Zapraszamy do przeczytania doniesień mass mediów, które obejmują informacje z ubiegłego tygodnia dotyczące sekcji piłki nożnej, siatkówki oraz hokeja GieKSy.
Piłkarki GieKSy po przerwie reprezentacyjnej wznowiły rozgrywki ligowe, w sobotę rozegrały spotkanie z mistrzyniami Polski zespołem Czarnych Sosnowiec. Nasze piłkarki były blisko zwycięstwa, do 90. minuty prowadziły 1:0, ale ostatecznie zremisowały 1:1. Piłkarze rozegrali w minionym tygodniu spotkanie ligowe, w którym przegrali 0:1 z pretendentem do awansu ŁKS-em Łódź 0:1 (0:0). Prasówkę po tym meczu znajdziecie TUTAJ.
Siatkarze w siódmym meczu PlusLigi wygrali w Katowicach z Cerradem Eneą Czarnymi Radom 3:1. Kolejne spotkanie siatkarze zagrają na wyjeździe, ze Stalą Nysa w piątek 19.11.2021 roku o godzinie 20:30.
Hokeiści mieli przerwę w rozgrywkach ze względu na mecze reprezentacji w Baltic Challenge Cup.
PIŁKA NOŻNA
dziennikzachodni.pl – GKS Katowice – Czarni Sosnowiec 1:1
Piłkarki GKS Katowice zremisowały z mistrzyniami Polski Czarnymi Sosnowiec. Hitowy mecz Ekstraligi został rozegrany na stadionie przy Bukowej.
[…] Piłkarki GKS Katowice były bardzo blisko pierwszego w historii zwycięstwa nad Czarnymi Sosnowiec. W ostatniej minucie meczu bramkarka gospodyń popełniła jednak fatalny błąd, wypuściła piłkę z rąk w polu bramkowym, a padając nie zdecydowała się na jej wypchnięcie za linię końcową i mistrzynie Polski doprowadziły do wyrównania.
Kibice na Bukowej zobaczyli, zwłaszcza w drugiej połowie, znakomite widowisko. Katowiczanki miały sporo szans, by podwyższyć prowadzenie wywalczone po rzucie karnym, ale dwa strzały Klaudii Maciążki trafiały w poprzeczkę. Ta nieskuteczność boleśnie się zemściła.
W tabeli Ekstraligi Czarni zajmują drugie miejsce ze stratą punktu do UKS SMS Łódź i jednym meczem rozegranym mniej od rywalek, a GKS czwarte, pięć punktów za liderkami.
sport.tvp.pl – Walka na czele tabeli się zaostrza
[…] Początkowo gra po obu stronach była chaotyczna. Sosnowiczanki dość łatwo traciły piłki w ataku, a katowiczanki gubiły się w środku pola. Wynik jeszcze w pierwszej połowie otworzyła piłkarka grająca na pozycji obrońcy, Marlena Hajduk. Udało się się to po rzucie karnym.
Po przerwie żaden z zespołów nie był w stanie narzucić rywalowi tempa gry. Trzeba jednak przyznać, że dokładniej grały zawodniczki z Katowic. W 71. minucie Kinga Kozak była sam na sam z bramkarką rywalek. Piłkę poprowadziła wprost na przeciwniczkę. W 82. Klaudia Maciążka po podaniu koleżanki pędziła do pustej bramki, jednak dwie obrończynie z Sosnowca zablokowały strzał. Minutę później znów miała szansę na gola, ale tym razem zagranie obroniła bramkarka Czarnych Sosnowiec.
Zaskoczeniem był gol Veroniki Slukovej na 1:1 w 90. minucie.
czarnisosnowiec.eu – 11 kolejka 2021/2022 GKS Katowice – Czarni Antrans Sosnowiec 1-1
[…] Remisem zakończył się derbowy pojedynek naszego zespołu w Katowicach. W meczu tym nie brakowało twardej, ambitnej walki, a emocje towarzyszyły do ostatnich minut meczu jak na prawdziwe derby przystało.
