No i to koniec „wielkiej” pierwszoligowej piłki w roku 2016. GieKSa zakończyła rundę jesienną na drugim miejscu z punktem straty do prowadzącej Chojniczanki. To doprawdy znakomity wynik, dający realne nadzieję na skuteczną walkę o awans do ekstraklasy na wiosnę. Dodatkowo jesteśmy mądrzejsi o wydarzenia sprzed trzech lat, kiedy to równie dobrze graliśmy jesienią, a wiosną wszystko się posypało. Można być pewnym, że Jerzy Brzęczek zna historię ekipy Kazimierza Moskala, chociażby z przekazu prezesa Wojciecha Cygana. I miejmy nadzieję, że ta tragiczna historia już się nie powtórzy…
W rundzie jesiennej regularnie porównywaliśmy dorobek drużyny Brzęczka do ekipy Moskala, właśnie z racji imponujących wyników. Raz ten dorobek był minimalnie gorszy, raz minimalnie lepszy, aż w końcu tydzień termu po porażce w Suwałkach był identyczny – po 32 punkty w 18 meczach. Teraz robimy to porównanie po raz ostatni, bo od 19. kolejki zespół Moskala dokonał takiego zjazdu w dół, że wszelkie statystyki będą przemawiać już tylko na korzyść obecnego trenera GieKSy. Co się działo w 19. kolejce trzy lata temu? No właśnie – GKS przegrał pierwszy wiosenny mecz z Sandecją. Potem mieliśmy pamiętne spotkanie z Okocimksim u siebie i ostatecznie na wiosnę wygraliśmy 2 na 16 spotkań. Jeśli obecny mecz z Chrobrym był analogiczny do ówczesnego z Sandecją – to mamy teraz na koncie 3 punkty więcej i już jesteśmy w lepszej pozycji wyjściowej na wiosnę niż w sezonie 2013/14.
Oczywiście wówczas różnica była taka, że mecz 19. kolejki odbył się po przerwie zimowej, a teraz – przed. To zupełnie zmienia postać rzeczy. Wówczas w zimę zawodnicy zdążyli „zdziadzieć” i kto wie – być może podjąć pewne decyzje, które spowodowały, że wiosna wyglądała tak, a nie inaczej. Na szczęście tych zawodników już w GieKSie nie ma i chyba taka ekipa leserów już się długo nie powtórzy. Daj Panie Boże…
Dobrze, że ta runda się już zakończyła. Wielkie słowa uznania należą się drużynie za całą jesień, jak i wczorajszy mecz. Praktycznie nie mieliśmy spektakularnych spotkań, wysokich wygranych, ale bardzo często udawało się to jednobramkowe prowadzenie utrzymać do końca. To duża sztuka, zwłaszcza jeśli rywal rusza szturmem do przodu i z całych sił próbuje wyrównać. Nasi zawodnicy to przetrwali, a wczoraj wyszli z jeszcze większych opresji – nie poddali się po utracie bramki, tylko ze zdwojoną siłą ruszyli do przodu i wyrwali wygraną rywalowi z gardła. To napawa dużym optymizmem, cechy wolicjonalne są jak należy i trzeba je utrzymać, a wręcz wzmocnić na wiosnę.
Dobrze, że runda się kończy z innego powodu. Mimo wysokiej pozycji w tabeli, mimo wczorajszej wygranej pod koniec roku pojawiła się zadyszka. Trener Jerzy Brzęczek chcąc utrzymać morale mówi, że mecze w Bytowie i Suwałkach były dobre, ale brakowało szczęścia. W rzeczywistości w Bytowie piłkarsko było mega słabo w ofensywie, a w Suwałkach – w defensywie. To spowodowało, że tracąc jednego gola z Bytovią nie potrafiliśmy odpowiedzieć, a z Wigrami straciliśmy trzy bramki i też ciężko było myśleć o korzystnym rezultacie. Tym bardziej, jeśli – powtórzmy to – GKS w ŻADNYM z 19 meczów nie strzelił więcej niż 2 goli!
