Dołącz do nas

Kibice Piłka nożna

Wspomnienie – Spodek Super Cup w latach 90-tych

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Super Cup, czyli wielkie piłkarskie wydarzenie, powraca do legendarnej hali Spodek. Wielu z Was pierwszy raz będzie miało okazję przeżyć takie wydarzenie i taką formę sportowej rywalizacji.

Wielu z was zapewne zastanawia się, czy to dobry pomysł, by zabrać młodego czy też młodą na to wydarzenie. Chciałbym w tym wpisie podzielić się z Wami moimi wspomnieniami z poprzednich turniejów, które były rozgrywane w latach 90. Być może moje wspomnienia sprawią, że ktoś z Was również będzie chciał za kilkanaście lat wspominać ten turniej z nostalgią w głosie i zadowoleniem, że był uczestnikiem tego wydarzenia. Cofnijmy się zatem w czasie…

Pierwszy Super Cup Spodek

1995 rok to pierwszy turniej piłkarski w Spodku. Zapatrzeni byliśmy wtedy w turnieje halowe transmitowane na niemieckiej satelicie, na której mogliśmy podziwiać drużyny niemieckie. Myślę, że niejeden z nas spędził długie godziny w weekendowe soboty i oglądał te turnieje z wypiekami na twarzy, marząc o grze w takiej imprezie.

Dla mnie 1995 rok to 12 lat życia i trzeci rok chodzenia na GieKSę. Zawsze z Tatą, zawsze na Trybunę Główną. Na Blaszok mieliśmy się przenieść w momencie wybudowania Trybuny Północnej, gdzie jak mówił Tata – „fanatycy przeniosą się za bramkę wtedy”. Nigdy tego nie doczekaliśmy, ale na Blaszoku gościliśmy niejednokrotnie. Kiedy pojawiły się informacje o takim turnieju, to nie mogło nas tam zabraknąć, ale to były inne czasy i oczywiście nie obyło się bez problemów. Dzisiaj kupienie biletu to kwestia chwili, kiedyś… No cóż, nie było łatwo. O ile karnety dostępne były na kopalniach i zwykle mieliśmy je przed sezonem, tak teraz pozostały kasy Spodka.

Udaliśmy się więc pod Spodek i już od ronda było czuć, że impreza przebije wyobrażenia wielu ludzi. Pod tunelem w przejściu z tramwaju wmieszaliśmy się w tłum kibiców Ruchu Chorzów. Ja oczywiście w szaliku GieKSy, który trzeba było głęboko schować. Lekki dreszczyk emocji i po chwili wyszliśmy do kas Spodka. Tam zrozumiałem, że turnieju nie zobaczymy. Pod kasami był wielki tłum, pełno ludzi stojących przy kasach, w których otwarte były może dwa okienka. Po chwili usłyszałem od Taty to, co wielu z nas słyszało nie raz: „stój tutaj i się nie ruszaj, masz czekać na mnie”. Nie wiem, ile to trwało, nie wiem jakim sposobem, ale po jakimś czasie Tata wrócił po mnie i pokazał mi upragnione bilety na turniej. Szybkie wejście do Spodka i mym oczom ukazała się kibicowska świątynia tamtego okresu. Dla młodego kibica wszystko było jak w bajce. Kibice wszystkich drużyn podzieleni na sektory, pełne oflagowanie, różne barwy, czołowe drużyny i boisko piłkarskie stanowiące centralny punkt imprezy.

Od tego momentu wspomnienia zbiegiem lat nieco się zatarły. To, co dobrze pamiętam, to przede wszystkim, że byliśmy kompletnie nieprzygotowani na ten turniej i musieliśmy co jakiś czas latać do punktów gastronomicznych po bułki  i coś do picia. Pamiętam oflagowanie, które wisiało pod dachem hali i jak ogromne robiło to na mnie (młodym kibicu) wrażenie.