Pierwsza część spotkania nie zapowiadała niepowodzenia naszego zespołu. Wydawało się, że Czarne mają mecz pod kontrolą raz po raz atakując bramkę rywalek. Niestety, fatalna skuteczność sprawiła, że po stronie dorobku bramkowego wciąż pozostawał wynik „0”.
Niewykorzystane sytuacje zemściły się w 38 minucie, najpierw jednak odgwizdany został problematyczny rzut karny. Z takiego podarunku korzysta Marlena Hajduk i to gospodynie obejmują niespodziewanie prowadzenie, którego nie oddają już do końca pierwszej części meczu.
Po zmianie stron nasz zespół jakby opadł z sił. Do głosu doszły rywalki i pojedynek stał się bardziej zacięty i wyrównany. Mamy swoje sytuacje strzeleckie jednak wciąż panuje niemoc, która towarzyszy drużynie od kilku spotkań. Najdogodniejszą okazję nie wykorzystuje Kinga Kozak, nasza młoda napastniczka w sytuacji „sam na sam” z Weroniką Klimek przegrywa pojedynek. Gospodynie w końcówce meczu dwukrotnie mogły rozstrzygnąć losy na swoją korzyść, w pierwszej sytuacji ratuje nas poprzeczka, w drugiej natomiast ofiarną interwenscją piłkę zmierzającą do bramki wybija jedna z naszych defensorek.
Tuż przed końcem meczu nareszcie uśmiechnęło się szczęście do naszej drużyny. Rzut wolny z prawej strony boiska wykonuje Martyna Wiankowska, jej dośrodkowanie sprawia problemy bramkarce gospodyń, do niefortunnie odbitej przez nią piłki dopada Veronika Slukova i pakuje futbolówkę do siatki! Czarne „uciekają spod topora”! 1-1!
SIATKÓWKA
sportdziennik.com – Charakterne chłopaki z GieKSy
Po 4 porażkach zespół GKS-u powrócił na zwycięską ścieżkę.
Siatkarze GKS-u Katowice to niezwykle charakterne chłopaki. Mimo rozlicznych kłopotów zdrowotnych potrafili się wznieść na wyżyny i pokonali ekipę z Radomia. Te punkty mogą okazać się niezwykle cenne w końcowym rozliczeniu.
Kłopoty nie opuszczają zespołu z Katowic. Piotr Hain, ważna postać na środku siatki, przyglądał się z boku rozgrzewającym kolegom. Powikłania po covidowe sprawiły, że nie mógł pomóc drużynie. Thomas Rousseaux, belgijski przyjmujący, musiał pauzować i był efekt nocnego wypadu do Krakowa po meczu w Zawierciu oraz spotkania na swojej drodze niekoniecznie miłośników siatkówki.
Jeszcze w czwartek jego występ stał pod znakiem zapytania, choć od początku tygodnia trenował w pełnym wymiarze. Jednak zdecydował się na grę, ale na parkiecie pojawił się w… masce chroniącej wcześniej złamany nos. Belg najwyraźniej stęsknił się za boiskiem, bo początku był niezwykle aktywny i wysłał sygnał amerykańskiemu rozgrywającemu Micahowi Ma’a, że nie musi go oszczędzać.
To właśnie Belg sprawił, że w końcowych fragmentach przewaga się powiększała. Przez większość 1. seta gospodarze prowadzili 2., 3. „oczkami” i zanosiło się na emocjonującą końcówkę. Przy stanie 18:16 wkroczył do akcji Rousseaux i odważnymi atakami oraz blokiem zdobył 5 pkt., w tym 4 końcowe.
