrażenie, że i trenerzy odnaleźli swoje miejsce na ziemi i ta ekipa to naprawdę Sztab przez duże „S”. Rafał Górak dobrał sobie tych ludzi i razem z nimi przechodził trudne czasy. Dariusz Mrózek, Dariusz Okoń, Marek Stepnowski czy Jarosław Salachna oraz cała reszta nie-piłkarzy w drużynie robią świetną robotę, która skutkuje tym, że – mimo że czasem jest ciężko – GKS wychodzi na prostą. To oni wyprowadzają GieKSę na prostą w naprawdę trudnych okolicznościach, w tych trudach ekstraklasy, w której poziom się podnosi permanentnie, a GKS – z tymi samymi ludźmi – jeszcze niedawno był w piłkarskiej otchłani.
Dalej mogę nawiązać do czasów pierwszej ligi i zapytać – czy jeszcze dwa lata temu spodziewalibyśmy się, że GKS rozegra dwa mecze z rzędu na wyjeździe wygrywając różnicą trzech bramek? Przecież w dwóch ostatnich sezonach w pierwszej lidze w sumie były tylko trzy takie mecze. Czy spodziewalibyśmy się, że w jakiejkolwiek konfiguracji (zaległe mecze, środek kolejki) będziemy w tabeli nad Legią? Przecież bralibyśmy to absolutnie w ciemno.
Trener mówił o tym, jaki mecz z Lechem był w jego oczach dobry. Wiadomo, że liczy się wynik, ale już w poprzednich sezonach w gorszych momentach twierdził, że widzi dobrą grę i to powinno zacząć przynosić punkty. Dokładnie to samo przerabiamy teraz. GKS we wcześniejszych meczach potracił punkty czasem tam, gdzie nie powinien. Teraz to się wszystko wyrównuje, choć każde ostatnie zwycięstwo jest zasłużone, no – może z Koroną z przebiegu bardziej adekwatny był remis, ale zawsze mówię, że jeśli w takim meczu któraś drużyna wygra jedną bramką – to jest to jednak zasłużone.
Tabela jest niebywale spłaszczona. GieKSa w trakcie kolejki podskoczyła aż o pięć miejsc. Wiadomo, że ktoś nas wyprzedzi, choć… nadal jeszcze my możemy też przeskoczyć Pogoń czy Raków, bo tam liczy się bilans bramkowy. Najważniejsze w tym momencie jest zyskiwać przewagę nad drużynami ze strefy spadkowej oraz nie dawać odskoczyć innym w pobliżu. W meczach o sześć punktów katowiczanie wygrali z Motorem i Termaliką, zdobyli też bonusowe trzy oczka z Koroną. Mamy już dużą przewagę nad Piastem i Termaliką, a jeśli w kolejnym spotkaniu nasz zespół wygra z ekipą z Gliwic – możemy mieć dwie drużyny odsadzone już tak daleko, że tylko kataklizm będzie mógł doprowadzić do tego, żeby GieKSę dogoniły.
Poświęcę jeszcze dwa słowa piłkarzom. Defensywa naprawdę zrobiła się solidna, nie robi już głupich błędów, piłkarze grają pewnie i odpowiedzialnie. Po raz kolejny chcę wyróżnić Lukasa Klemenza, nie tylko za gola, bo to oczywiście ważny dodatek, ale za postawę w defensywie. Zawodnik gra twardo, z poświęceniem i odpowiedzialnie. Dobrze się na to patrzy. Marten Kuusk też swoje robi. Obrona zrobiła progres i to jest kluczowe w osiąganiu dobrych wyników.
Walczy o to swoje miejsce Marcel i mam nadzieję, że w końcu strzeli swojego upragnionego gola. Kacper Łukasiak też próbuje, próbuje się wstrzelić od początku sezonu, ale jeszcze nie może. Natomiast patrząc na to, że dublet zaliczył Eman Marković, który w końcu dał efekt, myślę, że dwójka „szczecinian” wkrótce również trafi do siatki.
