Felietony
O Gdańsku, Katowicach i kilku subtelnych różnicach
Jak zwykle w sobotę spałem trochę dłużej. Słońce było już wysoko na niebie, kiedy się obudziłem, dzięki czemu pierwsze spojrzenie w kierunku okna wystarczyło, by pozytywnie ocenić pogodę. Wygramoliłem się z łóżka zadziwiająco sprawnie – jak zawsze w dniu długo wyczekiwanego meczu. Kawa, wymiana uprzejmych zdań z domownikami, trochę dłużej celebrowane śniadanie – sobotni standard.
Dzwoni telefon – znów ktoś z pytaniem o bilety. Trochę tego było w ostatnich dniach, ale odpowiadam wesoło i z przyjemnością, zainteresowanie klubem ze strony znajomych zawsze cieszy. Szkoda tylko, że tym razem muszę znajomego zmartwić. „Stary, było tyle czasu, a Ty się orientujesz teraz…”. Chyba już wszystko wyprzedane. Ale sprawdzam szybko w internecie, jakieś resztki jeszcze niby są w kasach, ale to kwestia bardziej minut niż godzin. Szykuje się komplet na trybunach… Znajomy pędzi więc na stadion, a ja przeglądam portale społecznościowe. Pełno wiadomości z hashtagami #BijemyRekordFrekwencji i #BijemyMistrza. Dorzucam coś od siebie w tym temacie, sięgam po szalik i też powoli ruszam w wiadomym kierunku.
Po drodze zgarniam dwóch kolegów, razem z nimi podjeżdżam pod Baltic Arenę, gdzie już sporo ludzi. Ktoś widział gdzieś w grupce ludzi w garniturach Prezydenta Adamowicza, mignęły dresy siatkarzy Trefla Gdańsk. W okolicach stadionu fajne reklamy: kartonowy Sebek Mila (bohater najgłośniejszego zimowego transferu w Polsce!) w naturalnych rozmiarach trzymający plakat zachęcający do bicia rekordu frekwencji. Gadamy o tym, że fajnie, że mecz w TVP 1. Po kilkudziesięciu minutach widzowie w całej Polsce mogą podziwiać super kartoniadę na dwóch trybunach. Na telebimach wyświetla się komunikat, że widzów jest 36.500. Goście fajnie się prezentują, jest ich dużo, wszyscy w jednakowych koszulkach. Dopingiem oczywiście nie są w stanie się przebić. W końcówce szał radości: 1:0! Pobity rekord frekwencji i pobity mistrz. Czego chcieć więcej?
…
Jak zwykle w sobotę spałem trochę dłużej. Słońce było już wysoko na niebie, kiedy się obudziłem, dzięki czemu pierwsze spojrzenie w kierunku okna wystarczyło, by pozytywnie ocenić pogodę. Wygramoliłem się z łóżka zadziwiająco sprawnie – jak zawsze w dniu długo wyczekiwanego meczu. Kawa, wymiana uprzejmych zdań z domownikami, trochę dłużej celebrowane śniadanie – sobotni standard. Dzwoni telefon – znów ktoś z pytaniem o bilety. Trochę tego było w ostatnich dniach, ale odpowiadam wesoło i z przyjemnością, zainteresowanie klubem ze strony znajomych zawsze cieszy. Szkoda tylko, że tym razem muszę znajomego zmartwić. Tak, cash-backi są tylko dla posiadaczy karnetów. Nie, nie za 10 tylko za 15 złotych bilet na Blaszok. Leniwie włączam komputer. Niezawodna Klaudia pisze na fejsie, że „Górniczy Klub Sportowy dziś znowu gra”, a ja na twitterze strzelam optymistyczną wiadomość (inaczej chyba nie umiem), sięgam po szalik i powoli ruszam w wiadomym kierunku.
