Historia potyczek GKS-u Katowice i naszego najbliższego rywala z Łęcznej sięga 1999 roku. Pierwszy mecz pomiędzy tymi zespołami rozegrany został prawie 13 lat temu. Czy to wiele? Historia obu klubów sięga znaczniej bardziej odległych czasów, ale z drugiej zaś strony w lidze nie brakuje zespołów, których mecze z GieKSą nie sięgają nawet 2 lat wstecz. Niech to pozostanie indywidualną oceną każdego z nas. Dla kibica z kilkudziesięcioletnim stażem na Bukowej będzie to krótko, dla nieco mniej doświadczonych fanów długo.
Odrębnym tematem pozostaje kwestia nazwy klubu z Łęcznej. Od roku 2011 dawny Górnik gra w lidze jako Bogdanka, a kibice założyli nowy Górnik w niższej lidze. Wielu piłkarzy i działaczy obecnej Bogdanki współtworzyło jednak dawnego Górnika, a my piszemy tu o piłkarskiej historii tego klubu.
Pierwszy mecz GKS-u i Górnika miał miejsce w Łęcznej 16 października 1999 roku. W ówczesnej II lidze padł remis 1:1. GKS na prowadzenie wyprowadził wypożyczony z Wisły Kraków Grzegorz Niciński, który wówczas liczył sobie 26 lat. Gospodarze wyrównali w 89 minucie za sprawą Zbigniewa Kowalskiego, który pokonał tormana GieKSy strzałem z rzutu karnego. W rundzie rewanżowej historyczne zwycięstwo dopisał sobie GKS. Zwycięskie trafienie zanotował Grzegorz Oberaj. Były to ważne cztery punkty, ponieważ Górnik Łęczna również miał wtedy aspiracje, by włączyć się do walki o awans. Koniec końców do I ligi oprócz GKS-u wszedł Śląsk Wrocław.
Górnik Łęczna dołączył do GKS-u dopiero w roku 2003. GieKSa po świetnym poprzednim sezonie, w którym zakwalifikowała się do Pucharów była na równi pochyłej. Beniaminek z Łęcznej był zaś objawieniem i długo utrzymywał się w ligowej czołówce. Nie przeszkodzili w tym Trójkolorowi. Górnik najpierw wygrał u siebie 4:1 ( Bugała, Skwara, Czereszewski, Budka – Bojarski), a potem z Katowic przywiózł cenny remis 1:1 (Wolański – Brożek). Można powiedzieć, że rewanż za poprzednie mecze w pełni udany. Kolejny sezon nie zmienił remisowego stosunku meczów bezpośrednich. Na Bukowej GieKSia rozgromiła Górnika 4:0 (Kmiecik, Brożek, Markowski, Andruszczak), by na wyjeździe ponieść porażkę 4:2 (Szałachowski, Kubica, Wędzyński, G. Bronowicki – Kmiecik, Markowski). Był to ostatni sezon GieKSy w najwyższej klasie rozgrywkowej.
Do piątej konfrontacji doszło dopiero w roku 2008 w ramach rozgrywek na zapleczu Ekstraklasy. Starający się o awans zespół z Łęcznej pokonał walczącą o ligowy byt jedenastkę z Katowic. Po emocjonującym starciu Łęczna wygrała w stosunku bramek 2:3 (Mikulenas, Markowski – Szymanek, Nakoulma, Grzegorzewski). Zwycięska bramka padła w 90 minucie meczu, chwikę wcześniej za faul czerwoną kartką ukarany został Szymon Kapias. Do tej chwili GKS grał w przewadze liczebnej po czerwieni dla Piotra Karwana. W Łęcznej było już lepiej, mecz zakończył się podziałem punktów. Padł remis 1:1 (Witkowski – Mikulenas). W tym meczu rzutu karnego dla gości nie wykorzystał Piotr Plewnia.
W sezonie 2009/2010 ponownie lepszy bilans zapewnili sobie zawodnicy zespołu z Lubelszczyzny. Wynik meczu w Katowicach to 0:0, w Łęcznej po golu Prejuce’a Nakoulmy wygrali gospodarze. W tym meczu ponownie zawodnik GieKsy nie wykorzystał jedenastki, tym razem był to Gabriel Nowak. Również ponownie nie obyło się bez czerwonych kartek. Wyrzucony z boiska został Paweł Tomczyk, ale dopiero w 90 minucie. W ligowej tabeli na koniec sezonu lepszy był Górnik, uzbierał tylko jedno oczko więcej.