Przyjezdni pod kierunkiem trenera Jakuba Bednaruka wcale nie zamierzali wywieszać białej flagi. I w kolejnej odsłonie szybko zbudowali sobie przewagę (11:6) i skrzętnie jej pilnowali, a nawet od czasu do czasu ją zwiększając. Trener Grzegorz Słaby zaczął rotować składem na boisku pojawił się Gonzalo Quiroga, a później była podwójna zmiana wszedł rozgrywający Jakub Nowosielski oraz atakujący Damian Domagała. Gospodarze zdobyli kilka punktów, ale straty były zbyt duże, by odwrócić losy tej partii.
A potem rozpoczął się twardy bój o każdy punkt, bo jednej i drugiej stronie siatki byli charakterne chłopaki. W końcu goście objęli prowadzenie 18:14 i katowiczanie mozolnie zaczęli odrabiać straty. W końcu po asie serwisowym Jakuba Szymańskiego GKS doprowadził do remisu 22:22. Goście mieli piłkę setową w górze, ale jej nie wykorzystali. A gospodarze po 3. kolejnych w końcu doprowadzili wygranej, a zapewnił je Szymański efektownym blokiem.
Emocji nie zabrakło, jak się później okazało w ostatniej odsłonie. Większą odpornością psychiczną wykazali się gospodarzy i ostatecznie zdobyli niezwykle cenne.
Wbrew pozorom największą szkodę rywalom wyrządziła zagrywka szybująca- powiedział po meczu uradowany trener,[Grzegorz Słaby]. – Ponadto zmiany przyjmujących również miały wpływ na grę. Wygrany trzeci set miał decydujące znaczenie dla końcowego wyniku.
Teraz przed siatkarzami z Katowic wyjazd na kolejną ważną potyczkę do Nysy.
GKS Katowice – Cerrad Enea Czarni Radom 3:1 (25:17, 18:25, 29:27,25:21)
siatka.org – GKS z przełamaniem w meczu z Czarnymi
Interesujące starcie stoczyły ze sobą zespoły GKS-u Katowice i Cerradu Enei Czarnych Radom. Pierwszą partię zdominowali gospodarze, natomiast w drugiej od początku inicjatywa była po stronie radomian. Trzeciego seta również lepiej zaczęli goście, ale katowiczanie doprowadzili do wyrównania w końcówce i triumfowali w walce na przewagi. Czwarta odsłona początkowo była wyrównana, jednak w drugiej części GKS odskoczył rywalom i zamknął mecz, wygrywając 3:1.
[…] MVP: Jakub Szymański
HOKEJ
hokej.net – Pasiut: Dobrze poznałem swój organizm
W świetnej formie jest ostatnio Grzegorz Pasiut. Kapitan GieKSy został pierwszym zawodnikiem, który w tym sezonie przekroczył barierę 30 punktów!
34-letni środkowy jest liderem klasyfikacji kanadyjskiej i znajduje się w czubie klasyfikacji strzeleckiej (trzecie miejsce). 11 goli i 20 asyst zdobytych w 18 meczach budzi zachwyt nie tylko kibiców katowickiego klubu, ale również wielu ekspertów.
– Nie chciałbym zapeszać, ale naprawdę czuję się świetnie i nie mogę się do czegokolwiek przyczepić. Może wynika to z faktu, że dobrze poznałem swój organizm i dojrzałem do pewnych zmian. Znam siebie na tyle, że wiem, kiedy coś mi jest potrzebne – wyjaśnił kapitan GKS-u Katowice.
– Nie wybiegam też daleko w przyszłość. Dzięki systematycznym treningom staram się jak najlepiej przygotowywać do kolejnych spotkań. Codzienna praca przynosi efekty, co bardzo mnie cieszy. Cieszę się, gdy trafiam do siatki oraz asystuje kolegom. Czuję też radość z faktu, że kończę trening lub bez bez kontuzji – dodał.
Pasiut zapewnił też, że mobilizacją do jeszcze lepszej gry jest to, że w składzie GieKSy jest wielu młodych zawodników.
