Jak dobrze wiemy w tym roku Legia Warszawa awansowała do Ligi Mistrzów. Po dwudziestu latach polski klub awansował do tych elitarnych rozgrywek. Dodajmy, po dwudziestu latach mniejszych lub większych upokorzeń, bo o ile przegrane z Barceloną czy Realem Madryt były wkalkulowane, to odpadnięcia z takimi ekipami jak Levadia Tallin chluby naszemu futbolowi nie przynosiły.
O połowę krócej GKS Katowice jest w pierwszej lidze. Dwanaście lat jesteśmy już poza ekstraklasą. To jest taki szmat czasu, że wielu kibiców w ogóle nie ma prawa pamiętać naszej gry na najwyższym szczeblu rozgrywkowym, a ci, którzy pamiętają – pamiętają ją jak przez mgłę. Mimo, że przecież regularnie mierzyliśmy się z czołowymi ekipami, obecnie jest to dla nas teren nieodkryty, sfera pragnień i marzeń. Nawet los w Pucharze Polski (oraz przede wszystkim nasza gra) nie był na tyle łaskawy, abyśmy często gościli ekipy z ekstraklasy na Bukowej. Na palcach jednej ręki można je policzyć – Górnik, Podbeskidzie, Cracovia…
Dla nas obecnie ekstraklasa jest taką Ligą Mistrzów. Ligą, do której dobijamy się bezskutecznie od wielu lat, choć to „dobijamy się” to mocne przekłamanie, bo nawet się o nią… nie ocieramy. Jest ona gdzieś daleko, gdzieś nieosiągalna, tak jak dla polskich klubów była nieosiągalna Champions Leauge. Liga ekskluzywna, różniąca się od pierwszej kompletnie wszystkim.
Wiele się zmieniło od naszej gry w ekstraklasie w sezonie 2004/05. Już wtedy liga była dobrze opakowana w Canal+, ale obecnie to robi ta stacja to od kilku lat jest mistrzostwo – słabą przecież pod względem piłkarskim opakowali kolorowo i schludnie, że aż chce się oglądać. Wyrób czekoladopodobny zapakowali w najbardziej elegancki papierek od Lindta. Studia przedmeczowe, Super Piątek, każda transmisja na żywo (oprócz tych w Eurosporcie), wywiady, rozmowy, analizy, do tego Liga+ i sztandarowy Liga+ Ekstra. Wyobrażacie sobie jak fajnie by było, gdyby taki Mateusz Kamiński pojawił się w tym magazynie, Alana Czerwińskiego zaproszonoby do Pomidora, a Gonzo miałby okazję sprawdzić się w Turbokozaku?
Nie ma co gadać, organizacyjnie i marketingowo ekstraklasa trzyma się świetnie i to jest niebo, a ziemia z tym, co mamy teraz. Owszem Polsat od biedy transmituje te dwa mecze na kolejkę pierwszej ligi, komentatorów mają niezłych, ale już na przykład skróty niektórych meczów w magazynie ligowym są pokazywane z klubowych kamer, gdzie operator niekoniecznie płynnie nadąża za akcjami (mowa o innych klubach oczywiście). W ekstraklasie mamy full profi i aż po prostu chce się tam dążyć.
GKS Katowice jest na dobrej drodze, aby na ten szczyt polskiej piłki się dostać. Z jedenastoma ekipami, które obecnie tam grają, mierzyliśmy się w ciągu ostatnich 10 lat w pierwszej lidze. Skoro oni awansowali, to przecież my też możemy. Mamy dobrego trenera i niezłą ekipę, która wymaga co prawda wzmocnień, ale na pewno będą one poczynione. Wydaje się, że klub jako całość jest zdeterminowany w osiągnięciu celu, tu już nie ma gadania, że liczy się każdy kolejny mecz, a potem zobaczymy. Tu liczy się awans i każdy doskonale o tym wie.
A gdy to się już stanie, będziemy mogli sobie pogratulować tego, że wytrwaliśmy. Że nie odwróciliśmy się, a w najgorszych momentach byliśmy z klubem na dobre i na złe. Że przetrwaliśmy dziesiątki piłkarzy, kilku trenerów i prezesów. Ale na koniec spotkała nas nagroda.
Tego Wam życzę w nadchodzącym roku 2017! W czerwcu świętujemy!
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci kibica GKS Katowice Grzegorza Sztukiewicza.
Grzegorz kibicował GieKSie „od zawsze” – jeździł na wyjazdy już w latach 90. Był także członkiem Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964”. Na kibicowskim forum wpisywał się jako NICKczemNICK, ale na trybunach był znany jako Sztukens.
Ostatnie pożegnanie będzie miało miejsce 4 września o godzinie 14:00 w Sanktuarium św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej – Gołonogu.
Rodzinie i bliskim składamy najszczersze kondolencje.
