Dołącz do nas

Felietony Piłka nożna

Do Bielska po wygraną, a nie remis!

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przenieśmy się w czasie do 28 września 2014 roku. Krym od mniej więcej pół roku znajduje się pod kontrolą Rosji. Polska reprezentacja dopiero rozpoczęła eliminacje do mistrzostw Europy we Francji wygrywając na wyjeździe 7:0 z Gibraltarem. Nie wiemy jeszcze, że niedługo ogramy Niemców, a następnie dojdziemy aż do ćwierćfinału Euro 2016. W Ekstraklasie Lech balansuje między grupą mistrzowską i spadkową. Nic nie wskazuje na to, że za kilka miesięcy będą w Poznaniu świętować mistrzostwo Polski. W GieKSie mamy Pitrego, Bucka i Nawrota, a trenerem jest Kazimierz Moskal. Nikt wtedy nawet nie słyszał o Arturze Skowronku i nie myślał, że trener Piotr Piekarczyk zostanie ponownie szkoleniowcem trójkolorowych. Jerzy Brzęczek cały czas znajdował się w Częstochowie – Lechia Gdańsk miała poczekać na niego jeszcze kilka miesięcy. Fani GieKSy mieli wtedy na swoim koncie dwa rozczarowania mniej niż obecnie (te w czerwcu 2015 i ostatnie z czerwca 2016).

28 września 2014 roku został rozegrany mecz 10. kolejki pierwszej ligi pomiędzy Zagłębiem Lubin i GKS Katowice. Niedzielne spotkanie rozgrywane wieczorową porą (19:46) transmitowane było w stacji Orange Sport. Nasza drużyna zajmowała po dziewiątej kolejce trzecie miejsce mając na koncie 16 punktów i bilans 5-1-3. Zagłębie miało punkt mniej, co przekładało się na szóstą pozycje i bilans 4-3-2. Przypomnijmy, że Zagłębie Lubin było świeżo upieczonym spadkowiczem z najwyższej klasy rozgrywkowej. My w ten sezon weszliśmy dość szczęśliwie – wygrywając 2:1 z Widzewem Łódź po golu Grzegorza Goncerza z rzutu karnego w końcówce spotkania na Bukowej. Następnie przyszła seria porażek – najpierw 2:4 w szalonym meczu w Legnicy, wreszcie dwie porażki w stosunku 1:2 na Bukowej – z Chrobrym Głogów w I rundzie Pucharu Polski oraz z Termalicą Nieciecza w lidze. Po tym ostatnim spotkaniu doszło do wizyty kibiców GieKSy pod szatnią piłkarzy. I gdy wydawało się, że trener Kazimierz Moskal znajduje się na wylocie z klubu – GieKSa wygrała 1:0 w Świnoujściu z Flotą. A później mieliśmy typową przeplatankę – remis 1:1 z Chojniczanką na Bukowej, wygrana 2:0 w Płocku z silną Wisłą, porażka 0:1 z Wigrami Suwałki u siebie, wygrana w Bytowie 4:1 i wreszcie na osiem dni przed meczem w Lubinie wygrana u siebie 3:2 z Pogonią Siedlce. Zagłębie również grało w kratkę, ale do spotkania z nami przystępowało z ładnie wyglądającą serią sześciu spotkań bez porażki. Swoją karierę zaczynał tam Piotr Stokowiec i chyba nikt się wtedy nie spodziewał, że ten trener dalej będzie prowadził klub z Lubina.

Tak na łamach GieKSa.pl ten mecz zapowiadał Shellu: „Już jutro czeka nas chyba najbardziej elektryzująco zapowiadające się z dotychczasowych spotkanie. GieKSa jedzie do „jaskini lwa”, do głównego niekwestionowanego faworyta pierwszej ligi w tym sezonie – Zagłębia Lubin. Mecz zapowiada się arcyciekawie – GieKSa po dwóch zwycięstwach z rzędu i siedmiu strzelonych bramkach wydaje się być na fali”. Budujący był także ostatni akapit tradycyjnego wstępniaka: „Dla ekipy z Lubina nie ma innej opcji jak walka o szybki powrót do ekstraklasy. GieKSa ma być jednym z etapów odbudowy lekko nadszarpniętego przez wyniki morale zespołu. Podopieczni Kazimierza Moskala mają jednak wszelkie atuty, aby zgarnąć komplet punktów. Zarówno nastawienie powinno być w porządku po ostatnich wygranych, no i mamy skutecznego Grzegorza Goncerza. Do Lubina wybiera się Żółta Armia, więc wsparcie z trybun zespół będzie miał zapewnione nie mniejsze niż gospodarze. Do tego mecz przy sztucznym oświetleniu, wspaniała piłkarska atmosfera zapowiada, że może to być mecz, który będziemy wspominać przez lata”.

