STATYSTYKI MECZOWE GKS-u z meczu w Pucharze Polski
Czas trwania spotkania – Mecz GKS-u ze Skrą trwał 88 minut, z czego I set 24 min. – II set 20 min. – III set 24 min. – IV set 20 min.
Punkty zdobyte z błędów przeciwnika – GKS 35
Ilość zdobytych punktów – GKS 50: Butryn 11, Błoński 9, Kalembka 8, Pietraszko 7, Van Walle 6, Kapelus 4, Sobański 3, Falaschi 2.
Ilość zdobytych punktów w fazie zagrywki – GKS 15: Butryn 4, Pietraszko 3, Kapelus 2, Kalembka 2, Van Walle 2, Falaschi 1, Błoński 1.
Bilans punktów zdobytych do straconych – GKS 2: Butryn 7, Kalembka 3, Błoński 2, Pietraszko -1, Stelmach -1, Kapelus -2, Stańczak -2, Sobański -4.
Ilość zagrywek – GKS 86: Błoński 17, Pietraszko 17, Falaschi 16, Kalembka 13, Butryn 8, Kapelus 6, Sobański 5, Van Walle 4.
Ilość błędów na zagrywce – GKS 19: Pietraszko 5, Kalembka 4, Sobański 3, Błoński 2, Kapelus 2, Van Walle 2, Falaschi 1.
Ilość asów serwisowych – GKS 3: Butryn 1, Kapelus 1, Pietraszko 1.
Ilość przyjęć – GKS 74: Błoński 23, Stańczak 20, Sobański 16, Kapelus 11, Falaschi 2, Kalembka 1, Pietraszko 1.
Ilość błędów w przyjęciu – GKS 7: Stańczak 2, Falaschi 1, Błoński 1, Kapelus 1, Pietraszko 1, Sobański 1.
Procent przyjęcia dokładnego (perfekcyjne oraz dobre) – GKS 41%: Kalembka 100%, Sobański 50%, Kapelus 45%, Błoński 39%, Stańczak 35%, Falaschi 0%, Pietraszko 0%.
Procent przyjęcia perfekcyjnego – GKS 20%: Sobański 38%, Stańczak 20%, Błoński 17%, Kapelus 9%, Falaschi 0%, Kalembka 0%, Pietraszko 0%.
Ilość ataków – GKS 96: Butryn 21, Błoński 20, Van Walle 15, Kalembka 11, Pietraszko 10, Sobański 9, Kapelus 8, Falaschi 1, Stelmach 1.
Ilość błędów w ataku – GKS 10: Butryn 2, Kapelus 2, Pietraszko 2, Sobański 2, Błoński 1, Van Walle 1.
Ilość ataków zablokowanych – GKS 12: Błoński 3, Van Walle 3, Butryn 2, Kapelus 1, Kalembka 1, Stelmach 1, Sobański 1.
Ilość zdobytych punktów w ataku – GKS 42: Butryn 9, Błoński 8, Kalembka 7, Pietraszko 6, Van Walle 5, Kapelus 3, Sobański 3, Falaschi 1.
Procent punktów w stosunku do wszystkich ataków – GKS 44%: Falaschi 100%, Kalembka 64%, Pietraszko 60%, Butryn 43%, Błoński 40%, Kapelus 38%, Van Walle 33%, Sobański 33%, Stelmach 0%.
Ilość bloków punktowych – GKS 5: Butryn 1, Falaschi 1, Błoński 1, Kalembka 1, Van Walle 1.
Był to bez wątpienia o wiele lepszy występ GKS-u w starciu ze Skrą, niż to spotkanie ligowe z listopada zeszłego roku. Oczywiście taka nierówna gra, nie mogła wystarczyć na pokonanie jednego z najlepszych zespołów w Polsce, ale przynajmniej podjęta została walka. Jak powszechnie wiadomo „każdy kij ma dwa końce” a po sportowemu „gra się tak jak przeciwnik pozwala” i stąd też taki, a nie inny obraz tego spotkania. Należy się plusik za wygranie seta w Bełchatowie, czas na szybkie wyciągnięcie wniosków, bo już w niedzielę wracamy do obowiązków ligowych.
Pierwszy set był bardzo wyrównany, z lekką przewagą GKS-u w jego początkowej fazie (7:10). Gospodarze rozkręcali się z czasem, wychodząc na dwu lub trzypunktowe prowadzenie, którego nie oddali już do samego końca, mimo ambitnej postawy naszych siatkarzy, chcących zniwelować tę stratę punktową. Gdyby nasza skuteczność w ataku była lepsza to i wynik mógłby się odwrócić – 52% do 37% na korzyść Skry, a wynikowo wyszło 14:11. Asów serwisowych nie było wcale, a bloki 4:2 dla bełchatowian. Błędy własne – 9 Skry i 7 GKS-u – a więc sporo. Przyjęcie o dziwo lepsze po stronie naszych siatkarzy, ale jak widać nie zawsze przekłada się to na korzystny wynik – dokładne na poziomie 47% do 57%, a perfekcyjne na poziomie 37% do 33%. Zabrakło lidera w naszym zespole, który by wziął na swe barki zdobywanie punktów.