Po ostatnim meczu z Arką Gdynia, humory w Katowicach były bardzo dobre. GieKSa odbiła się od dna i w fantastycznym stylu pokonała gdynian. Piłkarze Rafała Góraka chcieli podtrzymać tę passę. Ten sam plan miał jednak Górnik Zabrze, który również efektownie odprawił z kwitkiem Pogoń Szczecin. Przy Roosevelta zapowiadało się naprawdę świetne widowisko, przy rekordowej – 28-tysięcznej – frekwencji.
W GieKSie nastąpiła jedna zmiana w porównaniu z meczem z Arką. Kontuzjowanego Alana Czerwińskiego zastąpił Lukas Klemenz, czyli bohater meczu z gdynianami. W składzie zabrzan ponownie zabrakło Lukasa Podolskiego (ale był już na ławce), mogliśmy natomiast obawiać się dynamicznych Ousmane Sowa i Tofeeka Ismaheela.
Początek meczu był wyrównany, ale drużyny nie stwarzały sobie sytuacji bramkowych, choć gdyby w 5. minucie Adam Zrelak dobrze przyjął piłkę wyszedłby sam na sam od połowy boiska z Łubikiem. W 11. minucie lekko uciekał Klemenzowi Tofeek Ismaheel, który wbiegł w pole karne i nawijał naszego obrońcę, ale Lukas ostatecznie zablokował ten strzał. W 19. minucie Kubicki bardzo dobrze obsłużył prostopadłym podaniem Ambrosa, który kąśliwie uderzał, ale Dawid Kudła bardzo dobrze obronił ten strzał. Pięć minut później w pole karne próbował wdzierał się Borja Galan, ale jego strzał został zamortyzowany. W pierwszych trzydziestu minutach nieco lepiej prezentował się Górnik i mógł to przypieczętować bramką, gdy fatalną stratę przed polem karnym zaliczył Kacper Łukasiak, ale po wygarnięciu piłki przez Kubickiego nie doszedł do niej Liseth. Niestety cofnięta gra GKS nie opłaciła się. Galan dał bardzo dużo miejsca w polu karnym rywalowi, a Ousmane Sow skrzętnie to wykorzystał, wycofując piłkę na 16. metr do Patrika Hellebranda, który pewnym strzałem pokonał Kudłę. W końcówce GKS miał kilka stałych fragmentów gry, ale w przeciwieństwie do meczu z Arką, tutaj nie było z tego żadnego zagrożenia.
Początek drugiej połowy mógł być fatalny. Klemenz wyprowadzał tak, że podał do przeciwnika, piłka zaraz poszła do niepilnowanego Janży, ten wycofał do Sowa, analogicznie jak ten zawodnik w pierwszej połowie, jednak Sow strzelił technicznie obok słupka. Po chwili, w zamieszaniu w polu karnym po wrzucie z autu Kowalczyka, ekwilibrystycznie do piłki próbował dopaść Kuusk, ale nic z tego nie wyszło. Po chwili i tak było 2:0. W 53. minucie piłkarze GKS zagrali niebywale statycznie w polu karnym. Dośrodkowywał Ambros, a kompletnie niepilnowany, choć wśród tłumu naszych (!) zawodników Liseth z bliska skierował piłkę do siatki. W 61. minucie znów rozmontowali naszą dziurawą obronę rywale, Janża znów mając lotnisko na skrzydle, popędził i wycofał po ziemi, a Sow tym razem strzelił niecelnie. Po chwili mieliśmy zmiany, weszli na boisko Aleksander Buksa i debiutujący w GKS Jesse Bosch. Trzy minuty później było po meczu, gdy doszło do absolutnie kuriozalnej sytuacji. Marten Kuusk zagrywał do Kudły. Problem w tym, że naszego bramkarza nie było w bramce i piłka wpadła do siatki ku rozpaczy estońskiego defensora. Kilka minut później swoją szansę miał Ismaheel, ale po dośrodkowaniu z prawej stroną i strzale zawodnika bardzo dobrze interweniował Kudła. W 81. minucie z dystansu uderzał wprowadzony na boisko Lukas Podolski, ale znów obronił bramkarz. W 88. minucie na strzał zdecydował się Kuusk, a piłka musnęła górną stronę poprzeczki. Po chwili była powtórka, uderzał z daleka Gruszkowski i również piłka otarła obramowanie, tym razem spojenie.
Wygląda na to, że GKS przegrał to spotkanie już przed meczem, ewentualnie w trakcie pierwszej połowy. Nie da się z Górnikiem Zabrze, grając tak asekuracyjnie, liczyć na cud i to, że rywale nie strzelą bramki. Dodatkowo po utracie bramki posypało się całkowicie wszystko i nie dość, że nadal nie mieliśmy nic z przodu, to jeszcze popełnialiśmy katastrofalne błędy z tyłu, a gospodarze skrzętnie to wykorzystali. Był to najsłabszy mecz GKS w tym sezonie. Nie chodzi o wynik. Sposób gry był nieprzystający ekstraklasowej drużynie.
23.08.2025, Zabrze
Górnik Zabrze – GKS Katowice 3:0 (1:0)
Bramki: Hellebrand (40), Liseth (53), Kuusk (64-s).
