Po wygranym 3:0 sparingu ze Stalą Rzeszów porozmawialiśmy z trenerem Rafałem Górakiem. Zapytaliśmy o ubiegły i nadchodzący sezon, uchylony przepis o młodzieżowcu, a także o nowego napastnika.
Wakacje spędził pan aktywnie?
Rafał Górak: Aktywnie, byłem bardzo aktywny: chodziłem po górach, dużo pływałem, siedziałem trochę nad morzem. Fajnie nam się udało pojechać trochę w nieznane, zatrzymywaliśmy się tam, gdzie nas kierowała intuicja. Byliśmy trochę tam, to tu. Wszędzie aktywnie – rowerki i spacery.
Pan jest w stanie odciąć się od piłki?
Wy to doskonale wiecie – piłka to jest całe moje życie, nigdy się nie odetnę. Próbuję się resetować, natomiast piłka mnie nie zabija. Nie powoduje, że jak coś robię, to mnie to męczy. Lubię odpoczywać, np. czytając, ale bez piłki się nie da.
Jak żyje się cały czas pod okiem kamer?
Powiem szczerze, że bardzo mocno zaryzykowałem. Byłem odważny, żeby ten serial „Trenerzy” tyle pokazał od środka. Starałem się nic nie wycinać i w zasadzie mogliście zobaczyć mnie takiego, jakim jestem. To na pewno jest całkiem inny wymiar, bo pierwsza czy druga liga to jest zupełnie inne zainteresowanie medialne. Wydaje mi się, że to, co można w tym wszystkim zobaczyć, to że praca w GKS-ie Katowice idzie bardzo dobrym nurtem. Nie mamy się czego wstydzić, wprost przeciwnie – wykonujemy świetną pracę jako sztab, piłkarze i zespół.
Zostanie jakiś przebłysk po sezonie?
Nie, cały sezon został mi w pamięci. To jest pierwszy sezon od dawna dla GKS-u Katowice w Ekstraklasie, a mój debiutancki. Każdy moment, każda chwila dla mnie była wyjątkowa i zostanie w mojej pamięci bardzo mocno. Ale to już jest za nami, trzeba patrzeć do przodu.
Jaki był najtrudniejszy moment?
Szukałem czegoś takiego, ale powiem szczerze: dobrze rozwiązywaliśmy te nasze problemy. Nawet ten moment, gdy przegraliśmy tę drugą połowę w Zabrzu i zastanawiałem się, w jaki sposób będziemy gotowi w następnych meczach. Okazało się, że drużyna świetnie reagowała na wszystko. Zdaliśmy egzamin tego debiutanckiego sezonu i ważne jest to, że nie dopuściliśmy do sytuacji, gdzie moglibyśmy się naprawdę trwożyć. Bardzo mocno pracowaliśmy, żeby drużynę ciągnąć, oni też byli świetni. To dało takie, a nie inne efekty.
Udało się sprostać założeniom i można oceniać sezon pozytywnie?
Na pewno nie możemy mówić, że „się udało”. To byśmy musieli mówić o jakimś elemencie przypadkowości. Wydaje mi się, że właśnie wypracowaliśmy to ogromną, ciężką robotą, że dziś w Katowicach mamy takie żółte serca. Kibice się zbudzili, kochają ten zespół, Klub, stadion, wszystko, co się wydarzyło. To jest piękne, że wstaliśmy z tego mułu, w którym byliśmy wszyscy razem.
Wasze dobre występy podniosły poprzeczkę?
Także nas rozwinęły, jesteśmy dzisiaj lepsi. To też jest ważne, bo wszystko na plus, jeśli człowiek jest ambitny, to nie może po prostu powiedzieć: „to było takie świetne, teraz jestem najlepszy”. Nie, nas to rozwinęło i w związku tym trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: czy we mnie, w Rafale Góraku, jeszcze jest miejsce na rozwój? No jest! Ja to zawsze mówię moim piłkarzom, tu nie ma co myśleć, że się jest 32-letnim piłkarzem, czas na rozwój jest zawsze. Nie wolno stanąć, bo wtedy momentalnie jest regres, a nam chodzi o progres.
Drugi sezon dla beniaminka podobno jest najtrudniejszy, a niektórzy kibice rozmarzyli się o pucharach.
Bardzo bym tonował rozważania o europejskich pucharach. One są na pewno czymś pięknym i byłyby czymś wyjątkowym, natomiast Ekstraklasa jest bardzo silna i ma mocne zespoły. Poziom idzie do góry, trzeba z respektem i szacunkiem podchodzić do tego wszystkiego. Tamten sezon był dobry, ale też bardzo trudny, a w ostatnich latach beniaminkowie wylatywali z hukiem. Myśmy się w niej dobrze usadowili, trzeba kontynuować pracę.