– Nie chcę od nich odstawać pod względem fizycznym i to mnie dodatkowo „nakręca”. Co mecz trzeba pokazywać się z jak najlepszej strony – podkreślił.
Wychowanek KTH Krynica mocno śrubuje statystyki. W obecnej chwili ma na swoim koncie 657 meczów w ekstralidze, w których zdobył 623 punkty za 265 bramek i 358 asyst. W tym sezonie przekroczył już barierę 600 „oczek” w karierze, ale zapewne nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.
– Pierwsze słyszę, że coś takiego miało miejsce. Bardzo się z tego cieszę, bo to pewne wyróżnienie, ale też potwierdzenie, że trochę czasu spędziło się w tej lidze – zaznaczył Grzegorz Pasiut.
I dodał: – Trzeba walczyć o poprawienie tego dorobku i ciągnąć to jak najdłużej. Oby tylko zdrowie dopisywało, jak ma to miejsce w tym momencie.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Korona Kielce jest następną solidną kibicowską ekipą, która zawita ostatni raz na Bukową, ale będzie dla nas to historyczna rywalizacja. Pierwszy raz w historii rozegramy ze sobą mecz w ekstraklasie.
Klub powstał dosyć późno, bo w 1973 roku, ale kibice naprawdę szybko „nadgonili” kibicowskie rzemiosło, żeby już w latach 80. zacząć tworzyć swoje pierwsze zgodowe kontakty i działać na trybunach. Obecnie Koroniarze nie mają z nikim zgody. Trzymają się jedynie regionalnie z Naprzodem Jędrzejów, ale te relacje, jak wiele innych aktualnie w Polsce, ciężko jednoznacznie określić. Naprzód dawniej był traktowany jako fan club Korony i miał ciekawą regionalną wojnę z Hetmanem Włoszczowa, który wtedy działał jako fan club KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, czyli największa i najbardziej znienawidzona ekipa przez Scyzorów w regionie.
Dawniej Korona miała bardzo dużo zgód i to z prawdziwego zdarzenia, a mowa tu o takich składach jak: Arka Gdynia, Cracovia, Górnik Wałbrzych, KSZO Ostrowiec, ŁKS Łódź, Stal Mielec, Sandecja Nowy Sącz, Stal Gorzyce, Stal Stalowa Wola, Raków Częstochowa, Nida Pińczów, Odra Opole, Polonia Bytom, Polonia Świdnica, Polonia Warszawa, Zagłębie Lubin czy Zawisza Bydgoszcz. To mówi chyba samo za siebie, jaką ekipę stworzyła Korona w tak krótkim czasie, patrząc na datę założenia klubu. Część tych zgód padła, część umarła śmiercią naturalną, a niektóre trwały jeden dzień w formie paktu czy jednodniowego układu. I tak właśnie było z nami.
W 1985 roku zagraliśmy swój pierwszy finał Pucharu Polski z Widzewem Łódź na stadionie Legii Warszawa. Liczba ekip, jaka nas wtedy wspierała, jest zadziwiająca: Avia Świdnik, Arka Gdynia, Broń Radom, GKS Jastrzębie, GKS Tychy, Górnik Zabrze, Hutnik Kraków, Lech Poznań, ŁKS Łódź, Polonia Warszawa, Stal Mielec, Śląsk Wrocław czy właśnie… Korona Kielce. Napisać, że była to mieszanka wybuchowa, to jakby nic nie napisać. Takie były realia zawierania zgód. Przyjechała ekipa, rozwieszała flagę na znak wsparcia i… była sztama. O ile lata 90. były szalone, to 80. totalnie odrealnione (patrząc z dzisiejszej perspektywy) w temacie zawierania sojuszy. Nasza liczba tego dnia to było 900 osób, z czego samej GieKSy 700 głów. Resztę stanowiły ekipy, które na stadionie CWKS-u „określały” się po czyjej stronie stoją. Fana Koroniarzy na załączonym zdjęciu jest druga od lewej strony. Żyleta była oczywiście wypełniona przez Legionistów i co ciekawe oni kciuki trzymali za nas, a nie za Widzew Łódź, który również licznie się zjechał, mając wsparcie potężnej wówczas koalicji, którą tworzyli z Jagiellonią Białystok, Ruchem Chorzów czy Wisłą Kraków. Piast Gliwice także wspierał tego dnia RTS.