Skrót z tego spotkania możecie zobaczyć poniżej:

Tak w relacji pomeczowej pisał Shellu: „Gdy spotkanie zbliżało się do końca, nastąpiła seria i splot niekorzystnych zdarzeń, które doprowadziły do utraty bramki. Najpierw sędzia podyktował rzut wolny przed polem karnym, co spowodowało lawinę protestów naszych piłkarzy, którzy uważali, że faulu nie było – takie samo zdanie na konferencji prasowej miał Kazimierz Moskal. Po chwili rywal przed gwizdkiem uderzał z rzutu wolnego i Dobroliński świetnie obronił, ale sędzia nakazał powtórzyć stały fragment gry. Po nim piłka trafiła w rękę jednego z zawodników i sędzia podyktował rzut karny. Pewnym egzekutorem okazał się Michal Papadoupulos. Katowiczanie stracili więc gola w 88. minucie i mieli bardzo mało czasu na odrobienie strat, co też się nie stało”. Na sam koniec podkreślił jednak: „GKS zagrał dobre zawody w pierwszej połowie i słabsze w drugiej, ale remis był na wyciągnięcie ręki. Zadecydowała spora przewaga Zagłębia i błąd (?) sędziego w końcówce. Jedno jest pewne – na dłuższą metę nie da się z taką przewagą rywala utrzymywać czystego konta. Trener i drużyna powinni popracować nad środkiem pola, bo w tym miejscu mieliśmy zbyt dużo strat, które narażały zespół na kontry. [pogrubienie – kosa] Teraz nie pozostaje nic innego, jak w przyszły weekend wygrać z Chrobrym Głogów”.

W Lubinie fantastycznie zaprezentowali się kibice GieKSy. Katowickich fanów wspieranych przez swoje zgody pojawiło się w dolnośląskim mieście dokładnie 1002. Galerię z tego spotkania możecie zobaczyć tutaj, a poniżej zamieszczamy film wideo prezentujące doping i oprawę.

Czemu wspominam akurat mecz z Zagłębiem w Lubinie, który odbył się dwa lata temu? Robię to z tego powodu, iż dostrzegam wiele analogi łączących tamte spotkanie ze zbliżającym się piątkowym w Bielsku. Po pierwsze znowu zagramy ze spadkowiczem z Ekstraklasy, gdzie otwarcie mówi się o powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej. Po drugie będzie to spotkanie na nowym obiekcie, których w pierwszej lidze nie ma zbyt wielu. Po trzecie na wyjazd mobilizują się fani GieKSy. Do Lubina jechaliśmy transportem kołowym – autokarami, busami i autami. Razem ze zgodami było nas wtedy dokładnie 1002 osoby. Teraz będzie to zapewne niższa liczba, ale i tak możemy się spodziewać najazdu trójkolorowych fanatyków. Do Bielska podróżować będziemy pociągiem specjalnym, a tu są szczegóły dotyczące tego wyjazdu (kliknij tutaj). Po czwarte te spotkanie ma dać nam choć wstępną odpowiedź na co stać GieKSę w tym sezonie. Tak samo było dwa lata temu kiedy weryfikacją miał być mecz z Zagłębiem.