Połowa drużyn bije się o rozgrywki międzynarodowe.
To świadczy o tym, że nie stało się to, co często dzieje się na świecie, że są te siły. U nas trzeba szczerze powiedzieć, że jest te pięć zespołów, które będą się o to biły i tam jest ich miejsce. Czy my dzisiaj o tę piątkę walczymy? Ja bym powiedział, że po prostu musimy dążyć do tego krok po kroku, by wiele lat GKS grał w Ekstraklasie. Być może przyjdzie taki moment, gdy powiem z otwartym sercem, że jestem gotowy na walkę o czołowe lokaty.
Co będzie największym wyzwaniem?
Każdy sezon jest inny. Dzisiaj jesteśmy bez Sebastiana i Oskara – to są wyrwy, poważne ubytki w drużynie. Każdemu, kto mnie pyta o naszą największą siłą, odpowiadam: zespołowość. To Sebastian się zbudował w GKS-ie, to Oskar się zbudował w GKS-ie, to my ich wyprodukowaliśmy. U nas eksplodował Antek Kozubal, świetnie zaczął grać Mateusz Kowalczyk. Dawid Kudła stał się bardzo porządnym bramkarzem. Ta zespołowość jest siłą tego zespołu, ja bym chciał w tym kierunku iść, by ci dochodzący stawali się coraz lepszymi zawodnikami. Stąd pomysł na to okienko, by byli to zawodnicy trochę po prostu młodsi.
Zawodnicy muszą się lubić, czy wystarczy po prostu kultura i szacunek?
Nie, nie muszą się wcale lubić. Muszą mieć kult rozmawiania o piłce nożnej. Nie chodzi mi o to, że mają czytać gazetę albo oglądać mecze, tylko rozmawiać o tym, w jaki sposób chcą realizować swoje zadania na boisku, jak my mamy grać. Ty słuchasz heavy metalu, a ja disco-polo, tu mamy dwa inne światy – ale piłka nas łączy i musimy w klubie rozmawiać o piłce, bo to jest miejsce naszej pracy, pasji. Na wczasy może ze sobą nie pojedziemy i możemy nie pałać do siebie miłością, natomiast o piłce musimy umieć rozmawiać, to jest nasz obowiązek. My reprezentujemy klub, a klub jest ważniejszy niż nasze ego. Te disco-polo lub metal nie są istotne, najważniejszy jest GKS.
Są jakieś zmiany w przygotowaniach, czy trzyma się pan wypracowanych przez lata schematów?
Staramy się być coraz bardziej intensywni. W naszym zespole intensywność jest, a ona wynika z rozumienia gry. Chciałbym, aby GieKSa była jeszcze bardziej zażarta, jeszcze bardziej upierdliwa dla przeciwników i jeszcze bardziej spektakularna w atakowaniu. W pierwszym sezonie pokazaliśmy dużo dobrego, daliśmy dużo radości – o to chodzi. Nie chcemy być drużyną, która w Ekstraklasie cierpi. Chcemy, by mówiono o nas, że jesteśmy po prostu jacyś, bo to już znaczy, że mamy kulturę gry. To jest dla mnie istotne.
Czyli na to będzie pan zwracał uwagę, że macie walczyć i zostawić serce na murawie?
Nie da się walczyć, jeśli nie rozumie się gry. Powoduje to masę czerwonych kartek i zamieszania, ja to trochę inaczej rozumiem. Mamy walczyć, ale rozumiejąc, co chcemy zrobić. Jeśli będziemy realizować założenia, oddamy serducho, do tego umiejętności piłkarskie – mamy szansę być spektakularnymi i wygrywać, po prostu.
Jak dotąd wszystko idzie zgodnie z planem?
W miarę idzie zgodnie z przewidywaniami. Wiadomo, są trochę przemęczeniowe sprawy, mniejsze i większe urazy, dopinamy kwestie dojść samych zawodników. Obóz w Opalenicy był naprawdę na najwyższym poziomie i jestem bardzo zadowolony.
Do zespołu dołączyli młodzi zawodnicy. To część strategii?
Po awansie chciałem piłkarzy bardzo doświadczonych, którzy przyjdą i dadzą nam w szatni uspokojenie emocji. Zrelak, Czerwiński i Nowak, to byli dla mnie bardzo ważni zawodnicy. Przyszli i dali w szatni bufor bezpieczeństwa, że w trudnym momencie powiedzą: spokojnie, wychodzimy z tego. Zawodnicy ze sobą rozmawiają. Wiadomo, nie możemy iść tylko w takich zawodników, bo wszyscy jesteśmy coraz starsi, dlatego planowaliśmy to, by przyszli do nas piłkarze z dużymi umiejętnościami i „dwójką” z przodu. O takich zawodnikach myślałem najbardziej.