Wojna z KSZO jest ciekawą historią w ich rejonie. Mimo że Świętokrzyscy Rozbójnicy są starszym klubem w regionie, to dzięki dawnej zgodzie z Koroną i ich kontaktom, mogli sami zawierać zgody z zaprzyjaźnionymi ekipami MKS-u i taką do dziś jest Lech Poznań…
Ich wojna zaczęła trwać od połowy lat 90., kiedy sztama przeszła do historii. KSZO stanowiło wówczas solidną chuligańską bandę. Kilkanaście lat temu doszło wtedy do kluczowej ustawki banda na bandę, którą wygrało szybko KSZO, ale fani Korony mieli pretensje, że mało kto z Ostrowca miał wiele wspólnego z trybunami i postanowili z nimi nie wychodzić już na ubitą ziemię, tracąc jakiekolwiek zaufanie. Postanowili swoją siłę i pozycję udowadniać w prawdziwym kibicowskim świecie, czyli na meczach wyjazdowych, bo tam jest miejsce prawdziwych kibiców. Te kilkanaście lat odwróciło proporcje na tyle, że Korona zaczęła budować swoją bezapelacyjną pozycję w regionie i to oni są obecnie chuligańskim graczem nr 1. Obecnie ciekawą rywalizację toczą z fan clubami Widzewa Łódź w miejscowościach takich, jak Skarżysko-Kamienne (Granat) czy Końskie (Neptun). Do tego dochodzi ekipa działająca na własne konto, czyli Star Starachowice, ale od zawsze mająca prowidzewskie nastawienie.
Inną potężną kosą jest rzecz jasna Radomiak, ale od zawsze Kielce z Radomiem się nienawidziły jako miasta. Kiedy doszło rywalizacji klubów w lidze, to dużo nie trzeba było, aby doszło do starć, choć grali ze sobą niezwykle rzadko.
Jeszcze całkiem niedawno mieli jedyną międzynarodową znajomość z ekipą Spartaka Trnava, ale trwał ona trzy lata – od 2018 roku do końcówki 2021 roku. W międzyczasie zdążyli stoczyć wygraną ustawkę z naszymi braćmi z Banika Ostrava po 20 osób. Niedługo po końcu układu chuligańskiego, nasza polsko – słowacka znajomość poprzez Chuliganów z Bazalu została odnowiona i teraz Spartak utrzymuje z GieKSą dobre relacje, widując się najczęściej w Ostrawie.
Nasze pierwsze kibicowskie kontakty z Koroną Kielce to listopad 1990 roku. W Pucharze Polski zagraliśmy w Kielcach, gdzie udało się 40 fanatyków GieKSy. Tam nie byli zbytnio pozytywnie do nas nastawieni, ale w głównej mierze wynikało z naszych mocnych wówczas niemieckich akcentów, np. w przyśpiewek czy barwach.
Po 8 latach ponownie mogliśmy pojechać do Kiec, znowu dzięki losowaniu w Pucharze Polski. Wtedy już mieliśmy świadomą bandę, która pisała swoją historię na Górnym Śląsku i budowała renomę w kraju jako samodzielna ekipa. Nie mieliśmy wtedy z nikim w Polsce zgody, w myśl zasady „Sami przeciw wszystkim”. W listopadzie 1998 roku pojechało nas 220 głów, co w tamtym czasie było znakomitą liczbą. Korona z nabitym młynem była wtedy wspierana przez liczne zgody. Po końcowym gwizdku, który dał gospodarzom niespodziewany awans, miejscowi wysypali się na murawę, gdzie po chwilowym świętowaniu, chcieli się z nami pożegnać, ale ochrona szybko ostudziła emocje.