Spotkanie z Chrobrym też nie było wybitne. Walka, agresja – to było na wysokim poziomie. Czysto piłkarsko? Pozostawiało to wiele do życzenia. Umówmy się – gdyby nie fantastyczna postawa w bramce Mateusza Abramowicza, to tych trzech punktów by nie było. W ostatnich meczach zaczęła szwankować obrona, z Chrobrym nie zagrał Mateusz Kamiński. Niestety wczorajsza gra Olivera Prażnovskyego była raczej negatywnym ukoronowaniem jego rundy. Generalnie cudem jest, że z tak elektryczną grą Słowaka w całej rundzie straciliśmy tak mało goli. Pamiętamy jego „jeden kiks na mecz”, który doprowadzał do sytuacji sam na sam, a trenera do wściekłości. W Legnicy w samej końcówce mogliśmy stracić przez to punkt, no i Oli powędrował wkrótce na ławkę. Wczoraj grał na stoperze nie po swojej stronie, ale tyloma błędami, które popełnił – można by obdzielić kilka spotkań. Trzeba sobie to jasno powiedzieć – z tak nerwowym stoperem nie powtórzymy już tak dobrej defensywnie rundy. Oli musi się wziąć za siebie. To że potrafi grać w piłkę – to wiemy. Po przyjściu do GieKSy rok temu był profesorem na boisku i najlepszym zawodnikiem. Z marszu stał się liderem drużyny. Czas wrócić do tej formy.
GKS grał w tej rundzie wiele meczów na styk i nie można powiedzieć, że w większości meczów był dużo lepszym zespołem od przeciwnika. W zasadzie na palcach jednej ręki można wymienić spotkania, w których dominowaliśmy i wygrana nie była zagrożona. Takimi meczami były spotkania z Chrobrym w Głogowie, Zniczem, Podbeskidziem, Kluczborkiem. We wszystkich pozostałych – mimo że często wygranych – te zwycięstwa były, ale przy braku szczęścia mogłoby ich nie być. Wygrane po 1:0 u siebie ze Stalą czy Pogonią, w tym pierwszym meczu po przerwie przestaliśmy grać w piłkę, w tym drugim długo czekaliśmy na gola. Z Wisłą Puławy trzeba było odrabiać straty, a i tak w ostatniej akcji meczu mogliśmy stracić wygraną. Z Sandecją – dużo okazji bramkowych rywali i świetna gra bramkarza. Z Olimpią również minimalne zwycięstwo.
Nie piszemy tego, żeby dewaluować wygrane GieKSy – broń Boże. Cieszymy się z każdych trzech punktów, doceniamy walkę, dobrą grę obrony, a przy remisach to – że udawało nam się wychodzić z opresji – przegrywając z Górnikiem czy zwłaszcza Miedzią dwiema bramkami. Chcemy tylko pokazać, że z tej rundy wyciągnęliśmy maksimum jeśli chodzi o poziom gry. Naprawdę z taką ofensywą i ilością strzelonych bramek bliską jednemu golowi na mecz – to naprawdę piękne, że taka ilość punktów została zdobyta. Ale druga taka runda już się nie powtórzy. Tylu meczów na zero z tyłu też już nie zagramy. Rywale co jakiś czas strzelą nam jednego lub dwa gole i pojawia się pytanie – i co wtedy?
No właśnie. Bez solidnych wzmocnień ofensywy daleko nie zajedziemy, a przynajmniej nie zajedziemy tak daleko, jak teraz. GKS gra konsekwentnie atakiem pozycyjnym, ale nie stwarzamy sobie zbyt wielu sytuacji, a dodatkowo rywale w wielu meczach próbują nas skontrować. My musimy mieć taką siłę ofensywną, żeby w końcu grać z teoretycznie słabszymi przeciwnikami na zasadzie zamknięcia ich na swojej połowie, strzelić dwie bramki do przerwy i do widzenia. Tak potrafiliśmy zrobić tylko ze Zniczem. Cała reszta meczów to mozolny atak pozycyjny i brak skuteczności, ostatniego podania itd. Jedynie na Podbeskidziu sobie pograliśmy z kontry.