Dziś uważam, że mamy dużo lepszą jedenastkę, a i Podbeskidzie jest słabsze niż Zagłębie. Spójrzmy na skład jaki wystąpił dwa lata temu: Dobroliński – Pielorz, Kamiński (73. Ceglarz), Jurkowski, Pietrzak – Czerwiński, Cholerzyński, Bodziony (77. Nawrot), Pitry, Wołkowicz – Goncerz (77. Kujawa). Mamy obecnie lepszego (Sebastian Nowak), a nawet dwóch (bo jest jeszcze i Mateusz Abramowicz) lepszych bramkarzy niż Rafał Dobroliński. Na prawej obronie występuje grający na ekstraklasowym poziomie Alan Czerwiński, a nie grający tam z konieczności Łukasz Pielorz. W środku występuje dużo pewniejszy Mateusz Kamiński niż „Kamyk” sprzed dwóch lat oraz Oliver Praznovsky, który nawet z 10 kiksami na jedno spotkanie jest dalej kilka klas lepszy od Adriana Jurkowskiego. Na lewej obronie chyba lepszy był Rafał Pietrzak niż obecnie Dawid Abramowicz, choć z Rafała więcej korzyści było z przodu niż w defensywie. Z tyłu bardzo często popełniał błędu, ale i nasz obecny zawodnik często puszcza rywali swoją stroną. Pomoc to prawdziwa odmiana od tego co mieliśmy wtedy. Kamil Cholerzyński i Krzysztof Bodziony nie dorównywali nawet Łukaszowi Pielorzowi i Sławkowi Dudzie, a co dopiero świetnie spisującemu się ostatnio duetowi Łukasz ZejdlerBartłomiej Kalinkowski. Tomasz Foszmańczyk daje drużynie także dużo więcej niż kiedyś Przemysław Pitry – co do tego chyba nikt z Was nie ma wątpliwości. Na skrzydłach mieliśmy w tamtym spotkaniu Alana Czerwińskiego i Krzysztofa Wołkowicza. Teraz – szczególnie na lewej stronie – mamy dużo większy wybór. Sam fakt, że Wołkowicz nie łapie się często do meczowej osiemnastki mówi sam za siebie. Mamy Pawła Mandrysza, Andreja Prokicia czy nawet Macieja Bębenka. Z przodu graliśmy osamotnionym Grzegorzem Goncerzem, a obecnie może mu partnerować Eryk Sobków. Nasz kapitan nie jest w najwyższej formie, ale co bardzo ważne – wreszcie strzelił swoją pięćdziesiątą bramkę i powinno mu już być teraz łatwiej o kolejne trafienia. Nieszczęsnego Michała Nawrota nawet nie ma co wspominać. Na korzyść przemawia za nami także fakt, że jakby na to nie patrzeć to jesteśmy niepokonani od pięciu spotkań. Podbeskidzie jest w dołku, bo dwa ostatnie mecze przegrało i daleko im do formy Zagłębia sprzed dwóch lat, które było niepokonane od sześciu spotkań.

Wtedy jechaliśmy do Lubina z nastawieniem, by nie przegrać. Dziś niektórzy też przebąkują, że ważne jest, by w Bielsku chociaż zremisować. Ba, wydaje mi się, że niektórzy wzięliby remis w ciemno. Jest to bardzo złe podejście, bo zazwyczaj takie nasze niższe wymagania kończą się fatalnie. Ludzie! Jeśli chcemy awansować w tym sezonie do Ekstraklasy, to do Bielska powinniśmy pojechać po wygraną. Jesteśmy w gazie, gra wygląda więcej niż przyzwoicie, Podbeskidzie jest w dołku (dwie porażki w ostatnich spotkaniach). Wykorzystajmy to! Zróbmy wreszcie jeden z pierwszych większych kroków do awansu, a nie stawiajmy się ciągle w defensywie. Nie liczmy ile nam brakuje do czołówki z nadzieją, że kiedyś to będzie można odrobić, a po prostu niech inni zaczną się o to martwić. Niech inne drużyny zaczną gonić GieKSę i liczyć na naszą stratę punktową, a nie na odwrót. Piłkarsko i kadrowo jesteśmy lepsi, organizacyjnie dorośliśmy, a i pod względem kibicowskim wynieśliśmy naukę z tych wszystkich lat. Dwa lata temu w trzeciej (!) kolejce miał miejsce wjazd pod szatnię, a teraz idziemy ramię w ramię z piłkarzami wykazując się dużą cierpliwością. Co mecz piłkarze są zapewniani o naszym wsparciu, co na pewno pomaga im w spokojnym przygotowywaniu się do swojej pracy. Naprawdę – mamy wszystkie argumenty, by wygrać w Bielsku z Podbeskidziem, ale najbardziej szwankuje nam głowa. I to chyba nie piłkarzom (albo nie tylko), ale dużej części kibiców. Podnieśmy ją wreszcie do góry, spójrzmy wyzwaniu w oczy, zagrajmy swoje i wygrajmy. Za dużo czasu pochylaliśmy głowę przez te dziesięć lat pobytu w pierwszej lidze. Zdaję sobie sprawę, że taki felieton jest dość odważny, bo w razie niepowodzenia w Bielsku każdy mi go będzie wypominał dodając tradycyjne: „a nie mówiłem”. Ale mam to w… dupie. Wolę mierzyć wysoko, setki razy spaść na ziemię i dalej celować w niebo, niż tylko siedzieć i czerpać satysfakcję z rycia w ziemi. Najazd! Wojna! GKS! Na trybunach i boisku!

Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:

a/ przelew na konto bankowe:

SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533

b/ wpłatę na PayPal:

E-mail: [email protected]

c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.

Dziękujemy!

9 komentarzy
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy, jednakże zastrzega sobie prawo do ich cenzurowania lub usuwania.

9 komentarzy

  1. Avatar photo

    n.k.w.d.

    30 sierpnia 2016 at 15:19

    Fajnie się to czyta.