Po drodze zgarniam dwójkę znajomych, razem z nimi podjeżdżam na Bukową. Parkingi na Złotej i w okolicach zawalone, widzimy stróży prawa drapiących się po głowie. Zastanawiają się, czy Ci, którzy stanęli w niedozwolonym miejscu, to kibole czy sympatyczna rodzinka, która wpadła na spacer do parku. Dawać mandat czy nie dawać? Chyba odpuszczają, w końcu sympatyczne rodzinki mają dziś przewagę liczebną w tej okolicy. Do stadionowych kas kilkunastoosobowe kolejki, my wchodzimy od razu – dobrze mieć karnet. Zaczyna się mecz. Na oko jakieś 1500 osób, może trochę więcej bo na Głównej nawet nieźle. Po meczu okazuje się, że prawie 2 tysiące. I tak dobrze. Gości oczywiście nie ma, przeciwnikiem wiejski klub jakich w tej lidze wiele. Zastanawiamy się, czy bohater najgłośniejszego zimowego transferu do GieKSy, odpalony zimą z ostatniego zespołu Ekstraklasy Petasz, w końcu okaże się wzmocnieniem. Gra fatalna. Myślę o tym, jak dobrze, że nie pokazują tego w Orange Sporcie. I o tym, jak źle, że dałem się skusić i postawiłem u buka na GKS. 0:0. Mecz się kończy, a ostatnią przyśpiewką jest rytmiczne „wypierdalać”.
…
Droga długa, przez całą Polskę w kilkadziesiąt osób. Ale humory dopisują, bo szykuje się ciekawy mecz. Szybko weszliśmy na ten chyba najfajniejszy sektor gości w Polsce. Widok super. Zaczyna się walka, na murawie zacięta – bardzo wyrównany mecz. Na trybunach szans nie mamy, GieKSa stawiła się w dobre kilka tysięcy. Ciężko się przebić z dopingiem, ciężko jest też wywalczyć tu jakieś punkty. Tym większy szał radości na sektorze, kiedy w 31 minucie na prowadzenie wyprowadza nas Arek Rybski! Lechia dowozi ten wynik i przybliża się do awansu do Ekstraklasy. Fajnie zachowują się gospodarze w stosunku do Andruszczaka, który grał w Katowicach przez kilka sezonów. Skandują jego nazwisko, a kiedy w końcówce schodzi z boiska żegna go spora porcja oklasków.
…
Fajna pogoda, dobry rywal – aż się chciało przyjść na mecz. Blaszok wypełniony, na Głównej też sporo osób. Doping taki, jaki powinien być – elektryzuje! Lechia w kilkadziesiąt osób, bez flag, jakoś niemrawo. Ale trzeba to zrozumieć, w końcu jechali przez całą Polskę. Gra wyrównana, niestety ani Mikulenas ani Kaliciak nie zagrażają na poważnie bramce gości. Na domiar złego Rybski w 31 minucie trafia do naszej i ustala wynik meczu. Porażka, ale trudno. Najważniejsze, że była walka. A jeszcze ważniejsze, a może wręcz kluczowe dla naszej przyszłości jest to, że podczas meczu zainaugurowana została akcja walki o stadion na 25 tysięcy miejsc! Była podwieszana sektorówka z adresem strony internetowej 25000.pl i celny trans: „Miasto wielkich wydarzeń? Bez sportowych wrażeń! Stadion dla Katowic!”. Oby to coś dało. Jak będziemy mieć taki stadion to za kilka lat taka Lechia będzie daleko za nami…
Felietony Piłka nożna
Komu nie zależało, by zagrać?
Gdy wyjrzałem dziś za okno z pokoju hotelowego, zobaczyłem szron na pobliskich dachach. I tyle. Śniegu nie było ani grama, jedyne, co mogło nas przyprawiać o lekkie dreszcze to przymrozek i konieczność spędzenia tego meczu w tak niskiej temperaturze. Wiadomo jednak, że podczas dobrego widowiska można się porządnie rozgrzać i emocje sportowe niwelują jakiekolwiek atmosferyczne niedogodności. Głowiłem się, jak to jest, że w różnych rejonach Polski mamy atak zimy, a przecież okolice bieguna zimna, które teoretycznie najbardziej są narażone na popularny biały puch, tym razem są wolne od tego.
Gdy jechałem autobusem na mecz i zaczęło lekko prószyć – a było to o godz. 10.30 ani przez myśl nie przeszło mi, jak to się wszystko skończy. Po prostu – śnieg zaczął sobie padać, nie był to jakiś armagedon, a i same opady śniegu, choć były wyraźne, nie przypominały tych, które znamy z przeszłości.