To co pozytywne i to chyba najbardziej, to uporządkowanie środka pola. Bartłomiej Kalinkowski z Łukaszem Zejdlerem zaryglowali tę strefę boiska i to w dużej mierze dzięki ich poczynaniom rywale nie mogli rozwinąć skrzydeł. Tak naprawdę to chyba ten aspekt był kluczem do osiągania dobrych wyników. Od kilku sezonów mieliśmy duże problemy z defensywnymi pomocnikami, którzy nie dawali pożądanej jakości. Teraz w końcu ich mamy – i bardzo dobrze.
Gorzej z kreowaniem akcji ofensywnych – zarówno ze środka, jak i skrzydeł. Skrzydłowych w tej rundzie praktycznie nie mieliśmy na stałe. Wydawało się, że duet Mandrysz – Prokić na dłużej zagości w podstawowej jedenastce, ale tak naprawdę to obaj boczni obrońcy zrobili więcej niż pomocnicy (choć Dawid Abramowicz przy stałych fragmentach – jako dorzucający auty i strzelec). Szybko okazało się, że zarówno Paweł, jak i Andreja nie dają drużynie tyle, ile by mogli. Paweł na początku grał bardzo słabo, choć rozkręcał się z kolejki na kolejkę i akurat co do niego mamy dużą wiarę, bo potencjał chłopak ma ogromny i jesteśmy pewni, że na wiosnę będzie brylował – no i te swoje bramki mimo wszystko strzelił. Gorzej z Andreją, który jest szybki, ale jak na razie nie pokazał nic ponadto. Dodatkowo miał naprawdę sporo sytuacji bramkowych w tej rundzie i wszystkie klasycznie zmaścił. Niektórzy mówią o fatum ze sparingu z Podbeskidziem, kiedy nie trafił do pustej bramki. Coś w tym jest. Faktem jest, że zawodnik kompletnie nie dał nic drużynie, zmiany na które wchodził nie pomagały. Trochę, ale niewiele, pograli w tej rundzie Paweł Szołtys i Krzysztof Wołkowicz. To nie są zawodnicy na walkę o awans.
Problem jest z napastnikami. Mikołaj Lebedyński strzelił jedną – mało ważną bramkę w Suwałkach, ale ponadto nie miał w przekroju rundy zbyt wielu sytuacji. W zasadzie trudno sobie przypomnieć jakieś znakomite okazje z jego udziałem. W ostatnich meczach popróbował głową, ale zawsze niecelnie. To, z czego go zapamiętamy z jesieni to kilka bardzo dobrych piłkarskich zachowań, jak zastawienie się i dogranie do partnera na czystą pozycję. To zaczął już od debiutu w meczu z Bielskiem. Ale to ciągle za mało i za rzadko. Nie ma goli, nie ma asyst, nie ma zbyt wielu otwierających podań, a na dodatek zawodnik jest często gdzieś tam w cieniu schowany. Wydawało się, że jest to idealny transfer i problem z bramkami się rozwiąże. Na razie tak nie było.
No i Grzegorz Goncerz, Gonzo, kapitan. To już nie jest niestety ta jakość. Wygląda na to, że o strzeleckich popisach zawodnika można zapomnieć. Po wielu meczach bez gola w końcu trafił do siatki w meczu ze Zniczem, zaliczył swojego 50. gola w GKS i na chwilę worek z golami się rozwiązał. Z Wisłą Puławy, Miedzią i Stalą trafiał w trzech spotkaniach z rzędu, ale na tym się skończyło. Miał trochę sytuacji w tej rundzie, ale mimo to piłka nie potrafiła znaleźć drogi do siatki. Dodatkowo pojawiała się niepewność w grze, czasem nonszalanckie zagrania, no i te nieszczęsne rzuty karne. Grzegorz mentalnie jest bardzo ważnym zawodnikiem w zespole, ale piłkarsko trener miał zgryz – musiał wystawiać kapitana, ale też tym samym traciliśmy kreatywnego Foszmańczyka, który nie mógł grać w środku, a na skrzydle. To też osłabiało jakość ofensywną zespołu.