Pamiętam Górnika Zabrze, który wygrał turniej, grając z lotnym bramkarzem. Pamiętam ten ból, kiedy przegraliśmy (de facto był remis, ale dla nas była to porażka) ostatnie spotkanie z Górnikiem na kilka sekund przed końcem spotkania.

Pamiętam urywki dopingu, piłkarzy, bramki. Pamiętam, że słabo grały zespoły spoza Śląska, które szybko „pojechały” do domu. Pamiętam satysfakcję, kiedy pokonaliśmy sąsiadów zza miedzy. Pamiętam również ten sektor, który był – patrząc na dawny Spodek – po prawej stronie na samym dole. Tam puste miejsca zajmowali zawodnicy, którzy akurat nie grali. Pamiętam to dobrze, ponieważ to było miejsce, do którego na następnym turnieju miałem zamiar trafić…

Kolejne turnieje

Tutaj te wspomnienia gdzieś mi się zacierają i zlewają w jeden turniej, ponieważ kojarzę wiele momentów turniejowych zmagań, ale ciężko już to dopasować do konkretnego roku.

Wiem, że raz wygrał Raków, raz GieKSa i w momencie, w którym GieKSa wygrywała z mojego normalnego miejsca (gdzieś na środku hali) pobiegłem szybko do sektora GieKSy, by tam śpiewać razem z innymi kibicami. Pamiętam wzrok Ojca, który gdzieś tam stał w oddali i cieszył się moją radością.

Pamiętam oczywiście ten rok z bijatykami, z rozmową wychowawczą organizatorów z przedstawicielami ekip, którzy mieli zadeklarować brak rozrób. Pamiętam ostatni turniej, który świecił pustkami, a ja byłem tym lekko zawiedziony, ponieważ to już nie było to co wcześniej. To już nie był turniej kibiców z fanatyczną atmosferą na trybunach. Pamiętam Marka Citko z turnieju… Nie było chyba zawodnika, który był bardziej oblegany przez kibiców.

Wspomniałem jeszcze o upatrzonym sektorze w rogu. Przykuł on moją uwagę właśnie przez to, że bywali tam zawodnicy. Tamte czasy to dla wielu z nas zawodnicy, których jednym tchem możemy wymienić, widząc ich na zdjęciu. Dla mnie to zawsze była wielka frajda spotkać piłkarzy – móc być blisko nich, poznać czy poprosić o autograf. I tutaj niejako zaczęła się moja krótka, ale jakże pamiętna przygoda z autografami i zawodnikami. Na kolejne turnieje zakupiliśmy bilety jak najbliżej miejsc, na których przesiadywali piłkarze. Ja uzbrojony w notesik i Ojciec podpowiadający mi do kogo warto podejść. Niektórych oczywiście znałem, ale ze starszymi zawodnikami zawsze mogłem liczyć pomoc Taty.

I tak w moim notesiku znalazło się wiele autografów zawodników GieKSy, ale nie tylko. Są również takie nazwiska, które wyróżniały się w Widzewie, Lechu Poznań czy też ŁKS-ie w tamtym okresie. Dziś spoglądam na ten notesik z uśmiechem na twarzy, wtedy to był najcenniejszy skarb. Jeśli jeszcze nie podjęliście decyzji, czy wybrać się na turniej, to zachęcam Was do tego, by wybrać się i dać poczuć radość swoim pociechom w takim stopniu, jaką ja poczułem, kiedy na turniej zabrał mnie mój Tato. Może któreś z Waszych dzieci za kilkanaście lat pochwali się takim notesikiem.

Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:

a/ przelew na konto bankowe:

SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533

b/ wpłatę na PayPal:

E-mail: [email protected]

c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.

Dziękujemy!

Kliknij, by skomentować
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy, jednakże zastrzega sobie prawo do ich cenzurowania lub usuwania.

