Przed nami kolejny mecz ligowy. Cała frustracja wylała się z pełną siłą po spotkaniu z Pogonią Siedlce. Inaugurację sezonu mamy dokładnie taką samą, jak rok temu. Czyli odpadnięcie z Pucharu Polski z drugoligowcem, a potem domowa porażka z przeciętniakiem. Z tym, ze Wigry przeciętniakiem były wówczas wyjściowo, a okazało się, że to czarny koń początku rozgrywek. Pogoń Siedlce – z całym szacunkiem – raczej aż tak dobrych wyników, co suwalczanie, osiągać nie będzie.
Początek więc mamy identyczny, teraz to, na czym zależy kibicom, to to, aby finał nie był taki sam.
Wydarzenia zaraz po zakończeniu spotkania musiały dać informację piłkarzom, że kibice nie oddzielili grubą kreską tego, co zaszło w poprzednim sezonie. Bo i tego się po prostu ot tak nie da zrobić, choćbyśmy wznieśli się na wyżyny woli. Te wyżyny już zostały osiągnięte w rundzie wiosennej, gdy zespół niemal co kolejkę dostarczał wielu powodów do frustracji i złości, a sympatycy GKS jednak nie dawali temu upustu. Teraz coś pękło, bo mimo że dali już dwie kolejne wielkie szanse drużynie – ta znów po całości zawiodła.
Nie ma co wracać do szczegółów z soboty, należy zaś spojrzeć w to, co nas czeka. W tygodniu odbyło się spotkanie kibiców z co ważniejszymi postaciami w klubie, m.in. z trenerem i kapitanem. Dostali oni jasny przekaz, czego oczekują kibice i dlaczego emocje i reakcje takie, a nie inne. Kapitan został zobligowany do przekazania tego w szatni pozostałym piłkarzom, co wydaje się bardzo potrzebne, w celu uświadomienia, że GKS Katowice to nie tylko prestiż i lans, ale także, a raczej przede wszystkim, ciężka praca i zaangażowanie – zarówno na treningach, jak i w meczach.
Oczywiście nie możemy przewidzieć, jakie to wszystko przyniesie skutki i czy będzie miało przełożenie na boisku. Faktem jest, że nasi piłkarze już wyjściowo byli nieco sparaliżowani, a po tej niezapowiedzianej wizycie kibiców pod szatnią mogli się przestraszyć jeszcze bardziej. Jest to dla nich sprawdzian odporności psychicznej na właśnie tego typu sytuacje. Możemy mieć nadzieję i wierzyć w to, że jeśli przyjmą to, co się wydarzyło, przetrawią, ale przede wszystkim przetrwają bez jakiejś psychicznej rozsypki, wątpliwości typu „gdzie ja trafiłem?”, bez zmniejszenia zaangażowania w trening (a raczej ze zwiększeniem tego zaangażowania), to mogą mieć za sobą bardzo dobry chrzest bojowy, ale taki – który pozwoli im się zahartować i stać się jednak bardziej sportowcem-mężczyzna, a nie sportowcem-chłopcem. Na razie bowiem ci nowi, którzy do nas przyszli zaprezentowali się właśnie jak tacy przestraszeni chłopcy lub – jak Wojtek Kędziora – ktoś, kto wszystko, co dobre ma już za sobą i można odcinać kupony.
Mimo że spadła na nowych spora fala krytyki, to jednak jakoś czuć w powietrzu, że kibice dają im szansę. Tak samo jak dają trenerowi Mandryszowi, który jednak coraz bardziej wygląda na zaskoczonego tym, co się dzieje w Katowicach. Gorzej mają ci starzy, którzy ciągną brzemię z poprzedniego sezonu. Oni uczestniczyli w tej największej sezonowej kompromitacji od wielu lat i im odbudować zaufanie będzie trudniej, nie tylko ze względu na grę, ale także różne dziwne zachowania i wypowiedzi, których już nie będziemy przytaczać.
