W rundzie jesiennej sezonu 2017/18 broniło dwóch bramkarzy – Mateusz Abramowicz i Sebastian Nowak. Mimo, że dysproporcja występów była stosunkowo niewielka (12-8 na korzyść Nowaka), to przez większą część rundy jasno dało się wyczuć, że to Sebastian jest postrzegany przez szkoleniowców jako numer jeden.
Na niekorzyść obu golkiperów świadczy to, w sumie zachowali zaledwie trzy czyste konta na dwadzieścia meczów. Raz udało się to Abramowiczowi, dwa razy Nowakowi. We wszystkich pozostałych siedemnastu golkiperzy puszczali bramki. Abramowicz czterokrotnie jedną, raz – dwie i dwa razy – trzy gole. Nowak natomiast oprócz dwóch czystych kont wyciągał piłkę z siatki siedmiokrotnie raz i trzykrotnie – dwa razy.
Było jasne, że Nowak będzie jedynką w lidze na początek, dlatego w Pucharze Polski w Tarnobrzegu wystąpił Abramowicz. Większych zastrzeżeń nie mieliśmy, ale tego jednego gola puścił. Potem na trzy kolejki do bramki wskoczył Nowak, a Abram pojawił się dopiero w czwartej – w Częstochowie. To było bardzo dobre spotkanie golkipera, który znacząco przyczynił się do zwycięstwa. Poprawił równie dobrym meczem przeciw Chojniczance, kiedy zachował czyste konto. Wydawało się, że może być solidnym punktem drużyny w dalszych spotkaniach. Niestety w meczu z Odrą Opole w końcówce pogubił się kompletnie i na spółkę z Midzierskim zawalił gola, a potem w wyniku kolejnego nieporozumienia – mógł być drugi dla gości. W kolejnym meczu z Wigrami zaskoczył go własny obrońca – Damian Garbacik. Być może Abram za wolno wracał do bramki, ale nie mógł przewidzieć, że stoper zachowa się tak nieodpowiedzialnie.
To co najgorsze było jednak przed Mateuszem. W ciągu kilku dni puścił sześć goli w dwóch wyjazdach. W Sosnowcu jednak w zasadzie był bez szans, natomiast w Mielcu jego niepewne wyjścia nie dawały spokoju kibicom oglądającym spotkanie w telewizji. Trener Piotr Mandrysz jeszcze wystawił Mateusza w meczu z Chrobrym Głogów. Zawodnik – wydawało się – puścił babola, jednak patrząc na powtórki, piłka podskoczyła tuż przed nim na nierówności boiska. Mimo to nie utrzymał pozycji. W późniejszej fazie rundy były nawet takie mecze, w których nie pojawiał się na ławce rezerwowych. Uraz nie uraz, ale trudno nieraz było nie odnieść wrażenia, że golkiper nie jest zbyt chętnie widziany w składzie.
Sebastian Nowak zaczął od pierwszej kolejki. Puścił dwie bramki z dystansu, ale strzały były bardzo precyzyjne. W Legnicy – karny wiadomo. Z Puszczą znów dał się dwa razy pokonać i znów ciężko było go obwiniać. Mimo to nie mieliśmy wrażenia, że w jakikolwiek sposób pomaga drużynie. Co miał puścić to puścił, nic nie wybronił groźnego. Zawodnik usiadł na ławce i do składu wrócił dopiero w Bytowie, pozostając już w nim aż do końca.
