Mecze z Niecieczą u siebie są mało chlubne dla GieKSy. W dotychczasowych czterech pojedynkach zanotowaliśmy tylko dwa remisy i dwie porażki. Trudno w to uwierzyć, że z ekipą, która stadion ma położony pośród pól uprawnych przez 4 lata nie udało się ani razu wygrać (a na wyjeździe tylko raz na cztery próby). Poniżej wspomnienia – z czym kojarzy mi się Nieciecza i mecze z tym zespołem na Bukowej.
Debiut Rafała Góraka i… RadiaSK
To był pierwszy mecz o punkty szkoleniowca – pierwszy mecz sezonu 2011/12. GKS Katowice był po powrocie ze zgrupowania w węgierskim Telki, a my jako redakcja „Bukowej” również byliśmy tam w 3-osobowym składzie. Oglądaliśmy treningi zespołu i wszystkie 4 sparingi, które tam zostały rozegrane. Na ich podstawie trudno było jednoznacznie ocenić, jak GieKSa wypadnie w lidze. Co prawda z LAFC Lucenec katowiczanie wygrali 6:0, ale pozostałe sparingi nie były na tyle udane. Wszyscy liczyliśmy, że w lidze będzie dobrze.
Już na początek przyjechała bardzo mocna Nieciecza i to miał być prawdziwy sprawdzian dla zespołu i debiutującego Rafała Góraka. Wszyscy marzyliśmy, aby od początku GieKSa szturmowała ekstraklasę. Hasło „Ekstraklasa albo śmierć” pojawiło się na tym meczu. Niestety katowiczanie grający średnio, przegrali 0:1 po pięknym golu Dariusza Pawlusińskiego. Cały mecz w Niecieczy rozegrał aktywny Piotr Ceglarz.
Udzielam się na GieKSie już 9 lat, ale ten mecz był szczególny. W wyniku działania redakcji „Bukowej” na obozie na Węgrzech klub „podziękował” mi (i nie tylko) za współpracę. Przez kilka lat filmowałem mecze dla trenerów, teraz trzeba było znaleźć sobie nowe zajęcie, bo nie wyobrażałem (i nie wyobrażam nadal) przyjść na mecz GKS i tylko oglądać. Dlatego właśnie w meczu z Niecieczą zadebiutowało nasze radio i przeprowadziliśmy pierwszą transmisję. Komentowaliśmy w duecie z Tomkiem, którego poznałem… niecałe pół godziny przed meczem 🙂 Wyszło nam – z opinii kibiców, a także własnego poczucia – bardzo dobrze, jak na debiut. Przyznam, że pierwsze kilkanaście minut mówiłem sobie w głowie „w co ja się wpakowałem?”, bo nie ogarniałem tego, co się dzieje na boisku, mówienia o tym, do tego myślenia naprzód, co powiedzieć, przytaczania ciekawostek i statystyk. Z każdą minutą było coraz lepiej. Żałuję, że jest to jedyny mecz, z którego nie zachowało się nagranie. Ale w pamięci pozostanie 🙂 W tej chwili w RadiuSK skomentowaliśmy już ponad 100 meczów i nie mamy zamiaru przestawać!
Bramka roku i bunt sprzętu
Na to spotkanie (sezon 2012/13) przyjechałem chyba już po rozpoczęciu, ledwo ledwo zdążając, gdyż wracałem z Bielska z jednej uroczystości. Cały w garniturze wkroczyłem na prasówkę i na szybko uruchamiałem sprzęt. Niestety sprzęt w najmniej odpowiednim momencie nawalił – powłączały się jakieś aktualizacje i inne pierdoły. Przez to była chyba 15-20 minutowa obsuwa z początkiem relacji. Później już na szczęście wszystko przebiegało sprawnie.
GKS przegrał po raz kolejny u siebie z Niecieczą. Bramki dla rywali padły w pierwszym kwadransie drugiej połowy. Katowiczan stać było tylko na honorowe (tfu!) trafienie Grzegorza Fonfary. Trafienie przedniej urody, które później zostało bramką roku. Jednak z powodu porażki nie mogliśmy cieszyć się po tym meczu. W spotkaniu zagrali Łukasz Pielorz (całe) i Piotr Ceglarz (zmieniony w końcówce). Trenerem zespołu był Kazimierz Moskal.