Jesienią 1999 roku spotkaliśmy się w lidze na zapleczu ekstraklasy. Wtedy tabela miała 24 zespoły, więc mnóstwo ekip, z którymi GieKSa nie grała nigdy lub niezwykle rzadko mogły się pokazać na Bukowej. I tak było z Koroną. Złocisto krwiści przyjechali w 38 głów, a przed meczem GieKSa zaatakowała ich bus, jednak kierowca szybko spalił gumy.
Wiosną 2000 roku pojechaliśmy do Kielc w 197 osób, w tym 2 Banik Ostrava. Podczas przerwy jeden z naszych na patencie „zrobienia zdjęć” przesuwał się coraz bliżej młyna Koroniarzy w celu zerwania płótna, ale gospodarze połapali się i wybiegli na murawę w 50 osób, chcąc przy okazji zerwać naszą flagę VIP, ale tak samo bezskutecznie.
Minęło kolejnych 8 sezonów. Korona zdążyła przywitać się z ekstraklasą po raz pierwszy, a ich flaga „Biały honor, biała duma” zrobiła taką reklamę, że głośniej było o kibicach niż piłkarzach. Do klubu trafił Brazylijczyk Hernani, który zadebiutował w 2005 roku, jako pierwszy czarnoskóry zawodnik w tym klubie, co nie spodobało się miejscowym kibicom, którzy okrzykami i starą już wtedy flagą zamanifestowali swoje niezadowolenie. Doszło już do takiego ciśnienia, że Korona nie dopingowała i przez moment nawet nie jeździła na wyjazdy. Co najlepsze, w późniejszych latach, sam piłkarz został skazany za udział w korupcji, za czasów gry dla Korony. Między innymi tego powodu wycofała się firma Kolporter, która miała duży wpływ na sportowe podniesienie klubu z tarapatów i wprowadzenie jej do ekstraklasy.
W 2008 roku spotkaliśmy się ponownie w pierwszej lidze. Termin wyjazdu był dla nas niefortunny, bo mecz zaplanowano na środę, ale zainteresowanie było spore, więc pociągiem specjalnym wyruszyło 330 GieKSiarzy, co jak na środek tygodnia było wtedy świetną liczbą. Niestety podczas wyjazdu doszło do tragicznego wypadku, w którym śmierć poniósł nasz kibic z Witosa – ŚP. Dura. Decyzja mogła być tylko jedna i w grobowych nastrojach wracaliśmy do Katowic. Fani Korony minutą ciszy uszanowali pamięć naszego kibica.
W 2009 roku czekała nas wyprowadzka z Bukowej na pół roku. Wynikało to z remontu stadionu, gdzie najdłużej trwała wymiana płyty głównej oraz prace związane z bezpieczeństwem obiektu, bo doszło do awantury z GKS-em Jastrzębie, przez co na pół roku Blaszok był wyłączony z użytku. Padło na stadion w Jaworznie, który pamiętał czasy ekstraklasy. Grała na nim wtedy Szczakowianka, ale obiekt należy do Victorii Jaworzno. Pierwsze dwie kolejki były bez publiczności przez ciążący na nas zakaz i pierwszym „domowym” meczem w Jaworznie był pojedynek z Koroną Kielce. Na meczu FC Jaworzno, jako gospodarz miasta, pokazał się elegancko, zasiadając tam, gdzie powinni gości. Koroniarzy zabrakło przez brak możliwości przyjmowania fanów gości.
