Już jutro GKS Katowice rozegra kolejne spotkanie w ramach rozgrywek pierwszej ligi. Po inauguracji w Niecieczy będzie to kolejny mecz z gatunku tych bardzo trudnych. Na Bukową przyjeżdża bowiem ekipa twardo chcąca włączyć się do walki o awans – Wisła Płock.
W grze o promocję pozostały już praktycznie tylko trzy ekipy. Pierwszej lidze liderują zespoły Zagłębia Lubin i wspomnianej Niecieczy z dorobkiem 47 punktów, trzecia jest właśnie Wisła ze stratą 3 oczek do wyżej wymienionych. Czwarty Stomil ma 11 punktów straty do strefy awansu, więc trudno się spodziewać, aby którakolwiek z pozostałych drużyn niż obecne podium włączyła się do walki.
Tak naprawdę przed sezonem trudno było się spodziewać, że zawodnicy Marcina Kaczmarka będą spisywać się tak dobrze. Dość powiedzieć, że w pierwszych dwóch meczach – w Bytowie i u siebie z Pogonią Siedlce – zespół zdobył zaledwie jeden punkt. W trzeciej kolejce było jednak wyjazdowe zwycięstwo w Lubinie i zespół zaczął grać coraz lepiej. Przydarzyło się jeszcze po drodze kilka wpadek – wszystkie u siebie – czyli porażki z GieKSą (0:2), Arką Gdynia (0:1) i Zagłębiem Lubin (0:1), jednak zespół stracone punkty nadrabiał na wyjeździe. Dość powiedzieć, że w całym sezonie ma na koncie aż 7 wygranych w delegacjach, a w ostatnich 7 potyczkach na obcych stadionach wygrał aż 6 razy! Doprawdy niebywała skuteczność wyjazdowa, a oprócz wspomnianej wygranej w Lubinie, Wisła wygrała także z drugim swoim rywalem do awansu na jego terenie – czyli w Niecieczy.
GKS jest po trzech meczach, w których po razie wygrał, przegrał i zremisował. Tak naprawdę trudno powiedzieć więcej o formie katowiczan, bo każdy mecz był różny. W Niecieczy i z Flotą zespół Artura Skowronka stworzył sobie sporo sytuacji, w Chojnicach było z tym dużo gorzej, ale za to udało się wywieźć remis z bardzo trudnego terenu. Tak naprawdę bardzo trudno przewidzieć, jak GieKSa zagra w kolejnym meczu. Pewne jest jednak to, że na razie nie złapaliśmy jakiegoś równego, wysokiego poziomu i przede wszystkim niepokojące są momenty, kiedy drużyna daje się zdominować rywalowi (druga połowa z Flotą i początek po przerwie z Chojniczanką). Widać, że jest jeszcze sporo mankamentów, ale są też pozytywy, jak choćby bramki po stałych fragmentach gry.
Wisła Płock ma kadrę składającą się może nie z jakichś bardzo znanych zawodników, ale kadra ta jest na pewno wyrównana. Do Katowic zespół przyjedzie jednak osłabiony brakiem trzech pauzujących za żółte kartki zawodników: Bartłomieja Sielewskiego, Macieja Kostrzewy oraz Fabiana Hiszpańskiego. Absencja tych zawodników na pewno nie ułatwi zadania trenerowi Kaczmarkowi. Ponadto trzeba zwrócić uwagę na takich zawodników jak Seweryn Kiełpin, Piotr Darmochwał – który GieKSie strzelał regularnie jako zawodnik Okocimskiego czy gwiazda Twittera Marcin Krzywicki. Najskuteczniejszym strzelcem zespołu jest Krzysztof Janus, autor 8 bramek.
GieKSa rozegra kolejne spotkanie bez udziału publiczności, ale kibice będą mogli oglądać mecz na telebimie przed stadionem. Oby głośnym dopingiem wspomogli naszych zawodników, którzy jesienią – po jednym z najlepszych meczów w sezonie – pewnie pokonali rywala 2:0. Oba trafienia zaliczył Grzegorz Goncerz, a wygrana była drugą z trzech wygranych z rzędu na wyjazdach. Jak jednak powiedzieliśmy, Wisła w tym sezonie jest drużyną wybitnie wyjazdową, więc mecz przy Bukowej będzie podwójnie trudny.
Dla kibiców, którzy pod stadionem się nie pojawią tradycyjnie przeprowadzimy relację radiową LIVE z tego meczu.
GKS Katowice – Wisła Płock, sobota 28 marca 2015, godz. 17.45
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
W wielkanocną sobotę GieKSa na wyjeździe pokonała Śląsk Wrocław 2:0. Zdjęcia zrobiła dla Was Madziara.
Najnowsze komentarze