W zeszłym sezonie wreszcie udało się wygrać GieKSiarzom. Zanim to nastąpiło GKS musiał jeszcze raz posmakować goryczy porażki. Zwycięskiego i jedynego gola dla Górnika w meczu z rundy jesiennej zaliczył Sławomir Nazaruk. Tym razem obyło się bez przestrzelonych karnych, za to czerwony kartonik w 50 minucie zobaczył Jacek Kowalczyk. W Katowicach nareszcie wygrała GieKSa, ale nie zaprezentowała się rewelacyjnie. Starcie zakończyło się rezultatem 4:2 (Piechniak, B. Karwan, Olkowski x2 – Miloseski, RIcardinho). Nie było jednak łatwo, mimo wygranej w tamtym starciu imponował w środku pola Ricardinho (obecnie Wisła Płock). Goście zmarnowali sporo okazji, ważne jednak to co w sieci.
Z trenerem Górakiem na ławce niestety dopisaliśmy kolejną porażkę w historii bezpośrednich starć pomiędzy sobotnimi rywalami. Przez pierwsze 45 minut udawało się skutecznie powstrzymywać przeciwnika. Tuż po gwizdku rozpoczynającym drugą odsłonę swój zespół na prowadzenie wyprowadził Wojciech Łuczak wykorzystując bierną postawę naszej obrony. Po godzinie gry na 2:0 z rzutu karnego podwyższył Brazylijczyk Nildo. GieKSa niestety ponownie zasłużenie przegrała.
Bilans bezpośrednich meczów to trzy zwycięstwa GieKSy, cztery remisy i sześć porażek. Dwadzieścia trafień jest po stronie Łęcznej, siedemnaście po stronie Katowic. Najwyższa pora odrobinę podreperować bilans GKS-u z tym przeciwnikiem.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
W trakcie świętowania na boisku mistrzostwa zdobytego przez uKochane zadaliśmy trenerowi Rafałowi Górakowi kilka pytań dotyczących obu piłkarskich drużyn GKS Katowice.
Chciałby pan, żeby kobieca GieKSa została na stałe na Nowej Bukowej?
Rafał Górak: Oczywiście, docelowo to także jest miejsce dla kobiecej dywizji. Cała logistyka też jest potrzebna do przygotowania drużyny na przenosiny, trzeba zabezpieczyć treningi. Nawet my jeszcze tutaj nie jesteśmy do końca przeniesieni, więc pewnie to jeszcze troszkę potrwa.
Czy zespół przejmował się plotką o wsparciu finansowym ze strony Rakowa?
Ubaw był dość dobry, zaraz mieliśmy w głowie szyderczy ton tego wszystkiego. Walka o mistrza toczyła się także na płaszczyźnie psychologicznej. My chcieliśmy zagrać jak najlepiej dla siebie, dla GKS-u.
Alan Czerwiński ma zostać docelowo na wahadle?
Alan Czerwiński to bardzo kompleksowy piłkarz i pomoże nam w każdym aspekcie. Świetnie spisywał się na środku obrony i to jest również jego pozycja. Będzie wystawiany w zależności od potrzeb.
Ma trener już jakiś plan na początek przyszłego sezonu?
Zawodnicy będą mieli zero-jedynkowe wakacje, a my z dyrektorem mamy trochę pracy związanej z kadrą i nie tylko. Trochę pracy jest, ale ten tydzień, dziesięć dni dla siebie muszę urwać, żeby się trochę zresetować.
Ósme miejsce na koniec to wynik dobry czy bardzo dobry?
Bardzo dobry.
Gdyby jakimś cudem jednak pojawił się dodatkowy milion na koncie klubu, to jakby go wykorzystać?
Milion złotych czy euro? (śmiech)
Euro, zaszalejmy.
Na pewno na zwiększanie standardu wokół zespołu, żeby w GKS-ie rósł poziom przygotowania piłkarzy do gry. Nigdy nie będę chciał powstania kominów płacowych, nie możemy otwierać się na taki kierunek. Każdy milion euro nam się przyda, żeby drużyna była coraz lepsza.