Początkowa faza drugiej partii to zmieniające się kilkukrotnie prowadzenie. Taki stan rzeczy utrzymywał się do stanu po 13. Potem nasza gra przestaje już być tak skuteczna, GKS miał problemy z wykończeniem własnych akcji, co tak doświadczony zespół z Bełchatowa wykorzystał to od razu. Gospodarze ponadto sami znacznie podwyższyli jakość swojej gry. Skuteczność tym razem znów na korzyść gospodarzy – 56% do 44% – a punktów zliczono 10:8, to bardzo słaby wynik z obu stron. Asy i bloki przegrane wyraźnie – 6:2 dla Skry. Błędy własne na remis, bo po 9, dalej za dużo. Przyjęcie? katastrofa po naszej stronie – dokładne na poziomie 62% do 28%, a perfekcyjne na poziomie 38% do 11%. Gdy zdobywa się tylko 10 oczek po własnych akcjach, a tak było w GKS-ie, to trudno tu kogokolwiek wyróżnić, ale… Z tych dziesięciu punktów aż 6 zdobyli środkowi, więc gdzie byli przyjmujący i atakujący?
Trzeci, wygrany set to był prawdziwy rollercoaster, ponieważ obie ekipy grały małymi falami. Jak tylko GKS miał małą przewagę dwu lub trzypunktową, to równie szybko ją tracił. I tak aż do samego końca, na szczęście z happy endem dla naszej drużyny. Skuteczność w ataku o wiele lepsza po naszej stronie – 36% do 46% – a punktowo wyszło 8:13. Asy i bloki znów przegrane, tym razem 5:3. Błędy własne ponownie po 9 z obu stron, więc wygraliśmy seta lepszym atakiem. Nasze przyjęcie to jakaś parodia wyszła w liczbach – dokładne na poziomie 78% do 18%, a perfekcyjne na poziomie 42% do 12% – ale jak widać nie przeszkodziło to GKS-owi w odniesieniu zwycięstwa, taka to przewrotna gra ta siatkówka. W tym secie grę w ataku załatwił Karol Butryn – na 10 ataków skończył aż 7, do tego dorzucił blok i asa, co dało w sumie 9 punktów z ogólnej liczby 16 oczek zdobytych po własnych akcjach.
Czwarta partia bardzo wyrównana do stanu 18:17, gdy cały czas była walka punkt za punkt, choć to GKS cały czas musiał gonić wynik. Wtedy nasza gra posypała się kompletnie, zdobyliśmy tylko dwa oczka z ataku własnego, a na dodatek siatkarze gospodarzy przestali rozdawać prezenty w postaci błędów własnych. W ataku wróciło do normy i Skra rządziła w tym elemencie – skuteczność na poziomie 65% do 50%. a punktów zliczono 15:10. Asy i bloki tradycyjnie na korzyść gospodarzy 4:1. Błędy własne 8:6, ale w najważniejszym momencie seta bełchatowianie wiedzieli, że trzeba je wyeliminować. Przyjęcie dobre, ale jakoś nie pokazał tego wynik tej partii – dokładne na poziomie 63% do 56%, a perfekcyjne na poziomie 38% do 22%. W ataku zaciął się Karol i nie było nikogo kto przejąłby jego rolę z poprzedniego seta – na 7 ataków skończył zaledwie 2 (29%).
W całym meczu skuteczność w ataku lepsza oczywiście dla Skry – 52% do 44% – a wynikowo wyszło 47:42. Asy serwisowe 7:3, a bloki punktowe 12:5, to tutaj ponieśliśmy największe straty. Błędów własnych zliczono bardzo dużą ilość, bo 35 Skrze oraz 31 GKS-owi, obie ekipy psuły zagrywki na potęgę – 22 Skra oraz 19 GKS. To jak na czterosetowy mecz o wiele za dużo. Przyjęcie w miarę dobre jak na nasze standardy, ale i tak gorsze – dokładne na poziomie 61% do 41%, a perfekcyjne na poziomie 39% do 20%. Punkty zdobyte po własnych akcjach – 66:50 – tu też widać sporą różnicę w jakości gry. Indywidualnie najwięcej punktów zdobył Butryn, bo 11 grając praktycznie tylko w dwóch setach – na 21 ataków skończył 9 (43%) co nie jest jakimś oszałamiającym wynikiem. Można za to spotkanie wyróżnić naszych środkowych, ponieważ Kalembka i Pietraszko zdobyli łącznie 15 oczek. W przyjęciu dość dobrze radził sobie tym razem Sobański – 50% dokładnego (też tylko za dwa sety, bo miał problemy w ataku) – więc piłki kierowano na Błońskiego oraz Stańczaka, a potem i Kapelusa – odpowiednio 39%, 35% oraz 45% dokładnego.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
Najnowsze komentarze