Znów samobój i znów bez wygranej
W okresie dominacji „hamulcowych” w naszej drużynie, na 4 kolejki przed końcem zmierzyliśmy się – już nie walcząc o nic – z Niecieczą. Spotkanie rozgrywane w środowy wieczór było senne i spokojne, ale dość szybko Grzegorz Goncerz zdobył bramkę. Niestety nie dane było nam się cieszyć z tej wygranej, bo znów Mateusz Kamiński strzelił bramkę dla rywali. Tak się dziwnie składa, że pierwsze trzy mecze ligowe w tym sezonie gramy z ekipami, dla których trafiał Kamyk w barwach GieKSy. I w tym spotkaniu oglądaliśmy Ceglarza. W zasadzie był to taki mecz typowo do zapomnienia, mecz – jakich dziesiątki. Więcej skojarzeń więc nie ma.
Był jeszcze pierwszy chronologicznie mecz między oboma ekipami, w 2010 roku. Zakończył się bezbramkowym remisem i… nic z niego nie pamiętam, poza tym, że byłem chory.
Jak będzie w niedzielę?
Piłkarze GKS już na samym wstępie mają nóż na gardle. Jeśli zaprezentują się tak źle jak w Legnicy i z Chrobrym, to pewne jest, że nie pożegnają ich brawa. Ale liczymy na wygraną – na pierwszą wygraną u siebie z Niecieczą.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
W trakcie świętowania na boisku mistrzostwa zdobytego przez uKochane zadaliśmy trenerowi Rafałowi Górakowi kilka pytań dotyczących obu piłkarskich drużyn GKS Katowice.
Chciałby pan, żeby kobieca GieKSa została na stałe na Nowej Bukowej?
Rafał Górak: Oczywiście, docelowo to także jest miejsce dla kobiecej dywizji. Cała logistyka też jest potrzebna do przygotowania drużyny na przenosiny, trzeba zabezpieczyć treningi. Nawet my jeszcze tutaj nie jesteśmy do końca przeniesieni, więc pewnie to jeszcze troszkę potrwa.
Czy zespół przejmował się plotką o wsparciu finansowym ze strony Rakowa?
Ubaw był dość dobry, zaraz mieliśmy w głowie szyderczy ton tego wszystkiego. Walka o mistrza toczyła się także na płaszczyźnie psychologicznej. My chcieliśmy zagrać jak najlepiej dla siebie, dla GKS-u.
Alan Czerwiński ma zostać docelowo na wahadle?
Alan Czerwiński to bardzo kompleksowy piłkarz i pomoże nam w każdym aspekcie. Świetnie spisywał się na środku obrony i to jest również jego pozycja. Będzie wystawiany w zależności od potrzeb.
Ma trener już jakiś plan na początek przyszłego sezonu?
Zawodnicy będą mieli zero-jedynkowe wakacje, a my z dyrektorem mamy trochę pracy związanej z kadrą i nie tylko. Trochę pracy jest, ale ten tydzień, dziesięć dni dla siebie muszę urwać, żeby się trochę zresetować.
Ósme miejsce na koniec to wynik dobry czy bardzo dobry?
Bardzo dobry.
Gdyby jakimś cudem jednak pojawił się dodatkowy milion na koncie klubu, to jakby go wykorzystać?
Milion złotych czy euro? (śmiech)
Euro, zaszalejmy.
Na pewno na zwiększanie standardu wokół zespołu, żeby w GKS-ie rósł poziom przygotowania piłkarzy do gry. Nigdy nie będę chciał powstania kominów płacowych, nie możemy otwierać się na taki kierunek. Każdy milion euro nam się przyda, żeby drużyna była coraz lepsza.
Zacznijmy od naszej ulubionej statystyki, czyli, jak radzili sobie beniaminkowie w pięciu ostatnich sezonach. Po 34 kolejkach rozgrywek ich dorobek wyniósł:
19/20 Raków 50 (u) ŁKS 21 (s)
20/21 Stal 29 (u) Podbeskidzie 25 (s) Warta 43 (u)
21/22 Radomiak 48 (u) Termalica 32 (s) Łęczna 28 (s)
22/23 Miedź 23 (s) Widzew 41 (u) Korona 41 (u)
23/24 ŁKS 24 (s) Ruch 32 (s) Puszcza 40 (u)
Proforma dodajmy, że sezon 19/20 to było 37 kolejek i tam Raków zgromadził ostatecznie 53 oczka, natomiast po 34 kolejkach miał właśnie pół setki.
To oznacza, że GKS Katowice ze swoimi 49 punktami zaprezentował się tylko o oczko gorzej niż Medaliki wówczas, a ponadto – wraz z Motorem Lublin – okazaliśmy się najlepszymi beniaminkami w ostatnich latach. Rewelacjami były Radomiak, Widzew czy Warta, ale i od nich katowiczanie okazali się lepsi. Co by nie mówić – sezon GieKSy był po prostu doskonały.