To był poprawny powrót, z puszczoną bramką. Dużo lepiej było w Bielsku, gdzie zawodnik w końcu dał więcej od siebie i kilkoma interwencjami – wyciągając strzały spod poprzeczki – uchronił nasz zespół przed stratą gola. Ze Stomilem bezrobotny, znów gol z karnego. Niestety w meczu z Ruchem puścił dziwnego gola, po uderzeniu rywala dziwnym wysokim łukiem. Zdania obserwatorów były podzielone, na ile w tej sytuacji dało się zareagować. Faktem jest, że dwa gole w pierwszej połowie puścił, natomiast w ostatnich minutach przed przerwą wybronił podwójną sytuację, która praktycznie była pewnym gole. W Tychach – znów stracony gol z jedenastki. Tym razem jednak mimo, że rzucił się w dobrą stronę zrobił to ślamazarnie i mimo kiepskiego strzału Ćwielonga – piłka wtoczyła się do bramki. Z Olimpią w końcu na zero z tyłu i kluczowa interwencja pod koniec pierwszej połowy. W końcu w Łęcznej zagrał kapitalne zawody. Wybronił kilka groźnych sytuacji, a także uruchomił kontrę, po której padł gol wyrównujący. To był najlepszy mecz zawodnika w GKS. W Siedlcach już tak dobrze nie było, znów stracił gola z karnego (w Łęcznej też), ale też nic nie zawalił. W końcu z Miedzią na koniec nie puścił gola i zaliczył kolejne udane zawody.
Niestety podsumowanie bramkarzy wypada bardzo blado. Mimo niezłych meczów Nowaka na koniec, trudno powiedzieć, że jakoś specjalnie wybronił, któreś ze spotkań. Najlepsze były pojedynki w Bielsku i Łęcznej, jednak to pierwsze spotkanie też nie było wybitne, choć dobre. W Łęcznej fakt – był głównym autorem wygranej. Ponadto jednak sporo puszczonych bramek, często nie dawał spokoju, ale też właśnie nie notował kluczowych interwencji. Do tego te karne…Zawodnik ani razu nie był nawet o krok od obrony. To jest mankament, nad którym trzeba pracować, bo może i karne to loteria, ale skoro jest ich aż tyle, to wypadałoby coś obronić.
Abramowicz mimo tych ośmiu meczów nie zaistniał w tej rundzie specjalnie. Jedynym jasnym punktem były wspomniane mecze z Rakowem i Chojniczanką. Ponadto puszczał sporo goli, zdarzały się błędy, a ostatecznie poszedł w odstawkę…
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Po ostatnim meczu z Arką Gdynia, humory w Katowicach były bardzo dobre. GieKSa odbiła się od dna i w fantastycznym stylu pokonała gdynian. Piłkarze Rafała Góraka chcieli podtrzymać tę passę. Ten sam plan miał jednak Górnik Zabrze, który również efektownie odprawił z kwitkiem Pogoń Szczecin. Przy Roosevelta zapowiadało się naprawdę świetne widowisko, przy rekordowej – 28-tysięcznej – frekwencji.
W GieKSie nastąpiła jedna zmiana w porównaniu z meczem z Arką. Kontuzjowanego Alana Czerwińskiego zastąpił Lukas Klemenz, czyli bohater meczu z gdynianami. W składzie zabrzan ponownie zabrakło Lukasa Podolskiego (ale był już na ławce), mogliśmy natomiast obawiać się dynamicznych Ousmane Sowa i Tofeeka Ismaheela.
Początek meczu był wyrównany, ale drużyny nie stwarzały sobie sytuacji bramkowych, choć gdyby w 5. minucie Adam Zrelak dobrze przyjął piłkę wyszedłby sam na sam od połowy boiska z Łubikiem. W 11. minucie lekko uciekał Klemenzowi Tofeek Ismaheel, który wbiegł w pole karne i nawijał naszego obrońcę, ale Lukas ostatecznie zablokował ten strzał. W 19. minucie Kubicki bardzo dobrze obsłużył prostopadłym podaniem Ambrosa, który kąśliwie uderzał, ale Dawid Kudła bardzo dobrze obronił ten strzał. Pięć minut później w pole karne próbował wdzierał się Borja Galan, ale jego strzał został zamortyzowany. W pierwszych trzydziestu minutach nieco lepiej prezentował się Górnik i mógł to przypieczętować bramką, gdy fatalną stratę przed polem karnym zaliczył Kacper Łukasiak, ale po wygarnięciu piłki przez Kubickiego nie doszedł do niej Liseth. Niestety cofnięta gra GKS nie opłaciła się. Galan dał bardzo dużo miejsca w polu karnym rywalowi, a Ousmane Sow skrzętnie to wykorzystał, wycofując piłkę na 16. metr do Patrika Hellebranda, który pewnym strzałem pokonał Kudłę. W końcówce GKS miał kilka stałych fragmentów gry, ale w przeciwieństwie do meczu z Arką, tutaj nie było z tego żadnego zagrożenia.