Na ten moment żadne słowa i zapewnienia nie są w stanie przekonać kibiców, że jednak „tym razem się uda”. Choćby trener, prezes czy piłkarze stosowali niebywale wyszukane zabiegi językowe, choćby ukończyli jakieś szkoły perswazji i krasomówstwa w jednym – nie nabiorą sympatyków GieKSy na złote frazy. Jedynym miejscem, gdzie cokolwiek może się zadziać – jest boisko. I jakby to banalnie nie zabrzmiało – piłkarze wszystko mają w swoich nogach. To od nich i ich podejścia zależy, jaka będzie atmosfera w najbliższym czasie.
Tak po prawdzie, po poprzednim sezonie na trybunach mogło zostać 500 kibiców. Tak się nie stało i to świadczy, że kibicom dalej zależy na tym klubie, a głód sukcesu jest ciągle olbrzymi, choć ten sukces obecnie jest raczej w sferze abstrakcji.
W poprzedniej rundzie w felietonach przedmeczowych często pisaliśmy o sytuacji w kontekście zbliżającego się meczu. Jak widzicie teraz te artykuły są bardziej ogólne, nie skupiamy się na Miedzi, tylko na całości, na ogóle. Bo i sytuacja tego wymaga, żeby jednocześnie przygotowywać się do starcia z najbliższym rywalem, ale też pracy nad drużyną, jej mentalnością, zaangażowaniem, podejściem, postawą. To jest nawet ważniejsze niż najbliższy mecz, choć specyfika sportu jest taka, że tego meczu też nie można ot tak olać.
No właśnie – Legnica. Ciężki teren i dobra drużyna, mająca od kilku lat aspiracje ekstraklasowe. I taka, która – może nie w takim stopniu, jak GieKSa – ale również spektakularnie zawaliła poprzedni sezon, remisując i przegrywając na swoim boisku. Teraz Miedź chce się również liczyć, dlatego ten chrzest bojowy – o którym było napisane wcześniej – będzie tym trudniejszy dla naszego zespołu.
Jednocześnie jednak jest to olbrzymia szansa, żeby po takim początkowym dramacie – teraz w bardzo trudnym meczu i to na wyjeździe – pokazać kim tak naprawdę jesteśmy. Zwycięstwo w Legnicy może mieć taką wartość, że po 34 kolejkach będziemy mówić o najważniejszym meczu w sezonie, rozegranym właśnie w drugiej kolejce na Stadionie Orła Białego.
Do Legnicy wraca Tomasz Midzierski. Zawodnik, który na pewno nie spodziewał się, że bycie kapitanem w GieKSie to tak ciężka i niewdzięczna momentami robota. Ale właśnie teraz, jeszcze na boisku swojego byłego klubu, i on może pokazać, czy jest prawdziwym przywódcą czy jednym z wielu, którzy udawali kapitana.
Życzymy mu, aby był przywódcą. Tomek, napędź tę drużynę! Do boju GKS!
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Sezon – proszę państwa – za pasem. W zasadzie można powiedzieć, że „polskie granie” już się rozpoczęło – czwartkowym meczem Legii z Aktobe. Za chwilę Superpuchar, a za tydzień wraca ekstraklasa. Szybko zleciało. Dla nas zacznie się podobno „najtrudniejszy sezon dla beniaminka”, czyli drugi sezon. Choć beniaminkiem już nie jesteśmy, tylko pełnoprawnym ligowcem. No – może prawie pełnoprawnym, zobaczymy, jak te rozgrywki się potoczą i czy GieKSa zaliczy sezon zbliżony do poprzedniego, a jak wiemy, ten poprzedni przyniósł nam sporo radości i dumy.
Co nas czeka – tego nie wie nikt. Nie ukrywajmy, że poprzednie rozgrywki i postawa w nich GKS były zaskoczeniem. Katowiczanie zaprezentowali się bardzo dobrze, pokazali swój styl, waleczność, ofensywną piłkę. Na palcach jednej ręki można by policzyć mecze, w których nasz zespół był zdecydowanie słabszy od rywala. Dwa spotkania z Legią, Lech w Poznaniu, Górnik w Zabrzu, Pogoń w Szczecinie. A poza tym? Może by się znalazła jakaś Jaga na wyjeździe, ale tak naprawdę nawet w przegranych meczach katowiczanie nie odbiegali bardzo od rywali. Czasem nawet byli lepsi. A przecież oprócz tego było też sporo zwycięstw.