Naprawdę, pisałem to już wielokrotnie, ale w najśmielszych snach nie mogliśmy się spodziewać, że na pięć kolejek przed końcem GieKSa będzie matematycznie utrzymana (a realnie kilka tygodni wcześniej), że zakończymy sezon z 18 puntami przewagi nad strefą spadkową. Że odsadzimy wicemistrza Polski na 19 punktów. Że będziemy mieli więcej zwycięstw niż porażek. Że choć z siedmioma drużynami nie uda nam się wygrać, to na jedenaście ekip drużyna Rafała Góraka znajdzie sposób. Że pokona Raków, Jagiellonię, Pogoń, dwa razy Cracovię, Górnika czy wspomniany Śląsk. Że bilans z ekipami ze strefy spadkowej będzie „po Bożemu”, czyli 5-1-0, bramki 13-1. Że w tabeli będziemy nad Górnikiem, Piastem, Koroną, Widzewem. Że będziemy szóstą najlepszą ofensywą w lidze. Że Lech Poznań będzie w euforii po remisie na Nowej Bukowej, dającym mu w konsekwencji tydzień później tytuł Mistrza Polski.
I tych ochów i achów można by mnożyć. „Kropkę nad i” zespół postawił w Gdańsku, po raz drugi w tym sezonie odwracając losy meczu. GieKSa znów się nie poddała i dodatkowo zrewanżowała się za klęskę z poprzedniego sezonu 1:5. Z drużyną będącą, jakby nie było, pewną rewelacją wiosny, kiedy to John Carver odmienił oblicze zespołu, który zaczął grać efektownie, punktować, a przed meczem z GKS miał serię czterech zwycięstw z rzędu u siebie.
Na podsumowania przyjdzie czas, ale z tego miejsca po prostu wypada podziękować – sztabowi za świetne przygotowanie do rozgrywek, mentalne, taktyczne, fizyczne oraz piłkarzom za kapitalną realizację tego, co zostało przez ten sztab przygotowany.
Począwszy od bramkarza, Dawida Kudły, który świetnie bronił przez cały sezon i nawet ta wpadka w Gdańsku w żadnym stopniu nie zmienia tego obrazu. To tak jak Oliver Kahn po finale Mundialu w 2002 roku, który powiedział” „rozegrałem bardzo dobry turniej i żaden pieprzony jeden błąd tego nie zmieni”. Tyle że pomyłka Niemca wówczas przy golu Ronaldo zaważyła o porażce, a tutaj Dawid i tak wygrał. Świetny bramkarz i znakomity sezon.
Nie chcę tu się rozpisywać o każdym zawodniku, można więc po prostu kilku wyróżnić. Arkadiusz Jędrych jako ostoja defensywy, kapitan z krwi i kości, rozegrał wszystkie 34 mecze w pełnym wymiarze! Ewenement. Trudno dziś sobie wyobrazić drużynę bez tego zawodnika.
Marcin Wasielewski to nasze żywe srebro, zawodnik aż szalał na swoim skrzydle, a jego interwencja z meczu z Jagiellonią na Bukowej to było mistrzostwo świata.
Bartek Nowak, jakkolwiek nieraz wydający się, że mógłby dać więcej to gdy trzeba było to… dawał. Kapitalne asysty, nieoczywiste podania, niekonwencjonalne zagrania. W końcu ten gol z Lechem.
Oskar Repka – to co wyprawiał ten zawodnik na koniec sezonu, przekracza wszelkie granice. Pięć goli w sześciu meczach ofensy… przepraszam defensywnego pomocnika to coś niebywałego. Prawdziwy, skuteczny twardziel ze środka pola.
Mateusz Kowalczyk – piłkarz, którego za wszelką cenę trzeba zatrzymać w Katowicach. Wieki nie było w GKS młodego piłkarza, który tak z przytupem wszedłby do zespołu i został główną postacią. Zaczął w drugiej kolejce i… tak został. W pierwszym składzie.
Adrian Błąd – wielu kibiców zastanawiało się, czy weteran wyrobi kondycyjnie i piłkarsko. Niepotrzebnie. Zawodnik najwyraźniej stęsknił się za ekstraklasą, bo dawał GieKSie bardzo dużo, swoim doświadczeniem i liderowaniem na boisku.
