Trochę obawialiśmy się, jak też poradzimy sobie po awansie do ekstraklasy. Okazało się, że jednak nie taki diabeł straszny. Po serii udanych spotkań, niektórzy komentatorzy zaczęli nawet twierdzić, że jesteśmy najsilniejszym beniaminkiem, jaki pojawił się w tej klasie rozgrywkowej od lat.
Na fali pozytywnych ocen i wyników z dużym optymizmem podeszliśmy do konfrontacji ze słabo spisująca się Koroną. Niestety, szczególnie jeśli chodzi o wynik, nie było to udane spotkanie z naszej strony. Niektórzy nawet stwierdzili, że znów „dostaliśmy z liścia”. Natychmiast wróciły demony przeszłości. Przypomniała się długa gehenna pod tytułem”Powrót do Ekstraklasy” – dla niektórych dłuższa niż ich „kibicowskie” życie. I nie ma się temu co dziwić, bo trochę, w nas jeszcze siedzą te negatywne emocje. Wszak nie minął nawet rok, kiedy po nieudanej rundzie jesiennej ubiegłego sezonu, wydawało się, że znów nic z tego nie będzie. Wtedy nawet udział w barażach o awans wydawał się mało realny. A i wcześniej, przez długie lata trochę się tych wpadek nazbierało. Przecież nawet obecny trener zakończył swoją pierwszą przygodę z GieKSą właśnie po takim laniu 0:5 w Bełchatowie. Jego następca – Kazimierz Moskal jakoś to poukładał, drużyna zaczęła punktować i 2013 rok zakończyliśmy w czubie tabeli. Wtedy wydawało się, że jesteśmy wreszcie na dobrej drodze do tej upragnionej ekstraklasy… Ale na wiosnę „dostaliśmy z liścia”. Potem było tego jeszcze wiele i czasem mocniej, do czego nawiązał w pomeczowym felietonie także Shellu.
Mój pierwszy raz, kiedy poczułem, że dostałem „z liścia” na tyle mocno, że pamiętam to do dziś, miał miejsce trochę wcześniej. Była to wiosną 1987 rok – GieKSa przegrała aż 2:7 w Szczecinie, a to przecież działo się już we wspaniałej „Dekadzie GieKSy”. Potem kumpel mnie uświadomił, że ta kompromitacja była wynikiem tego, że chłopaki pojechali tam na kacu, po weselnej imprezie jednego kolegi z drużyny. Cóż z tego – wstyd pozostał… Wcześniej to raczej my ucieraliśmy nosa faworytom. Chociażby w pierwszej połowie lat 80. poprzedniego wieku – Widzewowi (opromienionemu zwycięstwami w pucharach z najlepszymi drużynami w Europie), Legii czy też w 1986 roku faworyzowanemu Górnikowi w finale Pucharu Polski. Wtedy to kibice tamtych drużyn czuli się rozgoryczeni po porażkach z mało wtedy znanym klubem z Katowic. Jednakże od sezonu 1986/1987 byliśmy już silną drużyną, z którą się liczono, więc taki pogrom w Szczecinie bolał.
Potem zdarzały się kolejne wtopy. Już pal licho przegrane batalie o mistrzostwo Polski, bo jednak mimo to jakoś zawsze (czasem przez Puchar Polski) kwalifikowaliśmy się do europejskich pucharów. Ale właśnie w tych pucharach nam nie szło i porażki ze Sportulem Bukareszt, Rovaniemi Palloseura, Araratem Erewań (także znacznie później z Cementarnicą Skopje – oczywiście to już inna historia) chluby nam nie przynosiły. Prezesem był wtedy Marian „Magnat” Dziurowicz, znany ze swego temperamentu. Czego jak czego, ale… nadmiaru cierpliwości nie można mu było zarzucić. Wtedy mi się to podobało. Ot, coś nie poszło, lud chciał „krwi”, więc konsekwencje ponosił zazwyczaj trener. Z perspektywy czasu patrzę na to inaczej. Pamiętam, kiedy po porażce w Pucharze UEFA z Rovaniemi Palloseura, Dziurowicz podziękował Władysławowi Żmudzie, mimo że byliśmy liderem ekstraklasy. Albo kiedyś wyrzucił Piotra Piekarczyka po… serii przegranych sparingów przed rundą rewanżową sezonu 1994/1995. Ostatecznie nie były to zmiany na lepsze, ich następcy nie osiągali lepszych wyników, choć ostatecznie… meldowali się drużyną w europejskich pucharach. Jednak mistrzostwa Polski nigdy nie zdobyliśmy… Może właśnie przez takie pochopne działania naszego prezesa?