Po wejściu na stadion zobaczyłem taką właśnie oprószoną murawę – niezasypaną. Białawo-zieloną lub zielonkawo-białą. Typowy widok, gdy mamy pierwsze opady śniegu w roku lub też szron po mroźnej nocy. Białe gunwo (że tak zejdziemy z romantycznej wersji o puchu) ciągle jednak z białostockiego nieba spadało. I w pewnym momencie rzeczywiście murawa stała się dość biała. Nie przeszkodziło to jednak obu drużynom oraz sędziom rozgrzewać się. Kibice wypełniali stadion, zwłaszcza ci z Jagiellonii jeszcze przed meczem głośno dopingując swój zespół. Sympatycy GieKSy powoli zaczęli wchodzić na sektor gości i też dali znać o sobie. Przyznam, że nie myślałem w ogóle o tym, że mecz może się nie odbyć. Nie miałem takiego konceptu w głowie.
Za łopaty wzięło się… kilka osób. Zaczęli odśnieżać pola karne. Wyglądało to tak, że na jednym skrzydle stało trzech chłopa i sami nie wiedzieli, jak się za to zabrać. „Gdzie kucharek sześć…” – powiedziałem Miśkowi. A na drugim skrzydle szesnastki jeden jegomość odśnieżył na kilka metrów szerokość pola karnego, pokazując, że „da się”. A tamci deliberowali. Do tej pory odśnieżone były tylko linie i wspomniany kawałek. Na drugim polu karnym natomiast jakiś artysta „odśnieżał” w taki sposób, że zagarniał, wręcz zdrapywał śnieg, zamiast go nabierać na łopatę. Nie trzeba być śnieżnym omnibusem, żeby wiedzieć, że średnio efektywna jest to metoda. Po niedługim czasie wszyscy położyli na to lachę i sobie poszli czy tam przestali działać.
Dopiero kilka minut przed meczem zorientowałem się, że sędzia się dziwnie zachowuje, wychodzi i sprawdza. Załączyłem Canal+, by nasłuchiwać wieści i tam było jasne, że arbiter Wojciech Myć sugerował, iż szanse na rozegranie tego spotkania są dość marne. Potem wyszedł na boisko jeszcze raz, ze swoimi asystentami i patrzyli, jak zachowuje się piłka. W moim odczuciu ta rzucana i turlana przez nich futbolówka reagowała normalnie, z odpowiednim odbiciem czy brakiem większego oporu przy toczeniu się po ziemi. Do końca miałem nadzieję, że mecz się odbędzie.
Sędzia jednak zadecydował inaczej. W wywiadzie dla Canal+ powiedział, że ze względu na zdrowie zawodników, a także ograniczoną widoczność – podejmuje decyzję o odwołaniu meczu. Podał też argument, że do pomarańczowej piłki przykleja się śnieg i tak jej nie widać. A linie, które zostały odśnieżone i tak za chwilę zostałyby zasypane.
Mecz się nie odbył.
Odniosę się więc najpierw do słów sędziego, bo już one są dla mnie kuriozalne. Odśnieżone linie po 40 minutach (także już po odwołaniu meczu) nadal były widoczne. I nie zanosiło się specjalnie na to, że mają zostać momentalnie zasypane. Nawet jeśli – to chwila przerwy w meczu lub po prostu w przerwie między dwiema połowami – pospolite ruszenie do łopat i gotowe. A argument o piłce to już kuriozum do kwadratu. Na Boga – przecież śnieg to nie jest jakiś klej czy oleista substancja. I nawet jeśli w statycznej sytuacji klei się do piłki, to jest ona cały czas KOPANA. Dla informacji pana Mycia – to powoduje drgania w futbolówce, a to (plus odbijanie się od ziemi) z piłki przyklejony kawałek śniegu strząsa. Więc naprawdę nie mówmy takich głodnych kawałków na głos, bo tylko wzmacniamy opinię o sędziach taką, a nie inną.
