Tydzień temu „na sucho” napisałem felieton przedmeczowy dotyczący spotkania z Chojniczanką Chojnice. Spotkania niedoszłego, bo rywal oczywiście nie był w stanie przygotować swojego boiska do gry. Mało brakowało, aby i tym razem nasze ligowe spotkanie nie doszło do skutku. Okazało się jednak, że Odra Opole i GKS Katowice to prawie jedyne poważne kluby w tej pierwszej lidze i mimo powołań zawodników do reprezentacji – zdecydowały rozegrać swoje spotkanie. Jako jedyne w całej kolejce, bo reszta została przełożona na kwiecień.

Co można powiedzieć o formie GieKSy? No właśnie absolutnie nic. Zespół Jacka Paszulewicza rozegrał zaledwie jedno spotkanie, dobre spotkanie z pewnymi mankamentami. Nie wiemy natomiast na ile jest i będzie to ciągłe, na ile zespół uchwyci nie tyle formę, co pewien w miarę równy poziom, który będzie skutkował regularnym punktowaniem w rundzie wiosennej. Faktem jest, że pierwszy krok w postaci wygranej z Rakowem został zrobiony i mimo że to było dwa tygodnie temu, to było bardzo cenne zwycięstwo.

Odra Opole rozegrała dwa mecze w tej rundzie i o ile porażkę z dość rozpędzoną Miedzią można było przyjąć, to jednak remis u siebie z Puszczą Niepołomice chluby zawodnikom Mirosława Smyły nie przyniósł. Odra to była rewelacja jesieni, natomiast stąd i zowąd płyną sygnały, że to by było na tyle w wykonaniu niedalekiego rywala w tym sezonie. Faktem jest, że ciągle opolanie utrzymują się w czołówce i trzeba na ten zespół uważać.

GKS Katowice musi pokazać, że jest drużyną poważną i dojrzałą. Że dwa tygodnie przerwy nie wpłynęły negatywnie i ekipa Paszulewicza jest w stanie wygrywać. Przecież my tak naprawdę nic nie wiemy na razie o tej drużynie, na razie ciągle żyjemy jedynie złudzeniami, że jest ona poważna (w przeciwieństwie do poprzedniej wiosny i ostatniej jesieni). Wierzymy mocno, że trener tchnął w drużynę to, co mówi, czyli moc, siłę i walkę oraz nietolerancję do niechęci „umierania za ten zespół”. Wypowiedzi szkoleniowca są kontrastowo inne od tych, które serwowali nam poprzedni trenerzy, na czele z miękkim Brzęczkiem i pseudo-twardym Mandryszem. Paszulewicz wydaje się osobą, która nie tylko wie, czego chce, ale też czująca klimat Katowic. A nawet jeśli jeszcze nieczującą (bo jest nowy), to chcącą go poczuć i zrozumieć jego specyfikę. I to może być siła tego trenera – bo można mieć swoje projekty na drużynę, na taktykę, ale jeśli ktoś nie czuje klimatu Katowic i nie ma takiego wewnętrznego przymusu, by go ogarnąć – jest skreślony.

Nie oceniamy tu poszczególnych zawodników, nie przewidujemy. Każdy z tych, co zagrał z Rakowem spisał się, jak się spisał – częściowo było błyskotliwie (Kędziora, Prokić, Nowak), częściowo nieźle, średnio lub do poprawki. O Nowaku już wiemy, że kontuzja wyeliminuje go niestety na dłuższy okres. Co do pozostałych – wiadomo, że… nic nie wiadomo.

Tak naprawdę, jedyne, co możemy zrobić, to czekać. Na to, co wydarzy się w Opolu. Ten mecz (wraz z Rakowem) dadzą nam minimum odpowiedzi o tej drużynie w tej rundzie. Więc, czekajmy. Najlepiej na trzy punkty!