Zacznijmy od naszej ulubionej statystyki, czyli, jak radzili sobie beniaminkowie w pięciu ostatnich sezonach. Po 34 kolejkach rozgrywek ich dorobek wyniósł:
19/20 Raków 50 (u) ŁKS 21 (s)
20/21 Stal 29 (u) Podbeskidzie 25 (s) Warta 43 (u)
21/22 Radomiak 48 (u) Termalica 32 (s) Łęczna 28 (s)
22/23 Miedź 23 (s) Widzew 41 (u) Korona 41 (u)
23/24 ŁKS 24 (s) Ruch 32 (s) Puszcza 40 (u)
Proforma dodajmy, że sezon 19/20 to było 37 kolejek i tam Raków zgromadził ostatecznie 53 oczka, natomiast po 34 kolejkach miał właśnie pół setki.
To oznacza, że GKS Katowice ze swoimi 49 punktami zaprezentował się tylko o oczko gorzej niż Medaliki wówczas, a ponadto – wraz z Motorem Lublin – okazaliśmy się najlepszymi beniaminkami w ostatnich latach. Rewelacjami były Radomiak, Widzew czy Warta, ale i od nich katowiczanie okazali się lepsi. Co by nie mówić – sezon GieKSy był po prostu doskonały.
Naprawdę, pisałem to już wielokrotnie, ale w najśmielszych snach nie mogliśmy się spodziewać, że na pięć kolejek przed końcem GieKSa będzie matematycznie utrzymana (a realnie kilka tygodni wcześniej), że zakończymy sezon z 18 puntami przewagi nad strefą spadkową. Że odsadzimy wicemistrza Polski na 19 punktów. Że będziemy mieli więcej zwycięstw niż porażek. Że choć z siedmioma drużynami nie uda nam się wygrać, to na jedenaście ekip drużyna Rafała Góraka znajdzie sposób. Że pokona Raków, Jagiellonię, Pogoń, dwa razy Cracovię, Górnika czy wspomniany Śląsk. Że bilans z ekipami ze strefy spadkowej będzie „po Bożemu”, czyli 5-1-0, bramki 13-1. Że w tabeli będziemy nad Górnikiem, Piastem, Koroną, Widzewem. Że będziemy szóstą najlepszą ofensywą w lidze. Że Lech Poznań będzie w euforii po remisie na Nowej Bukowej, dającym mu w konsekwencji tydzień później tytuł Mistrza Polski.
I tych ochów i achów można by mnożyć. „Kropkę nad i” zespół postawił w Gdańsku, po raz drugi w tym sezonie odwracając losy meczu. GieKSa znów się nie poddała i dodatkowo zrewanżowała się za klęskę z poprzedniego sezonu 1:5. Z drużyną będącą, jakby nie było, pewną rewelacją wiosny, kiedy to John Carver odmienił oblicze zespołu, który zaczął grać efektownie, punktować, a przed meczem z GKS miał serię czterech zwycięstw z rzędu u siebie.
Na podsumowania przyjdzie czas, ale z tego miejsca po prostu wypada podziękować – sztabowi za świetne przygotowanie do rozgrywek, mentalne, taktyczne, fizyczne oraz piłkarzom za kapitalną realizację tego, co zostało przez ten sztab przygotowany.
Począwszy od bramkarza, Dawida Kudły, który świetnie bronił przez cały sezon i nawet ta wpadka w Gdańsku w żadnym stopniu nie zmienia tego obrazu. To tak jak Oliver Kahn po finale Mundialu w 2002 roku, który powiedział” „rozegrałem bardzo dobry turniej i żaden pieprzony jeden błąd tego nie zmieni”. Tyle że pomyłka Niemca wówczas przy golu Ronaldo zaważyła o porażce, a tutaj Dawid i tak wygrał. Świetny bramkarz i znakomity sezon.
Nie chcę tu się rozpisywać o każdym zawodniku, można więc po prostu kilku wyróżnić. Arkadiusz Jędrych jako ostoja defensywy, kapitan z krwi i kości, rozegrał wszystkie 34 mecze w pełnym wymiarze! Ewenement. Trudno dziś sobie wyobrazić drużynę bez tego zawodnika.