  2. Avatar photo

    kosa

    30 sierpnia 2016 at 16:29

    dzięki

  3. Avatar photo

    Irishman

    30 sierpnia 2016 at 16:52

    Kto wie czy za dwa lata ktoś nie napisze o tym piątkowym meczu:
    „Swoją karierę zaczynał tam ….. i chyba nikt się wtedy nie spodziewał, że ten trener dalej będzie prowadził klub z …..” – oby w miejsce kropek pisano wtedy Brzęczek i Katowice.

    W piątek okaże się co lepsze – Goncerz w formie tak jak wtedy, czy drużyna (w większości) w formie tak jak teraz.

    Jasne, że jedźmy do Bielska po zwycięstwo, bo tylko z takim nastawieniem można CO NAJMNIEJ zremisować na tak trudnym terenie. No tym bardziej jeśli uwierzyć Grześkowi Goncerzowi, ze jego forma idzie w górę.

    POWODZENIA!

  4. Avatar photo

    Irishman

    30 sierpnia 2016 at 16:53

    ps.
    Faktycznie fajnie się czyta 🙂

  5. Avatar photo

    marian

    30 sierpnia 2016 at 18:10

    Auuu jedziemy po 3 pkt!!!

  6. Avatar photo

    Fjodor

    31 sierpnia 2016 at 00:18

    AAAAUUUU!!!

  7. Avatar photo

    KruchY

    31 sierpnia 2016 at 08:10

    Pitry trochę bramek nam nastrzelał a Fosą jak na razie tylko jedna.Oby przekonał nas dobrym występem już w Bielsku.

    P.s. Od kołyski aż po grób tylko GieKSa Je*ać ruch !

  8. Avatar photo

    piotr

    31 sierpnia 2016 at 09:30

    Kruchy fosa juz 2bramki strzelil????

  9. Avatar photo

    Xena_GKS

    4 września 2016 at 12:00

    Świetny felieton!

Odpowiedz

Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Piłka nożna Wywiady

Górak: Zdaliśmy egzamin

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Po wygranym 3:0 sparingu ze Stalą Rzeszów porozmawialiśmy z trenerem Rafałem Górakiem. Zapytaliśmy o ubiegły i nadchodzący sezon, uchylony przepis o młodzieżowcu, a także o nowego napastnika.

Wakacje spędził pan aktywnie?

Rafał Górak: Aktywnie, byłem bardzo aktywny: chodziłem po górach, dużo pływałem, siedziałem trochę nad morzem. Fajnie nam się udało pojechać trochę w nieznane, zatrzymywaliśmy się tam, gdzie nas kierowała intuicja. Byliśmy trochę tam, to tu. Wszędzie aktywnie – rowerki i spacery.

Pan jest w stanie odciąć się od piłki?

Wy to doskonale wiecie – piłka to jest całe moje życie, nigdy się nie odetnę. Próbuję się resetować, natomiast piłka mnie nie zabija. Nie powoduje, że jak coś robię, to mnie to męczy. Lubię odpoczywać, np. czytając, ale bez piłki się nie da.

Jak żyje się cały czas pod okiem kamer?

Powiem szczerze, że bardzo mocno zaryzykowałem. Byłem odważny, żeby ten serial „Trenerzy” tyle pokazał od środka. Starałem się nic nie wycinać i w zasadzie mogliście zobaczyć mnie takiego, jakim jestem. To na pewno jest całkiem inny wymiar, bo pierwsza czy druga liga to jest zupełnie inne zainteresowanie medialne. Wydaje mi się, że to, co można w tym wszystkim zobaczyć, to że praca w GKS-ie Katowice idzie bardzo dobrym nurtem. Nie mamy się czego wstydzić, wprost przeciwnie – wykonujemy świetną pracę jako sztab, piłkarze i zespół.

Zostanie jakiś przebłysk po sezonie?

Nie, cały sezon został mi w pamięci. To jest pierwszy sezon od dawna dla GKS-u Katowice w Ekstraklasie, a mój debiutancki. Każdy moment, każda chwila dla mnie była wyjątkowa i zostanie w mojej pamięci bardzo mocno. Ale to już jest za nami, trzeba patrzeć do przodu.

Jaki był najtrudniejszy moment?

Szukałem czegoś takiego, ale powiem szczerze: dobrze rozwiązywaliśmy te nasze problemy. Nawet ten moment, gdy przegraliśmy tę drugą połowę w Zabrzu i zastanawiałem się, w jaki sposób będziemy gotowi w następnych meczach. Okazało się, że drużyna świetnie reagowała na wszystko. Zdaliśmy egzamin tego debiutanckiego sezonu i ważne jest to, że nie dopuściliśmy do sytuacji, gdzie moglibyśmy się naprawdę trwożyć. Bardzo mocno pracowaliśmy, żeby drużynę ciągnąć, oni też byli świetni. To dało takie, a nie inne efekty.