Pewien mądry człowiek, którego m.in. parę dni temu, jak co roku, szczególnie wspominaliśmy, powiedział mniej więcej 100 lat temu: „Zwyciężyć i spocząć na laurach – to klęska. Być zwyciężonym i nie ulec – to zwycięstwo”. W sporcie, w tym piłce nożnej, tak jak w życiu zdarzają się porażki, czasem wręcz klęski. Zdarza się także, że jakaś drużyna staje przeciw zdecydowanemu faworytowi i go ogrywa. Nieprzewidywalność piłki nożnej to jest powód, dla którego ją kochamy. To jest to, co przyciąga na areny sportowe miliony ludzi, którzy wiedzą, że każdy mecz można… wygrać, przegrać lub zremisować. Niezależnie od siły swojej czy rywala.
Ze wzlotów i upadków należy wyciągać wnioski, ale nie schodzić z obranej drogi, ciągle się rozwijać. Idealnym przykładem takiego postępowania jest Rafał Górak. Mam tu na myśli nie tylko to, jak on zbudował (oczywiście wraz z dyrektorem sportowym, sztabem trenerskim i wieloma innymi ludźmi) dobrą drużynę (chyba można już tak powiedzieć?), ale i to, jak sam się rozwinął. Jaką przeszedł drogę od człowieka, którego niektórzy z nas nazywali „wuefistą”, po trenera, który zrealizował nasze marzenia, czego nie udało się wielu jego poprzednikom, teoretycznie lepszym i na pewno bardziej znanym. Jego cierpliwość, „ciężka praca od poniedziałku”, którą wpoił swoim piłkarzom, dała niesamowity efekt.
Pewnie czasem przesadza i to przeradza się w upór, który przeszkadza osiągnąć pewne rzeczy wcześniej. Chociażby to trzymanie się, wręcz do znudzenia, żelaznego składu, aż do momentu, kiedy z jakichś powodów jest zmuszony go zmienić. Wtedy się okazuje, że robi to dobrze dla całej drużyny. Zakładam, że kiedy nasz trener wyzbędzie się pewnego asekuranctwa, to stanie się jeszcze lepszym szkoleniowcem. Jednakże, póki co to on wygrał i… nadal wygrywa. Oczywiście w sporcie, tak jak w życiu, trzeba mieć też szczęście i trener Górak miał go bardzo dużo, np. mógł zostać… zwolniony. Bądźmy szczerzy, czytamy z lekkim uśmiechem, jak to prezes Nowak za każdym razem opowiada, że zawsze wierzył w trenera. Ważne, że się udało i nadal się udaje. Może to być nauką dla prezesów i właścicieli innych polskich kubów, że może nie warto podejmować pochopnych decyzji i rozkręcać „karuzeli trenerów”… Ile znaczy stabilizacja, potwierdza także przygoda Tomasza Tułacza z Puszczą Niepołomice. Pomimo tego, że czasem „dostanie się z liścia”.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
30 marca w niedzielne popołudnie pierwszy mecz na nowym stadionie rozegrają piłkarze GKS Katowice, a naszym przeciwnikiem będzie Górnik Zabrze. Przy okazji otwarcia nowego obiektu pojawiają się liczne pytania o dojazd i parkingi.
Parking przy Nowej Bukowej – w dniu spotkania z Górnikiem będzie zamknięty dla kibiców. Wszystkich tych, którzy wybierają się na mecz samochodem, uczulamy, by nie kierować się pod sam stadion, ponieważ prawdopodobnie utkniecie w korku, a ostatecznie i tak nie zaparkujecie pod nowym obiektem.
Dojazd darmową specjalną komunikacją – wszystkich zainteresowanych dojazdem na nowy stadion odsyłamy do oficjalnej strony klubu. Do centrum przesiadkowego Brynów, które dysponuje 500 miejscami, można przyjechać autem i zostawić je tam za darmo. Jeśli jednak zabraknie tam miejsc, to w bliskiej okolicy jest jeszcze Galeria Handlowa Libero, która również dysponuje darmowym parkingiem.
