Czasem zastanawiam się, jak blisko jesteśmy wielkiej piłki, a jak daleko. Tyle lat w tej zatęchłej pierwszej lidze. A przecież tylko jedną klasę wyżej grają zespoły, które mierzą sie chociażby z Napoli, Fiorentiną, Celtikiem czy Ajaxem.
Atmosfera meczów pierwszoligowych jest nam dobrze znana. Zarówno z wiosek typu Nieciecza czy Ząbki, jak i ze stadionów lekko ekstraklasowych – jak Arka Gdynia (choć jak już nieraz pisaliśmy organizacja tego klubu to dość żałosna karykatura profesjonalizmu). Bywaliśmy od tych 9 lat na zapleczu ekstraklasy na stadionach większości klubów, które teraz elitę tworzą, choć niektóre obiekty to jeszcze te „stare” – Lechia, Górnik…
W każdym razie namiastkę ekstraklasy mam raz lub dwa na ruski rok, gdy gramy z którąś z liczących się ekip lub w Pucharze Polski. Oczywiście nieraz atmosfera na Bukowej to najwyższa półka, ale czasem dostosowujemy się do pierwszoligowej szarzyzny, co nie dziwi patrząc na wynik sportowy.
Tak blisko, a tak dakeko – nie tylko ekstraklasy, ale i wspomnianej Europy. Pamiętam wizytę na stadionie Fulham. Co prawda angielscy kibice śpiewali 2-3 krótkie przyspiewki na krzyż, a na stadionie było pełno… imigrantów. Jednak sam angielski stadion, jego konstrukcja, taka inna, inne jupitery, zupełnie inna atmosfera. To był inny świat i jak sobie próbowałem na to boisko wsadzić drużynę GKS Katowice, za cholerę mi to nie pasowało. I nie mówię tu o poziomie, tylko pewnego rodzaju przyzwyczajeniu.
No bo jak to, na co dzień biegają tu Rooney, Van Persie czy Terry, a teraz miałby tam być Tomasz Prasnal czy Mateusz Sroka? Takie to dziwne. A przecież wystarczy jedna dobra runda i taki zawodnik trafia do ekstraklasy, a może i od razu do pucharów…
Fakt faktem, to był inny świat. Tak niedostępny, bo naszym światem jest permanentny Grudziądz czy Ząbki. To już jest znane na wylot. Oj chciałoby się czasem zobaczyć takiego Rafała Pietrzaka, który nie nadąża za Messim, a nie Andrzejem Rybskim.
Tyle lat w ekstraklasie, a teraz świętem dla nas jest mecz z Craxą czy Podbeskidziem. Trochę to dołujące, ale taka już nasza dola.
Może za dwa lata, trzy, cztery w końcu awansujemy do pucharów i los rzuci nas do Kazachstanu.
Tylko skąd byśmy wzięli dla Grupy Medialnej kasę na paliwo? 😉
jarek
8 stycznia 2016 at 21:27
Jak to skąd ? Sciepa by była i by się nazbierało;)
n.k.w.d.
9 stycznia 2016 at 14:12
W ratuszu jest nasz człowiek sypnie kasa z wodociągów
tyta
9 stycznia 2016 at 15:25
… zupełnie nie rozumiem o co autorowi chodzi pisząc ten artykuł, jaka jest jego intencja, co chciał przez to osiągnąć ?
L64
10 stycznia 2016 at 16:54
Mecze eliminacyjne LM czy pucharu europy mają te uroki że gra się tam z drużynami z gruzji, azejberdżanu, izraela czy kazachstanu. Nic tylko awansować do ekstraklasy, dostać się do pucharów i będą fajne wyjazdy kibicowskie do kaukazu, pustyni, stepów czy tajg. Bo do hiszpani, niemiec, francji czy angli to każdy umie pojechać i nie ma tam nic nadzwyczajnego