Odpowiedz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Felietony Piłka nożna

Seba Bergier RTS…

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Wszystko zaczęło się od żółtej kartki we Wrocławiu. Kompletnie niepotrzebnej, głupiej, eliminującej z prestiżowego starcia z Legią. Szkoda było, bo przecież Sebastian Bergier to był ważny zawodnik i nasz najskuteczniejszy strzelec. Ale trudno – absencje kartkowe przecież się zdarzają. Liczyliśmy, że napastnik wróci na kolejny mecz i dogra normalnie do końca sezonu.

Niestety próżno było go szukać w składzie na kolejne spotkanie z Koroną. I z Cracovią też. Trener Rafał Górak przed meczem z Pasami mówił:

– Ręka jest złamana. Kość śródręcza piąta jest złamana. Wydawało nam się w pierwszej fazie, że jeśli to złamanie nie będzie zbyt poważne, będzie można zastosować opatrunek miękki i będzie mógł grać, jednak lekarze zadecydowali, że przez pierwsze dziesięć dni musi w twardym opakowaniu gipsowym tę rękę przypilnować, by ta kontuzja się nie rozeszła. Stąd absencja, Sebastian nie trenuje z nami, postanowiliśmy dać odpocząć tej ręce do końca tego tygodnia i zobaczymy – jeśli prześwietlenie wykaże i lekarze pozwolą, by mógł wrócić do treningów, to od przyszłego mikorcyklu, do meczu z Lechem będziemy z Sebastianem. Na dzień dzisiejszy go nie ma.

Na konferencji po meczu z zespołem z Cracovią mówił:

– Stan ręki i ten złamanej kości śródręcza będzie diagnozowany. Najprawdopodobniej we wtorek będziemy wiedzieli, czy z miękkim opatrunkiem będzie mógł ewentualnie grać. Natomiast biorę po uwagę, że z Lechem może nie wystąpić.

Kibice zastanawiali się, czekali na informację na temat stanu zdrowia Sebastiana. To się doczekali…

Dziś jak grom z jasnego nieba spadła informacja, że Sebastian dogadał się z Widzewem. Wiemy, że negocjacje z danym klubem to nie jest kwestia jednego dnia czy jednego telefonu. A już finalizacja rozmów to czas intensywny. Trudno więc nie odnieść wrażenia, że w momencie, kiedy nam wszystkim wydawało się, że Sebastian robi wszystko, by dojść do siebie na końcówkę sezonu – on po prostu myślą, mową i uczynkiem był gdzie indziej. Konkretnie w Sercu Łodzi.

Nigdy nie byłem dobry w sprawy organizacyjne, logistyczne, formalne, więc nie będę wnikał w kwestie, czy istnieje klauzula minut do rozegrania zawartych w obecnym kontrakcie z GKS i potencjalnych konsekwencji wypełnienia lub nie tego limitu. Kibice o tym piszą i mówią, nie znam historii, więc nie będę się wypowiadał. Czy Sebastian taką klauzulę miał… wiedzą zainteresowani. W każdym razie piłkarzowi kontrakt się nie przedłuża w żaden sposób i odchodzi do Widzewa na zasadzie wolnego transferu.

Niesmak wywołuje nie to, że zawodnik przechodzi do Widzewa. Ma do tego prawo, ktoś mu zaproponował lepszy kontrakt, ktoś podpowiedział, że Widzew ma większe sportowe ambicje. Nie oszukujmy się, większość piłkarzy to najemnicy i jeśli mają lepszą ofertę – skorzystają z niej. Ideowców jest stosunkowo niewiele.

Natomiast sposób rozwiązania tej sprawy jest mocno średni. Najpierw ta żółta kartka, teraz ta „kontuzja”… Nawet jeśli jest ona prawdziwa, to po prostu powoduje domysły i niepotrzebne plotki. Można było po prostu oficjalnie powiedzieć, że prowadzi się rozmowy z Widzewem. Też by była pewnie z wielu stron krytyka, ale byłoby to bardziej transparentne.

A tak mamy historię zawodnika, który leczy kontuzje i próbuje dojść do siebie na mecz z Lechem, a tu nagle okazuje się, że przeszedł do innego klubu.