Po 12 latach ponownie u siebie, ale już na Bukowej mogliśmy zagrać z Koroną. Goście po 22 latach mieli okazję przyjechać do Katowic i pewne było, że pobiją swój rekord 38 fanatyków. Finalnie w sektorze gości zameldowało się 330 głów, co jest do dziś ich najlepszą liczbą na GieKSie. Czy przebiją ją w poniedziałek? Dowiemy się na dniach…
Ostatni nasz mecz to coś, czego u nas nie było w kibicowskiej historii. W klubie prezes sabotażysta, a do tego mieliśmy półroczny zakaz wyjazdowy za mecz z Widzewem Łódź. Klasę pokazała Korona Kielce, która zadeklarowała nam swoją pomoc w wejściu na zakazie. Dzięki temu mogliśmy za bramką wspierać zawodników. Na wyjeździe zrobiliśmy swoją najlepszą liczbę w historii na stadionie Korony – 846 głów, w tym 57 Górnik Zabrze, 7 Banik Ostrava i gościnnie 3 Wisłoka Dębica oraz 1 Siarka Tarnobrzeg. GieKSa niespodziewanie wygrała 2:1, ale to Korona finalnie, grając w barażu o ekstraklasę, awansowała po rocznej banicji i w poniedziałek właśnie w elicie zagramy swój pierwszy mecz o punkty.
PS Mam nadzieję, że nie zapomnieliście zapalić znicza swoim braciom w Sektorze Niebo oraz bliskim z rodziny! Widzimy się na Blaszoku. Przedostatni mecz tej pięknej historii…
Zapraszamy do galerii ze Skierniewic, gdzie GieKSa przegrała z trzecioligową Unią 1:2. Zdjęcia przygotowała dla Was Madziara.
Witam po długiej przerwie. Sporo się podziało od mojego ostatniego felietonu na naszym portalu. Przede wszystkim po 19 latach wreszcie wywalczyliśmy awans. Dlatego postanowiłem zacząć, tą mam nadzieję serię felietonów, od trochę prowokacyjnego pytania, które wywoływało często, przez te wszystkie lata wiele emocji: Czy to już jest ta GieKSa?
No tak, tylko która? Kończę ten felieton akurat w 30. rocznicę naszego największego sukcesu w europejskich pucharach – wyeliminowania Girondins Bordeaux i awansu do 1/8 Pucharu UEFA. Nawet pora się zgadza, bo akurat właśnie pod wieczór tego dnia siedliśmy z kumplem przy radyjku i piwku, aby łapać informacje z Bordeaux. Obawy były spore, bo „Żyrondyści”, którzy przeżywają dziś poważne problemy, byli wtedy uznaną marką ze znakomitymi piłkarzami w składzie, jak choćby Lizarazu, Dugarry czy Zidane. Na dodatek, w 18. minucie wyrównali stan rywalizacji. Na szczęście w 70. minucie Krzysiu Walczak strzelił z karnego i nasz ogromny sukces stał się faktem, a moje stare radyjko zostało przez as obu serdecznie wycałowane.
Niestety nasz ostatni mecz w Warszawie pokazał, że jeszcze dużo pracy nas czeka, aby wejść na taki poziom, jaki prezentowaliśmy 30 lat temu. Już bliżej nam do tej GieKSy z wcześniejszych lat, z pierwszej połowy lat 80., kiedy dopiero zbliżaliśmy się do tego najlepszego dla nas okresu, którego początek nastąpił w sezonie 1985/86. Nawiasem mówiąc, kilka dni temu, akurat gdy ponieśliśmy wstydliwą porażkę w Skierniewicach, mijało dokładnie 39 lat od czasu, kiedy pokonaliśmy w Warszawie Legię 3-1 po bramkach Kubisztala i dwóch Furtoka (1985 rok), w pierwszym meczu ćwierćfinału Pucharu Polski. W rewanżu przegraliśmy 2-3 (choć przegrywaliśmy już 0-3) i oczywiście awansowaliśmy. Do dziś pamiętam ostatnie sekundy tamtego meczu. Legia miała rzut wolny tuż sprzed pola karnego. Do piłki podszedł Dziekanowski, który potrafił celnie uderzyć z tej pozycji. Podszedł, sędzia gwizdnął, ale zamiast strzelać, zaczął… wykłócać się o to, że mur stoi za blisko. Trochę to trwało i po chwili… sędzia po prostu zakończył spotkanie. Potem był zwycięski półfinał z Pogonią i wspaniały finał 1 maja 1986 roku na Stadionie Śląskim z Górnikiem. Tak zaczęła się piękna „Dekada GieKSy”. Ale żeby do tego doszło, trzeba było wcześniej mozolnie, krok po kroku budować ten skład. I właśnie na tym etapie dzisiaj jesteśmy.