Początek drugiej połowy mógł być fatalny. Klemenz wyprowadzał tak, że podał do przeciwnika, piłka zaraz poszła do niepilnowanego Janży, ten wycofał do Sowa, analogicznie jak ten zawodnik w pierwszej połowie, jednak Sow strzelił technicznie obok słupka. Po chwili, w zamieszaniu w polu karnym po wrzucie z autu Kowalczyka, ekwilibrystycznie do piłki próbował dopaść Kuusk, ale nic z tego nie wyszło. Po chwili i tak było 2:0. W 53. minucie piłkarze GKS zagrali niebywale statycznie w polu karnym. Dośrodkowywał Ambros, a kompletnie niepilnowany, choć wśród tłumu naszych (!) zawodników Liseth z bliska skierował piłkę do siatki. W 61. minucie znów rozmontowali naszą dziurawą obronę rywale, Janża znów mając lotnisko na skrzydle, popędził i wycofał po ziemi, a Sow tym razem strzelił niecelnie. Po chwili mieliśmy zmiany, weszli na boisko Aleksander Buksa i debiutujący w GKS Jesse Bosch. Trzy minuty później było po meczu, gdy doszło do absolutnie kuriozalnej sytuacji. Marten Kuusk zagrywał do Kudły. Problem w tym, że naszego bramkarza nie było w bramce i piłka wpadła do siatki ku rozpaczy estońskiego defensora. Kilka minut później swoją szansę miał Ismaheel, ale po dośrodkowaniu z prawej stroną i strzale zawodnika bardzo dobrze interweniował Kudła. W 81. minucie z dystansu uderzał wprowadzony na boisko Lukas Podolski, ale znów obronił bramkarz. W 88. minucie na strzał zdecydował się Kuusk, a piłka musnęła górną stronę poprzeczki. Po chwili była powtórka, uderzał z daleka Gruszkowski i również piłka otarła obramowanie, tym razem spojenie.
Wygląda na to, że GKS przegrał to spotkanie już przed meczem, ewentualnie w trakcie pierwszej połowy. Nie da się z Górnikiem Zabrze, grając tak asekuracyjnie, liczyć na cud i to, że rywale nie strzelą bramki. Dodatkowo po utracie bramki posypało się całkowicie wszystko i nie dość, że nadal nie mieliśmy nic z przodu, to jeszcze popełnialiśmy katastrofalne błędy z tyłu, a gospodarze skrzętnie to wykorzystali. Był to najsłabszy mecz GKS w tym sezonie. Nie chodzi o wynik. Sposób gry był nieprzystający ekstraklasowej drużynie.
23.08.2025, Zabrze
Górnik Zabrze – GKS Katowice 3:0 (1:0)
Bramki: Hellebrand (40), Liseth (53), Kuusk (64-s).
Górnik: Łubik – Kmet (70. Szcześniak), Janicki, Josema (76. Pingot), Janża, Kubicki, Hellebrand, Ambros (70. Podolski), Sow (69. Dzięgielewski), Liseth, Ismaheel (76. Lukoszek).
GKS: Kudła – Wasielewski, Klemenz, Jędrych, Kuusk, Galan (70. Gruszkowski) – Błąd (70. Łukowski), Kowalczyk, Łukasiak (61. Bosch), Nowak (78. Wędrychowski) – Zrelak (61. Buksa).
Żółte kartki: Nowak.
Sędzia: Szymon Marciniak (Płock).
Widzów: 28236 (w tym 4300 kibiców GieKSy).
Sędzią sobotniego meczu Górnik Zabrze – GKS Katowice będzie Szymon Marciniak z Płocka. Śląski Klasyk odbędzie się w sobotę o godzinie 20.15.