Wiele pracy przed trenerem Brzęczkiem i Dariuszem Motałą. Po pierwsze trzeba zastanowić się nad grą defensywną zespołu, bo była ona kapitalna, ale tylko, gdy wszyscy mogli grać. Wczoraj wypadł Kamiński, w Suwałkach już kompletnie nastąpiła rewolucja w składzie i efektem tego były tracone bramki i groźne sytuacje. Trzeba więc i w tym kontekście pomyśleć o ławce. Natomiast na już trzeba pracować nad ofensywą. Potrzebujemy pomocników na bok boiska i napastników. Takich, którzy od ręki zaczną kreować sytuacje i strzelać gole. Jeśli nasza ofensywa będzie wyglądać tak, jak w tej rundzie – ciężko będzie awansować.
Ogólnie jednak dla całej drużyny, jak i sztabu szkoleniowego należą się za tę rundę olbrzymie brawa. Wytrzymali ciśnienie, wytrzymali nie najlepszy początek sezonu. Jeszcze pierwsze trzy kolejki nie napawały optymizmem, ale spotkanie w Olsztynie w czwartej to był ten sygnał, że GKS gra dobrze, że ma potencjał, że może coś w tej lidze osiągnąć. I potem raz z lepszą, raz z gorszą grą, ale udawało się te mecze wygrywać. Na ten moment mamy na koncie najwięcej zwycięstw w lidze. Porażki na koniec się zdarzyły – ale pal licho, jest i tak bardzo dobrze. Sporo w tym artykule wypisaliśmy mankamentów, ale tak naprawdę widać, że wszystko idzie w dobrym kierunku – piłkarze grają z sercem, kibice dopingują, sztab reaguje. Jest to optymistyczne, bo po raz pierwszy od wielu lat mamy naprawdę sensowną drużynę. Nie jest to ekipa wirtuozów, wielkich indywidualności, ale solidny team, mogący walczyć o najwyższe cele w tej lidze. A piłkarze dają nam tę radość i nadzieję, że w końcu po 12 latach na nowo zagościmy w ekstraklasie. Trzymamy kciuki!
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Prezentujemy zapis z konferencji po remisie 0:0 z Górnikiem Łęczna.
Pavol Stano: Uważam, że widzieliśmy dobre widowisko, choć bez bramek. Staraliśmy się eliminować te mocne strony GieKSy i grać tak, jak chcieliśmy. Zaangażowanie chłopaków było fajne, jakość adekwatna do meczu, wyglądało na to, że to zrobimy i doprowadzimy ten mecz do końca. Trzeba przyznać, że gospodarze też mieli sytuacje. Remis, każdy chciał więcej, trzeba ten punkt szanować.
***
Rafał Górak: Skończyło się meczem remisowym, wydaje się, że były momenty, gdzie Górnik Łęczna prowadził grę w sposób bardziej spójny. Nie można tu mówić jednak o czystych sytuacjach, a szkoda mi sytuacji Kuuska, najlepszej ze wszystkich. Widać progres w grze drużyny z Łęcznej, nie będę w jakiś sposób narzekał. Obawiam się o nasz stan kadrowy, mamy dwa treningi, a łatwy mecz nas nie czeka. Musimy ciężko pracować, by zawodników doprowadzić do dyspozycji, bo mamy dużo tych kontuzji. Dopadła nas grypa jelitowa. Trzeba szanować ten punkt i doceniam tę walkę z naprawdę dobrze grającym rywalem.
Urazy Rogali i Wasielewskiego?