Nie jest to oczywiście na tyle poważna sprawa, by teraz Sebastiana traktować jako persona non grata (nomen omen) czy obrzucać go wyzwiskami. Liczy się punkt wyjścia, a punkt wyjścia jest taki, że jest to najemnik i prędzej czy później mogło do czegoś takiego dojść. Czepiam się tylko tych okoliczności, jakich się to działo.

Trudno. Zawodnik dał GieKSie, co miał dać, czyli sporo bramek. Nie jest to napastnik wybitny i sam wieszczyłem, że w tym sezonie w ekstraklasie sobie nie poradzi. Dlatego liczba bramek, które strzelił i tym samym punktów dla GKS jest naprawdę imponująca, jak na tego piłkarza. Dał więcej niż powinien. Więc jeśli chce skorzystać z okazji, to nie można mieć do niego pretensji.

Mieliśmy kiedyś historię z Tomkiem Hołotą, który „pitnął” z GKS tuż przed którymś meczem, chyba z Luboniem w Pucharze Polski. Wtedy niesmak też był ogromny. Zawodnik dogadał się wówczas z Polonią Warszawa. Po kryjomu. Czy tutaj w klubie wiedzieli, że Sebastian prowadzi zaawansowane rozmowy w trakcie „kontuzji” – nie wiem. Jeśli tak, to przynajmniej w klubie jest jasno.

Całość sprawia, że choć Sebastianowi można podziękować za wkład w GKS w pierwszej lidze i teraz w ekstraklasie, to ta sytuacja nie będzie powodować, że sympatycy GKS będą skandować jego nazwisko, kiedy przyjedzie z Widzewem na Nową Bukową. Trochę szkoda sobie tak psuć reputację, ale jak widać dla zawodnika nie było to specjalnie ważne.

Piłkarz strzelił 29 bramek dla GKS, grając przez 2,5 sezonu, co jest naprawdę dobrym rezultatem. Walnie przyczynił się do awansu i powrotu GKS do elity. Nawet jeśli drugich tylu dobrych okazji nie wykorzystał, to jest to duży wkład. Choć jakby je wykorzystał, to by nie poszedł do Widzewa, tylko gdzieś wyżej.

Szkoda. Ale mimo wszystko powodzenia w nowym klubie.

Kontynuuj czytanie

Galeria Piłka nożna kobiet

Mistrzowska galeria!

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Zapraszamy do obejrzenia galerii z pogromu 7:2 Pogoni Tczew oraz świętowania drugiego tytułu mistrzowskiego przez GKS Katowice. 

Kontynuuj czytanie

Piłka nożna

Górak: Wczoraj dostałem SMS-a, że podpisał kontrakt

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Zapraszamy do przeczytania zapisu tekstowego konferencji prasowej przed meczem z Lechem Poznań, w której udział wzięli trener Rafał Górak i obrońca Grzegorz Rogala. Szkoleniowiec poruszył między innymi kwestię Mateusza Kowalczyka, odejścia Sebastiana Bergiera, a także nietypowego planu na występ Grzegorza Rogali.

Michał Kajzerek: Dzień dobry, witam wszystkich. Bilety na ten mecz ciągle dostępne, trzeba na bieżąco obserwować system biletowy, bo tam wpadają wejściówki zwalniane z karnetów. 24 godziny przed meczem pojawi się pula zwolniona z rezerwacji. Ponadto przy okazji meczu będzie można zapisać się do bazy dawców szpiku kości, jest to akcja „GieKSiarz do szpiku kości” organizowana przez Stowarzyszenie Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964”. Szybka informacja – został uwzględniony nasz wniosek o odwołanie od drugiej żółtej kartki Oskara Repki z meczu z Koroną Kielce.

