Piłkarze GKS Katowice walczą o awans do Ekstraklasy uczestniczą w wyścigu pierwszoligowych żółwi. Inaczej ma się sprawa z kibicami – ci od dawna są w najwyższej lidze. Udowodnili to także w Olsztynie, gdzie stawiali się w sporym nadkomplecie.
Po półrocznym zakazie wyjazdowym, który został nałożony na nas przez Polski Związek Piłki Nożnej po derbowym meczu z Ruchem, wiedzieliśmy, że na kibicowski szlak wrócimy w Olsztynie. Zdawaliśmy sobie sprawę, że po tak długim czasie zainteresowanie wyjazdem będzie większe niż oficjalna pojemność sektora gości (400), dlatego kilka miesięcy temu rozpoczęliśmy starania o zwiększenie puli. W pewnym monecie wydawało się, że spotkanie odbędzie się w malowniczej Ostródzie, co byłoby nam na rękę – wszak sektor gości pomieści tam 844 osoby, a i do tego miasta jest trochę mniej kilometrów z Katowic. Przez kilka tygodni nastawialiśmy się właśnie na Ostródę, ale ostatecznie Stomilowi udało się przekonać PZPN, aby ten pozwolił rozgrywać im spotkania w Olsztynie. Od tego momentu konkretnie rozmawialiśmy ze Stomilem odnośnie wejścia większej liczby osób niż oficjalne 400. Pozytywnie zaskoczyła nas przychylność klubu, który nie pytał „po co”, ale zastanawiał się „jak to zrobić”. Dużo pomogli nam w tym miejscowi kibice za co dziękujemy!
Równolegle do rozmów ze Stomilem prowadziliśmy dialog z PKP InterCity na temat wynajęcia pociągu specjalnego. Było z tym trochę problemów, nerwów, załatwiania, ale opisu tych przeżyć Wam oszczędzimy. Najważniejsze, że mimo majówki i finału Pucharu Polski, który był rozgrywany kilka dni wcześniej, udało się zorganizować wagony.
Zbiórkę mieliśmy wyznaczoną na godzinę 9:00, a do Olsztyna wyjechaliśmy kilkanaście minut później. Podróż przebiegała spokojnie i do celu dojechaliśmy planowo na 16:25. Początkowo mieliśmy mieć podstawione autobusy, ale ostatecznie stanęło na przemarszu. Już przy wychodzeniu z dworca każdy dostał wyjazdowy gadżet, czyli okazjonalny szalik. Spacer po Olsztynie zajął nam około pół godziny i na niecałe dwie godziny przed meczem znaleźliśmy się pod sektorem gości. Tam okazało się, że miejscowa policja bardzo się nudziła i zakazała ochronie na wpuszczenie sektorówki. Tak samo zostali potraktowani miejscowi kibice. Na nic zdały się nasze pertraktacje, że to są tylko i wyłącznie pasy materiału. Miejscowy szeryf doczepił się nawet do kartonu z szalikami, bo stwierdził, że mogą one zostać… zszyte na sektorze. Ostatecznie pasy materiału trafiły do depozytu, a my – po ponad półgodzinnym zamieszaniu – zaczęliśmy wchodzić na obiekt. Wejście szło dość sprawnie, a z czasem zwiększona została liczba wydrukowanych list wyjazdowych i ostatecznie na stadion wszedł każdy przed pierwszym gwizdkiem.
W sektorze pojawiło się nas dokładnie 700 w tym 43 fanów Górnika Zabrze i 34 ROW Rybnik. Pod stadionem zostało także 6 zakazowiczów, a więc nasza ostateczna liczba tego dnia to 706 osób. Sektor gości został szczelnie oflagowany. Doping stał na dobrym poziomie, choć stracona bramka i obraz boiskowej nędzy i rozpaczy nie mobilizował do wznoszenia się na wokalne wyżyny. W drugiej połowie pojawił się transparent „Szalikowcy”, który świetnie komponował się z wyjazdowym gadżetem. Ścisk na trybunie był ogromny, a i tak około 150 osób się na nim nie zmieściło. Tworzyło to naprawdę dobry klimat, w którym do pełni szczęścia brakowało wyniku. Jak już jesteśmy przy tym temacie, to warto zaznaczyć, że do ostatniego gwizdka dopingowaliśmy naszych graczy, ale po spotkaniu, gdy podeszli pod sektor gości dostali pociski z dwoma przewodnimi okrzykami: „kurwa mać GieKSa grać” i „gdzie jest ta GieKSa, piłkarze gdzie jest ta GieKSa?”. Odnieśliśmy wrażenie, że niektórzy z nich byli… zaskoczeni taką reakcją, bo chyba spodziewali się braw za walkę (?). Większość z nich też dość szybko ulotniła się spod sektora, gdy wyczuła, że klimat nie jest zbyt miły. Miejscowy dopingowali całe spotkanie, a kilka razy wspólnie pozdrowiliśmy stróżów prawa.