Górak: Grzesiek to uraz mięśniowy, Marcin zmagał się z urazem od dłuższego czasu. Marcin, jak go znam, będzie robił wszystko, by być gotowym na następne spotkanie. Czasu mamy mało, trzeba myśleć o tym, kim ich zastąpimy.
Wracają demony jesieni?
Górak: Nigdy nie miałem demonów, nic mi się nie przypomina. Mocna liga i wymagający rywale, rzeczywiście dzisiaj ten punkt biorę do kieszeni, myślę o meczu w Warszawie.
Arek Jędrych stracił przytomność czy było to zwykłe zderzenie?
Górak: Nie stracił, natomiast otrzymał poważny cios. Nos jest złamany, ale to nie złamie Jędrycha.
Duża delegacja z GKS-u Tychy na trybunach. Było dziś jakieś ukrycie schematu?
Górak: Żadnego ukrycia schematu dzisiaj nie było.
Mecz z Polonią Warszawa to spotkanie z zespołem z dołu tabeli. Będzie to trudne spotkanie?
Górak: Zespół z Warszawy to zdeterminowany i niezły zespół. Mamy całkowity obraz tej drużyny, spodziewamy się naprawdę trudnego spotkania. Zdajemy sobie sprawę, że jest na co patrzeć i łatwo nie będzie.
Kończąc temat zawieszeń i nieobecnych zawodników. Ile meczów zawieszenia otrzymał Repka i jak powrót Komora?
Górak: Oskar dwa spotkania, więc nie będzie dostępny w Warszawie, a Komor można powiedzieć już w 80% wyleczony. Nie chcieliśmy dzisiaj ryzykować zawodnika, ale wydaje mi się, że te dwa dni doprowadzą go do 100% dyspozycji.
Zapraszamy do przeczytania zapisu konferencji prasowej po remisie 2:2 z Termalicą Bruk-Bet Niecieczą.
Rafał Górak: Dobry wieczór. Niewątpliwie, mecz jakby o dwóch historiach i nad tym ubolewam, bo wydaje mi się, że gdyby nas było po równo, to wyjechalibyśmy stąd z trzema punktami. Wyjeżdżamy z jednym punktem i również, wydaje mi się, należy to w jakiś sposób przyjąć. Wszelkie złości i wszelkie jakieś trudności trzeba wystudzić, schować dzisiaj do kieszeni i zabrać punkt z trudnego terenu. Po prostu przeanalizować spotkanie, w czwartek już kolejne i trzeba, wydaje mi się, pozytywnie nastawiać na to, co przed nami. Niestety, każdy popełnia jakieś błędy, myśmy się ich nie ustrzegli. Ta czerwona kartka, podyktowana oczywiście słusznie, to błąd naszego zawodnika, no i cóż zrobić. Nie jestem od tego, aby go ganić, wprost przeciwnie, zawsze będę zawodników podnosił na duchu i w jakiś sposób rozumiał emocje. Szkoda, bo wydaje mi się, tak jak powiedziałem na początku, że wyjeżdżalibyśmy stąd z trzema punktami.
Pytanie: Ten mecz pan traktuje jako wygrany jeden punkt, czy jednak mimo wszystko przegrane dwa, biorąc pod uwagę tę pierwszą połowę? 2:0 wynik, praktycznie czerwona kartka już w doliczonym czasie, ale patrząc stricte na statystyki z całego meczu, to GieKSa powinna się cieszyć z tego, że wywozi stąd jeden punkt. Czy tym spotkaniem Dawid Kudła troszeczkę odkupił winy ze spotkania z Odrą Opole?