Mogliśmy się zastanawiać, jak GKS będzie się spisywał, mając zapewnione utrzymanie. I spisywał się nadal bardzo dobrze. Po zadyszce z Legią i Koroną przyszło siedem punktów w ostatnich trzech meczach.
Sezon jest niewiadomą choćby z powodu zmian kadrowych, które zawsze między sezonami mają miejsce. Straciliśmy bardzo ważną postać, czyli Oskara Repkę, który po fenomenalnej końcówce sezonu bardzo mocno podwyższył swoje noty, trafił do kadry i odszedł do Rakowa Częstochowa. Szkoda bardzo tego zawodnika, ale taka jest kolej rzeczy. Oskar grał w GKS przez kilka lat i nikt się nim nie interesował, ale promocja na boiskach ekstraklasy jest tak wielka, że ta scena plus jego kapitalne występy zaowocowały transferem do wicemistrza Polski. Wcześniej odszedł też Sebastian Bergier, za którym w Katowicach nikt nie płacze, choć sam Seba trochę płacze, że nie był w Katowicach traktowany jak należy (nie przez kibiców). Napastnik dał nam więcej goli, niż sobie wyobrażaliśmy i godnie zastąpił Adama Zrelaka. Natomiast nie jest to piłkarz, którego nie da się zastąpić.
Z ważnych piłkarzy to jedyne odejścia, więc mimo wszystko ta kadra nie została mocno przetrzebiona. Przede wszystkim udało się wykupić Mateusza Kowalczyka, co było celem numer jeden. Wokół tego zawodnika zapewne będzie się kręcić gra naszego zespołu. Utrzymanie tego piłkarza to wielki sukces i naprawdę optymistyczna sprawa, bo teraz proszę sobie wyobrazić utratę i Repki, i Kowalczyka. To byłby już mały sportowy dramat. Został Kowal – więc jest nieźle.
A piłkarze, którzy przyszli? Różne są opinię o naszym mercato. I wszystko wyjdzie w praniu. Pozyskani zawodnicy nie są z czołówki ligi, ale nie oszukujmy się – tacy piłkarze w pierwszej lidze do nas nie przychodzili. Praktycznie w komplecie są to zawodnicy, którzy odgrywali może nie wszyscy pierwszoplanowe, ale jednak ważne role w swoich zespołach – i co najważniejsze – w ekstraklasie! Zaczęliśmy od dwójki z Pogoni Szczecin. Kacper Łukasiak regularnie wchodził w meczach Portowców, Marcel Wędrychowski zresztą również, a i kilka spotkań zagrał od pierwszej minuty. Aleksander Paluszek wiosną w wielu meczach Śląska był podstawowym zawodnikiem. Jakuba Łukowskiego pamiętamy przede wszystkim z doliczonego czasu gry i bramki na Bukowej – w strugach deszczu – dla Widzewa. A Maciej Rosołek – piłkarz, który w ostatnich dwóch latach obniżył nieco loty, ale to zawodnik z potencjałem, a GieKSa jest miejscem, w którym tacy gracze się odbudowują.
