Oprócz wypowiedzi video, przeprowadziliśmy jeszcze dodatkowo wywiad z wicewojewodą śląskim i Marszałkiem Województwa Śląskiego – Adamem Matusiewiczem. Dopytaliśmy go konkretnie o opinie na temat fuzji, możliwości finansowych Ireneusza Króla oraz nadziei na to, co jeszcze można zrobić, aby uratować GieKSę.
Jak Pan zapatruje się na pomysł fuzji?
Były już takie historie w polskiej piłce, ale one różnie się kończyły. W szczególnych przypadkach te fuzje niosą za sobą bardzo negatywne konsekwencje. Pierwszy jest taki, że absolutnie żaden szanujący się kibic w Polsce, niezależnie od swoich sympatii klubowych, nie powinien w tonie nawet jakiejś sympatii czy opowiedzenia się przyklaskiwać pogrzebowi takiego klubu jak Polonia Warszawa. Drugi – zdecydowanie lepiej jest wywalczyć awans na boisku niż przy zielonym stoliku. Trzeci argument mówi nam o tym, że fuzja z udziałem tego właściciela, którego już przecież znamy praktycznie gwarantuje porażkę – poprzez doświadczenia, jakie mamy, wiemy nie wyłożył w GKS praktycznie żadnych istotnych pieniędzy na funkcjonowanie klubu. Do tego dochodzą jasne głosy kibiców, że byłby to klub bez kibiców i bez stadionu, bo przecież grałby w Krakowie. Nie ma żadnych argumentów przemawiających za nowym klubem.
Pojawia się pytanie, czy człowiek, dla którego w poprzednich sezonach jedynym ratunkiem jeśli chodzi o utrzymanie klubu było żebranie w Urzędzie Miasta, jest w stanie utrzymać ekstraklasę?
Na pewno nie jest w stanie utrzymać ekstraklasy, to nie ulega żadnej wątpliwości. Ja szanuję pana Ireneusza Króla za to, że jest całkiem niezłym przedsiębiorcą, ale nie jest to przedsiębiorca takiego formatu, który mógłby utrzymać klub nawet drugoligowy. Zakładam, że chęci są dobre, ale na samych chęciach daleko się nie zajedzie. W kwestii dofinansowania GKS przez Miasto irytujące było to, że gdyby to było tylko żebranie, to byłoby to jeszcze pół biedy, ale to było wymuszanie. Stawianie prezydenta Piotra Uszoka pod ścianą. I powiedzmy sobie szczerze – tylko dzięki Miastu ten klub mógł się utrzymać.
Klub dodatkowo miewał pretensje, że dostaje tych pieniędzy… za mało.
Działanie klubu było oparte na całkowicie nieuczciwych zasadach, takich że kierujący nim podmiot wkłada w niego bardzo mało pieniędzy, a podmiot, który tak naprawdę finansuje ten klub, jest udziałowcem mniejszościowym. Kompletna paranoja.
Czy kibice, a zwłaszcza drużyna ze sztabem szkoleniowym nie ma prawa czuć się oszukana w sytuacji, gdy zaległości w wypłatach sięgają kilku miesięcy, a nagle okazuje się, że pana Króla stać na wyłożenie sporej sumy na zakup licencji Polonii Warszawa?
Po pierwsze nie wierzę w to, żeby Pan Król był w stanie wyłożyć taką kwotę. Wierzę w to, że coś takiego deklaruje (śmiech). Nie wierzę, że może wyłożyć, bo on po prostu tych pieniędzy nie ma. Tak jak powiedziałem, szanuję go, sam chciałby mieć taką firmę jak on i zarabiać takie pieniądze, bo tym się różni od zwykłego śmiertelnika, ale choćby nie wiem jak zaklinał rzeczywistość, to on nie jest wielkim biznesmenem. Gdyby pan Król miał 5 milionów złotych, to dzisiaj pierwszoligowy GKS nie miałby długów. On tych pieniędzy po prostu nie ma. Ja nie mam pretensji do pana Króla,bo nie można mieć pretensji do człowieka, że się nie dorobił pięciu milionów. Można mieć natomiast pretensje za taką politykę ściemniania, zaklinania rzeczywistości i grania w pokera parą dwójek.
Ostatnio w mediach pojawiła się informacja, że Józef Wojciechowski zablokował wyjazd swoich piłkarzy na zgrupowanie do Kamienia ze względu na to, że nie otrzymał jeszcze pieniędzy od Ireneusza Króla.