Górak: Sumarycznie, gdyby zobaczyć, to tak, jak mówię: gdyby mówić tylko o samej grze i o samej historii tego spotkania to wydaje mi się, że grę mieliśmy pod kontrolą, w szczególności, że prowadziliśmy 2:0 do przerwy. Jeżeli utrzymalibyśmy równowagę, osobową wydaje mi się, że nie udałoby się rywalom zdobyć dwóch bramek, a wydaje mi się, ze my byśmy cały czas dążyli do tego, by strzelić kolejną. To jest finał tych dywagacji, po prostu przyjmuję ten punkt, biorę go na klatę, bo zdaję sobie sprawę, że statystyki całego meczu po stracie zawodnika leciały na łeb, na szyję i na pewno tutaj należy podkreślić dominację Termaliki i to, że stwarzała sytuację, że było bardzo, bardzo groźnie. Dawid dzisiaj zagrał bardzo dobre spotkanie, ja nie winiłem go z punktu widzenia zero-jedynkowego za to spotkanie z Odrą, myśmy tam też zawalili w innych aspektach. Tam nie było akurat tej bezpośredniej winy Dawida, a dzisiaj bronił bardzo dobrze i na pewno to był jego dobry występ. Bierzemy ten punkt z pokorą, nie cieszymy się i nie jest to dla nas jakaś wielka sprawa, ale tez nie popadamy w jakiś smutek. Po prostu skończyło się remisem i taki jest stan faktyczny.
***
Marcin Brosz: Oglądaliśmy naprawdę emocjonujące widowisko i to tak naprawdę od pierwszej do ostatniej minuty, aż szkoda, że się skończyło. Patrząc na przebieg meczu, graliśmy z jednym z zespołów, który aspiruje do tego, by w przyszłym sezonie występować w Ekstraklasie. To, co łączy ten mecz i poprzedni, to mieliśmy dużo sytuacji bramkowych z meczu, i to strzałów groźnych, i to stwarzanych takich groźnych sytuacji. Bardzo dużo. To, co podkreślam, posiadanie piłki, tak chcemy grać. Wiadomo, na końcu jest ta najważniejsza rubryczka: bramki i jedna droga: tu trzeba konsekwentnie pracować nad wykończeniem, bo widać, że jesteśmy w stanie stwarzać sytuacje, natomiast ta finalizacja to jest praca na treningach. Widać progres, natomiast to nie jest tak, że z treningu na trening będzie tak łatwo wykonywany, więc to jest moment, nad którym pracujemy. Podsumowując: ciekawe widowisko, dużo emocji, dużo pojedynków jeden na jeden, to co kibice lubią. Do końca mecz trzymał w napięciu i w emocjach.
Pytanie: Po pierwszej połowie wydawało się, że trudno wam będzie wrócić do gry. Było 2:0, po przerwie przejęliście inicjatywę. Bramka w 93. minucie, daje dużo radości, czy niedosyt zostaje?
Brosz: Wartość dodana, to to, że po raz któryś do końca gonimy, wierzymy w to, że jesteśmy w stanie odwrócić wynik meczu i tu widać, że jest duży progres. Ta pierwsza połowa, przegrywaliśmy 2:0, te bramki… Też wiemy, jak padały, jakby je wziąć, ten mecz był bardzo dobry, z jednej i drugiej strony. Naprawdę to było dobre widowisko na dobrym poziomie. Były te sytuacje, których musimy zdecydowanie unikać, i pierwsza i druga bramka. Oczywiście, to nas nie usprawiedliwia. Podział punktów, i my i GKS walczyliśmy o trzy, nie rozpatrywałbym w tych kategoriach. Dla nas jest ważne to, że po raz kolejny z zespołem, który walczy o najwyższe cele, byliśmy w stanie i nawiązać na boisku bardzo równą walkę, jak również udało nam się strzelić dwie bramki. Mieliśmy sytuację na zdobycie kolejnych.
GieKSa, mimo bardzo dobrej pierwszej połowy, nie zdołała pokonać Termaliki Nieciecza i ostatecznie zremisowała 2:2. Duży wpływ na wynik miała czerwona kartka Oskara Repki. W drugiej części spotkania w osłabionej drużynie Rafała Góraka widać było dużo nerwów.
