Naprawdę się wzruszyłem. Pojechałem dziś na uroczystość wbicia łopat pod budowę nowego stadionu bez żadnych większych oczekiwań, jedynie z zamiarem ustawienia kamery i zarejestrowania wypowiedzi trójki głównych uczestników tego wydarzenia. Na miejscu byłem dosyć wcześnie, dopiero rozstawiano scenę oraz nagłośnienie.

I wtedy dotarło do mnie, że to… naprawdę się dzieje. Naprawdę rozpoczyna się budowa nowego domu mojego, naszego ukochanego klubu. Tyle lat czekaliśmy, tyle lat walczyliśmy, chodziliśmy na spotkania, komisje, zbieraliśmy podpisy.

Wiecie, że od wielkiej, pamiętnej manifestacji na rynku minęło już prawie 15 lat? 15 LAT!

W tym czasie zdążyło urodzić się i dorosnąć kolejne pokolenie, które również marzy o nowym stadionie. I dziś jest ten dzień – BUDUJEMY!

To nic, że po tylu latach, to nic, że jako jedni z ostatnich w Polsce, to nic, że w innym miejscu niż Bukowa – BUDUJEMY! I to jest najważniejsze.

Jesteśmy kibicami, którzy wiele musieli znosić i się wycierpieć. Wiele ważnych przegranych spotkań, degradacja, spadki, problemy ze stadionem, problemy z właścicielami, „pechowi” piłkarze zawalający nam końcówki sezonów. Z zazdrością patrzymy na wyłaniające się z ziemi trybuny w Płocku, Sosnowcu czy Szczecinie, na dziesiątki już wybudowanych w Polsce stadionów. Jednak dziś jest nasz dzień. Mam nadzieję, że zaczyna się piękna, trzyletnia droga, na której końcu dotrzemy pokiereszowani latami trudnych doświadczeń do nowego, wspaniałego domu. Już tylko parę kroków…

Oczywiście, mam świadomość, że to jeszcze nic pewnego, boję się, że pokopalniany teren może okazać się nieprzewidywalny, że mogą być zawirowania na rynkach finansowych czy rynku materiałów budowlanych, że coś się może jeszcze w trakcie po ludzku „wykrzaczyć”. Podczas budowy Stadionu Śląskiego też nikt nie przypuszczał, że pewnego dnia pękną „krokodyle” i awarii ulegnie konstrukcja zadaszenia tego obiektu, a przerwa wymuszona tym zdarzeniem potrwa kilka lat. Jednak dziś w końcu uwierzyłem, po wielu latach wzruszania ramionami na kolejne przesuwanie konsultacji, projektów, terminów.

Dziś nasi przeciwnicy mają do przełknięcia gorzką pigułkę. I chociaż została ich garstka, to wciąż nie potrafię zrozumieć, jak można mieć tak zamknięte myślenie. Czytam wpisy o „drugoligowym klubie” czy „marnej frekwencji” osób, które równocześnie odrzucają głosy o latach zaniedbań, porażek, problemów infrastrukturalnych, uciekającej konkurencji, braku Ekstraklasy itd.

Musimy patrzeć do przodu, dlatego cieszy mnie, że tak właśnie widzi to miasto Katowice. Klub musi się odrodzić na nowo, ściągnąć na trybuny tych wszystkich, którym zbrzydły porażki, którzy chcieliby chodzić na równie piękne stadiony co w Tychach, Zabrzu, Krakowie, Łodzi, czy wielu innych miastach. Nawet jeśli ktoś nie lubi GieKSy, to nie da się nie zauważyć, że to po prostu dobra i potrzebna w tym rejonie miasta inwestycja. Tak samo jak chlubą miasta są tereny przy Spodku z NOSPR-em na czele, tak samo piękną wizytówką Katowic będzie widoczny z autostrady A4 stadion.

Mam wrażenie, że dzisiaj podano nam tlen, dzięki któremu możemy wyjrzeć przez okno i krzyknąć: jesteśmy GKS KATOWICE, żyjemy! Zaczynamy Was gonić, chcemy z Wami zagrać, z najlepszymi, w Ekstraklasie, bójcie się!

Wierzę w to, że z „Nowej Bukowej” będziemy dumni, że to będzie obiekt, na jaki czekaliśmy. Jednak do tego czasu, cieszmy się z każdego spotkania, które rozgrywamy na Dębie. W sobotę gramy ze Skrą o 20:30 – kupujcie bilety, ściągajcie kolegów, przychodźcie! Widzimy się na Bukowej. Licznik zaczął bić, na Blaszoku spotkamy się już pewnie mniej niż 80 razy. Wydaje się dużo, ale boję się, że zleci szybko…

Dziś się wzruszyłem, ale tak jak powiedział Piotrek podczas swojego przemówienia – dziś się cieszymy, a za trzy lata będziemy szczęśliwi. Tego wszystkim kibicom GieKSy życzę.