Nie dziwię się prezesowi Wojciechowskiemu, że stawia sprawę jasno, czyli gotówka na stół i koniec. Człowiek, który dorobił się koszmarnych pieniędzy, on właśnie jest naprawdę wielkim biznesmenem. Gdy po drugiej stronie stołu jest naprawdę wiarygodny biznesmen, to można się na coś zgodzić wcześniej. Jednak w przypadku partnera niepewnego – tylko gotówka na stół. Powtórzę jeszcze raz – prezesowi Wojciechowskiemu się nie dziwię.
Istnieją odosobnione głosy, że kibice nie mają co protestować, bo piłka to w dzisiejszych czasach pieniądze i biznes. Jak to właśnie jest – suchy biznes czy tradycja?
Piłka to też biznes, ale przede wszystkim jest ona dla kibiców – bo bez kibiców nie ma ani piłki, ani biznesu na dłuższą metę. Dlatego też w tym kontekście ważniejsza jest tradycja. Proszę zwrócić uwagę, że wielce zasłużony klub dla Śląska – Piast Gliwice – wiele lat temu został zlikwidowany. Natomiast wiara przetrwała, wystartowali od B-klasy i osiągnęli coś, na co kibice czekali przez dziesiątki lat. Dostali się do upragnionej ekstraklasy i podejrzewam, że ten sukces był zbudowany na harcie ducha podbudowanym tradycją. Zaczęli od dołu i bardzo szybko znaleźli się na szczycie, spotkali się przez cały ten okres z bardzo dużą życzliwością Miasta i udało się. To jest taka piękna historia, która nawet w najgorszych chwilach powinna być dla GKS otuchą.
My startowaliśmy od IV ligi i historia mogła być podobna, jednak nam się nie udało.
Niestety się nie udało, nie wszystko zawsze się udaje – historia Piasta Gliwice była jak z amerykańskiego filmu, gdzie wszystko dobrze się kończy. Takie rzeczy się rzadko powtarzają, ale jest wiele przypadków klubów, które zostały sprowadzone kompletnie do parteru, a potem się odrodziły – Zagłębie Sosnowiec, Pogoń Szczecin, Arka Gdynia czy tułająca się przez wiele lat po niższych ligach Cracovia. Oczywiście są to też straty, tym bardziej w aglomeracji górnośląskiej, czyli w strefie ostrej rywalizacji derbowej. Obecny projekt fuzji, zakładający grę w Krakowie, bez kibiców, przy okazji pogrążając zasłużone kluby i jeszcze ciesząc się z awansu niesportowego – dla mnie to jest niewiarygodne. Wszystkie argumenty są na nie.
Czy można coś według Pana jeszcze zrobić, aby do tego nie dopuścić?
Podejrzewam, że jak się ukaże ten wywiad, to dojdą kolejne argumenty. Wiem, że zacięci kibice Polonii Warszawa podnieśli głowy i ostro walczą w Warszawie i w UEFA i być może uda się to zablokować. Wizyta kibiców na Bukowej, bardzo przekonywujące działania z pełną kulturą też zrobiły wrażenie – nie pozostawiły wątpliwości jaka jest wola kibiców GKS. Niewątpliwe pewne argumenty i to siłowe posiada Urząd Miasta, aczkolwiek rozumiem trudną sytuację prezydenta, ponieważ on jest udziałowcem mniejszościowym, który ma większość w Radzie Nadzorczej. I choćby z uwagi na pewne dogadanie się z panem Królem, do czego ma służyć tak większość, nie jest w łatwej sytuacji, bo teraz dla dobra GKS-u musiałby pewnie złamać jakiś gentelmen’s agreement. Nie zazdroszczę więc prezydentowi, ale zachęcam go do działań radykalnych.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
Don
20 lipca 2012 at 17:27
Polityka, polityka tylko polityka… Non stop to samo… Panie Matusiewicz tyle lat pan siedzi na takiej posadce i nie potrafi pomóc w znalezieniu partnera… No chyba , że nikt nie chce się pakować do klubu gdzie rządzą kibice , którzy potrafią zmieszać z błotem dosłownie wszystkich… To chyba nie dziki zachód gdzie burdy, petardy i wyzwiska wygrywają… Co dalej wielcy fachowcy-kibice? Kto to wszystko będzie sponsorował przy takiej otoczce?
Don
20 lipca 2012 at 17:46
I jeszcze ten zakaz transferów… Masakra jakaś
Adam
22 lipca 2012 at 09:58
Czy zakaz transferów obejmuje wypożyczenie zawodnika czy tylko jego kupno? a jak jest z wolnym transferem?