Mecz był bardzo istotny dla obu zespołów, co przełożyło się na wysoki poziom zaangażowania. Termalica postawiła na agresywną grę w pressingu, podczas gdy GieKSa starała się kombinacyjnie stworzyć pierwszą sytuację. Wyjście z własnej połowy było niezwykle trudne, a z chwili zamieszania w 3. minucie skorzystał Ambrosiewicz, oddając mocno niecelny strzał. Pojawiła się szansa na szybki atak, ale Rogala zagrał zupełnie nie w tempo do Kozubala i gospodarze znów byli w posiadaniu. Próba wyprowadzenia Adriana Błąda, szybki doskok rywala i znów GieKSa musiała walczyć o piłkę. W 8 minucie, po faulu na Marcinie Wasielewskim, Antoni Kozubal podszedł do stałego fragmentu gry i posłał wysoką wrzutkę w pole karne. Piłka spadła wprost na głowę Janiszewskiego, który wokół siebie nie miał żadnego przeciwnika – jakby rywale w ogóle go nie widzieli. Stoper z Katowic umieścił piłkę w bocznej siatce obok bezradnego Loski – 1:0! Już po kolejnej minucie Shibata z Błądem wyprowadzili linię obrony Termaliki w pole, dostarczając finalnie futbolówkę do Bergiera, ten jednak był zmuszony do oddania strzału z niedogodnej pozycji. Przypadkowe przewinienie Kozubala w 15. minucie, po którym Dawid Kudła musiał się mieć na baczności – uderzenie po zgraniu dośrodkowania minęło słupek o centymetry. Dobrze prezentował się Shibata, odgrywając kluczową rolę w odbiorach i przy obronie stałych fragmentów gry. W 20. minucie znów Ambrosiewicz spróbował uderzenia z dystansu, na szczęście mierzony strzał wylądował na bandzie reklamowej. Zawodnik Termaliki jeszcze nie skończył rozpamiętywać swojej okazji minutę później: fatalnie zagrał w kierunku Loski, futbolówka ledwo poturlała się pod nogi Bergiera, który bezlitośnie wykorzystał taką okazję i podwyższył prowadzenie. Katastrofalny błąd, zupełnie podcinający skrzydła gospodarzom. Brakowało im pewności siebie nawet w dobrych okazjach, co ułatwiało pracę defensywie z Katowic. Pechowo piłka po wybiciu Jędrycha w 31. minucie odbiła się od przeciwnika, trafiając ostatecznie pod nogi Karaska. Ten wrzucił ją wprost na głowę Trubehy, który spudłował z bliskiej odległości. Karaskowi wychodziło niemal każde dośrodkowanie, po stałym fragmencie Branecki nie wykorzystał kolejnego dobrego podania, blokowany przez zawodników w czarnych strojach. W 36. minucie „na minę” wrzucił Jaroszka Jędrych niecelnym podaniem, Termalica zyskała wrzut z autu na wysokości pola karnego Dawida Kudły. Po wznowieniu faulował rywala Wasielewski, czego nie dostrzegł arbiter. Bezpardonowo Jędrych potraktował Braneckiego w środkowej strefie boiska, za co słusznie zobaczył żółty kartonik w 41. minucie. Dużo szczęścia miał Janiszewski, gdy po zbędnym faulu odkopnął nieznacznie piłkę – skończyło się na wychowawczej pogawędce. Oskar Repka postanowił zdobyć czerwoną kartkę, bezmyślnie nokautując rywala ciosem łokciem w twarz w trzeciej minucie doliczonego czasu gry. Na zakończenie pierwszej części wynik chciał ustalić Adrian Błąd, po indywidualnym rajdzie uderzając minimalnie obok bramki.
