Ostatnią formacją, którą poddajemy podsumowaniu jest pozycja napastnika. Standardowo zaznaczamy, że mamy swoje przemyślenia na temat przyczyn niepowodzenia w tym sezonie, jednak gdybyśmy mieli rozpatrywać ten aspekt czysto sportowo, to jak wiecie – liczby bramkarzy i obrońców były dobre i wystarczające. W tym jednak kontekście jak ocenić fakt, że trzech napastników w piętnastu meczach strzeliło zaledwie cztery gole? Bilans trzeba powiedzieć fatalny, niedający jakiejkolwiek szansy na sukces. GieKSa to nie Hiszpania, która sukces odnosiła bez nominalnego napastnika. Bo GieKSa nie miała pomocników, którzy mogliby te braki zrekompensować.
Wspomniana trójka napastników to oczywiście Wojciech Kędziora, Grzegorz Goncerz i Dalibor Volas, którzy to grali z różną częstotliwością, ale każdy dostał wystarczającą ilość minut, by coś ciekawego zaprezentować.
Wydawało się, że jednak może być w tym temacie dobrze. Mieliśmy Wojciecha Kędziorę, który jesień zakończył czterema meczami z rzędu ze strzeloną bramką. I w pierwszym spotkaniu z Rakowem Częstochowa wydawało się potwierdzać, że z przodu co będzie miało wpaść, to wpadnie. Dwa gole Kędziory – jeden z karnego, jeden z dobitki dawał spory zastrzyk optymizmu. W Opolu trafić się już nie udało, choć było blisko, bo napastnik trafił w słupek. No i zaczęła się posucha, tak że po spotkaniu ze Stalą Mielec stracił miejsce w składzie. Jako rezerwowy wszedł na boisko w 70. minucie i strzelił gola w Chojnicach i to niestety był koniec strzelania. Dwukrotnie jeszcze wyszedł w podstawowym składzie – z Bytovią i Stomilem, ale był kompletnie niewidoczny i nic już nie dawał zespołowi. Podobnie było w wejściu z ławki w Chorzowie – derby okazały się gwoździem do trumny piłkarza. Dwa dni po meczu ogłoszono decyzję, że klub nie przedłuża kontraktu z wiekowym zawodnikiem.
Grzegorz Goncerz początkowo grał końcówki, a w pierwszym składzie zastąpił Kędziorę w Chojnicach. Pierwsza połowa była niezła w wykonaniu zawodnika, z zaliczoną asystą. W drugiej połowie było już słabiej. Niestety kolejne mecze w pierwszym składzie były bardzo słabe. Tym bardziej zdziwiliśmy się, że gdy wszedł na ostatnie 20 minut z Bytovią, był najlepszym zawodnikiem i był również bardzo blisko strzelenia bramki – po jego uderzeniu piłka trafiła w słupek (pamiętne zachowanie Prokića, który zrobił wszystko by nie dobić piłki z metra). To nie wystarczyło, by choćby minutę dostać szansę ze Stomilem. Grzegorz pojawił się na końcówkę z Podbeskidziem i drugą połowę z Ruchem. Zawiódł jak wszyscy i w tygodniu podzielił los Kędziory. Grzegorz ma jednak obowiązujący kontrakt z GieKSą i na razie nie otrzymaliśmy oficjalnej informacji na temat porozumienia zawodnika z klubem dotyczącego wcześniejszego rozwiązania umowy.
Długo czekaliśmy na występ Dalibora Volasa. Słoweniec nie dostawał szans, mimo że domagaliśmy się tego dość często. Dopiero w spotkaniu ze Stalą Mielec wszedł na końcówkę, ale to było za krótko, by go ocenić. Więcej czasu dostał w Olsztynie, ale popisał się jedynie dwoma fatalnymi pudłami. Co ciekawe nagle zaczął grać od pierwszej minuty i choć z Podbeskidziem miał udział przy bramce, goli nie strzelał, to klarownych sytuacji również nie dochodził. W pewnym momencie można było zastanowić się, jak to się stało, że piłkarz jeszcze w tym sezonie grał w ekstraklasie Holandii. Może i się zastawiał, może gral tyłem do bramki, ale umówmy się – jako napastnik nie pokazał zbyt wiele. Strzelił jedynego gola w Grudziądzu i to by było na tyle. Jak na razie nie pokazał w GKS nic godnego uwagi.