Arbitra przedstawiać nie trzeba, ale jednak to zrobimy. Nasz sędzia międzynarodowy ma CV tak bogate, że ciężko objąć wszystko. Według portalu 90minut.pl pierwsze udokumentowane spotkanie to mecz Pucharu Polski w 2006 roku pomiędzy Spartą Augustów i Mrągowią Mrągowo. Szybko piął się po szczeblach kariery i już w kolejnym sezonie prowadził trzy mecze ówczesnej drugiej ligi, czyli zaplecza ekstraklasy.
Uwaga! Wówczas – 5 kwietnia 2008 poprowadził jedyny w swojej karierze mecz GKS Katowice, było to spotkanie w Turku, w którym GKS Katowice zremisował z miejscowym Turem 1:1. Poniżej możecie zobaczyć bramki z tego meczu, nakręcone przez autora niniejszego artykułu. Gola dla GKS zdobył wówczas Krzysztof Kaliciak, a wyrównał dobrze nam znany, grający później w GieKSie – Filip Burkhardt.
W sezonie 2012/13 przyszedł debiut w europejskich pucharach, gdy w Lidze Europy sędziował mecz Lazio z Mariborem. Dwa lata później zadebiutował w Lidze Mistrzów spotkaniem Juventus – Malmo.
Wyliczanie wszystkich prowadzonych przez Marciniaka meczów byłoby dużym wyzwaniem. Spójrzmy po prostu na zbiorczą liczbę spotkań, które prowadził konkretnym europejskim drużynom na przestrzeni tych lat – głównie w Lidze Mistrzów, a także w minimalnym stopniu w Lidze Europy:
Inter Mediolan – 10
Real Madryt – 9
Atletico Madryt – 8
Liverpool, PSG – 7
Juventus, Barcelona, Milan – 6
Bayern, Manchester City, Tottenham, Lyon, Benfica – 4
Sevilla, Feyenoord, Napoli – 3
W mniejszej liczbie prowadził też mecze takich drużyn jak m.in. Lazio, Fiorentina, Manchester United, Roma, BVB, Ajax, Bayer Leverkusen, Lipsk, Atalanta, OM, FC Porto, Chelsea, Sporting, Galatasaray czy Arsenal. Dodajmy, że w zestawieniu nie są uwzględnione spotkaniach w ramach choćby Klubowych Mistrzostw Świata, gdzie dodatkowo dwukrotnie sędziował Realowi Madryt.
W 2013 sędziował swój pierwszy finał Pucharu Polski – pierwszy z dwóch meczów Śląska Wrocław z Legią Warszawa. Później jeszcze trzykrotnie prowadził mecz finałowy na Stadionie Narodowym.
W swojej europejskiej przygodzie był arbitrem kilku spotkań, które obrosły legendą. Na przykład w 2017 był rozjemcą pierwszego meczu 1/8 finału Ligi Mistrzów, w którym PSG pokonało Barcelonę 4:0. Ten mecz był preludium do historii z rewanżu, gdzie Blaugrana po niesamowitej remontadzie zwyciężyła 6:1. Rok później w tej samej fazie na Marciniaka posypała się lawina krytyki po meczu Tottenham – Juventus (1:2), w którym nasz arbiter popełnił duże błędy. W 2023 roku sędziował w półfinale pogrom Realu Madryt przez Manchester City, kiedy podopieczni Pepa Guardioli wygrali 4:0. A w zeszłym sezonie niesamowite spotkania w 1/8 i 1/2 finału pomiędzy Atletico i Realem oraz Interem i Barceloną – w obu przypadkach były to rewanże. W derbach Madrytu arbiter miał absolutnie nietypową sytuację, gdy w konkursie jedenastek Julian Alvarez dwa razy dotknął piłkę – co dopiero – i to w wielkich kontrowersjach – wykazał VAR. Znowuż w pojedynku na Giuseppe Meazza widzieliśmy prawdziwy spektakl piłki. Gdy w 87. minucie Raphinia trafiał na 3:2 dla Barcelony, wydawało się, że jest pozamiatane. Wyrównał w doliczonym czasie Acerbi, a w dogrywce Nero-Azurri za sparwą Frattesiego przechyli szalę na swoją korzyść.