Dojazd komunikacją miejską – Jeśli ktoś zdecyduje się na dojazd komunikacją miejską, to musi pamiętać, że jak w każdy inny dzień jest ona płatna według taryfy i cennika GZM. Bilet na mecz nie będzie uprawniać do darmowego przejazdu. Jeśli wybierzecie się na stadion zwykłymi liniami, powinniście sprawdzić te, które obsługują przystanki Załęże Kąpielisko Bugla, Załęska Hałda Bocheńskiego Autostrada oraz przede wszystkim Katowice Osiedle Kopalnia Wujek. Do tego ostatniego przystanku jeździ najwięcej autobusów. Wszystko możecie sprawdzić tutaj. Z drugiej strony od Ligoty, Brynowa, Piotrowic mamy jeszcze przystanek Brynów Dziewięciu z Wujka, jednak z powodu prac remontowych związanych przebudową linii kolejowych, jest on położony nieco dalej od stadionu. Po remoncie wiaduktów powinno być dużo łatwiej z uwagi na bliżej położone przystanki na ul. Stromej czy Załęskiej Hałdy.
Fanom komunikacji miejskiej polecamy przyjazd na mecz linią 51. Objeżdża ona praktycznie połowę Katowic i można pozwiedzać miasto z każdej strony, szczególnie jeśli wybierzemy opcję z pętlą, dzięki której dwa razy przejedziemy przez przystanki w okolicach stadionu. Taki wybór oczywiście wpłynie na czas podróży – będzie to około 2 godzin i 15 minut.
Do dyspozycji mamy jeszcze podróż pociągiem na stację Katowice Brynów, która tego dnia będzie wyjątkowo otwarta. Niestety stacja przechodzi remont i będzie czynna tylko 30 marca, więc nie będzie to opcją na inne mecze.
Dojazd rowerem – Mamy tutaj dwie opcje – obie mają plusy i minusy. Na stadion możemy dojechać własnym rowerem, ponieważ przy obiekcie przygotowano stojaki, przy których możemy zabezpieczyć swój rower. Można też dotrzeć rowerem miejskim. Najbliższa stacja znajduje się od strony Ligoty. Należy kierować się na ulicę Załęska Hałda/Dobrego Urobku i w okolicach placu zabaw znajdziemy stację o numerze NR 27520. Od drugiej strony mamy dostępne stacje rowerowe koło Bugli oraz na osiedlu Witosa, ale ta pierwsza wymieniona stacja jest zdecydowanie najbliżej nowego obiektu. Kto ma kartę Multisport, to może dodatkowo korzystać z roweru za darmo przez godzinę.
Minusem dojazdu własnym rowerem jest niepewność co do funkcjonowania parkingu rowerowego pod stadionem, ponieważ na ten moment nie mamy jeszcze oficjalnych informacji. Rowerem miejskim zaparkujemy w pobliżu Nowej Bukowej, ale może być problem z dostępnością rowerów na stacji po spotkaniu.
Dojazd samochodem – Co jeśli zdecydujemy się przyjechać samochodem? Jak już wspomnieliśmy, parking pod stadionem będzie zamknięty, ale w okolicy jest sporo innych miejsc parkingowych, które w niewielkiej odległości będą w stanie przyjąć kibiców GieKSy. Pamiętajmy od razu, że parkingi te w większości wypadków są terenami dostępnymi za darmo, ale należącymi do innych podmiotów. Szanujmy więc możliwość zaparkowania samochodu na obcym terenie i utrzymujmy porządek tak, jakbyśmy byli u siebie.
Najbliższym i największym parkingiem będzie Centrum Handlowe Załęże, które w materiałach prasowych informuje, że dysponuje parkingiem na 700 miejsc. Parking jest darmowy, nie ma tam żadnych szlabanów, ale niektóre miejsca mogą być zajęte przez klientów siłowni czy lokali rozrywkowych. Mniejszy parking będzie parę metrów dalej pod sklepami Aldi, Media Expert oraz w okolicach kebabu U Pajdy. Z tych czeka nas około 15-minutowy spacer na stadion.
Naprzeciwko centrum handlowego Załęże jest jeszcze „dziki” parking przy stacji kolejowej Katowice Załęże. Liczba miejsc nie będzie tam duża, ponieważ często stoją tam samochody ciężarowe.
Kolejnym dużym parkingiem jest parking przy kąpielisku Bugla na ulicy Żeliwnej. Jest to parking w okolicach przystanku autobusowego, z którego będą szli na spotkanie kibice.
Od strony Ligoty dostępny powinien być parking przy kopalni Wujek na ulicy Dolnej. Zalecamy jednak ostrożność, ponieważ sytuacja związana z tym parkingiem jest dynamiczna i będzie zależeć od robót budowlanych na terenie stacji PKP Brynów. Jeśli parking będzie dostępny, to zapewni sporo miejsc.