Górnik: Łubik – Kmet (70. Szcześniak), Janicki, Josema (76. Pingot), Janża, Kubicki, Hellebrand, Ambros (70. Podolski), Sow (69. Dzięgielewski), Liseth, Ismaheel (76. Lukoszek).
GKS: Kudła – Wasielewski, Klemenz, Jędrych, Kuusk, Galan (70. Gruszkowski) – Błąd (70. Łukowski), Kowalczyk, Łukasiak (61. Bosch), Nowak (78. Wędrychowski) – Zrelak (61. Buksa).
Żółte kartki: Nowak.
Sędzia: Szymon Marciniak (Płock).
Widzów: 28236 (w tym 4300 kibiców GieKSy).
Po meczu GKS Katowice – Radomiak Radom wypowiedzieli się trenerzy obu drużyn – Rafał Górak i Joao Henriques. Poniżej spisane główne wypowiedzi szkoleniowców, a na dole zapis audio całej konferencji prasowej.
Joao Henriques (trener Radomiaka Radom):
Nie mam zbyt wiele do powiedzenia. GKS strzelił trzy bramki, my dwie. Tyle mam do powiedzenia. Nasi zawodnicy do bohaterowie w tym meczu. Będziemy walczyć dalej.
Rafał Górak (trener GKS Katowice):
Ważny moment dla nas, bo pierwsza przerwa na kadrę to taka pierwsza tercja tej rundy i mieliśmy świadomość, że musimy zdobywać punkty, aby nie zakopać się. Wiadomo, jeśli chodzi punkty nie zdarzyło się nic zjawiskowego. Mamy siódmy punkt i to jest dla nas cenna zdobycz, a dzisiejszy mecz był bardzo ważnym egzaminem piłkarskiego charakteru, piłkarskiej złości i udowodnienia samemu sobie, że tydzień później możemy być bardzo dobrze dysponowani i możemy zapomnieć, że coś nam nie wyszło. Bo sport ma to do siebie, że co tydzień nie będziesz idealny, świetny i taki, jak będziesz sobie życzył. Ważne jest, jak sportowiec z tego wychodzi.
Tu nie chodzi o to, że nam się udało cokolwiek, bo udać to się może jeden raz, ale jak wychodzimy i zdajemy sobie sprawę z tego, że jesteśmy w opałach – a byliśmy w nich także w tym meczu. Graliśmy bardzo energetyczną pierwszą połowę, mogliśmy strzelić więcej bramek, a schodziliśmy tylko z remisem. Ze świadomością, że straciliśmy dwie bramki, a sami mogliśmy strzelić dużo więcej. No ale jednak obawa jest, że dwie straciliśmy.
Siła ofensywna Radomiaka jest ogromna, ci chłopcy są indywidualnie bardzo dobrze wyszkoleni, są szybcy, dynamiczni, niekonwencjonalni. Bardzo trudno się przeciw nim gra. Zresztą kontratak na 1:0 pokazywał dużą klasę. Niesamowicie jestem dumny ze swoich piłkarzy, że w taki sposób narzucili swoje tempo gry, byli w pierwszej połowie drużyną, która dominowała, stworzyła wiele sytuacji bramkowych, oddała wiele strzałów, miała dużo dośrodkowań. To była gra na tak. Z tego się cieszę, bo od tego tutaj jesteśmy. W drugiej połowie przeciwnik po zmianach, wrócił Capita, Maurides, także ta ławka również była silna. Gra się wyrównała i była troszeczkę szarpana. Natomiast niesamowicie niosła nas publika, dzisiaj ten nasz „żółty kocioł” był niesamowity i serce się raduje, w jaki sposób to odtworzyliśmy, bo wiemy jaką drogę przeszliśmy i ile było emocji. Druga połowa była świetnym koncertem i kibice bardzo pomagali, a bramka Marcina była pięknym ukoronowaniem. Skończyło się naszym zwycięstwem i możemy być bardzo szczęśliwi. Co tu dużo mówić, jeżeli w taki sposób GKS będzie grał, to kibiców będzie jeszcze więcej i ten nasz stadion, który tak nam pomaga, będzie szczęśliwy.
Bardzo cenne punkty, ważny moment, trochę poczucia, że dobra teraz chwila na odpoczynek ale za chwilę zabieramy się do ciężkiej roboty, bo jedziemy do Gdańska i wiadomo, jak ważne to będzie dla nas spotkanie.
jarek
22 grudnia 2016 at 20:40
Jeszcze dobre jest poniedziałkowe Ekstraklasa Pogodzinach choc już bardziej takie na luzie.
jarek
23 grudnia 2016 at 22:20
A co do Gonza (nie mam nic do niego) ale miał jakiś czas temu taki mini Turbokozak przed meczem z Cracovią w PP z Rakelsem ,notabene , no i wiadomo jak to wyszło:)
CIErPLIWY
23 grudnia 2016 at 22:34
Amen !