Szymon Marciniak od dekady prowadzi też mecze reprezentacji. Prowadził spotkania na Mistrzostwach Europy i Świata. W 2016 roku był rozjemcą meczów Hiszpania – Czechy, Islandia – Austria i Niemcy – Słowacja. Podczas Mundialu w Rosji sędziował spotkania Argentyna – Islandia i Niemcy – Szwecja z fenomenalnym trafieniem Kroosa w doliczonym czasie z rzutu wolnego. Na Mistrzostwach Świata w Katarze prowadził spotkania Francja – Dania i Argentyna – Australia, a na Euro 2024 Belgia – Rumunia i Szwajcaria – Włochy.
Na deser zostawiliśmy oczywiście największe sukcesy polskiego sędziego. Czyli sędziowane finały. Najpierw finał Klubowych Mistrzostw Świata 2024, w którym Manchester City pokonał Fliminense 4:0. City zapewniło sobie udział w turnieju poprzez wygranie Ligi Mistrzów w 2023 roku, który również prowadził polski sędzia – Anglicy pokonali Inter Mediolan 1:0 po golu Rodriego. No i nade wszystko mecz meczów, najważniejsze wydarzenie w czteroleciu światowej piłki, czyli finał Mistrzostw Świata 2022 w Katarze: Argentyna – Francja. Finał niebanalny, bo z dwoma golami Leo Messiego i hat-trickiem Kyliana Mbappe. Marciniak był świadkiem ukoronowania Leo Messiego jako najlepszego piłkarza w historii futbolu, zwieńczającego swoją piękną karierę tytułem Mistrza Świata.
Ma w swoim dorobku także prowadzone finały Cypru, Grecji i Albanii oraz Superpuchar Europy.
Przechodząc do spraw przyziemnych – w obecnym sezonie Marciniak prowadził cztery spotkania ekstraklasy, w których pokazał 16 żółtych kartek (średnio 4 na mecz) i ani jednej czerwonej. Podyktował jeden rzut karny – dla Pogoni w meczu z Arką.
Oficjalnie prowadził tylko jedno wspomniane spotkanie GKS Katowice, natomiast na uwagę zasługuje fakt, że Marciniak był gościem specjalnym i sędzią podczas turniejów Spodek Super Cup 2024 i 2025. W obecnym roku zrobił też rzecz niesamowitą – prowadząc mecz w Arabii Saudyjskiej wieczorem dzień przed turniejem, sobie tylko znanymi sposobami przemieścił się do Katowic, by w Spodku już być około godziny 15.00 zwartym i gotowym do pracy.
Będzie to pierwszy Klasyk Szymona Marciniaka, bo mimo wielu wybitnych spotkań, nie udało mu się jeszcze poprowadzić hiszpańskiego El Clasico pomiędzy Realem Madryt i Barceloną.
Po meczu GKS Katowice – Radomiak Radom wypowiedzieli się trenerzy obu drużyn – Rafał Górak i Joao Henriques. Poniżej spisane główne wypowiedzi szkoleniowców, a na dole zapis audio całej konferencji prasowej.
Joao Henriques (trener Radomiaka Radom):
Nie mam zbyt wiele do powiedzenia. GKS strzelił trzy bramki, my dwie. Tyle mam do powiedzenia. Nasi zawodnicy do bohaterowie w tym meczu. Będziemy walczyć dalej.
Rafał Górak (trener GKS Katowice):
Ważny moment dla nas, bo pierwsza przerwa na kadrę to taka pierwsza tercja tej rundy i mieliśmy świadomość, że musimy zdobywać punkty, aby nie zakopać się. Wiadomo, jeśli chodzi punkty nie zdarzyło się nic zjawiskowego. Mamy siódmy punkt i to jest dla nas cenna zdobycz, a dzisiejszy mecz był bardzo ważnym egzaminem piłkarskiego charakteru, piłkarskiej złości i udowodnienia samemu sobie, że tydzień później możemy być bardzo dobrze dysponowani i możemy zapomnieć, że coś nam nie wyszło. Bo sport ma to do siebie, że co tydzień nie będziesz idealny, świetny i taki, jak będziesz sobie życzył. Ważne jest, jak sportowiec z tego wychodzi.
