Liga nabrała tempa. Na szczęście wtorkowa wygrana ze Zniczem Pruszków dała nam nową nadzieję na lepsze czasy w tej rundzie. GKS Katowice nie zagrał wybitnego meczu, ale był to mecz dobry, pewny i z solidnym wynikiem.

W sobotę będzie trudniej. Naprzeciw stanie bowiem drużyna może również broniąca się przed spadkiem, ale jakościowo na pewno lepsza od Znicza. Dodatkowo pamiętając bardzo ciężkie spotkanie z jesieni trzeba będzie podwójnie się skupić, aby zadanie zrealizować jak najlepiej.

Uff, naprawdę dzięki Bogu wygraliśmy w ten wtorek. Ewentualna strata punktów zdołowałaby nasz zespół jeszcze bardziej. A tymczasem nie dość, że udało się strzelić tyle bramek, to jeszcze jak za starych czasów zagrał Gonzo, swoje możliwości pokazał Cerimagić, a gdy wydawało nam się, że skuteczność Prokića ze sparingów była tylko skutecznością ze sparingów – jak rasowy snajper dwa razy trafił do siatki.

Daleko nam oczywiście od hurraoptymizmu. To był zaledwie jeden mecz z dość słabym rywalem. Z drugiej strony w żadnym wypadku nie dewaluujemy tego zwycięstwa. Doceniamy wysiłek, samą grę i to, że w trudnym momencie, z dość sporą presją, zespół sobie poradził. Ta wygrana nie daje nam pola do pozytywnych przewidywań na przyszłość. Na to za wcześnie. Taką informację da nam mecz w Puławach i za tydzień z Miedzią. Dochodząc do półmetka wiosny będziemy już na 95% wiedzieli, czy prawdą o GieKSie są kapitalne momenty z pierwszych meczów i kurs ku ekstraklasie czy może fatalne drugie połowy, kiepskawy mecz z Podbeskidziem i niemożność wygrania spotkania. Wierzymy, że mecz ze Zniczem to taki mały punkcik, który jest tą lepszą stroną GieKSy.

Wisła gra w tym roku ze zmiennym szczęściem. Wygrała w Bytowie i Głogowie, przegrała Z Wigrami u siebie, przegrała ze Stomilem w Olsztynie. Chojniczanka w Puławach osiągnęła remis. To co działa przed meczem na korzyść GieKSy to fakt, że puławianie w dwunastu meczach ligowych na swoim boisku w tym sezonie, wygrali zaledwie dwa razy. Nie jest więc to jakiś gorący teren.

Fakt ten jest szokujący. Naprawdę, kto dobrze pamięta spotkanie przy Bukowej wie, że wówczas powinniśmy byli dziękować Opatrzności, że do przerwy przegrywaliśmy tylko 0:1. Wisła miała tak szybkie i efektowne kontry, że do szatni mogliśmy dostać trójkę. Chyba nie ma przesady w tym, że był to najtrudniejszy mecz naszego zespołu w tym sezonie zakończony zwycięstwem. GKS pokazał charakter, a i teraz w Pruszkowie mieliśmy swoiste deja vu związane z Grzegorzem Goncerzem. Tak jak i teraz, tak z Wisłą Gonzo nie grał nic, po czym strzelił dwa gole i stał się bohaterem spotkania. Po tamtym meczu na jakiś czas kapitan znów uchwycił strzelecką formę, więc niewykluczone, że i tak będzie teraz.

Ciągle nurtuje nas sprawa Prokića i Cerimagića. Obaj zagrali bardzo dobrze, a do składu wraca przecież jeszcze Foszmańczyk. Jak to poukłada trener, wie tylko on sam. Chociaż… trudno nie oprzeć się wrażeniu, że Armin zagra na skrzydle, Fosa w środku, a Gonzo w ataku. Andreja w drugiej połowie wszedłby na podmęczonego rywala. W końcu jest szansa mieć dobre skrzydło i wykorzystać Fosę w środku, bo naprawdę dużo więcej może dać w centrum boiska – i mamy szczerą nadzieję, ze z tego założenia wyjdzie szkoleniowiec.

I ostatnia sprawa. Jeśli Chojniczanka nie wygra w Mielcu, w Puławach zagramy o lidera. Chyba czas najwyższy będzie to już wykorzystać, bo jak nie teraz, to kiedy?