Sebastian Bergier, wydawało się, że będzie grzał ławę, ale w obliczu kontuzji Adama Zrelaka wskoczył do składu i nastrzelał sporo goli, dając GieKSie wiele punktów.
To tylko kilku piłkarzy, ale tak naprawdę cała drużyna spisała się na medal. Nie było momentu w sezonie, który można by było określić mianem kryzysu. Kilka razy było blisko, ale wtedy GieKSa po prostu… wygrywała mecz albo dwa. Zastanawialiśmy się, jak katowiczanie będą spisywać się po zapewnieniu utrzymania. Choć przegrali z Legią i Koroną, to w ostatnich trzech meczach zgarnęli siedem punktów.
Naprawdę, choćbym chciał, to nie mam się do czego przyczepić. Po KAŻDYM sezonie w ostatnich dwóch dekadach o coś można było mieć pretensje do zespołu. Tutaj – no po prostu nie, już odpuszczam ten nieszczęsny Puchar Polski.
Nie obyło się natomiast bez mankamentów, dlatego GKS nie został Mistrzem Polski, ani nie awansował do pucharów. Są elementy do poprawy, przede wszystkim w defensywie i ataku. Stracenie średnio 1,38 gola na mecz to trochę za dużo. Zwłaszcza że wiele bramek było traconych w wyniku naprawdę głupich błędów, braku koncentracji, kiksów. To jest główny element do poprawy. Bo sama gra w defensywie była jako taka dobra. Tylko te indywidualne nieraz błędy…
Koniecznie trzeba też znaleźć napastnika, a najlepiej dwóch. Niestety Adam Zrelak doszedł do siebie, ale jest to piłkarz ryzykowny. Po odejściu Bergiera nie ma go kim zastąpić, więc zapewne nad dziewiątką nasi trenerzy mocno pracują.
Sezon 2024/25 się zakończył. Dokładnie rok temu GKS awansował do ekstraklasy, teraz w tej ekstraklasie się utrzymał. To naprawdę powód do świętowania, bo ile dumy nasz zespół przyniósł przed całą piłkarską Polską, jest nie do przecenienia. Po 20 latach, gdy GieKSą nie interesował się medialny pies z kulawą nogą, teraz mówią o nas wszyscy i to w superlatywach. Wraz z Nowym Stadionem mamy piękny komplet.
Dzięki drużyno – to był kapitalny sezon!
Po meczu GKS Katowice – Lech Poznań wypowiedzieli się trenerzy obu drużyn – Rafał Górak i Nils Frederiksen. Poniżej spisane główne wypowiedzi trenerów, na dole newsa natomiast cała konferencja prasował w wersji audio.
Nils Frederiksen (trener Lecha Poznań):
Jeśli jesteś w końcówce sezonu i walczysz o mistrzostwo, jest mała różnica między dwoma zespołami, takie mecze z reguły obfitują w takie nerwowe starcia i akcje. Jest dużo nerwów i napięcia na boisku i tak też było dzisiaj. Dla mnie najważniejsze jest to, że mamy punkt i zachowaliśmy pozycję lidera. Nie jest ważne, jak zagraliśmy, najważniejszy jest rezultat i miejsce w tabeli. Wiadomo, nic jeszcze nie jest przesądzone, ale mamy pole position do ataku i musimy wygrać ostatni mecz. Drużyna była regularnie krytykowana za brak umiejętności wyciągnięcia wyniku, no to dzisiaj było odwrotne i to jest tym bardziej godne podkreślenia, bo to był mecz nie tylko najważniejszy, ale i najtrudniejszy.
Rafał Górak (trener GKS Katowice):
Jesteśmy bardzo zadowoleni z postawy zespołu i sposoby gry. Postawiliśmy wysoko poprzeczkę rywalowi. W wielu spotkaniach z zespołami ze ścisłej czołówki graliśmy jak równy z równym, dzisiaj też tak było. To był bardzo dobry i równy mecz w naszym wykonaniu. To jest początek takiego podsumowania, bo dzisiaj kończymy sezon w Katowicach. Przyjdzie czas na podsumowania całościowe, po meczu w Gdańsku, by podsumować to wszystko. To był piękny rejs, ta historia. Dziś nieśliśmy trybuny, a one nas też niosły, to była fajna synergia, dziękujemy naszym fanom za to, że to w Katowicach to tak działa i będzie wyznacznikiem nowego trendu i sezonu, który już niedługo się rozpocznie. Teraz chcemy pojechać po zwycięstwo w Gdańsku.
bonzo
16 sierpnia 2014 at 00:08
Bardzo fajny cykl, props!