Trener Górak ciągle mówił i mówi o cierpliwości i „ciężkiej pracy od poniedziałku”. My, kibice, często to wyśmiewaliśmy czy wręcz krytykowaliśmy, zmęczeni kilkunastoletnim tułaniem się po niższych ligach. No bo ileż było można?! No ale ostatecznie okazało się, że warto było być cierpliwym. Oczywiście, nie tylko ta cotygodniowa „praca” dała efekt, bo także to mozolne budowanie składu. To zastępowanie najsłabszych ogniw lepszymi. Jasne, zdarzały się nam też niewypały transferowe, jak choćby Tanżyna czy Krasucki, ale mimo wszystko ten skład z sezonu na sezon stawał się mocniejszy. Szczególnie można to zauważyć po defensywie, która stopniowo wzmacniana, przestała nareszcie tracić idiotyczne bramki, a przez to i punkty. Podobnie było w latach 80. Wtedy mieliśmy co prawda solidną defensywę, ale nasza ofensywa opierała się głównie na naszej legendzie Jasiu Furtoku, którego z ogromnym trudem, ale czasem udało się rywalom przyblokować. Byliśmy takim sobie średniakiem, który jeśli wygrywał, to często jedną bramką. Gdy jednak najpierw doszedł do nas Marek Koniarek z Szombierek, a potem Mirek Kubisztal z Cracovii to w sezonie 1985/86 mieliśmy już tercet zabójczy dla każdego przeciwnika i drużynę, która stała się jedną z najlepszych w kraju. Na długie lata. Dziś też mamy w składzie kilka mocnych pozycji, ale nad niektórymi trzeba jeszcze popracować. Głównie nad dublerami, co pokazała porażka w Skierniewicach. Choć ja bym nie przywiązywał, aż takiego znaczenia do tego meczu. Bo trener oprócz tego, że dał pograć dublerom, poeksperymentował także z pozycjami poszczególnych piłkarzy. Trochę tego było za dużo, więc to wszystko klękło.
Poza tym wszystkim w sporcie trzeba mieć też trochę szczęścia. Co by się stało, gdyby 39 lat temu Dziekanowski jednak strzelił bramkę z rzutu wolnego i nie awansowalibyśmy do półfinału Pucharu Polski? Co by się stało, gdyby Rafał Górak został zdymisjonowany w grudniu ubiegłego roku? Co by się stało, gdyby sędzie zbyt pochopnie nie wyrzucił w Skierniewicach Oskara Repki? To tylko takie gdybanie, bo bilans pecha i szczęścia wychodzi w końcu na zero.
Reasumując. Szczególne ostatnie mecze pokazały, że to nie jest jeszcze „TA” GieKSa, ale na podstawie wcześniejszych możemy stwierdzić, że jesteśmy na dobrej do niej drodze. Chyba bliżej jednak tego 1982 niż 1986 roku. Czy trener, który na razie okazuje się godnym następcą Jurka Nowoka, okaże się również godnym następcą Alojzego Łysko, Piotra Piekarczyka? Czy stanie się katowickim Alexem Fergusonem? Czas pokaże, ale o tym może w innym felietonie.
Najnowsze komentarze