Przede wszystkim jednak to, co powinno nas napawać optymizmem to po prostu praca zespołu – praca sztabu szkoleniowego, który stworzył, wykreował ten zespół od zera. Praca metodyczna, konsekwentna i z pasją, co choćby było widać w serialu Canal Plus. Dlaczego więc miałoby być gorzej? Dobra praca zawsze się broni i – choć wiadomo, że to jest sport i wahania mogą być – to ten atut GieKSy jest ewenementem w ekstraklasie. Puszcza spadła, więc nie ma już Tomasza Tułacza, jako rekordzisty pod względem stażu. Teraz to Rafał Górak dzierży tę palmę pierwszeństwa i to z olbrzymią przewagą. Po nim najdłuższy stań ma Adrian Siemieniec, ale to jest tylko… 2023 rok. Reszta trenerów jest od 2024 lub później! Abstrahując od… wszystkiego, jest to dramat polskiej piłki i brak jakiejkolwiek ciągłości. Naprawdę więc doceniajmy to, że mamy zespół budowany przez lata, nawet jeśli po drodze wszyscy – piłkarze, trener, cały sztab szkoleniowy i kibice, musieli przetoczyć wielki, potężny, monstrualny głaz. Wszystkim się to opłaciło.
Katowiczanie postawili wysoko poprzeczkę w poprzednim sezonie. I teraz są dwie szkoły. Jedna mówi o tym, że musimy piąć się do góry, walczyć o wyższe miejsca i zdobyć większą liczbę punktów. Z drugiej strony, naprawdę ta postawa w ostatnich rozgrywkach była nad wyraz dobra, więc może być tak, że liczba punktów w tych nadchodzących – będzie mniejsza. Nie sposób przewidzieć, w którą stronę to pójdzie. Dlatego tak ważne jest wsparcie i ta cała otoczka, która była w poprzednim sezonie. Przecież to, co GieKSa zrobiła, punktując z marszu na nowym stadionie, to też było coś spektakularnego. Obawialiśmy się, że katowiczanie będą przez chwilę grać na Nowej Bukowej, jak na wyjeździe. A gdzie tam. Od razu był to ICH stadion. W aspekcie psychologicznym to, że od razu zaczęli wygrywać na nowym obiekcie, jest bardzo ważne, bo po prostu oni znają, my znamy i ten stadion zna smak zwycięstwa.
Nawet Kolejorz zna smak „zwycięstwa” na Nowej Bukowej, bo choć dość rozpaczliwie wywalczyli remis, to po meczu byli w takiej euforii, jakby wygrali, bo przecież przybliżyli się tym punktem do mistrzostwa.
Ostatnie chwile ligowego odpoczynku przed nami kibicami. A od przyszłej soboty się zacznie znów – co tydzień kibicowskie i piłkarskie święto, czyli GieKSa w ekstraklasie!
Po meczu GKS Katowice – Raków Częstochowa odbyła się konferencja prasowa, podczas której wypowiedzieli się trenerzy Rafał Górak i Marek Papszun. Poniżej główne wypowiedzi szkoleniowców, a na dole zapis audio całej konferencji.
Marek Papszun (trener Rakowa Częstochowa):
Zależało nam, żeby dobrze zacząć i wejść w sezon i to zrobiliśmy. Z wymagającym przeciwnikiem. W zeszłym sezonie dwa trudne spotkania, na starej Bukowej – nie byliśmy lepsi, ale wygraliśmy, a potem przegraliśmy u siebie, choć nasza gra była już lepsza. Więc te mecze z GKS były trudne. Dzisiaj też było trudno, ale pokazaliśmy już na starcie dojrzałość i dyscyplinę taktyczną. Momentami nawet taki performance. Jestem zadowolony i z optymizmem patrzymy w przyszłość. Teraz regeneracja, jutro jeszcze mamy sparing dosłownie dla kilku zawodników, których mamy w kadrze i tych z akademii. I szykujemy się do meczu pucharowego z Żiliną.