Tu nie chodzi o to, że nam się udało cokolwiek, bo udać to się może jeden raz, ale jak wychodzimy i zdajemy sobie sprawę z tego, że jesteśmy w opałach – a byliśmy w nich także w tym meczu. Graliśmy bardzo energetyczną pierwszą połowę, mogliśmy strzelić więcej bramek, a schodziliśmy tylko z remisem. Ze świadomością, że straciliśmy dwie bramki, a sami mogliśmy strzelić dużo więcej. No ale jednak obawa jest, że dwie straciliśmy.
Siła ofensywna Radomiaka jest ogromna, ci chłopcy są indywidualnie bardzo dobrze wyszkoleni, są szybcy, dynamiczny, niekonwencjonalni. Bardzo trudno się przeciw nim gra. Zresztą kontratak na 1:0 pokazywał dużą klasę. Niesamowicie jestem dumny ze swoich piłkarzy, że w taki sposób narzucili swoje tempo gry, byli w pierwszej połowie drużyną, która dominowała, stworzyła wiele sytuacji bramkowych, oddała wiele strzałów, miała dużo dośrodkowań. To była gra na tak. Z tego się cieszę, bo od tego tutaj jesteśmy. W drugiej połowie przeciwnik po zmianach, wrócił Capita, Maurides, także ta ławka również była silna. Gra się wyrównała i była troszeczkę szarpana. Natomiast niesamowicie niosła nas publika, dzisiaj ten nasz „żółty kocioł” był niesamowity i serce się raduje, w jaki sposób to odtworzyliśmy, bo wiemy jaką drogę przeszliśmy i ile było emocji. Druga połowa była świetnym koncertem i kibice bardzo pomagali, a bramka Marcina była pięknym ukoronowaniem. Skończyło się naszym zwycięstwem i możemy być bardzo szczęśliwi. Co tu dużo mówić, jeżeli w taki sposób GKS będzie grał, to kibiców będzie jeszcze więcej i ten nasz stadion, który tak nam pomaga, będzie szczęśliwy.
Bardzo cenne punkty, ważny moment, trochę poczucia, że dobra teraz chwila na odpoczynek ale za chwilę zabieramy się do ciężkiej roboty, bo jedziemy do Gdańska i wiadomo, jak ważne to będzie dla nas spotkanie.
Jurgen
6 grudnia 2017 at 14:28
Chciałbym mieć Abramowicza w formie z zeszłego sezonu sami pamiętamy ile razy uratował nam dupę. Jerzy Brzęczek w zeszłym sezonie pozwolił na zdrową rywalizację w bramce GieKSy. Początkowo bronił Nowak wydaje się on lepszym zawodnikiem ze względu na doświadczenie oraz warunki fizyczne, lecz po kontuzji Sebastiana do bramki wskoczył Abramowicz, którego sam przez pewną chwilę nazywałem Abra-kadabra, ponieważ potrafił zaczarować bramkę, a jego interwencje były wręcz magiczne. Mateusz mimo, że nie ma super warunków jak dla bramkarza to jego refleks i ambicja jest niebywała. Daleko szukać… można porównać to do Budziłka i Dobrolińskiego ale to już było 😀 Nie będę się rozpisywał, ale uważam , że trener nie powinien zamykać się tylko i wyłącznie na Sebastiana bo Mateusz to ukryty smok… POZDrO
Mecza
7 grudnia 2017 at 08:14
Też przyrównuję Abramowicza do Budziłka z czasów jak grał u nas. Łączy ich jeszcze jedno – dzięki ich fenomenalnej grze uwierzyliśmy że mamy zespół zdolny awansować a za każdym razem gdy przestali łapać setki wszystko wróciło do normy. O Dobrolińskim nawet nie wspominaj, gościu za słaby na poziom 1 ligi.