Udało się sprostać założeniom i można oceniać sezon pozytywnie?

Na pewno nie możemy mówić, że „się udało”. To byśmy musieli mówić o jakimś elemencie przypadkowości. Wydaje mi się, że właśnie wypracowaliśmy to ogromną, ciężką robotą, że dziś w Katowicach mamy takie żółte serca. Kibice się zbudzili, kochają ten zespół, Klub, stadion, wszystko, co się wydarzyło. To jest piękne, że wstaliśmy z tego mułu, w którym byliśmy wszyscy razem.

Wasze dobre występy podniosły poprzeczkę?

Także nas rozwinęły, jesteśmy dzisiaj lepsi. To też jest ważne, bo wszystko na plus, jeśli człowiek jest ambitny, to nie może po prostu powiedzieć: „to było takie świetne, teraz jestem najlepszy”. Nie, nas to rozwinęło i w związku tym trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: czy we mnie, w Rafale Góraku, jeszcze jest miejsce na rozwój? No jest! Ja to zawsze mówię moim piłkarzom, tu nie ma co myśleć, że się jest 32-letnim piłkarzem, czas na rozwój jest zawsze. Nie wolno stanąć, bo wtedy momentalnie jest regres, a nam chodzi o progres.

Drugi sezon dla beniaminka podobno jest najtrudniejszy, a niektórzy kibice rozmarzyli się o pucharach.

Bardzo bym tonował rozważania o europejskich pucharach. One są na pewno czymś pięknym i byłyby czymś wyjątkowym, natomiast Ekstraklasa jest bardzo silna i ma mocne zespoły. Poziom idzie do góry, trzeba z respektem i szacunkiem podchodzić do tego wszystkiego. Tamten sezon był dobry, ale też bardzo trudny, a w ostatnich latach beniaminkowie wylatywali z hukiem. Myśmy się w niej dobrze usadowili, trzeba kontynuować pracę.

Połowa drużyn bije się o rozgrywki międzynarodowe.

To świadczy o tym, że nie stało się to, co często dzieje się na świecie, że są te siły. U nas trzeba szczerze powiedzieć, że jest te pięć zespołów, które będą się o to biły i tam jest ich miejsce. Czy my dzisiaj o tę piątkę walczymy? Ja bym powiedział, że po prostu musimy dążyć do tego krok po kroku, by wiele lat GKS grał w Ekstraklasie. Być może przyjdzie taki moment, gdy powiem z otwartym sercem, że jestem gotowy na walkę o czołowe lokaty.

Co będzie największym wyzwaniem?

Każdy sezon jest inny. Dzisiaj jesteśmy bez Sebastiana i Oskara – to są wyrwy, poważne ubytki w drużynie. Każdemu, kto mnie pyta o naszą największą siłą, odpowiadam: zespołowość. To Sebastian się zbudował w GKS-ie, to Oskar się zbudował w GKS-ie, to my ich wyprodukowaliśmy. U nas eksplodował Antek Kozubal, świetnie zaczął grać Mateusz Kowalczyk. Dawid Kudła stał się bardzo porządnym bramkarzem. Ta zespołowość jest siłą tego zespołu, ja bym chciał w tym kierunku iść, by ci dochodzący stawali się coraz lepszymi zawodnikami. Stąd pomysł na to okienko, by byli to zawodnicy trochę po prostu młodsi.

Zawodnicy muszą się lubić, czy wystarczy po prostu kultura i szacunek?

Nie, nie muszą się wcale lubić. Muszą mieć kult rozmawiania o piłce nożnej. Nie chodzi mi o to, że mają czytać gazetę albo oglądać mecze, tylko rozmawiać o tym, w jaki sposób chcą realizować swoje zadania na boisku, jak my mamy grać. Ty słuchasz heavy metalu, a ja disco-polo, tu mamy dwa inne światy – ale piłka nas łączy i musimy w klubie rozmawiać o piłce, bo to jest miejsce naszej pracy, pasji. Na wczasy może ze sobą nie pojedziemy i możemy nie pałać do siebie miłością, natomiast o piłce musimy umieć rozmawiać, to jest nasz obowiązek. My reprezentujemy klub, a klub jest ważniejszy niż nasze ego. Te disco-polo lub metal nie są istotne, najważniejszy jest GKS.

Są jakieś zmiany w przygotowaniach, czy trzyma się pan wypracowanych przez lata schematów?

