Super Cup, czyli wielkie piłkarskie wydarzenie, powraca do legendarnej hali Spodek. Wielu z Was pierwszy raz będzie miało okazję przeżyć takie wydarzenie i taką formę sportowej rywalizacji.
Wielu z was zapewne zastanawia się, czy to dobry pomysł, by zabrać młodego czy też młodą na to wydarzenie. Chciałbym w tym wpisie podzielić się z Wami moimi wspomnieniami z poprzednich turniejów, które były rozgrywane w latach 90. Być może moje wspomnienia sprawią, że ktoś z Was również będzie chciał za kilkanaście lat wspominać ten turniej z nostalgią w głosie i zadowoleniem, że był uczestnikiem tego wydarzenia. Cofnijmy się zatem w czasie…
Pierwszy Super Cup Spodek
1995 rok to pierwszy turniej piłkarski w Spodku. Zapatrzeni byliśmy wtedy w turnieje halowe transmitowane na niemieckiej satelicie, na której mogliśmy podziwiać drużyny niemieckie. Myślę, że niejeden z nas spędził długie godziny w weekendowe soboty i oglądał te turnieje z wypiekami na twarzy, marząc o grze w takiej imprezie.
Dla mnie 1995 rok to 12 lat życia i trzeci rok chodzenia na GieKSę. Zawsze z Tatą, zawsze na Trybunę Główną. Na Blaszok mieliśmy się przenieść w momencie wybudowania Trybuny Północnej, gdzie jak mówił Tata – „fanatycy przeniosą się za bramkę wtedy”. Nigdy tego nie doczekaliśmy, ale na Blaszoku gościliśmy niejednokrotnie. Kiedy pojawiły się informacje o takim turnieju, to nie mogło nas tam zabraknąć, ale to były inne czasy i oczywiście nie obyło się bez problemów. Dzisiaj kupienie biletu to kwestia chwili, kiedyś… No cóż, nie było łatwo. O ile karnety dostępne były na kopalniach i zwykle mieliśmy je przed sezonem, tak teraz pozostały kasy Spodka.
Udaliśmy się więc pod Spodek i już od ronda było czuć, że impreza przebije wyobrażenia wielu ludzi. Pod tunelem w przejściu z tramwaju wmieszaliśmy się w tłum kibiców Ruchu Chorzów. Ja oczywiście w szaliku GieKSy, który trzeba było głęboko schować. Lekki dreszczyk emocji i po chwili wyszliśmy do kas Spodka. Tam zrozumiałem, że turnieju nie zobaczymy. Pod kasami był wielki tłum, pełno ludzi stojących przy kasach, w których otwarte były może dwa okienka. Po chwili usłyszałem od Taty to, co wielu z nas słyszało nie raz: „stój tutaj i się nie ruszaj, masz czekać na mnie”. Nie wiem, ile to trwało, nie wiem jakim sposobem, ale po jakimś czasie Tata wrócił po mnie i pokazał mi upragnione bilety na turniej. Szybkie wejście do Spodka i mym oczom ukazała się kibicowska świątynia tamtego okresu. Dla młodego kibica wszystko było jak w bajce. Kibice wszystkich drużyn podzieleni na sektory, pełne oflagowanie, różne barwy, czołowe drużyny i boisko piłkarskie stanowiące centralny punkt imprezy.
Od tego momentu wspomnienia zbiegiem lat nieco się zatarły. To, co dobrze pamiętam, to przede wszystkim, że byliśmy kompletnie nieprzygotowani na ten turniej i musieliśmy co jakiś czas latać do punktów gastronomicznych po bułki i coś do picia. Pamiętam oflagowanie, które wisiało pod dachem hali i jak ogromne robiło to na mnie (młodym kibicu) wrażenie.
Pamiętam Górnika Zabrze, który wygrał turniej, grając z lotnym bramkarzem. Pamiętam ten ból, kiedy przegraliśmy (de facto był remis, ale dla nas była to porażka) ostatnie spotkanie z Górnikiem na kilka sekund przed końcem spotkania.
Pamiętam urywki dopingu, piłkarzy, bramki. Pamiętam, że słabo grały zespoły spoza Śląska, które szybko „pojechały” do domu. Pamiętam satysfakcję, kiedy pokonaliśmy sąsiadów zza miedzy. Pamiętam również ten sektor, który był – patrząc na dawny Spodek – po prawej stronie na samym dole. Tam puste miejsca zajmowali zawodnicy, którzy akurat nie grali. Pamiętam to dobrze, ponieważ to było miejsce, do którego na następnym turnieju miałem zamiar trafić…
Kolejne turnieje
Tutaj te wspomnienia gdzieś mi się zacierają i zlewają w jeden turniej, ponieważ kojarzę wiele momentów turniejowych zmagań, ale ciężko już to dopasować do konkretnego roku.
Wiem, że raz wygrał Raków, raz GieKSa i w momencie, w którym GieKSa wygrywała z mojego normalnego miejsca (gdzieś na środku hali) pobiegłem szybko do sektora GieKSy, by tam śpiewać razem z innymi kibicami. Pamiętam wzrok Ojca, który gdzieś tam stał w oddali i cieszył się moją radością.
Pamiętam oczywiście ten rok z bijatykami, z rozmową wychowawczą organizatorów z przedstawicielami ekip, którzy mieli zadeklarować brak rozrób. Pamiętam ostatni turniej, który świecił pustkami, a ja byłem tym lekko zawiedziony, ponieważ to już nie było to co wcześniej. To już nie był turniej kibiców z fanatyczną atmosferą na trybunach. Pamiętam Marka Citko z turnieju… Nie było chyba zawodnika, który był bardziej oblegany przez kibiców.
Wspomniałem jeszcze o upatrzonym sektorze w rogu. Przykuł on moją uwagę właśnie przez to, że bywali tam zawodnicy. Tamte czasy to dla wielu z nas zawodnicy, których jednym tchem możemy wymienić, widząc ich na zdjęciu. Dla mnie to zawsze była wielka frajda spotkać piłkarzy – móc być blisko nich, poznać czy poprosić o autograf. I tutaj niejako zaczęła się moja krótka, ale jakże pamiętna przygoda z autografami i zawodnikami. Na kolejne turnieje zakupiliśmy bilety jak najbliżej miejsc, na których przesiadywali piłkarze. Ja uzbrojony w notesik i Ojciec podpowiadający mi do kogo warto podejść. Niektórych oczywiście znałem, ale ze starszymi zawodnikami zawsze mogłem liczyć pomoc Taty.
I tak w moim notesiku znalazło się wiele autografów zawodników GieKSy, ale nie tylko. Są również takie nazwiska, które wyróżniały się w Widzewie, Lechu Poznań czy też ŁKS-ie w tamtym okresie. Dziś spoglądam na ten notesik z uśmiechem na twarzy, wtedy to był najcenniejszy skarb. Jeśli jeszcze nie podjęliście decyzji, czy wybrać się na turniej, to zachęcam Was do tego, by wybrać się i dać poczuć radość swoim pociechom w takim stopniu, jaką ja poczułem, kiedy na turniej zabrał mnie mój Tato. Może któreś z Waszych dzieci za kilkanaście lat pochwali się takim notesikiem.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
Najnowsze komentarze