Od strony Osiedla Witosa mamy dwie opcje. Obie będą wymagały spaceru w okolicach 20-30 minut. Pierwszą z nich jest parking przy Zielonym Bazarze na ulicy Kolońskiej. Parking jest darmowy i nie ma na nim szlabanów. Drugą opcją jest sklep Macro Cash and Carry. Z nieoficjalnych informacji, które uzyskaliśmy, parking ma być dostępny dla kibiców w czasie spotkań przy Nowej Bukowej. Tutaj również uczulamy na zachowanie czystości, ponieważ nie chcemy, by parkingi były zamykane na kolejne mecze. Czekamy na oficjalne potwierdzenie, ale jest duża szansa, że również tutaj zaparkujecie. Przy wybraniu tej opcji czeka Was około 25-minutowy spacer na Nową Bukową.
Do dyspozycji kibiców powinny być również mniejsze parkingi i lokalizacje, ale tutaj trzeba będzie mieć trochę szczęścia i liczyć, że nie będą one zajęte. Na przykład jest parking przy ogródkach działkowych na ulicy Bocheńskiego na wysokości stacji BP. Inną opcją będzie parkowanie od strony Ligoty w okolicach opisywanej stacji rowerowej. Jest tam sporo uliczek, na których nie ma zakazu parkowania, a drogi są szerokie i auta zaparkowane na ulicy nie powinny przeszkadzać w normalnym ruchu drogowym. Jedną z takich ulic jest opisywana wcześniej Załęska, gdzie znajduje się stacja rowerowa. Niestety nie ma tam zbyt wiele miejsca, a wobec remontu dróg przy Nowej Bukowej jest opcja sporego nadrabiania kilometrów samochodem do innych lokalizacji, jeśli okaże się, że nie znajdziemy niczego wolnego.
Po ostatnim meczu JKH GKS Jastrzębie, słowacki szkoleniowiec powiedział, że może to być jego ostatni mecz na ławce trenerskie JKH. Dziś już wiadomo, że selekcjoner reprezentacji przenosi się do Katowic.
Jacek Płachta może jednak spać spokojnie, Robert Kalaber będzie w Katowicach szefem hokejowej Akademii Młodej GieKSy. Władze Katowic chcą mocno postawić na hokej, głośno mówi się o budowie nowego lodowiska, stąd potrzeba podniesienia jakości szkolenia młodych hokeistów i połączenia sił (w Katowicach szkolenie prowadzi się w dwóch klubach – GKS i Naprzód) oraz wykorzystania potencjału lodowych tafli. Plan szkolenia przygotował Henryk Gruth (współtwórca szwajcarskiej szkoły hokejowej) we współpracy z Robertem Kalaberem oraz specjalistami z katowickiej AWF i słynnej fińskiej szkoły hokejowej Vierumaki. Za realizację programu będzie odpowiedzialny słowacki szkoleniowiec.
Jacek Płachta cieszy się w Katowicach pełnym kredytem zaufania, w dalszym ciągu będzie odpowiedzialny z prowadzenie Hokejowej Dumy Katowic. Jego kontakty oraz fakt, że syn trenera Mathias Plachta gra w drużynie Adler Mannheim spowodowały, że oba kluby są na drodze do podpisania porozumienia o współpracy sportowej. Adler ma najlepszą szkółkę hokejową, która jest wzorem szkolenia w Niemczech. Nieaktualny jest zatem temat przenosin Płachty do Oświęcimia, tamtejsi działacze w swoim stylu próbowali nakłonić katowickiego szkoleniowca do zmiany otoczenia. Szkoleniowiec miał razem z obecnym dyrektorem sportowym GieKSy pomóc tamtejszej ekipie wrócić na salony.
30.03.2025 Katowice
GKS Katowice – Górnik Zabrze 2:1
Bramki: Olkowski (38-sam.), Szymczak (90) – Zahović (51)
GKS: Kudła – Wasielewski (88. Marzec), Czerwiński, Jędrych, Klemenz, Galan (80. Gruszkowski) – Kowalczyk, Repka, Nowak, Błąd (78. Drachal) – Bergier (78. Szymczak).
Górnik: Majchrowicz – Kmet (78. Josema), Szcześniak, Janicki, Janża, Olkowski (46. Sow), Sarapata, Hellebrand, Podolski, Furukawa, Zahović (87. Bakis).
Ż.kartki: Jędrych – Podolski
Cz.kartki:
Sędzia: Tomasz Kwiatkowski (Warszawa)
Widzów: 15048
Najnowsze komentarze