Przepis o młodzieżowcu się zmienił.
Dla mnie to upiorny przepis, niemający nic wspólnego z logiką i grą fair play. Drużyny niekorzystające z tego były karane. To jest dla mnie chore. Nie mam nic przeciwko Pro Junior System i nagradzaniu drużyn za stawianie na młodych Polaków. Nie powinien to być jednak przepis, który daje mi nakaz wystawienia na boisko zawodnika, który ma jakiś rocznik. Dla mnie wskazanie, że młodzieżowiec musi być z rocznika 2003, to jakby powiedziano: „ale musisz mieć też jednego z 1973!”. No i co, ja zagram? Dla mnie to jest bez sensu, nie wolno nakazywać, trzeba po prostu promować młodych ludzi. GKS jest oparty o polskich zawodników i daje sobie radę. Ja tego nie rozumiem, jeszcze trzeba zapłacić karę. Pro Junior System świetny, a ten przepis o młodzieżowcu to dobrze, że zniknął.
To był problem, że ktoś na przykład wiedział, że gra tylko przez ten przepis?
Właśnie, to również mogło doprowadzać do tego, że dochodziło do takich absurdów. Zawodnicy starsi mogli czuć się pokrzywdzeni, że młodzieżowiec musi grać. My zawsze mieliśmy w składzie młodzieżowców pełną gębą, bardzo się z tego cieszyłem. Każdy z nich był świetnym zawodnikiem, ale nie wszyscy taki komfort mieli.
Wielu kibiców podchodzi z dużą rezerwą do sprowadzenia Macieja Rosołka.
Na pewno do nas pasuje, takiego nieoczywistego zawodnika szukaliśmy. Na rynku jest wielu zawodników, natomiast trzeba być racjonalnym. Nie zawodziliśmy się na zawodnikach, którzy nie byli tymi z topu na tej pozycji. Przychodzili piłkarze, o których wiedziałem, że ich sposób gry może nam pomóc. Maciej jest właśnie takim piłkarzem.
Jakie są cele na ten sezon?
Ekstraklasa w Katowicach ma być na lata – to jest moje motto pracy z tą drużyną. Chciałbym być maksymalnie przygotowany do pierwszego meczu i wyjść na Raków z pewnością, że możemy wygrać.
Najbardziej wyczekiwany mecz to…
Chyba zawsze tak będzie: każdy kolejny. Naprawdę się nie mogę doczekać spotkania z Rakowem.
Mecza
8 kwietnia 2019 at 10:43
Wychodzę z założenia, że jak nie wygrywasz u siebie nie zasługujesz na miejsce w lidze ale patrząc na tabelę to nie dając się wyprzedzić Wigrom i zachować dystans 3 punktów straty do Bytovi ostatni mecz sezonu z nimi na Bukowej to będzie mecz 15lecia… Jak zawsze w takim wypadku strzał w pysk ale jakieś odstępstwo od tej reguły musi kiedyś być.
Mecza
8 kwietnia 2019 at 10:51
Nie mogę już słuchać o presji. Presję to maja kibice a nie najemni piłkarze którzy bez problemu pozostaną w 1 lidze podpisując kontakt z innym naiwnym.
Irishman
8 kwietnia 2019 at 12:31
Tym razem kilka Waszych wniosków Panowie, jest moim zdaniem co najmniej do dyskusji. Ale po kolei…
Ponad tydzień temu pisałem, że następne 10 dni będzie bardzo ważne, że pokażą miejsce, w którym jesteśmy. No i wydaje się, że w dużym stopniu być może pokazały, tyle tylko, że ten obraz nie jest zbyt przyjemny. Gdybyśmy, po jednak niespodziewanym zwycięstwie w Opolu wygrali dwa kolejne, wydawałoby się znacznie łatwiejsze mecze bylibyśmy na miejscu, odpowiadającym takiemu dobremu (jak wielu z nas, ciągle się jeszcze wydaje) potencjałowi solidnej drużyny, która po fatalnej rundzie jesiennej, teraz już ogarnęła się i obecnie gra na miarę oczekiwań, pnąc się powoli w górę tabeli. Tak jak Nieciecza.
Niestety już choćby tylko środowy mecz, szczęśliwie zremisowany pokazał, że jesteśmy gorsi od I-ligowego średniaka, jakim jest Chojniczanka, a wczorajszy wydaje się to tylko potwierdzać – choć tu z kolei jeśli chodzi o sam wynik, bo sama gra mogła się CHWILAMI nawet podobać. Cóż, jak jest pokażą (chyba tym razem ostatecznie) dwa najbliższe, bardzo trudne mecze, w których albo zapunktujemy albo… ale jednak poczekajmy, bo choćby wracając do wczorajszego meczu, osobiście mam mieszane uczucia.
