Już jutro tak wyczekiwane wydarzenie, można powiedzieć pewna klamra historyczna, bo przecież ostatni mecz w ekstraklasie przed spadkiem, to było spotkanie z Górnikiem Zabrze na Bukowej. Spotkanie ze wszech miar smutne, w ponurej pogodzie i przy zamkniętym stadionie. Bramkę Krzysztofa Markowskiego obserwowałem z budki kasowej. Na dziewiętnaście długich lat była to ostatnia bramka GieKSy w ekstraklasie. Nikt nie spodziewał się, że nasza absencja w najwyższej lidze polskiej będzie trwać tak długo. 30-letni dziś Mateusz Marzec, mający wówczas lat 11, również pewnie nie zakładała, że to on będzie autorem kolejnego trafienia dla GieKSy na salonach.
Wówczas w ogóle nie było jeszcze używane określenie Śląski Klasyk. Kibice GieKSy z kibicami Górnika w zgodzie nie żyli, a derby były raczej batalią nie tylko na boisku, lecz na trybunach. Co prawda do fizycznych incydentów nie dochodziło, ale obie strony nie szczędziły sobie uprzejmości, nieraz doprawdy wyszukanych.
Wiele się zmieniło, od ponad 15 lat obie ekipy są zaprzyjaźnione, kibice wspierają się na swoich meczach, a kluby współpracują w promocji spotkania. Dobra krew między Bukową i Roosevelta jest bardzo widoczna i z tego względu jutro w Zabrzu szykuje nam się prawdziwe piłkarskie święto. Wie dobrze o tym też Canal Plus, który wybrał na to spotkanie chyba najbardziej atrakcyjny czas antenowy, czyli sobotę o godz. 20.15.
Na trybunach będzie święto, ale na boisku – jak wspominał na przedmeczowej konferencji prasowej Rafał Górak – o żadnej przyjaźni mowy być nie będzie. W duchu fair play, ale obie ekipy będą toczyć twardy bój o ligowe punkty. Tym bardziej, że obie drużyny w ostatnim czasie punktują słabo, choć u rywali jest z tego powodu zdecydowanie bardziej gorąco.
Górnik przegrał bowiem trzy ostatnie spotkania. Trener Jan Urban twierdzi, że negatywnym punktem zwrotnym dla zabrzan była czerwona kartka Rafała Janickiego w meczu z Cracovią. I coś w tym zapewne jest, bo przecież wcześniej Górnik notował dobre wyniki – po porażce na inaugurację w Poznaniu, potem były zwycięstwa z Pogonią i Radomiakiem oraz remisy z Puszczą i Rakowem. Do czasu wspomnianej czerwieni, zespół prowadził na stadionie Cracovii 2:1 i… wszystko się posypało. Dwie stracone bramki, kończenie meczu w dziewiątkę, a potem porażki z Lechią i Motorem.
Przy czym szkoleniowiec utrzymuje, że mecze z Cracovią i Lechią były dobre, a jedynie ten z Motorem słaby. Na pewno nikt w Zabrzu nie chciałby, aby w tym tryptyku meczów z rzędu z beniaminkami, Górnik zakończył z zerowym dorobkiem punktowym.
Niezadowoleni ze zdobyczy punktowej mogą też być katowiczanie. Dla porównania w ostatnich trzech meczach nasz zespół po razie wygrał, przegrał i zremisował. Przy czym olbrzymi niedosyt związany z dwoma ostatnimi meczami związany jest z traconymi bramkami w końcówce, a już zwłaszcza zabolał gol z Widzewem w doliczonym czasie gry. W obu tych spotkaniach GKS prezentował się naprawdę bardzo dobrze, więc zaledwie jeden punkt to po prostu mało.
Trener Górak zabrania w szatni używać słowa „frycowe”. I choć rzeczywiście ten wyraz ciśnie się na usta (sam go używałem), to… naprawdę można szkoleniowca zrozumieć. Bo trochę to brzmi jak usprawiedliwianie porażki jakimś zewnętrznym czynnikiem, a nie branie odpowiedzialności za swoje błędy. Zdecydowanie się więc przychylam.
Tym bardziej, że tych straconych goli z Zagłębiem i Widzewem naprawdę można było uniknąć. Gdybym miał określić jakiś największy mankament w naszej grze – taki który bezpośrednio decyduje o stratach punktowych – chyba bym uznał na niego w szerokim rozumieniu panikę w swoim polu karnym. Brakuje naszemu zespołowi chłodnej głowy w swojej szesnastce, gdy rywal agresywnie przyatakuje. Ciągle wracam myślami do meczu z Radomiakiem, gdzie – przepraszam, ale to „frycowe” mogło jeszcze obowiązywać – ale to właśnie na bazie tego spotkania powinniśmy już mieć naukę, co szwankuję. I przez długi czas to działało (no, może drugi gol z Piastem też był trochę „paniczny”), ale i z Zagłębiem, a już zwłaszcza z Widzewem, zabrakło zimnej krwi i spokojnego nawet nie tyle wyprowadzenia piłki, co z premedytacją i perfidią „wywalenia” jej jak najdalej.
Poza tym gra GieKSy naprawdę nadal może się podobać. Bardzo ważne jest to, że po początkowym naporze Widzewa i naprawdę dobrej piłkarsko grze łodzian, GKS potrafił z tej dominacji wyjść. Drugą połowę pamiętamy – to już była duża dominacja naszego zespołu. I ta postawa musi nam w końcu zacząć przynosić punkty – jeśli wyeliminujemy tę niefrasobliwość w obronie.
Górnik w przeciwieństwie do wielu ekstraklasowych zespołów, jest nam naprawdę dobrze znany – jeśli weźmiemy kontekst tych dziewiętnastu lat. Mierzyliśmy się z tym zespołem w tym czasie aż siedem razy. Dwukrotnie po spadkach zabrzan w pierwszej lidze oraz trzy razy w Pucharze Polski. Bilans tych meczów jest dla nas bardzo niekorzystny. Górnik wygrał wszystkie trzy mecze na Bukowej w rozgrywce pucharowej oraz dwa ligowe spotkania w Zabrzu. Na naszym stadionie dwa razy w lidze padł remis.
Dwa lata temu pokarał nas w PP Lukas Podolski strzelając dwie niezwykle efektowne bramki. A rok temu to był początek jesiennego kryzysu, a zabrzanie pokonali nas 4:0.
Rok w piłce to jednak bardzo długo. Dość powiedzieć, że z zeszłorocznego spotkania w jutrzejszym realne szanse na występ mają jedynie Wasielewski, Repka, Jędrych, Rogala, Komor, Błąd i Arak. Pozostałych piłkarzy w większości już w klubie nie ma, ewentualnie w ogóle nie byli w tym sezonie brani pod uwagę.
Pamiętacie ten mecz w 2009 roku, jeszcze na starym stadionie Górnika? To był pierwszy mecz, świeżo po nawiązaniu zgody. Przy 20-tysięcznej publiczności kibice obu drużyn zgotowali niesamowite widowisko. Niech to będzie wyglądało tak, jak na filmiku mojego skromnego autorstwa sprzed 15 lat. Zróbmy teraz tak samo!
Kibice GieKSy mobilizujcie więc gardła, bo choć to mecz przyjaźni, trzeba tą czterotysięczną armią przekrzyczeć naszych przyjaciół z Zabrza!
Najnowsze komentarze