Staramy się być coraz bardziej intensywni. W naszym zespole intensywność jest, a ona wynika z rozumienia gry. Chciałbym, aby GieKSa była jeszcze bardziej zażarta, jeszcze bardziej upierdliwa dla przeciwników i jeszcze bardziej spektakularna w atakowaniu. W pierwszym sezonie pokazaliśmy dużo dobrego, daliśmy dużo radości – o to chodzi. Nie chcemy być drużyną, która w Ekstraklasie cierpi. Chcemy, by mówiono o nas, że jesteśmy po prostu jacyś, bo to już znaczy, że mamy kulturę gry. To jest dla mnie istotne.

Czyli na to będzie pan zwracał uwagę, że macie walczyć i zostawić serce na murawie?

Nie da się walczyć, jeśli nie rozumie się gry. Powoduje to masę czerwonych kartek i zamieszania, ja to trochę inaczej rozumiem. Mamy walczyć, ale rozumiejąc, co chcemy zrobić. Jeśli będziemy realizować założenia, oddamy serducho, do tego umiejętności piłkarskie – mamy szansę być spektakularnymi i wygrywać, po prostu.

Jak dotąd wszystko idzie zgodnie z planem?

W miarę idzie zgodnie z przewidywaniami. Wiadomo, są trochę przemęczeniowe sprawy, mniejsze i większe urazy, dopinamy kwestie dojść samych zawodników. Obóz w Opalenicy był naprawdę na najwyższym poziomie i jestem bardzo zadowolony.

Do zespołu dołączyli młodzi zawodnicy. To część strategii?

Po awansie chciałem piłkarzy bardzo doświadczonych, którzy przyjdą i dadzą nam w szatni uspokojenie emocji. Zrelak, Czerwiński i Nowak, to byli dla mnie bardzo ważni zawodnicy. Przyszli i dali w szatni bufor bezpieczeństwa, że w trudnym momencie powiedzą: spokojnie, wychodzimy z tego. Zawodnicy ze sobą rozmawiają. Wiadomo, nie możemy iść tylko w takich zawodników, bo wszyscy jesteśmy coraz starsi, dlatego planowaliśmy to, by przyszli do nas piłkarze z dużymi umiejętnościami i „dwójką” z przodu. O takich zawodnikach myślałem najbardziej.

Przepis o młodzieżowcu się zmienił.

Dla mnie to upiorny przepis, niemający nic wspólnego z logiką i grą fair play. Drużyny niekorzystające z tego były karane. To jest dla mnie chore. Nie mam nic przeciwko Pro Junior System i nagradzaniu drużyn za stawianie na młodych Polaków. Nie powinien to być jednak przepis, który daje mi nakaz wystawienia na boisko zawodnika, który ma jakiś rocznik. Dla mnie wskazanie, że młodzieżowiec musi być z rocznika 2003, to jakby powiedziano: „ale musisz mieć też jednego z 1973!”. No i co, ja zagram? Dla mnie to jest bez sensu, nie wolno nakazywać, trzeba po prostu promować młodych ludzi. GKS jest oparty o polskich zawodników i daje sobie radę. Ja tego nie rozumiem, jeszcze trzeba zapłacić karę. Pro Junior System świetny, a ten przepis o młodzieżowcu to dobrze, że zniknął.

To był problem, że ktoś na przykład wiedział, że gra tylko przez ten przepis?

Właśnie, to również mogło doprowadzać do tego, że dochodziło do takich absurdów. Zawodnicy starsi mogli czuć się pokrzywdzeni, że młodzieżowiec musi grać. My zawsze mieliśmy w składzie młodzieżowców pełną gębą, bardzo się z tego cieszyłem. Każdy z nich był świetnym zawodnikiem, ale nie wszyscy taki komfort mieli.

Wielu kibiców podchodzi z dużą rezerwą do sprowadzenia Macieja Rosołka.

Na pewno do nas pasuje, takiego nieoczywistego zawodnika szukaliśmy. Na rynku jest wielu zawodników, natomiast trzeba być racjonalnym. Nie zawodziliśmy się na zawodnikach, którzy nie byli tymi z topu na tej pozycji. Przychodzili piłkarze, o których wiedziałem, że ich sposób gry może nam pomóc. Maciej jest właśnie takim piłkarzem.

Jakie są cele na ten sezon?

Ekstraklasa w Katowicach ma być na lata – to jest moje motto pracy z tą drużyną. Chciałbym być maksymalnie przygotowany do pierwszego meczu i wyjść na Raków z pewnością, że możemy wygrać.

Najbardziej wyczekiwany mecz to… 

Chyba zawsze tak będzie: każdy kolejny. Naprawdę się nie mogę doczekać spotkania z Rakowem.

Kontynuuj czytanie

Piłka nożna

Repka opuszcza GieKSę

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Oskar Repka zdecydował się na przejście do Rakowa i podpisał tam 5-letnią umowę. Klub z Częstochowy aktywował klauzulę wykupu zawodnika.