Oczywiście patrzymy na niego poprzez bardzo ciemne okulary mając na uwadze stracone 2 punkty i to tak bardzo ważne. Natomiast biorąc poprawkę na I ligę uważam, że poziom meczu stał na co najmniej dobrym poziomie. Zapewne ostatnio oglądam tych meczów GieKSy znacznie mniej od Was ale ja sobie nie przypominam (poza Odrą) kiedy ostatnio stworzyliśmy tyle groźnych sytuacji pod bramką przeciwników, zakończonych CELNYMI strzałami! Przecież gdyby nie kilka fantastycznych parad Abramowicza to po prostu rozstrzelalibyśmy tego Chrobrego. Tylko, że niestety na drużynę trzeba spojrzeć całościowo, a w defensywie było O NIEBO gorzej. Aczkolwiek tutaj jednak z niecierpliwością czekam na powtórki. Siedziałem na sektorze 1. i mam np. wątpliwości czy:
– przy pierwszej bramce dla Chrobrego nie było minimalnego spalonego;
– czy starcie Jędrycha z Lebedyńskim zasługiwało na karnego – tym bardziej, że chwile później na polu karnym Chrobrego w wydawałoby się podobnej sytuacji padł jeden z naszych piłkarzy – tym razem bez reakcji sędziego;
– czy po wyjściu Pawełka i strzale w Ratajczaka w słupek nie było wcześniej zgrania piłki przedramieniem przez przeciwnika.
Chyba nie tylko ja uważam, że generalnie sędzia bardzo popsuł to widowiska, a w I połowie moim zdaniem zapewne niechcący ale wręcz pomagał naszym przeciwnikom. Nawiasem mówiąc, o ile się nie mylę on albo delegat PZPN złamał regulamin PZPN dopuszczając, aby Abramowicz zagrał w… stroju sędziowskim. Mając na uwadze to wszystko, ja osobiście rozumiem zdenerwowanie naszych piłkarzy i nazywanie ich „drużyną pajaców” jest dla mnie po prostu poniżej krytyki. Tym bardziej, że to naprawdę była walka na noże, do upadłego. W pewnym momencie aż trzech z nich zwijało się jednocześnie z bólu na boisku, po tym jak w ferworze tej walki nie odstawili nogi.
Co do taktyki. No fakt, często graliśmy bokami. No ale w sytuacji, gdy mając przez cały mecz korzystny rezultat, Chrobry postawił na swoim przedpolu „autobus” piłkarzy, ciężko było nam pchać się środkiem, tym bardziej, że groziłoby to kontrą, po ewentualnej stracie. Poza tym te wjazdy (szczególnie lewą strona) nie były wcale takie niegroźne dla przeciwników.
Co do Łyszczarza. Zagrał chyba na dość nietypowej dla siebie pozycji, takiego „rozgrywającego” defensywnego pomocnika. I faktycznie kilka razy brakło umiejętności i precyzji ale też parę razy zagrał dość dobrze. Poza tym, kto miałby tam grać? Wątpię, aby Rzonca albo Habusta potrafili tak kreować grę. A Piesio? Obserwowałem go w przerwie – jeśli facet na luzie, strzelając na bramkę wali piłę na poziomie I piętra to nie chcę myśleć jak zachowałby się grając pod presją. A poza tym przy absencji Puchacza, Łyszczarzbył to nasz najlepszy młodzieżowiec.
PS.
Gratulacje dla hokeistów! 😉 😉 😉
Irishman
8 kwietnia 2019 at 12:41
@Mecza, fakt. Stare piłkarskie porzekadło mówi, ze utrzymanie robi się u siebie, a awans na wyjeździe. Czyli, tak właściwie to my zasługujemy na awans ale… nie na utrzymanie 😉 😉 😉
A tak serio, nie ma co patrzeć w tabelę, która jest dość myląca. Bo my niby punktujemy, przesuwamy się w górę tabeli… tylko, że niestety nie na tyle solidnie, aby zrekompensować ewentualne straty punktów, które za chwile mogą nas czekać w Niepołomicach, Niecieczy czy ze Stalą u siebie.
Cóż, zobaczymy w jakich nastrojach spędzimy Wielkanoc.
Mecza
8 kwietnia 2019 at 13:39
@Irishman, rok temu święta były wspaniałe, może będzie powtórka. Co do sędziowania faktycznie nie był neutralny a przeszkadzał. Wdawał się w długie dyskusje z piłkarzami i przez niego trochę czasu uciekło. W drugiej połowie dużo przerw a on daje standardowe 3 minuty. Żenada. Karny przeciwko nam mógł ale nie musiał być podyktowany, taki Webb.
Hansss
15 kwietnia 2019 at 00:10
Jedno Pytanie dlaczego niegra wogule Marchewka którego ściągneli z Rozwoju…?