Trener Siemieniec już po decyzji mówił dla Canal Plus, że z punktu widzenia logistyki w rundzie jesiennej, nie na rękę jest im nie grać, w domyśle, że ten mecz trzeba będzie jeszcze gdzieś wcisnąć. Tylko przecież WIADOMO, że tego spotkania nie da się rozegrać jesienią, bo przecież po ostatnim meczu ligowym Jaga gra dwa razy w Lidze Europy plus jeszcze w środku grudnia zaległy mecz z Motorem. Więc z GKS musieliby zagrać tuż przed świętami, a przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie przedłuży rundy GieKSie o dwa tygodnie z powodu zaległego meczu. Niech więc trener Adrian nie robi ludziom wody z mózgu. Poza tym trener powiedział, że ze względu na stan boiska, była to jedyna i słuszna decyzja i trudno nie było odnieść wrażenia, że z powodu napiętego terminarza właśnie TERAZ, dłuższy oddech dla Jagiellonii to najlepsze, co może ich spotkać…
A Rafał Górak? Bardzo dyplomatycznie mówił, że rozumie decyzję sędziów, ale chyba trzy razy podczas wywiadu dał do zrozumienia, jakie miał zdanie… Panowie za zamkniętymi drzwiami rozmawiali, każdy dał swoje argumenty. Trener zwrócił uwagę, że ze względu na szczelnie wypełniony sektor gości mogło to wyglądać inaczej. Że białe linie widać i przy dobrej woli organizatora, boisko można byłoby doprowadzić do stanu używalności. Że taki wyjazd bez meczu to dodatkowe koszty dla klubu. Jakbym więc miał typować, to pewnie wyglądało to tak „ej Rafał, wiesz, jak jest, jaką mamy sytuację, wiem, że nie jest to wam na rękę, ale zgódź się na przełożenie meczu, odwdzięczymy się dobrym winkiem”… Być może więc ze względu na solidarność kolegów po fachu i gentelmen’s agreement, szkoleniowiec, mimo że wolałby zagrać – nie oponował.
No i właśnie. To jest pytanie – czy komuś zależało, żeby wykorzystać opady i meczu nie rozegrać? Powiem wprost – reakcja organizatora meczu na tę „zimę” jest mocno zastanawiająca i nie wiem, czy Jagiellonia nie powinna z tego tytułu ponieść konsekwencji. Powtórzę – klub nie zrobił absolutnie nic, żeby ten mecz rozegrać. Począwszy od prognoz – przecież atak zimy w Polsce był już wczoraj, więc nie można było nie zakładać, że podobna sytuacja powtórzy się w Białymstoku. A jeśli tak, to przygotowuje się zastępy ludzi – choćby na wszelki wypadek – do tego, żeby boisko odśnieżyć. Pamiętacie, co było w zeszłym sezonie w meczu Radomiaka z Zagłębiem? Momentalnie, w ciągu kilku minut płyta po nawałnicy zrobiła się biała. Tam też było ryzyko przerwania i odwołania meczu. Ale ludzie robili, co w swojej mocy, odśnieżali, jak tylko się da i spotkanie zostało dokończone. Wczoraj w Rzeszowie kompletnie zasypany stadion został odśnieżony i mecz również się odbył. A w Białymstoku? Nie było chętnych czy nie miało ich być? Mogli nawet tych żołnierzy wziąć, co to zawsze są na trybunach. Cokolwiek. A tutaj kilku ludzi z łopatą zaczęło nieskładnie machać, ale chyba ktoś im powiedział, że to bez sensu – no i przestali.
Nie będę wnikał, czy na takim boisku można grać czy nie. Jak bardzo wpływa to na zdrowie zawodników. Wiem, że w przeszłości takie mecze się odbywały i nikt nie płakał i nie zasłaniał się ani zdrowiem, ani terminarzem. GieKSa taki mecz rozgrywała z Arką Gdynia – pamiętny z niewykorzystanym karnym Adamczyka – i jakoś się dało. Nie jest to może najbardziej estetyczne widowisko, ale mecz jest rozegrany i jest z głowy.
Natomiast tu nie chodzi o to, czy na zaśnieżonym boisku można grać. Chodzi o to, że nikt nie zajął się odśnieżaniem. Dlatego cała ta sytuacja ostatecznie wydaje mi się po prostu skandaliczna. Dosłownie godzinkę śnieg poprószył – bez jakiejś większej nawałnicy – i odwołujemy mecz.
I tak – piłkarze pojechali sobie na drugi koniec polski, by pobiegać na murawie stadionu Jagiellonii. Klub zapłacił za hotel, wyżywienie, przejazd. Teraz będzie to musiał zrobić drugi raz – najpewniej na wiosnę. Kibice zrywali się o drugiej w nocy, niektórzy pewnie nawet nie poszli spać, by stawić się na zbiórkę w ciemnych Katowicach. Jechali w tak wielkiej liczbie przez cały kraj – też przecież zapłacili za bilety i przejazd. I dostali w bambuko, bo paru osobom nie chciało się wyjść i doprowadzić boisko do jako takiego stanu.