Repka odchodzi na zasadzie transferu definitywnego. GieKSa z tytułu transferu otrzyma rekordową kwotę, według medialnych spekulacji będzie to około 3 milionów złotych (700 tys. euro).

Pomocnik dołączył do GKS Katowice w 2021 roku. W sezonie 2023/24 pomógł w awansie do Ekstraklasy, a następnie na najwyższym szczeblu rozgrywkowym rozegrał 33 spotkania, w których strzelił 8 bramek. Ogółem koszulkę GieKSy zakładał 113 razy, zdobywając 13 bramek. W czerwcu po raz pierwszy został powołany do reprezentacji Polski, ale nie wystąpił w oficjalnym spotkaniu.

Zawodnikowi życzymy powodzenia w nowych barwach i dziękujemy za grę w naszym klubie.

Kontynuuj czytanie

Piłka nożna

Ekstra-noty 2025: Defensywa

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Zapraszamy do lektury ocen defensywnych zawodników GieKSy w sezonie 2024/25. Przy wystawianiu not w skali szkolnej (1-6) regularnie grającym zawodnikom kierowaliśmy się średnią Waszych ocen za miniony sezon. Za wiosnę uznaliśmy wszystkie spotkania rozgrywane w 2025 roku, tj. od meczu ze Stalą Mielec. 


Dawid Kudła: Sezon potwierdził jego klasę, choć nie obyło się bez poważnych wpadek, które na początku rundy jesienne skłoniły kibiców nawet do rozważań zmiany podstawowego golkipera. Było to raczej spowodowane czystymi emocjami, a nie chłodnymi przemyśleniami i nic takiego nie miało racji bytu. Było kilka błędów w komunikacji i wyjściu na przedpole, które bezpośrednio przekładały się na zagrożenie pod bramką. Po kilku spotkaniach w Ekstraklasie odnalazł jednak swój rytm i stał się prawdziwą opoką, ratując zespół w wielu akcjach, a najbardziej pamiętną będzie chyba parada w sytuacji sam na sam ze Shkurinem. Interwencje niemożliwe to właśnie jego specjalność. Przy wyprowadzeniu piłki jeszcze nieraz przyprawiał nas o szybsze bicie serca, ale zwykle już uchodziło mu to na sucho i koniec końców był ważnym elementem budowy akcji. Demony powróciły jeszcze przy niefortunnej interwencji w Gdańsku w końcówce sezonu, ale był to już raczej odosobniony wybryk na tle niezwykle pracowitej rundy wiosennej. Ze smaczków pozasportowych – potrafił wprowadzić uśmiech na twarzach wszystkich dziennikarzy, rzucając prześmiewcze komentarze w stronę kolegów udzielających wypowiedzi. Ostatecznie słusznie był przez Was wielokrotnie wybierany MVP spotkań, zapewniał drużynie niezbędny spokój na tyłach. Adrian Błąd prawdopodobnie mógłby częściej udzielać takich wywiadów, jak ten po meczu z Górnikiem: “Jak powiem, że dzisiejszy mecz wybronił nam Kudi, to nie będzie nic odkrywczego.”

🍁Jesień: 5
🌱Wiosna: 5+


Rafał Strączek: W pucharze spisywał się przyzwoicie, może przyzwoicie z plusem – zależy od interpretacji parady przy feralnym rzucie wolnym. Na pewno jest cenną rywalizacją dla Dawida Kudły, choć wiosną nie dostał ani minuty. Ostatecznie pozostał w naszym klubie na kolejny sezon.

🍁Jesień: 3+
🌱Wiosna: Brak oceny


Arkadiusz Jędrych: Był ważnym spoiwem naszej defensywy, nawet jeśli sporadycznie zdarzały mu się proste błędy i czasem zbyt długo zwlekał z doskokiem, przez co na sumieniu ma parę groźnych akcji i bramek. Jego gra w powietrzu była wręcz niezawodna, a jego waleczność doskonale obrazuje podwójna interwencja, gdy już z poziomu murawy zdołał wybić nadlatującą piłkę. Umiejętność czytania gry i asekuracja kolegów sprawiały, że cały zespół czuł się stabilniej, a napastnicy rywali musieli szukać innych rozwiązań, nie mogąc korzystać z blokowanych przez niego wrzutek. Jego kluczowe wślizgi zapadają w pamięć: był zdolnym na pełnym ryzyku wyłuskać piłkę spod nóg rywala, albo i samą swoją obecnością zmusić go do błędu. Nie ograniczał się jednak tylko do roli tradycyjnego obrońcy: potrafił też posyłać jego rozpoznawcze długie piłki, które pozwalały szybko przejść do ataku. Prawdziwy Pan Kapitan, jako jedyny zawodnik z pola w całej lidze rozegrał każdą minutę tego sezonu.