Prosimy o ocenę rywala.
Rafał Górak: 
Dzień dobry. Ocena rywala może być tylko i wyłącznie znakomita, wiadomo jaki jest cel w Poznaniu. Zdajemy sobie sprawę z ilości determinacji i tej ogromnej chęci, która w piłkarzach Lecha będzie. Musimy być gotowi na poprzeczkę zawieszoną naprawdę wysoko, ale grając na swoim boisku, na żółtej Nowej Bukowej, mam nadzieję, że stworzymy znakomite widowisko i będzie o czym rozmawiać po meczu.

Wracasz do sprawności. Jak minęły ostatnie tygodnie?
Grzegorz Rogala: 
Dzień dobry. Od trzech tygodni jestem w pełnym mikrocyklu z drużyną i jestem gotowy do rywalizacji na pełnych obrotach.

Czujecie, że w jakiś sposób uczestniczycie w tej walce o Mistrzostwo Polski? Dużo od was zależy.
Górak: 
Pośrednio tak, ale dla nas najbardziej istotną sprawą jest to, aby wykorzystać czas pierwszego sezonu po tak długim czasie w Ekstraklasie. Chodzi o to, jak my sobie damy radę i jak my się zaprezentujemy. Nas powinno interesować pokazanie się i stworzenie jak najlepszego widowiska, w Częstochowie podołaliśmy zadaniu. Trzeba być skoncentrowanym.

Ogłoszono transfer Bergiera, który pewnie już nie zagra. Jak z pozostałymi napastnikami?
Wiadomo – ręka jest złamana i równolegle mamy decyzję Sebastiana. Adam Zrelak, jestem pewien, że będzie do mojej dyspozycji, na pewno nie na 90 minut, ale już jest. Szymczak grać nie będzie mógł (warunki wypożyczenia – przyp. red.), a plan D w głowie jest i ten plan jest przygotowany. Zawodnicy wiedzą, w jaki sposób zagramy.

Pan rozmawiał z Sebastianem, by został?
Ja nie jestem od przekonywania, zawodnicy powinni to czuć. GKS Katowice złożył ofertę na pozostanie, on jej nie przyjął, a propozycja złożona Klubowi nie została przyjęta. Sebastianowi możemy tylko dziękować za bramki i wkład. Życzymy powodzenia, nie mam z tym problemów.

Zgodziliście się na warunki wypożyczenia Szymczaka. Pan jest zwolennikiem tego typu zapisów?
Jeżeli klub wypożycza zawodnika, który potem do danego klubu wraca, to ja to rozumiem i akceptuję. Gorzej, jeżeli kontrakt miałby się kończyć – to byłoby trudne do akceptacji.

Ostatni raz zagrałeś we wrześniu. Jak to jest być tak długo poza meczami?
Rogala:
Nie jest to miłe uczucie, ale cały proces przebiegł bardzo profesjonalnie. Nie jest to nic przyjemnego, ale ja się cieszę z tego, że wracam. Dzisiaj jestem do dyspozycji.

Masz jakieś obawy?
Na treningu jestem na pełnych obrotach i nie mam żadnego strachu czy bojaźni przed odnowieniem urazu. Jeśli w treningu jest dobrze, to w meczu też musi.

Lech przyjedzie tu wygrać. Czy to ułatwienie, że wiecie, czego oczekiwać?
Górak:
Ułatwienie, to taka gra w otwarte karty. Dzisiaj wszyscy, którzy GKS oglądają, wiedzą, że również będziemy dążyć do wygranej. Będziemy musieli realizować zadania w defensywie, by powstrzymać kapitalnych zawodników. Poprzeczkę postaramy się zawiesić wysoko.

Wiadomo, że klub dostaje pieniądze zależne od miejsca, zawodnicy też?
Każdego trzeba byłoby pytać, jak kontrakt został spisany. Nie ma co dywagować o pieniądzach, nas to nie powinno interesować. Pieniądze powinny być na końcu, ja tak piłkę traktowałem. Ja potrzebuję wygrać mecz, trening, sezon – cały czas wygrywać.