Marcin Wasielewski to nasze żywe srebro, zawodnik aż szalał na swoim skrzydle, a jego interwencja z meczu z Jagiellonią na Bukowej to było mistrzostwo świata.
Bartek Nowak, jakkolwiek nieraz wydający się, że mógłby dać więcej to gdy trzeba było to… dawał. Kapitalne asysty, nieoczywiste podania, niekonwencjonalne zagrania. W końcu ten gol z Lechem.
Oskar Repka – to co wyprawiał ten zawodnik na koniec sezonu, przekracza wszelkie granice. Pięć goli w sześciu meczach ofensy… przepraszam defensywnego pomocnika to coś niebywałego. Prawdziwy, skuteczny twardziel ze środka pola.
Mateusz Kowalczyk – piłkarz, którego za wszelką cenę trzeba zatrzymać w Katowicach. Wieki nie było w GKS młodego piłkarza, który tak z przytupem wszedłby do zespołu i został główną postacią. Zaczął w drugiej kolejce i… tak został. W pierwszym składzie.
Adrian Błąd – wielu kibiców zastanawiało się, czy weteran wyrobi kondycyjnie i piłkarsko. Niepotrzebnie. Zawodnik najwyraźniej stęsknił się za ekstraklasą, bo dawał GieKSie bardzo dużo, swoim doświadczeniem i liderowaniem na boisku.
Sebastian Bergier, wydawało się, że będzie grzał ławę, ale w obliczu kontuzji Adama Zrelaka wskoczył do składu i nastrzelał sporo goli, dając GieKSie wiele punktów.
To tylko kilku piłkarzy, ale tak naprawdę cała drużyna spisała się na medal. Nie było momentu w sezonie, który można by było określić mianem kryzysu. Kilka razy było blisko, ale wtedy GieKSa po prostu… wygrywała mecz albo dwa. Zastanawialiśmy się, jak katowiczanie będą spisywać się po zapewnieniu utrzymania. Choć przegrali z Legią i Koroną, to w ostatnich trzech meczach zgarnęli siedem punktów.
Naprawdę, choćbym chciał, to nie mam się do czego przyczepić. Po KAŻDYM sezonie w ostatnich dwóch dekadach o coś można było mieć pretensje do zespołu. Tutaj – no po prostu nie, już odpuszczam ten nieszczęsny Puchar Polski.
Nie obyło się natomiast bez mankamentów, dlatego GKS nie został Mistrzem Polski, ani nie awansował do pucharów. Są elementy do poprawy, przede wszystkim w defensywie i ataku. Stracenie średnio 1,38 gola na mecz to trochę za dużo. Zwłaszcza że wiele bramek było traconych w wyniku naprawdę głupich błędów, braku koncentracji, kiksów. To jest główny element do poprawy. Bo sama gra w defensywie była jako taka dobra. Tylko te indywidualne nieraz błędy…
Koniecznie trzeba też znaleźć napastnika, a najlepiej dwóch. Niestety Adam Zrelak doszedł do siebie, ale jest to piłkarz ryzykowny. Po odejściu Bergiera nie ma go kim zastąpić, więc zapewne nad dziewiątką nasi trenerzy mocno pracują.
Sezon 2024/25 się zakończył. Dokładnie rok temu GKS awansował do ekstraklasy, teraz w tej ekstraklasie się utrzymał. To naprawdę powód do świętowania, bo ile dumy nasz zespół przyniósł przed całą piłkarską Polską, jest nie do przecenienia. Po 20 latach, gdy GieKSą nie interesował się medialny pies z kulawą nogą, teraz mówią o nas wszyscy i to w superlatywach. Wraz z Nowym Stadionem mamy piękny komplet.
Dzięki drużyno – to był kapitalny sezon!
Zapraszamy do kibicowskiej galerii z wyjazdu do Gdańska, gdzie dwoma pociągami specjalnymi wybrało się 1221 fanów GKS Katowice, w tym 1 kibic Baníka Ostrava i 6 przedstawicieli JKS Jarosław. Zdjęcia nadesłane przez kibiców.
todi
12 kwietnia 2012 at 20:50
Oberaj miał na imię Grzegorz chyba ? Takie małe sprostowanie.