Wyjście z sektora gości odbyło się błyskawicznie i po szybkim spacerze udaliśmy się w drogę do Katowic. W domu zameldowaliśmy się około 4:20 i przed rozjechaniem się do siebie podeszliśmy wspólnie pod areszt, gdzie pozdrowiliśmy osadzonych.
Na sam koniec jeszcze raz dziękujemy kibicom Stomilu oraz klubowi z Olsztyna za ogromną pomoc i prokibicowską postawę. W klubie jest biednie, stadion nie należy do pięknych, ale to chlubny wyjątek w pierwszej lidze (i polskiej piłce), jeśli chodzi o podejście do fanów gości. Brawo i życzymy utrzymania!
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci kibica GKS Katowice Grzegorza Sztukiewicza.
Grzegorz kibicował GieKSie „od zawsze” – jeździł na wyjazdy już w latach 90. Był także członkiem Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964”. Na kibicowskim forum wpisywał się jako NICKczemNICK, ale na trybunach był znany jako Sztukens.
Ostatnie pożegnanie będzie miało miejsce 4 września o godzinie 14:00 w Sanktuarium św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej – Gołonogu.
Rodzinie i bliskim składamy najszczersze kondolencje.
Po meczu GKS Katowice – Radomiak Radom wypowiedzieli się trenerzy obu drużyn – Rafał Górak i Joao Henriques. Poniżej spisane główne wypowiedzi szkoleniowców, a na dole zapis audio całej konferencji prasowej.
Joao Henriques (trener Radomiaka Radom):
Nie mam zbyt wiele do powiedzenia. GKS strzelił trzy bramki, my dwie. Tyle mam do powiedzenia. Nasi zawodnicy do bohaterowie w tym meczu. Będziemy walczyć dalej.
Rafał Górak (trener GKS Katowice):
Ważny moment dla nas, bo pierwsza przerwa na kadrę to taka pierwsza tercja tej rundy i mieliśmy świadomość, że musimy zdobywać punkty, aby nie zakopać się. Wiadomo, jeśli chodzi punkty nie zdarzyło się nic zjawiskowego. Mamy siódmy punkt i to jest dla nas cenna zdobycz, a dzisiejszy mecz był bardzo ważnym egzaminem piłkarskiego charakteru, piłkarskiej złości i udowodnienia samemu sobie, że tydzień później możemy być bardzo dobrze dysponowani i możemy zapomnieć, że coś nam nie wyszło. Bo sport ma to do siebie, że co tydzień nie będziesz idealny, świetny i taki, jak będziesz sobie życzył. Ważne jest, jak sportowiec z tego wychodzi.
Tu nie chodzi o to, że nam się udało cokolwiek, bo udać to się może jeden raz, ale jak wychodzimy i zdajemy sobie sprawę z tego, że jesteśmy w opałach – a byliśmy w nich także w tym meczu. Graliśmy bardzo energetyczną pierwszą połowę, mogliśmy strzelić więcej bramek, a schodziliśmy tylko z remisem. Ze świadomością, że straciliśmy dwie bramki, a sami mogliśmy strzelić dużo więcej. No ale jednak obawa jest, że dwie straciliśmy.
Siła ofensywna Radomiaka jest ogromna, ci chłopcy są indywidualnie bardzo dobrze wyszkoleni, są szybcy, dynamiczni, niekonwencjonalni. Bardzo trudno się przeciw nim gra. Zresztą kontratak na 1:0 pokazywał dużą klasę. Niesamowicie jestem dumny ze swoich piłkarzy, że w taki sposób narzucili swoje tempo gry, byli w pierwszej połowie drużyną, która dominowała, stworzyła wiele sytuacji bramkowych, oddała wiele strzałów, miała dużo dośrodkowań. To była gra na tak. Z tego się cieszę, bo od tego tutaj jesteśmy. W drugiej połowie przeciwnik po zmianach, wrócił Capita, Maurides, także ta ławka również była silna. Gra się wyrównała i była troszeczkę szarpana. Natomiast niesamowicie niosła nas publika, dzisiaj ten nasz „żółty kocioł” był niesamowity i serce się raduje, w jaki sposób to odtworzyliśmy, bo wiemy jaką drogę przeszliśmy i ile było emocji. Druga połowa była świetnym koncertem i kibice bardzo pomagali, a bramka Marcina była pięknym ukoronowaniem. Skończyło się naszym zwycięstwem i możemy być bardzo szczęśliwi. Co tu dużo mówić, jeżeli w taki sposób GKS będzie grał, to kibiców będzie jeszcze więcej i ten nasz stadion, który tak nam pomaga, będzie szczęśliwy.