Rafał Górak (trener GKS Katowice):
Trudno zacząć od porażki, to nigdy nie jest fajna sprawa. Natomiast trzeba sobie bezapelacyjnie i szczerze powiedzieć, że trafiliśmy na mocny zespół, na pragmatyczną piłkę i ta gra Rakowa, która mi zawsze tak imponuje – dziś ją było czuć z boiska. Przyjmujemy z szacunkiem tę grę, teraz musimy wyciągnąć wnioski, a także doprowadzać do tego, żeby zespół był lepszy z każdym dniem. Musimy kalkulować, że jak trafimy na takiego przeciwnika, to może on postawić takie warunki, że będzie trudno stwarzać sytuację jakąś lawinową ilością lub tak przejąć inicjatywę, żeby to potem udokumentować golami. Był to trudny i wymagający mecz, natomiast sama pierwsza połowa była stabilna i graliśmy dobrze, mając na uwagę przeciwnika i trochę jestem niezadowolony z wejścia w drugą połowę, kiedy pierwsze dziesięć minut było najsłabsze w naszym wykonaniu w meczu i przeciwnik to wykorzystał, zdobywając bramkę. Nie chcemy robić z tego problemu, natomiast w każdym meczu chcemy zdobywać punkty. Teraz musimy się przygotować do następnego spotkania, które rozegramy tutaj w następny poniedziałek.
Zapraszamy do galerii z turnieju kibiców GKS Katowice, który odbył się w sobotę 12 lipca na Bukowej. Zdjęcia zrobiła dla Was Madziara.
Tomek
3 sierpnia 2017 at 13:12
zdaje się że po tym spotkaniu doliczymy 1 pkt za remis. Czy tak będzie czas pokarze?
tombotleg
3 sierpnia 2017 at 17:07
Realnie po co grają to remisu bym się spodziewał dopiero w 3 kolejce u siebie, czuje zwykły klasyczny wpierdol, chyba że będzie 00.
furti
3 sierpnia 2017 at 19:16
trzeba połamac dwoch pajacow na dzien dobry dla zasady. beda nas zas w chuja robic. te kurwy po meczu maja padac na kolana a te szmaty leca do lustra czy im sie kurwa fryzura nie spierdolila. szmaty jebane pajace. kurwa mialem jechac na mecz z siedlacami ale uznalem ze nas zrobia w chuja i sie nie myliem. jak sie wkurwia to som wejda do tej szatni i rozpierdola wszystki po kolei. zoden szmaciorz nie bydzie mnie robil w ciula.
Rafael
3 sierpnia 2017 at 20:53
dajmy im się „rozkulać” i zagrać 5 kolejek bez hejtów. Jeżeli po 5 kolejkach nie będzie 3 zwycięstw to można cisnąć. Fakt , że mecz z Pogoń Siedlce zajebany na całego ale to są tylko ludzie. Dajmy im czas.
rise
3 sierpnia 2017 at 21:27
Kiedy w końcu któryś z naszych piłkarzy udzieli szczerego wywiadu jak kiedyś Grzegorz Skwara? – https://youtu.be/Chhp-DTf-oQ
Poza tym, osobiście też bym wolał abyśmy grali o mistrza polski i wku..wia mnie jak te patałachy teraz grają – ale chodziłem gdy graliśmy jeszcze w I lidze, potem kolejno w IV,III itd. i będę chodził niezależnie od ligi. Ale może opiszcie też niebezpieczny trend widoczny przy okazji ostatniego meczu? Ilu było GieKSiarzy, którzy woleli zamiast na Bukową pojechać na KSG i tłumaczyć, bo to przecież nasza zgoda i tam jest ciekawszy mecz, a na naszych się nie da patrzeć? Ja znam osobiście dwóch takich gości. Żeby się niektórym coś nie pomyliło, który klub jest najważniejszy…
Mecza
3 sierpnia 2017 at 22:36
test, łubu dubu
Mecza
4 sierpnia 2017 at 09:37
Po co nakręcać atmosferę oczekiwań gdy mamy przeciętny zespół zbudowany za przeciętne pieniądze. Jedyna nadzieja na ten sezon jest taka że pozostali są też przeciętni i ktoś z tej grupy awansuje. Nakręcacie ludzi oczekiwaniami a później szyby są wybijane a jeden poniżej pisze aby połamać kogoś. Nie ma podstaw do dużych oczekiwań.
poloo
4 sierpnia 2017 at 11:47
Goncerz jest pechowcem. z nim w klubie nic nie ugramy ! dobrze napisałeś , udawał kapitana. walczyć !