O Panu Piłkarzu Bartku Nowaku to za chwilę stanie się nudne, żeby pisać. Zawodnik po prostu co mecz daje takie piłki, że naprawdę można się zastanawiać od ilu lat to najlepszy piłkarz w barwach GKS Katowice. W poprzednim sezonie zawodnik miał trochę przebłysków, dawał już takie „ciasteczka”, ale często mieliśmy zastrzeżenia, że za rzadko. A teraz co mecz po prostu wiąże krawaty na ekstraklasowych boiskach. Teraz po prostu będzie dla mnie szokiem, jeśli trener Jan Urban nie powoła go do reprezentacji. Jestem pewien, że Bartek na najbliższe zgrupowanie kadry pojedzie!
Trochę błędów nasz sztab popełnił – nikt bezbłędny nie jest. Postawienie na początku sezonu i oparcie ataku na Macieju Rosołku i Aleksandrze Buksie to była fatalna decyzja. To jednak odróżnia nasz sztab od innych, że szybko reagują. O Macieju i Aleksandrze nikt już nie pamięta, choć wiadomo Rosołek zmaga się z urazami. Natomiast teraz jedyną i słuszną koncepcją w ataku jest Adam Zrelak i Ilja Szkurin. Na Adama trzeba chuchać i dmuchać, bo to świetny piłkarz i znów miał udział przy golu. A Ilja jako zmiennik i strzela bramki, i asystuje – tak jak przy drugim trafieniu Markovića. Do tego naprawdę miło widzieć, jak zawodnik się cieszy po golach i meczach – powtórzę to, co po ŁKS – mam nadzieję, że Białorusin znalazł swoje piłkarskie miejsce na ziemi.
Oczywiście sezon trwa i w piłce nic – w tym przede wszystkim forma – nie jest dana raz na zawsze. Poza tym to tylko i aż sport. Statystyka też robi swoje. Więc może się zdarzyć tak, że GKS z Piastem nie wygra. Bo zagra słabszy mecz, bo coś nie wyjdzie, bo dostaniemy czerwoną kartkę, czy właśnie zadziała statystyka, w której cztery zwycięstwa z rzędu w lidze to jakaś anomalia. Należy się z tym liczyć i nie wpadać znów w minorowe nastroje w przypadku braku wygranej. Przede wszystkim liczy się trend. Wiadomo, że wszystkiego się nie wygra, ale chodzi o to, by wygrywać dość często i przegrywać dość rzadko. Wtedy naprawdę wszystko będzie w jak najlepszym porządku.
Jednak to GieKSa jest w gazie, a Piast ma swoje potężne problemy. Piast gra o życie i o to, by nie stać się takim Śląskiem z zeszłego sezonu, który tak okopał się na ostatnim miejscu, że nawet bardzo dobre wyniki na wiosnę nie uchroniły wrocławian przed spadkiem. Nóż na gardle to jednak jedno, a drugie to po prostu obecna forma, mental i jakość piłkarska. Gliwiczanie grają po prostu bardzo źle i na ten moment piłkarsko to GKS jest o dwie klasy lepszy. Jeśli nasz zespół utrzyma swoją dyspozycję, będziemy faworytem w tym spotkaniu. Tylko ten ciężar trzeba unieść.
GKS wytrzymał fizycznie i piłkarsko tę siedmiodniówkę świetnie. Były zwycięstwa, była jakość, nie było słaniania się na nogach. Logistycznie, kadrowo i realizacyjnie – majstersztyk. Zadanie nie tylko piłkarzy, ale przede wszystkim trenerów i sztabu medycznego zostało wykonane celująco.
Doceniajmy więc cały czas to, co mamy, bo mamy ekipę fajnych ludzi, którzy walczą na tej piłkarskiej wojnie zarówno w pokojach trenerów, w szatni, jak i na boisku. Nie ma ani jednego powodu, by w przypadku słabszych meczów dokonywać gwałtownych ruchów i postponować zespół w komentarzach w internecie. Ta drużyna zasługuje na to, by ją wspierać. I rozwija się na naszych oczach, mimo że momenty są ciężkie. Grajmy. Kibicujmy. Projekt GKS Katowice Rafała Góraka trwa w najlepsze.
A zabawa kibiców i piłkarzy po wygranych meczach to coś, co jest jedną z kwintesencji i esencji piłki. Na trybunach, jak i na boisku – wzór. Piłkarze grają tak, jak kibice dopingują i odwrotnie. Dostroili się do siebie i pięknie to się odbywa z meczu na mecz.
Mamy dobry czas. Piękna jest ta ekstraklasa.
Najnowsze komentarze