🍁Jesień: 5-
🌱Wiosna: 5-


Lukas Klemenz: W kilku przypadkach to właśnie on, przy pomocy szybkości i zmysłu napastnika, wyprowadzał kontrę, która przeradzała się w groźną akcję semi-skrzydłowego. Po stałych fragmentach również potrafił kreować zagrożenie, czego wymaga od obrońców Rafał Górak. Ofensywny Lukas Klemenz z pierwszej rundy może być oceniony pozytywnie, niestety dużo więcej można powiedzieć o powtarzających się błędach w prostej grze piłką i nawet jej przyjęciu, pasywnym kryciu i brakach szybkościowych. Nie był pewnym punktem naszej defensywy na wiosnę, choć na papierze ma odpowiednie do tego umiejętności. Zazwyczaj spisywał się przyzwoicie lub nawet dobrze – po prostu w kluczowych chwilach zbyt często przydarzały mu się błędy, co rzutuje na jego ogólnym odbiorze.

🍁Jesień: 4+
🌱Wiosna: 3-


Alan Czerwiński: W końcówce sezonu prezentował się bardzo solidnie, rzadko przegrywał pojedynki i był po prostu kluczowym elementem drużyny, także w szatni. Był ważnym punktem w grze defensywnej – nie unikał odpowiedzialności, wspierał rozegranie i wielokrotnie asekurował swoich kolegów, często subtelną zmianą ustawienia zapobiegając kontrze lub ułatwiając zapoczątkowanie akcji. Dokładał do tego swoje w fazie ofensywnej, gdy z Marcinem Wasielewskim zaczęli stosować manewr wymiany pozycjami, w końcu nominalnie jest wahadłowym. Od czasu tej zmiany taktycznej mógł pokazywać pełnię swoich możliwości. Na początku kampanii momentami brakowało mu odwagi – nawet gdy miał przestrzeń do podłączenia się do akcji, wybierał podanie wstecz zamiast odważnego wejścia na wolne pole. Zdarzały mu się też proste błędy techniczne, zwłaszcza tuż po przenosinach: złe przyjęcia, niecelne zagrania na kilkanaście metrów, czy brak wyczucia przy pressingu rywali, których częstotliwość malała z biegiem czasu. Jako półboczny obrońca zdawał się czuć niekomfortowo, ale finalnie wyrósł na pewny punkt defensywy, jako wahadłowy dobrze sobie radził niemal od początku. Podobno proces adaptacji do nowego stylu gry trwa ponad pół roku, co zdaje się potwierdzać jego przypadek. 

🍁Jesień: 4
🌱Wiosna: 5


Marten Kuusk: Jego atutem była siła fizyczna i zdecydowane wejścia w pojedynki – potrafił wygrać walkę o piłkę, postawić twarde warunki i wyczyścić pole karne w klasyczny, prosty sposób. Kilka razy źle wybierał moment na wyskoczenie z formacji, tworząc tym samym lukę w obronie. Potrafił dołożyć swoje w kreacji, ale raczej były to prostsze (lecz skuteczne) rozwiązania. Choć nie popełniał wielu rażących błędów, czasami trudno było mówić o pewności i spokoju, które powinien gwarantować środkowy obrońca. Wydaje się, że musi popracować tylko nad decyzyjnością i koncentracją, by rozwiać wszelkie wątpliwości co do swojej osoby – w kilku meczach stawał na wysokości zadania i zamykał swoją stronę.

🍁Jesień: 4
🌱Wiosna: 4-


Aleksander Komor: W ataku dołożył całkiem sporo jak na stopera (raz nawet próbował strzału przewrotką), w rozegraniu na pressing reagował raczej ekspediowaniem piłki. Potrafił wykazać się walecznością i wygrać pojedynek fizyczny. W obronie popełnił kilka błędów i sprawiał wrażenie bardzo zestresowanego grą w Ekstraklasie. 

🍁Jesień: 3
🌱Wiosna: Brak oceny


Bartosz Jaroszek: Z Unią zagrał bardzo nerwowo i niestabilnie. Z Pogonią (przynajmniej na chwilę) uratował nas przed utratą bramki wybiciem z linii, a jego najlepszy występ to starcie z Niecieczą – został wybrany MVP, bardzo dobry był to mecz. Pomagał drugiemu zespołowi, a kibice już wiążą jego przyszłość, choć jeszcze sezon zostanie w pierwszym zespole, z działem marketingu.  

🍁Jesień: 3+
🌱Wiosna: Brak oceny

Kontynuuj czytanie

Zobacz również

Made with by Cysiu & Stęga