Dobre przejęcie Shibaty w 46. minucie stworzyło okazję dla Bergiera, który zdecydował się na podanie zamiast strzału, a takie rozwiązanie zostało bezproblemowo udaremnione. Termalica zagęściła środek pola, wprowadzając dwóch pomocników z ławki, starając się wykorzystać brak Oskara Repki. W 54. minucie dobre zagranie Dąbrowskiego przeciął Janiszewski, ale gospodarze cały czas kontrolowali przebieg gry. GieKSa broniła się w obrębie własnej „szesnastki”. Chwilę później Jędrych zdecydował się nie wychodzić do Karaska, a ten skorzystał ze swobody i oddał kąśliwy strzał, który po rykoszecie od nogi kapitana Trójkolorowych z trudem zdołał sparować Kudła. W 60. minucie Jędrych znów wykorzystał rykoszet, tym razem na swoją korzyść, by posłać piłkę w kierunku dalszego słupka, ale Loska czujnie zażegnał niebezpieczeństwo. 61. minuta: Nowakowski zagrywa do Dąbrowskiego, piłka przelatuje obok zaskoczonej defensywy GieKSy, a bezradny Dawid Kudła tylko odprowadził piłkę wzrokiem, ta na szczęście odbiła się od poprzeczki i linii bramkowej, powracając na boisko. Co się odwlecze, to nie uciecze: Nowakowski z dystansu pokonał zasłoniętego bramkarza Trójkolorowych, a z kryciem nie poradził sobie Antoni Kozubal. Fatalne wybicie Adriana Błąda dało Nowakowskiemu kolejną okazję do zdobycia bramki, na szczęście tym razem skiksował. GieKSa broniła się przed nawałnicą ataków gospodarzy, nie mogąc wyprowadzić kontrataku. W 72. minucie Kozubal błyskawicznie wznowił z rzutu wolnego i zagrał długą piłkę do Shibaty pod pole bramkowe z połowy boiska, ale Loska nie dał się zaskoczyć. Radwański okiwał kryjącego go zawodnika i dośrodkował, a Kudła w ostatniej chwili zdołał wyciągnąć rękę i zatrzymać uderzenie Biedrzyckiego. Druga próba zawodnika gospodarzy po rzucie rożnym i znów fenomenalnie interweniował doświadczony golkiper. W 85. minucie groźnie zrobiło się po strzale Wacławka, a Jaroszek w ostatnim momencie strącił uderzenie na rzut rożny. Druga minuta doliczonego czasu gry to zupełna bierność GieKSy w polu karnym – Wróblewski zagrał do Radwańskiego, a ten precyzyjnym uderzeniem pokonał Kudłę. Piłka po drodze minęła jeszcze rozpaczliwie interweniującego Wasielewskiego. Wacławek w ostatnich sekundach otrzymał podanie na 13. metrze i uderzył wysoko nad poprzeczką. Ostatnia akcja meczu i strzał Biedrzyckiego wylądował w rękach Kudły.
21.04.2024, Nieciecza
Termalica Bruk-Bet Nieciecza – GKS Katowice 2:2 (0:2)
Bramki: Nowakowski (63), Radwański (90) – Janiszewski (8), Bergier (21).
Termalica Nieciecza: Loska – Putivtsev, Biedrzycki, Spendlhofer – Zaviiskyi, Radwański, Ambrosiewicz (46. Dombrovskiy), Karasek (84. Wacławek), Wolski (68. Wróbel) – Branecki (80. Jakubik), Trubeha (46. Nowakowski).
GKS Katowice: Kudła – Wasielewski, Jaroszek, Jędrych, Janiszewski, Rogala – Błąd (80. Mak), Kozubal, Repka, Shibata (86. Baranowicz) – Bergier (90. Krawczyk).
Kartki żółte: Radwański – Jędrych, Bergier, Kudła, Jaroszek.
Czerwona kartka: Repka (45, brutalny faul).
Sędzia: Piotr Idzik (Poznań).
Widzów: 1801 (w tym 549 kibiców GieKSy).
maniek hool
28 listopada 2016 at 08:52
Dziękujemy trenerowi i piłkarzom! 2. miejsce to ogromny sukces! Obyśmy na wiosnę grali co najmniej tak dobrze jak jesienią, a marzenia o ekstraklasie staną się realne 🙂