Powtórzymy, nie da się osiągnąć w piłce czegokolwiek, jeśli nie ma się napastników. Nasi atakujący nie tylko nie strzelali bramek, ale też nie notowali asyst, nie mieli zbyt wielu sytuacji. Podejmowali złe decyzje, czasem dość kuriozalne (strzał Volasa w Olsztynie). Najczęściej jednak byli po prostu kompletnie niewidoczni i niespecjalnie zaangażowani. Okej, z jednej strony była to też wina pomocników, którzy nie robili nic, do czego predestynuje ich nazwa, czyli nie pomagali – ale napastnik też powinien choćby sprawiać pozory, że w takim razie chce wziąć sprawy w swoje ręce. Tego nie było.
Trener Paszulewicz całkowicie przebudowuje atak. Nie ma już Goncerza i Kędziorę, nie ma Prokića, który też teoretycznie mógłby grać w ataku. Ostał się Volas, ale trudno wróżyć wielką karierę w GieKSie zawodnikowi, który w ciągu ostatnich ośmiu lat zwiedził dziesięć klubów w ośmiu krajach. W ogóle ściąganie takiego zawodnika nie było sensowne, bo można być praktycznie pewnym, że za chwile i tak odejdzie z klubu. Przede wszystkim trzeba się skupić na pozyskaniu SENSOWNYCH napastników, takich, którzy będą gwarantem strzelania goli – bo w ostatnim czasie jest u nas z tym bardzo słabo.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najbliższe spotkanie GieKSy poprowadzi Piotr Rzucidło. Jego asystentami będą Marcin Lisowski i Tomasz Niemirowski. Sędzią technicznym będzie Rafał Rokosz. Arbitrami VAR będą Szymon Marciniak i Tomasz Listkiewicz.
Piotr Rzucidło swoją sędziowską karierę rozpoczął w sezonie 2015/16 w 3. lidze i na tym poziomie pracował aż do sezonu 2021/22 kiedy to zadebiutował w 2. lidze. W kolejnych rozgrywkach poprowadził swój pierwszy mecz na zapleczu Ekstraklasy, a na najwyższym poziomie rozgrywkowym zadebiutował w bieżącym sezonie.
W sezonie 2024/25 Piotr Rzucidło poprowadził do tej pory 1 mecz towarzyski reprezentacji młodzieżowych, 1 mecz CLJ, 1 mecz w 3. lidze, 1 mecz w Pucharze Polski oraz 12 spotkań w 1. lidze. W Ekstraklasie poprowadził 2 mecze, w których pokazał 11 żółtych kartek, 1 czerwoną po dwóch żółtych i podyktował 1 rzut karny.
Mecze GieKSy, które poprowadził Piotr Rzucidło:
Sezon 2023/24
Wisła Płock – GKS Katowice 2:1 (3 żółte kartki, rzut karny wykorzystany przez Jędrycha)
Bilans: 0 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka. Bramki 1:2.
Raport kartkowy
Rafał Górak nie będzie mógł skorzystać z Mateusza Kowalczyka, który w Szczecinie obejrzał 4. żółtą kartkę w sezonie.
Oskar Repka – 5 ŻK
Mateusz Kowalczyk – 4 ŻK
Adrian Błąd – 3 ŻK
Borja Galán – 3 ŻK
Lukas Klemenz – 3 ŻK
Märten Kuusk – 3 ŻK
Marcin Wasielewski – 3 ŻK
Sebastian Bergier – 3 ŻK
Alan Czerwiński – 2 ŻK
Arkadiusz Jędrych – 2 ŻK
Aleksander Komor – 2 ŻK
Mateusz Mak – 2 ŻK
Adam Zreľák – 2 ŻK
Bartosz Nowak – 1 ŻK
Filip Szymczak – 1 ŻK
Dawid Kudła – 1 ŻK
Grzegorz Rogala – 1 ŻK
Pogoda
Nie przewiduje się opadów deszczu, prognozowana temperatura w trakcie meczu to 14 stopni Celsjusza przy zachmurzonym niebie.
Jarosław
17 czerwca 2018 at 14:27
Kędziora mimo wieku 10 bramek to dobry wynik, gdyby miał więcej wsparcia to byłoby więcej …no i umiał wykorzystać karne
a
17 czerwca 2018 at 21:01
Jest szansa na pozyskanie napastnika? Bo jak tak dalej pojdzie to zostaniemy z Volasem Goncerzem i Tabisiem