Uważam, że PZPN czy Ekstraklasa, czy kto tam zarządza tym całym grajdołkiem, nie powinien przyzwalać na taką fuszerkę. To jest kupa kasy i czas wielu ludzi, którzy zdecydowali się do Białegostoku przyjechać. To po prostu jest nie fair.
Nieraz bywały jakieś sytuacje czy to z pogodą, czy wybrykami kibiców i kapitanowie lub trenerzy obu drużyn zgodnie mówili – gramy/nie gramy. Była ta wyraźna jednogłośność. A czasem spór. Grano nawet po zapaści Christiana Eriksena – choć tam akurat uważam, że ta decyzja była fatalna (choć z drugiej strony to Euro, więc logistyka dużo trudniejsza). Tutaj zabrakło determinacji, żeby mecz rozegrać. Rozumiem trenera Góraka, że podszedł dyplomatycznie do sprawy. Ja tego protokołu dyplomatycznego trzymać nie muszę i wysuwam hipotezę, że komuś na rękę był ten niezbyt wielki opad śniegu.
Dotychczas wielokrotnie pisałem i mówiłem, że cenię Jagiellonię i Adriana Siemieńca za to, jak łączą ligę i puchary. Byłem pod wrażeniem, że rok temu Jaga nie przełożyła spotkania z GKS na jesień, gdy sama była pomiędzy meczami z Ajaxem – trener gospodarzy dzisiejszego niedoszłego pojedynku mówił, że poważna drużyna musi umieć grać co trzy dni. Tym razem jednak w obliczu meczu z KuPS i końcówki ligi, takie zdanie przestało już zobowiązywać.
Nam nie pozostaje nic innego, jak przygotować się do sobotniego spotkania z Pogonią. Oby piłkarze GKS również wykorzystali fakt, że nie będą mieli Jagi w nogach i jak najlepiej mentalnie i fizycznie przygotowali się do spotkania z Portowcami. A z Jagiellonią i tak się już niedługo zmierzymy, bo za jedenaście dni w Pucharze Polski.
Kups!
Piłka nożna
Mecz z Jagiellonią odwołany!
W związku z atakiem zimy w Białymstoku i niezdatnymi według sędziego warunkami do gry mecz Jagiellonia Białystok – GKS Katowice został odwołany.
Kibice Klub Piłka nożna
Puchar Polski dla wyjazdowiczów
Wczoraj klub GKS Katowice ogłosił, że wszyscy wyjazdowicze (a było ich aż 1022!), którzy pojechali na mecz do Białegostoku, mają w systemie biletowym przypisany voucher, który można wymienić na darmowy bilet na pucharowe spotkanie z Jagiellonią.
Jak informuje na swojej stronie internetowej klub (tutaj): Wyjazdowicze na swoich profilach w Systemie Biletowym GieKSy otrzymali voucher rabatujący cenę biletu na mecz pucharowy do 0 zł. Z prezentu można skorzystać już teraz! Voucher nie obejmuje biletów parkingowych oraz VIP. Co ważne, jeśli któryś z wyjazdowiczów nabył już wcześniej bilet na mecz pucharowy, to wówczas może wykorzystać voucher przy zakupie biletu na mecz innej sekcji GKS-u w 2025 r.
To kolejny miły gest ze strony klubu w kierunku najwierniejszych kibiców GieKSy. Już w niedzielę, zaraz po decyzji o niegraniu, piłkarze GieKSy podeszli pod sektor gości, a część z nich się na nim znalazła. Tam podziękowali fanatykom za tak liczną obecność, wspomnieli, że zawsze grają w „12” i dziś też chcieli dla nas wygrać. Oprócz tego rozdali swoje koszulki najmłodszym kibicom GKS Katowice, którzy wybrali się do Białegostoku. O tej sytuacji piszą więcej sami kibice na Facebooku (tutaj).
Przypomnijmy, że mecz z Jagiellonią zostanie rozegrany w czwartek 4 grudnia o 17:00 na Arenie Katowice. Na ten mecz NIE obowiązują karnety – wszyscy kibice muszą zakupić bilety (lub wykorzystać wspomniany wcześniej voucher). Bilety dostępne są w internetowym systemie (tutaj).





albin
15 kwietnia 2015 at 10:32
Co za świetna metafora.
Rafał
15 kwietnia 2015 at 15:43
25.000 miałoby sens ale w innej lokalizacji i mogłoby być też dla Rozwoju jako stadion miejski.
tyta
16 kwietnia 2015 at 08:24
…fajne