Było spotkanie z nowym prezesem?
Znaliśmy prezesa, ale jako członka rady nadzorczej. Spotkanie było, prezes przywitał się z nami, poinformował o swoich zadaniach. Wydaje mi się, że po sezonie będzie moment, by zjeść wspólnie duży obiad. Teraz trzeba grać.

Co z chłopakami, którzy są wypożyczeni?
Przede wszystkim te rozmowy muszą być prowadzone równolegle z ich klubami, szczególnie jeśli chodzi o Filipa i Dawida. Lech ma swoje sprawy, Raków również, także czekamy na zakończenie rozgrywek. My naszą kadrę już dzisiaj budujemy, rozmawiając z zawodnikami i agencjami. Tu się dzieje wiele rzeczy. Jaśniejsza jest sytuacja odnośnie Mateusza Kowalczyka – mamy prawo pierwokupu. Jeszcze spotkania nie miałem, ta decyzja jest przygotowywana. Jedno jest najważniejsze: Mateusz Kowalczyk chce grać w GKS-ie Katowice.

Dwa ostatnie mecze Lecha były odmienne – inne taktyki i rywale.
W meczu z Puszczą Lech oddał osiem strzałów, Puszcza dziewięć – jakość, ogromna jakość piłkarzy. Bramka Lecha w meczu z Legią to niesamowita klasa strzelca, musimy bardzo uważać w defensywie. W Lechu widać dużo zespołowości, Antek świetnie tę grę układa.

Wobec nieobecności napastników to może trener ma plan, byś to ty „biegał do przodu”?
Rogala:
Tego na dzień dzisiejszy nie wiem (uśmiech), ale dam na pewno z siebie 100 procent. Zaczynałem od tyłu karierę i szedłem trochę do przodu, ale nie aż tak daleko.

Czyli plan trenera tego nie obejmuje?
Górak: 
Obejmuje, obejmuje jak najbardziej (śmiech)! To na ostatnie minuty, z tą szybkością wszystkiego należy się spodziewać.

Sytuacja z Kowalczykiem jest rozwojowa. Jaki jest jego wkład w drużynę, dlaczego jest taki dobry i dlaczego po odejściu Kozubala nie było to tak bolesne?
Model gry GieKSy jest stworzony pod zawodników grających na pozycji 8, bo naprawdę ci ludzie mają tam dużo rzeczy do zrobienia. Szukam zawodników intensywnych, inteligentnych, którzy czują boisko. Znałem Mateusza wcześniej, wiedzieliśmy, że wyjeżdża bardzo utalentowany chłopak i poprzeczkę będzie miał wysoko. Byłem ciekaw, jak sobie poradzi w takim klubie. Ja takim zwolennikiem szybkich wyjazdu nie jestem, to był dla niego trudny okres. Kiedy odchodził Antek, to mieliśmy 2-3 pomysły na zapełnienie tej luki, tu się to równoważyło z kwestią przepisu o młodzieżowcu. Zawodnik dostał szansę na mocną rywalizację, a tymi łokciami szybko się zaczął przebijać. Te nabijane minuty odbudowywały jego pewność siebie i zaczął wyglądać jako ten fajny ligowiec, który z ŁKS-u wyjechał. To daje obraz tego, że ci ludzie niepotrzebnie tak szybko wyjeżdżają. Życzę im cierpliwości i by wyjechali po 150 meczach w Ekstraklasie podbijać Europę. Pieniądze są ważne, ale ja powtarzam: na nie przyjdzie czas. Świetny postęp i kapitalna droga, ale wszystko przed nim. Ma deficyty i powinien pracować nad sobą, zdobywać doświadczenie.

Kiedy trener dowiedział się o rozmowach Bergiera z Widzewem?
Wczoraj (14 maja – przyp. red.) o godzinie 8:00 dostałem od Sebastiana SMS-a o tym, że podpisał kontrakt z Widzewem Łódź. Od wczoraj od godziny 8:00 o tym wiem, że rozmawiał z Widzewem.

Kontynuuj czytanie

Zobacz również

Made with by Cysiu & Stęga