Bardzo cenne punkty, ważny moment, trochę poczucia, że dobra teraz chwila na odpoczynek ale za chwilę zabieramy się do ciężkiej roboty, bo jedziemy do Gdańska i wiadomo, jak ważne to będzie dla nas spotkanie.
W przerwie reprezentacyjnej spotkały się drużyny GKS Katowice i Górnik Zabrze. Półtora tygodnia po ligowym Śląskim Klasyku, mogliśmy na Bukowej znów oglądać derbową rywalizację, tym razem w formie meczu kontrolnego.
W 10. minucie, po dośrodkowaniu z rzutu rożnego Łukowskiego, Arkadiusz Jędrych uderzał głową, ale nad poprzeczką. W 25. minucie GKS miał idealną okazję do zdobycia bramki. Znów po kornerze wykonywanym przez Łukowskiego, piłkę zgrywał Jaroszek, ta po rykoszecie leciała w kierunku bramki, gdzie na wślizgu jeszcze próbował ją wepchnąć do bramki Łukasiak, jednak obrońcy Górnika wybili piłkę z linii bramkowej. Po pół godziny pierwszą okazję miał Górnik – z około 17 metrów uderzał Chłań, ale czujny Rafał Strączek złapał piłkę. W 37. minucie do prostopadłej piłki z chaosu doszedł Eman Marković, który wyszedł sam na sam i płaskim strzałem pokonał Loskę. Chwilę później z kontrą ruszyli katowiczanie, Błąd i Rosołek mieli naprzeciw jednego obrońcę, Maciej zdecydował się na strzał, ale przeniósł piłkę nad poprzeczką. W 43. minucie ponownie Rosołek uderzał z dystansu, ale bez problemu dla Loski. Do przerwy GKS prowadził posiadając lekką przewagę. Górnik nie zagroził poważnie naszej bramce.
W przerwie trener dokonał kilku zmian w składzie. W 50. minucie po zwodzie uderzał na bramkę Wędrychowski, ale bramkarz bez problemu poradził sobie z tym strzałem. Chwilę później wdzierał się w pole karne Massimo, ale został powstrzymany. W 55. minucie znakomitą okazję miał Zahović, który dostał od Massimo piłkę i z centrum pola karnego uderzał na bramkę, jednak nasz golkiper świetnie interweniował. W 68. minucie Bród podał do Swatowskiego, ten uderzał kąśliwie, ale bramkarz wybił na róg. Po chwili korner wykonywał Rejczyk, a Jędrych uderzał głową, minimalnie niecelnie. W 74. minucie do wybitej przed pole karne piłki dopadł Chłań i strzelił mocno, ale świetnie interweniował nasz golkiper. Po chwili jednak było 1:1, gdy po rzucie rożnym najwyżej wyskoczył rekonwalescent Barbosa i mocnym strzałem głową doprowadził do wyrównania. W 82. minucie Galan uderzał z dystansu, ale prosto w ręce bramkarza. Trzy minuty przed końcem koronkową akcję przeprowadził… Klemenz z Buksą, a ten pierwszy po odegraniu znalazł się w idealnej sytuacji, jednak po nodze rywala strzelił nad poprzeczką. W 90. minucie katowiczanie przeprowadzili decydującą akcję. Galan podał do Swatowskiego, ten mocno wstrzelił, a na wślizgu Buksa strzelił zwycięską bramkę. Druga połowa była już bardziej wyrównana, a momentami Górnik osiągał lekką przewagę. Jednak to katowiczanie okazali się zwycięzcami i podobnie jak w ligowym klasyku na Nowej Bukowej, w samym końcu strzelili zwycięską bramkę.
3.09.2025 Katowice
GKS Katowice – Górnik Zabrze 2:1
Bramka: Marković (37), Buksa (90) – Barbosa (74)
GKS: (I połowa) Strączek – Rogala, Jędrych, Paluszek (8. Jaroszek), Wasielewski, Łukowski – Błąd Bosch, Łukasiak, Marković – Rosołek.
(II połowa) Strączek – Bród, Klemenz, Jędrych, Rogala (60. Trepka), Łukowski (60. Galan) – Wędrychowski, Bosch (60. Milewski), Marković, Rejczyk, – Buksa
Górnik: (wyjściowy skład): Loska – Olkowski, Szcześniak, Pingot, Lukoszek, Chłań, Donio, Goh, Dzięgielewski, Zahović, Massimo. Grali także: Podolski, Tsirogotis, Barbosa.
Najnowsze komentarze